8 สิงหาคม 2552 01:48 น.
victoriasecret
ในวันแม่ได้แต่คิด...น้อมจิตถึง
ลูกคำนึง...ถึงแม่...ชะแง้หา
แม้หลายปี...ที่แม่ร้าง...ห่างกายา
ยังตั้งตา...คอยแม่กลับ...นับคืนวัน
ตั้งแต่น้อย....คอยฟูมฟัก...ด้วยรักแม่
คงความรัก...แน่แท้...มิแปรผัน
พระคุณแม่...แต่ครั้ง...แม่ตั้งครรภ์
ช่างมากล้น...พ้นรำพัน...เกินบรรยาย
ครบกำหนด...ทศมาศ...ปราศฯจิตหวั่น
น้ำนมกลั่น...จนสายเลือด...แทบเหือดหาย
แม่กับลูก...ผูกพัน...ตราบวันตาย
ก่อเป็นสาย...สัมพันธ์...อันตราตรึง
แม่จ๋าแม่...แม่อยู่ไหน...ในวันนี้
แม่ยังมี...ลูกน้อย...คอยฝันถึง
ยังคอยรัก...คอยหวง...ห่วงคำนึง
รักแม่ซึ้ง...ตรึงตรา...ตราบฟ้าดิน....
3 สิงหาคม 2552 13:38 น.
victoriasecret
ก่อนเดือนดับ...ลับล่วง...จากห้วงฟ้า
ก่อนทิวา...เฉิดฉันท์...สู่วันใหม่
ก่อนเราสอง...ต้องพราก...จากกันไป
จง หลับไหล...ในอ้อมกอด...นะยอดรัก
จงดื่มด่ำ...ความฉ่ำชื่น...ของคืนนี้
ห้วงราตรี...ที่จะตรึง...ซึ้งสลัก
ทิ้งความเศร้า...เหงาใจ...ไว้สักพัก
เจ้าจงหัก...ใจห้าม...ความช้ำตรม
อ้อมแขนพี่...มีไว้...ให้ไออุ่น
จงนอนหนุน...อุ่นไอ...ใต้แสงโสม-
-สีนวลงาม...น้ำค้าง...พราวพร่างพรม
เหมือนประโลม...ความขมขื่น...คืนก่อนลา
หยุดสะอื้น...กลืนกล้ำ...ความช้ำหมอง
เมื่อรักของ...สองใจ...ที่ใฝ่หา
เฝ้าผูกพัน...มั่นซึ้ง...ตรึงอุรา
กลับต้องมา...ลาร้าง...ถึงทางตัน
เพราะกำแพง...ประเพณี...ที่คลุมคลอบ
มาขึงขอบ...กรอบจารีต...ขึ้นขีดคั่น
แม้ตระหนัก...รักแท้...แน่นิรันดร์
ก็มีอัน...ฝันร้าว...เศร้าตรอมตรม
นิทราเถิด...เปิดใจ...ให้กับช้ำ
แล้วดื่มด่ำ...กับค่ำคืน...แม้ขื่นขม
นอนหลับไป...ในอ้อมรัก...จักประโลม
จวบแสงโสม...โลมหล้า...จักล้าแรง
เสียงขลุ่ยผิว...พลิ้วพราย...จากท้ายทุ่ง
ดังผ่านคุ้ง...โค้งน้ำ..ข้ามโขดแก่ง
เหมือนสัญญาณ...ขานว่า...เมื่อฟ้าแดง
เวลาแห่ง...เราสอง...ต้องจากกัน
ก่อนเดือนดับ...ลับล่วง...จากห้วงฟ้า
จงหลับตา...แล้วล่วง...สู่ห้วงฝัน
จวบ.นภางค์...สว่างใส...ไร้แสงจันทร์
เราต้องพราก...จากกัน...นิรันดร
จงรู้ไว้...ฤทัยพี่...นี้คงมั่น
จะผูกพัน...มั่นอยู่...มิรู้ถอน
จวบสิ้นภพ...จบกัลป์...พุทธันดร
ไม่คลายคลอน...รอนรา...มั่นตราตรึง
จำให้มั่น...วันนี้...นะที่รัก
จงประจักษ์...รักพี่...มีเพียงหนึ่ง
ตราบฟ้าดิน...ไม่สิ้นรัก...สลักตรึง
จะคำนึง...ถึงเพียงเธอ...เสมอกาลฯ...
