14 มกราคม 2547 13:12 น.
vaproud
...กลุ่มเมฆหนาสีเทา
ปกคลุมแผ่นฟ้าสีขาวจนมืดมิด
กลั่นเม็ดฝน
ทีละหยด
จนกลายเป็นสายให้สัมผัสกับผืนดิน...
แล้วก็เบาบางลง...
เห็นไหม
ต้นหญ้าน้อยใหญ่
กำลังส่งยิ้มมาอย่างมีความสุข
ได้ยินไหม
ลมฝนกำลังร้องเพลงโปรด...ให้ฟัง
ฟ้าสีคล้ำเริ่มเปิดอีกครั้ง...
แล้วรู้หรือเปล่า...
ว่าเด็กน้อยที่ซุกตัวใต้ร่มสีแดงคันนั้น
กำลังคอยสายรุ้งที่เธอฝัน
ในฤดูร้อน...
6 มกราคม 2547 09:03 น.
vaproud
ลมหนาวพราวหนาวกายกลางสายหมอก
กี่ระลอกระบัดพลิ้วผ่านทิวเขา
ท่วงทำนองทำเพลงบรรเลงเงา
ปลุกดอกหญ้าดอกเศร้าให้เต้นรำ
ปีกบางเบาบางราวกลีบดอกไม้
เจ้าโยกซ้ายโยกขวาช่างน่าขำ
บนดอกหญ้าดอกเศร้าเริงระบำ
ตามจังหวะจังงังเจ้างงงวย
ตะวันยิ้มวันแย้มยามแรกเช้า
ทอแสงทองแสงพราวทุ่งข้าวสวย
กลุ่มเมฆขาวเมฆคล้อยลอยลมด้วย
ต่างร้องช่วยร้องทักเพลงยักย้าย
หยาดน้ำค้างน้ำหยดรดใบหญ้า
เอื้อมมือรับมือคว้ากลับหล่นหาย
เสียงหัวเราะหัวร่อดังไม่คลาย
เมื่อหยดน้ำหยดสายพรมแก้มชมพู
ขดตัวดั่งตัวหนอนเล่นซ่อนหา
ใต้ใบไม้ใบหญ้าล้ำค่าหรู
มีฟ้ากว้างฟ้าไกลให้เฝ้าดู
ใคร่เรียนรู้เรียนรักษ์อย่างเข้าใจ
สัมผัสความงดงามของธรรมชาติ
บอกคำเล่าคนึงผ่านอากาศใส
จดบันทึกเรื่องราวสื่อจากใจ
เมื่อแรกเช้าหนาวลมไหวเดือนมกรา
หน้าส่วนตัว
758
