31 พฤษภาคม 2549 22:16 น.

ใต้ต้นไม้ความทรงจำ

ครืน ครืน
ค่ำคืนนี้ฟ้ากลืนดาวลับหาย
ในจังหวะหนึ่งแสงวาววับเป็นประกาย
แล้วน้ำฝนเริ่มกระจัดกระจายเกลื่อนดิน

ข้างนอก
จังหวะฝนเป็นระลอกกระทบหิน
ในท่วงท่าที่นิ่งงันฉันได้ยิน
เสียงกระซิบของก้อนหินถึงดวงดาว

เยียบเย็น
ใบไม้ล้อลมเล่นอย่างไม่เหน็บหนาว
แม้รู้ตัวว่าต้องลมจะกรูกราว
กลับงดงามทุกท่วงราวนักเต้นรำ

คืนนี้
ขณะที่เมฆฝนยังคล้อยต่ำ
ฉันเห็นต้นไม้แห่งความทรงจำ
ยังงดงามอยู่เช่นนั้นในดวงตา

คืนนี้
ความเหงาคลี่คลุมทั่วผืนฟ้า
ใต้ต้นไม้ความทรงจำยังตรึงตรา
ประทับในรอยจำให้ปรารถนา...
............................................
............................................





เช่นนั้น...มิรู้ลืม