29 กรกฎาคม 2552 02:49 น.
victoriasecret
ก กาพย์กานท์กลอนกลั่นกรอง...แล้วลองหัด
ข ขุ่นข้องขัดข้อเขียน...พากเพียรฝึก
ค ใคร่ครวญค้นคว้าคำ...ด้วยสำนึก
ฆ โฆษฯ ฆ้อง ฆึก ฆน ฆาน...ผสานไป
ง งุนงงง่วนงมงาย...ยังหมายมุ่ง
จ แจ้งใจจูงจิตจง...ด้วยหลงใหล
ฉ ฉันท์เฉิดฉายเฉกฉ่ำ...ใช่จำใจ
ช ช่ำชองใช้เชี่ยวชาญ...กาพย์กานท์กลอน
ซ ซึมซาบซึ้งแซ่ซ้อง...ฉลองเฉลิม
ด ดีดั่งเดิมดุจดัง...ครูสั่งสอน
ต ตัดต่อเติมแต่งแต่...ให้แน่นอน
ถ ถามถ่ายถอนถกถ้อย...เรียงร้อยกานท์
ท เทิดทูนทั้งทวนทบ...ให้ครบถ้วน
น นุ่มนิ่มนวลแน่นอน...ดูอ่อนหวาน
บ บทแบบบัวบานใบ...อยู่ในธาร
ป เปรยเปรียบปรานปราดเปรื่อง...ให้เรืองรอง
ผ ผุดผ่องแผ้วผลิผล...แม้จนยาก
ฝ เฝ้าฝันฝากฝึกฝน...เช่นชนผอง
พ พึ่งพิงพักพัวพัน...ในครรลอง
ฟ ฟื้นฟูฟ่องเฟื่องฟ้า...ภาษาไทย
ภ ภพภัคภาคย์ภูมิภาพ...ซึมซาบจิต
ม เหมือนมิ่งมิตรมนต์มาลย์...ช่วยขานไข
ย อย่างยอดเยี่ยมยืนยง...หลักธงชัย
ร ร้อยเรียงร่ายรื่นรมย์...ให้คมคาย
ล หลงลายลักษณ์โลมไล้...ด้วยใจมั่น
ว ว่างเว้นวันหวิวไหว...ให้ใจหาย
ศ ศศิเศร้าโศกศัลย์...เกินบรรยาย
ส สุดสิ้นสายสุขสม...ตรอมตรมจินต์
ห ให้แหนหวงห่วงหา...ภาษาชาติ
อ โอนเอียงอ่อนแออาจ...พินาศสิ้น
ร่วมรังสรรค์...มั่นไว้...ในแผ่นดิน
เคียงคู่ถิ่น...แผ่นดินไทย...ไปชั่วกาลฯ
21 พฤษภาคม 2552 02:27 น.
victoriasecret
๐ เคยคลอเคล้าเคียงคู่.....ร่วมชู้ชื่น
กลับกลายกลืนโกรธเกลียด.....ทำเหยียดหยัน
เพียงเพราะพวกพ้องเพื่อน......ก็เลือนกัน
เสแสร้งสร้างสุขสันต์......ให้ฉันชม
๐ อบไออุ่นอิงแอบ......เคยแนบชิด
ต้องตามติดเตือนตัก.....จนรักขม
ไหววิเวกเหว่ว้า......เหงาอารมณ์
ชิดเชยชมแชเชือน......ต้องเลือนลา
๐ ทั้งที่แท้ท้อทด.....จนหมดหวัง
ยอมยับยั้งหยัดยืน......ทำชื่นหน้า
เฝ้าใฝ่ฝันฝึกฝืน......เธอคืนมา
ให้โหยหาแหนหวง......ร้าวดวงจินต์
๐ เย็นยะเยียบเยื้องย่าง.....บนทางฝัน
เศร้าโศกศัลย์ศักดิ์ศรี......เคยมีสิ้น
หม่นหมองมัวเหมือนมา......ให้ราคิน
หลงเล่ห์ลิ้นลวงหลอก......จนชอกช้ำ
๐ หนึ่งนัยนี้แน่นหนัก......ด้วยรักแน่
ไปเปลี่ยนแปรปล่อยปละ......จนถลำ
ร้างแรมรารักร้าว.....ถูกเขาทำ
ได้ดื่มด่ำดวงแด.......เพียงแค่มอง
๐ วิเวกไหวเวียนวน.....อยู่บนทาง-
ยะเยียบย่างยื้อยุด.....ประทุษผอง
แห่งห้วงห่มหักหาญ.....ใครผ่านมอง
