12 ตุลาคม 2547 10:04 น.
vaproud
เมฆคล้ำเคลื่อนผ่านบานหน้าต่าง
หอบพัดความเปล่าว้างมาทายทัก
แล้วเม็ดฝนก็โปรยปรายอย่างหนัก
เจ้านกน้อยหลบพักใต้หลังคาร้าง
เหน็บหนาวมาอย่างไรเล่าใจนก
ตื่นตระหนกจะโผผกให้ไกลห่าง
เมื่อเสียงฝนหล่นบรรเลงเพลงหม่นคว้าง
ฟ้าทั้งฟ้ายังไม่จางสีฝน
คงมีหลากหลายชีวิตรอคอยเจ้า
ดวงใจเฝ้าฝ่าความหนาวให้ผ่านพ้น
ภายในดวงตาฝากรอยกังวล
สักกี่หนกี่ทิศทางเพื่อโบยบิน
รอคอยเถิดใจนก
อย่าวิตก เจ้าต้องได้ซบถิ่น
เมื่อหยาดฝนลับฟ้าน้ำค้างริน
เจ้าจะได้โผผินตามอิสรา
อีกไม่นานแสงตะวันจะทอรุ้ง
ที่โค้งคุ้งดั่งเฝ้าปรารถนา
ณ ที่ซึ่งทางฝันยามจากมา
ณ ที่ซึ่งขอบฟ้าเจ้ามองเห็น
วาพราว
ค่ำ ๑๑ ตุลาคม ๔๗
หน้าส่วนตัว
1256
