31 มกราคม 2555 14:30 น.
victoriasecret
๐ นมกินลอน หว่าฟ้าง........พราไพน
ยำค่าม จาครวญให............ต่องแน้
ไจ้เยา ม่านำไพ..................คีพ่ำ
ไตพี่ดั้ว ค่องแจ้...................ไบล่เจ้าจากเกิง
๐ ใหลลอยเนิง แถ่นควิ้น.....พญารมา
ช้นหม่ำ พาญรอนรา.............ไร่ห้ำ
ดนเคน พล่าญและผรา..........ป้นปี่
วังเทพท้อน ใต่ต้ำ.................ไส่น้องคืนพรงฯ
********************************************
๐ นอนกินลม หว่างฟ้า........ไพรพนา
ยามค่ำ ใจครวญหา.............แต่น้อง
เจ้าไย ไม่นำพา...................คำพี่
ตัวพี่ได้ แค่จ้อง...................เบิ่งเจ้าจากไกล
๐ เหลิงลอยใน ถิ่นแคว้น......พญามาร
ช้ำหม่น พารอนราญ.............ร่ำไห้
เดนคน พร่าและผลาญ..........ปี้ป่น
วอนเทพทั้ง ต่ำใต้..................ส่งน้องคืนไพรฯ
26 พฤศจิกายน 2554 14:42 น.
victoriasecret
๐ เพลินสายลม..พรมไล้..กลางไพรพฤกษ์
ในป่าลึก..ดึกดื่น..ท่ามคืนหงอย
ปล่อยความคิด..จิตท่อง..อย่างล่องลอย
ปลอบกมล..คนคอย..บนดอยไกล
๐ ให้ผ่านวัน..อันร้าว..ที่ราวป่า
คลายอุรา..ล้าอ่อน..เกินถอนไถ่
เฝ้าเหม่อครวญ..หวนหา..ด้วยอาลัย
สิ้นวิญญาณ์..ป่าไพร..ยามไร้นาง
๐ มองเห็นจันทร์..พันดาว..ในราวฟ้า
ให้อิจฉา..ดาราราย..อันพรายพร่าง
มีหมู่ดาว..พราวไสว..ในนภางค์
เฝ้าโอบเรียง..เคียงข้าง..มิร้างเลือน
๐ แต่อีกหนึ่ง..หัวใจ..แสนไหวหวั่น
อย่างเงียบงัน..ในอก..สุดยกเคลื่อน
ห่างไกลสุด..ฝั่งฟาก..เพียรฝากเดือน-
คอยย้ำเตือน..ภาพฝัน..แห่งวันวาน
๐ ให้สายลม..ห่มใจ..อันไหวอ่อน
ล้างอาวรณ์..ถอนหม่น..ให้พ้นผ่าน
ถอนสิ้นเศร้า..เหงาทรวง..พ้นดวงมาน
คีตกานต์..ขานขับ..ประทับทรวง
๐ ค่อยซึมซับ..หลับไหล..ในห้วงฝัน
ท่องวิมาน..ผ่านสวรรค์..ถึงชั้นสรวง
ลืมวิโยค..โศกศัลย์..อันทั้งปวง
ก่อนลุล่วง..ห้วงสนิท..แห่งนิทรา๚ะ๛
12 พฤศจิกายน 2554 13:32 น.
victoriasecret
๐ ก่อนเคยมี..กวีหวาน..ที่บ้านฉัน
เสียงปืนลั่น..มันกลับ..กลบทับถม
อีกระเบิด..เกิดคลั่ง..ดังระงม
ทุกข์ระทม..ตรมไหม้..ในชิงชัง
๐ ความงดงาม..ยามสงบ..ก็จบสิ้น
น้ำตาไทย..ไหลริน..อย่างสิ้นหวัง
แผ่นดินเดือด..เลือดเปรอะ..จนเกรอะกรัง
เกิดไฟสุม..คุ้มคลั่ง..ไปทั้งเมือง
๐ กวีหวาน..กาลเก่า..ก็เข้ากรุ
ความระอุ..คุกรุ่น..ตามหนุนเนื่อง
ดินแดนแห่ง..แสงทอง..อันรองเรือง
ก็มีเรื่อง..เคืองขุ่น..จนวุ่นวาย
๐ เรื่องเชื้อชาติ..ศาสนา..ยิ่งสาหัส
ยากขจัด..ตัดไป..ยิ่งใจหาย
ไทยทั้งผอง..หมองตรม..คนล้มตาย
มิตรสลาย..กลาย-จาง..จนหมางเมิน
๐ กวีฝัน..วันนี้..ไม่มีแล้ว
ไร้วี่แวว..แนวหวาน..มานานเนิ่น
เหลือเพียงซาก..ฉากฝัน..อันยับเยิน
แล้วต้องเดิน..เผชิญฝัน..กลางควันปืน.ฯ
16 กันยายน 2554 21:09 น.
