18 มีนาคม 2553 04:31 น.
victoriasecret
๐ มีปัญหามาทายไม่ง่ายยาก
เพียงดูจากบทกลอนที่ย้อนถาม
เมื่ออ่านไป.ให้คิดพินิจตาม
แล้วตอบความตามเน้นเขาเป็น ใคร
๐ ถ้อยคารมคมเฉียบเปรียบนักปราชญ์
เก่งฉลาดมาดแมนแสนสวยใส
ทั้งหล่อหมวยสวยตี๋นี่กระไร
เอ๊ะ! ยังไงใครกันน่างันงง
๐ แต่งกลอนกานท์หวานเจี้ยบเนี้ยบทุกบท
ทุกถ้อยพจน์รจนาพาลุ่มหลง
ทั้งกาพย์โคลงโยงระยายร่ายบรรจง
ในหมู่ดงวงวรรณนั้นลือชา
๐ แทบทุกกลอนย้อนอ่านจะพานพบ
มิเร้นหลบกลบเกลื่อนจนเลือนค่า
ชื่อนั้นหนอ...ขอย้ำ...คำเดียวนา
โปรดตอบมา...ว่าใคร...ให้ถูกเอย
คำถามที่สองต่อเลยจ้า
๐ ถ้อยปุจฉา...มาถาม...ยามสงสัย
ว่าเหตุใด...ไยจึง...ถึงทำเฉย
ทุกถ้อยความ...ตามอ้าง...เหมือนอย่างเคย
โปรดเฉลยเอ่ยมา...ช้าอยู่ไย
๐ คำถามนี้...ที่เห็น...เน้นเรียบง่าย
แต่หน้าคุณ...วุ่นวาย...คล้ายสงสัย
อย่าไปหลง...จงอ่าน...อย่าผ่านไป
รู้ไหมใคร...ไหนกัน...นั้นถามมา
สองคำถาม สองคำตอบนะคะร้าบบบบ
16 มีนาคม 2553 01:13 น.
victoriasecret
อ้ายปองหมาย...my dear...จนเสียศูนย์
Tell me soon...ทูนหัวสิมัวโอ่
เป็นควมฮัก...นั้กแหน่น...I can show
ฮอดอ้าย lowprofile...บ่อายไผ๋
Sweetheart...บาดใจ...ให้คึดฮอด
อยากพร่ำพรอดกอดน้อง...along side
Will never...เผลอใจ...ให้ you cry
อ้ายยอมตาย...by you...ฮู่ไว่เด้อ
I love you too muchซัดแล้วไป่?
บอกกะได่...my love...serve เสมอ
Love me nowฟ่าวมาอย่าเยิ่นเยอ
อยากสิเจอเผลอ crymy darling
๐ ฝากอีเกิ้ง...เทิงฟ้า...far away
Just to say...hello...โต๋มิตรมิ่ง
ฮักอ้ายหนอ...more than...anything
หมายต้องคิง...อิงอุ่น...soon this year
๐ ติ้ดขั้ดว่า...youre not...ปลอดเจ้าของ
It's wrong...น้องฮู้...อยู่บ่เนี้ย
จึงจำใจ๋bye-bye...oh my dear
Im so fear...เมียอ้าย...เพิ่นขายปื่น
ขางล่างหั้นเมียอ้ายเพิ่นเขียนไว่
Because I...love you...อยู่มากหลาย
If I cry...by you...คอยดูฉัน
ว่าจะเกิด...อะไร...จาก my gun
Kill you นั้น...ทันที...ไม่รีรอ
13 มีนาคม 2553 21:15 น.