เมื่อหม่นหมองมีไหม.....ผู้ใกล้ชิด
๐ นัยหนึ่งนี้แน่นหนัก.....เกินจักค้น
โดยดั้นด้นโดดเดี่ยว.....ทุกเทียวจิต
ฝ่าฝืนเฝ้าฝันใฝ่.....ด้วยใจมิตร
ฤๅรู้ฤทธิ์รอยร้าง.....ยามห่างไกล
๐ เอย..อกเอ๋ยออดอ้อน.....ก็รอนลา
หอมห่วงหาเหือดแห้ง.....อยู่แห่งไหน
ไร้เรี่ยวแรงรับรู้.....เถิดผู้ใด
อวลอุ่นไอโอบอ้อม.....ช่วยล้อมที
๐ ไยหยอกเย้าเยี่ยงเย้ย.....แล้วเลยหลบ
คนเคยคบเคยเคียง..........กลับเลี่ยงหนี
เปลี่ยนไปเป็นปล่อยปละ.....สิ้นวจี
ไม่หมายมีเหมือนแม้น.....เคยแสนรัก
๐ สู้สั่งสมสีสัน.....เมื่อวันสุข
ทัดทานทุกข์ทดท้อ......ที่รอปัก
จวบจนใจจดจ่อ.....แต่รอทัก
ก็กลับกักกีดกัน.....ไม่หันมา
๐ ร่องรอยรักเริ่มร้าง......เพราะต่างฝัน
เกี่ยวก้อยกันก่อนเก่า......เคยเฝ้าหา
จรจากเจ้าจำใจ......ไปไกลตา
รักแรมรารอยร้าว......ช่างหนาวใจ
๐ เพราะพันพัวเพ่งพิศ......ในจิตที่
หม่อนหมองมีมากมาย......เกินหมายไว้
ทุกข์ท่วมท้นทนทาน.......จนนานไป
หวาดหวิวไหววูบวาบ.....เกินทาบทา
๐ ชาติชายชาญชอกช้ำ......เกินคำไข
จนจิตใจจ่อมจม.....ก็สมสา
อกเอ๋ยอกอั้นอัด......จำตัดลา
ให้โหยหาไห้หวน......จนซวนเซ
๐ ป่วนปั่นแปรเปลี่ยนไป......มันไม่เหมาะ
ยังยิ้มเยาะเย้ยหยัน......ก่อนหันเห
แรงรักเรารุมรุม.......เคยทุ่มเท
ล้างโลเลเล่ห์ลวง.......ติดบ่วงกรรม.
11 พฤษภาคม 2552 07:43 น.
victoriasecret
๐ หยิบกีตาร์...มาตั้งเสียง...ไล่เลียงสาย
หวังผ่อนคลาย...กายใจ...ในยามเหงา
กรีดลงสาย...ปลายนิ้ว...พลิ้วแผ่วเบา
พอบรรเทา...ความเหงาใจ...ยามไร้เธอ
๐ เล่นบรรเลง...เพลงเก่า...เราเคยร้อง
ท่วงทำนอง...คล้องขวัญ...มั่นเสมอ
นานมากแล้ว...แก้วใจ...ที่ไม่เจอ
ใจคอยเพ้อ...เธอลับ...ไม่กลับคืน
๐ พี่เจียนม้วย...ด้วยฤทธิ์...แห่งคิดถึง
เฝ้าคำนึง...ถึงครั้ง...ยังหวานชื่น
เธอจากไกล...ใจช้ำ...เกินกล้ำกลืน
ไม่อาจขืน...ฝืนบรรเลง...บทเพลงเดิม
๐ กรีดปลายนิ้ว...พลิ้วไล่...ไปตามสาย
ข้อมือซ้าย...ร่ายเรียง...เสียงคอร์ดเสริม
บทเพลงโศก...วิโยคเหงา...เข้าซ้ำเติม
น้ำตาเริ่ม...รินรด...รับบทเพลง
๐ ฝืนอารมณ์...ข่มใจ...ให้คลายเศร้า
ระทมนัก...รักเรา...เขาข่มเหง
สะบัดสาย...หมายเพลงชื่น...ให้ครื้นเครง
กลับบรรเลง...เพลงเศร้า...ทุกคราวไป.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟvictoriasecret
หน้าส่วนตัว
1562
