ถึงเพื่อน

vaproud

เก็บน้ำตาเอาไว้
ความสุขนั้นไม่ใช่ของเรา
เมื่อเธอเองพยายามวิ่งหนีความทุกข์
จนลืมไปเสียว่า
ความจริงกำลังรอคอยอยู่เบื้องหน้า

เธอเอ่ยถามกับฉัน
ขณะที่ความรู้สึกโบยบิน
อย่างไร้จุดหมาย
"ทำไมความรักของเธอจึงจบลง?"
ฉันทำได้เพียงแต่
ออกปากชวนเธอไปนั่งวาดรูปเล่น
ในบ่ายของวันที่ฝนใกล้ตก
.....................

บนกระดาษสีขาว
ฉันระบายสีเขียวให้ทุ่งหญ้า  
สีฟ้าให้กับท้องทะเล
ส่วนเธอ
ระบายน้ำตาลงบนกระดาษสีหม่น
ฉันเงียบฟัง
เผื่อหัวใจของเธอต้องการจะพูดอะไร
ฉันเงียบฟัง

ดูสิ!
สายฝนเทลงมาแล้ว
เต้นรำอยู่รายล้อมเรา

ดูสิ!
ทุ่งหญ้าและท้องทะเลของฉัน
ละลายไหลเป็นทาง
หายไปกับสายฝน
น้ำตาของเธอก็เช่นเดียวกัน

รู้ไหม
ฉันเสียใจและเสียดายแค่ไหน
กับเวลาที่ทุ่มเทให้ภาพๆ  นี้
ฉันวาดด้วยความตั้งใจ
ฉันอาจจะรู้สึกโกรธเคืองฟ้า
ที่บันดาลให้ฝนตกลงมา
แต่ฉันก็คงห้ามฟ้าไม่ได้
หากฝนจะตก

ทำไมความรักของเธอจึงจบลง?
ฉันได้ตอบคำถามแล้ว...
_______________________

หากเธอยังวิ่งหนีความเป็นจริง  
ซึ่งทำให้เธอทุกข์ใจอย่างสาหัส
เธอจะไม่มีวันรู้เลยว่า...
ความสุขที่แท้จริงนั้น  คือ สิ่งใด

      
     
วาพราว.