victoriasecret
๐ บนทางใจใบนี้เคยมีฝัน
ภาพสุขสันต์วันเก่าเคยเฝ้าถาม
สองดวงใจ.ใสสดเคยงดงาม
จวบใจสามตามขวางระหว่างเรา
๐ เมื่อหนึ่งใจใหลหลงมิคงมั่น
จึงไหวหวั่นปันใจไปให้เขา
ฟ้าสีครามยามนี้เป็นสีเทา
เมิ่อมีเงาเขานั้นเข้าคั่นกลาง
๐ พอรักคลายกลายกลับจึงสับสน
เพราะหนึ่งคนขนใจออกไกลห่าง
รักที่เคยล้นเหลือก็เจือจาง
ความเลือนลางห่างหายก็กรายเยือน
๐ ความรักที่มีเหลือเมื่อวันหนึ่ง
ยามหมดซึ้งถึงหวานก็พานเฝื่อน
ฝันตระการซ่านตรึงจึงบิดเบือน
เป็นรักเลือนเคลื่อนคล้อยบนรอยตรม
๐ จบแบบเจ็บเหน็บหนาวคราวรักจาก
เพราะรักมากยากฝืนความขื่นขม
เมื่อรักจางห่างหายกายระทม
เขาคงสมน้ำหน้าว่าไม่เจียม
๐ จากรู้จักทักทายกลายเป็นมิตร
จึงใกล้ชิดสนิทจนรักล้นเปี่ยม
สุขไหนปานหวานใดไม่เทียบเทียม
ไม่ทันเตรียมหัวใจวันไร้เธอ
๐ ยามรักร้างจางจืดก็มืดบอด
เคยพร่ำพรอดออดอ้อนวอนเสมอ
รักที่เคยท่วมท้นเฝ้าปรนปรอ
กลายเป็นเพียงภาพเบลอเมื่อเธอจร
๐ อาจจะดีที่ฉันเจ็บวันนี้
อาจจะมีที่เธอเจอรักหลอน
อาจบางทีที่รักที่หักคลอน
อาจจะย้อนรอยเยือนเหมือนดังเดิม
10 มีนาคม 2553 14:06 น.
victoriasecret
ผืนดินร้าง...หว่างผา...ในป่าใหญ่
มีธารใสไหลผ่านลานหินโล่ง
ไม้หลายหลากมากมายระยายโยง
มองเห็นโพรงโป่งดินใต้หินทราย
มีเนินภูอยู่ไกลในเบื้องหน้า
หมู่เมฆาคณานับจับเป็นสาย
ทิวป่าไผ่ไหวเอียงอยู่เรียงราย
ยืนท้าทายสายลมอย่างกลมเกลียว
ตรงโขดหินดินดานบนลานกว้าง
ต้นไผ่คว้างกลางโขดอย่างโดดเดี่ยว
เป็นไผ่หลงพงษ์หมู่อยู่ต้นเดียว
อวดใบเขียวเรียวงามช่างหวามจินต์
ไผ่หลงกอ...หน่อไผ่...ไม่ย่นย่อ
ยังแทงช่อ...หน่อผุด...มิหยุดสิ้น
ต้นแตกหน่อ...ต่อก้าน...พ้นลานดิน
คล้ายถวิล...ถิ่นฟ้า...นภางาม
หน่อเป็นลำ...ค้ำก้าน...แตกฐานราก
เป็นหลายหลาก...จากหนึ่ง...จึงสองสาม
ทุกคืนวัน...ฟันฝ่า...พยายาม
จนลุกลาม...ท่ามดง...แม้หลงกอ
ถึงมองไป...ไร้หวัง...ก็ยังขืน
คงหยัดยืน...ฝืนไป...ไม่ย่นย่อ
ขอลองดู...สู้ชะตา...มิรารอ
จนมีหน่อ...ต่อต้น...จนเป็นลำ
ไผ่หลงกอ...ต่อพงษ์กลางดงป่า
สู้ฟันฝ่า...พาต้น...พ้นพื้นต่ำ
กิ่งใบก้าน...สานสยาย...คล้ายร่ายรำ
สานลำนำ...ระบำไพร...ใต้ฟ้าคราม
8 มีนาคม 2553 06:54 น.
victoriasecret
๐ ยินเสียงแว่ว...แผ่วพลิ้ว...จากทิวไผ่
สายลมไล้ไกวแกว่งไร้แรงขืน
ลมกรรโชกโบกสบัดยังหยัดยืน
มิล้มครืน...ฝืนร่าง...กลางลมแรง
๐ ลมกระหน่ำซ้ำซัดหมายตัดโค่น
ไผ่เงนโงนโอนตามยามลมแกร่ง
เอนกอชูลู่ไปไม่เปลี่ยนแปลง
มิขืนแข่งแข็งข้อต่อพระพาย
๐ หลังลมแกร่งแรงจัดพัดพ้นผ่าน
ดอกไผ่บานเอนเอียงเคียงลำก่าย
ต้นต่อต้นบนพื้นยืนเรียงราย
ยามที่สายลมพร่างช่างชวนชม
๐ เสียงใบไผ่...ไล้กอ...ราวฉอเลาะ
ขับสำเนียง...เสียงเสนาะ...พอเหมาะสม
ยามใบเสียด...เบียดช่อ...ล้อสายลม
เหมือนน้ำพรม...รมย์รื่น...แสนชื่นใจ
๐ ที่ใต้ต้น...บนผืน...พิ้นดินแห้ง
มีหน่อแทง...แยงหน่อ...เป็นกอใหญ่
ค่อยค่อยคืบสืบสานตำนานไพร
เป็นต้นไผ่...ใหญ่สง่า...ท้าแดดลม