victoriasecret
๐ มองดูแหวน..แทนใจ..พี่ให้น้อง
เพื่อจับจอง..ห้องใจ..จนไหวหวาม
เมื่อแรกได้..ให้สุข..ในทุกยาม
แทนถ้อยความ..แห่งรัก..และภักดี
๐ แหวนหยกเขียว..เกี่ยวใจ..ยามไกลห่าง
บอกให้นาง..วางใจ..มั่นในพี่
จะจัดแจง..แต่งน้อง..ในสองปี
จนวันนี้..พี่ไย..ยังไม่มา
๐ ไปทำงาน..นานปี..พี่ไม่กลับ
นางนั่งนับ..วันคอย..ละห้อยหา
รักษาร่าง..นางนี้..คอยพี่ยา
จนตี.นกา..มาเยือน..เกลื่อนหน้าไป
๐ อี“บัวผัน“..วันนี้..มีลูกสอง
นัง“บัวตอง“..น้อง“หมู“..ลูกผู้ใหญ่
ครู“เพ็ญศรี“..พี่“วรรณ“..อี“ขวัญใจ“
วันนี่ไซร้..ได้ผัว..ถ้วนทั่วกัน
๐ นางต้องเพลิน..เดินสาย..งานหลายแห่ง
ช่วยงานแต่ง..ใส่ซอง..ซื้อของขวัญ
ของชำร่วย..สวยสะ..สาระพัน
วันนี้นั้น..มันกอง..เต็มห้องนาง
๐ เพราะแหวนน้อย..วงนี้..ของพี่นั้น
มันกีดกัน..เหล่าชาย..ให้หายห่าง
ต่างหลบลี้..หนีหน้า..จนซาจาง
คงต้องค้าง..กลางลาน..บ้านคานทอง
๐ นางละห้อย..คอยพี่..หลายปีผ่าน
เคยสคราญ..ปานแย้ม..กลับแกมหมอง
เนื้อหนังย่น..จนยาน..คนคร้านมอง
เพราะแหวนจอง..ของอ้าย..ทำร้ายเอา
๐ ได้แต่ฝัน..วันหวาน..บนคานนี้
ได้แต่งพี่..นี้นั้น..คงวันเผา
รอฟังข่าว..เช้าเย็น..ไม่เห็นเงา
จนใครเขา..เย้า-หยัน..ฝันมลาย
๐ เด็กเคยเพรียก..เรียก"พี่"..วันนี้"ป้า"
รอพี่ยา..มาขอ..ก็รอหาย
ผ่านอีกปี..ที่เห็น..คงเป็น"ยาย"
ตกเป็นม่าย..ขันหมาก..บนซากคาน
๐ จึงฝากกลอน..วอนว่า..ส่งหาพี่
แหวนสักขี..ที่ให้..ก่อนไกลบ้าน
วันนี้ถูก..ผูกห้อย..ร้อยประจาน
บนคอหมา..หน้าลาน..วัดบ้านเรา.๚ะ๛
12 กันยายน 2554 18:16 น.
victoriasecret
๐ แดนเปลี่ยวร้าง..ห่างไกล..กลางไพรสน
ช่างหลายหลาก..มากล้น..มนต์เสน่ห์
มองนภา...ฟ้างาม..ยามโพล้เพล้
กลับว้าเหว่..เอกา..อุราช้ำ
๐ ก่อนฟากฟ้า..ราตรี..จะคลี่ม่าน
สุรีย์ฉาน..รานล่วง..ลดดวงต่ำ
คิดคะนึง..ถึงน้อง..จนหมองคล้ำ
พี่ระกำ..ช้ำรัก..เสียนักแล้ว
๐ ฝูงวิหค..ผกผิน..ต่างบินว่อน
กลับสู่คอน..อ้อนเสียง..สำเนียงแผ่ว
แสงสุดท้าย..ฉายสาด..ก่อนคลาดแคล้ว
ที่ปลายแถว..แนวไม้..กลางไพรพฤกษ์
๐ ดอกราตรี..ที่ท้าย..แนวชายเขา
ส่งกลิ่นเย้า..เคล้ามา..เวลาดึก
ได้กลิ่นอวล..ชวนให้..หัวใจนึก
เฝ้ารำลึก..ถึงนวล..ครวญเหว่ว้า
๐ หลายปีแล้ว..แก้วใจ..ทิ้งให้พี่
ต้องหมองเศร้า..เหงาฤดี..ที่บ้านป่า
ทนไร้คู่..อยู่ดอน..จนอ่อนล้า
ในพนา..ฟ้าไกล..อย่างไร้รัก..........