31 พฤษภาคม 2549 22:16 น.
vaproud
ครืน ครืน
ค่ำคืนนี้ฟ้ากลืนดาวลับหาย
ในจังหวะหนึ่งแสงวาววับเป็นประกาย
แล้วน้ำฝนเริ่มกระจัดกระจายเกลื่อนดิน
ข้างนอก
จังหวะฝนเป็นระลอกกระทบหิน
ในท่วงท่าที่นิ่งงันฉันได้ยิน
เสียงกระซิบของก้อนหินถึงดวงดาว
เยียบเย็น
ใบไม้ล้อลมเล่นอย่างไม่เหน็บหนาว
แม้รู้ตัวว่าต้องลมจะกรูกราว
กลับงดงามทุกท่วงราวนักเต้นรำ
คืนนี้
ขณะที่เมฆฝนยังคล้อยต่ำ
ฉันเห็นต้นไม้แห่งความทรงจำ
ยังงดงามอยู่เช่นนั้นในดวงตา
คืนนี้
ความเหงาคลี่คลุมทั่วผืนฟ้า
ใต้ต้นไม้ความทรงจำยังตรึงตรา
ประทับในรอยจำให้ปรารถนา...
............................................
............................................
เช่นนั้น...มิรู้ลืม
15 ตุลาคม 2548 00:25 น.
vaproud
เมฆสีหม่นโรยตัวลงต่ำ
สายฝนเทกระหน่ำเป็นเส้นสาย
หยดน้ำซึมซับลงบนผืนทราย
ท้องทะเลสีครามกลายเป็นสีคล้ำ
ได้ยินเสียงกระซิบของสายลม
หอบความคิดถึงทับถมจนชุ่มฉ่ำ
ดวงตาเปียกปอนเปื้อนคราบความทรงจำ
ที่เล่าเรื่องซ้ำ ซ้ำ ยามห่างไกล
ได้เพียงวางรอยยิ้มริมขอบหน้าต่าง
ปล่อยลอยคว้างบนผืนน้ำไหว ไหว
คอยเฝ้ามองยามเกลียวคลื่นกลืนลับไป
ให้รอยยิ้มนั้นได้ออกเดินทาง
อีกเนิ่นนานแสนนานสักแค่ไหน
นับผ่านเดือนเคลื่อนผ่านใจที่ไม่ต่าง
หวังเมื่อฟ้าสดใส สายฝนจาง
รอยยิ้มจะเดินทางถึงกลางใจ
..........................................
..........................................
หวังเมื่อฟ้าสดใส สายฝนจาง
รอยยิ้มจะอุ่นในที่ว่างของใจ
วาพราว
30 กรกฎาคม 2548 08:31 น.
vaproud
เมื่อสายฝนเอ่ยคำร่ำลาจากขอบฟ้าไป
เช้าวันใหม่ก็เปิดเปลือกตา
กลิ่นอ่อนๆ ของไอดินที่อยู่รอบตัว กำลังเต้นรำ
ตามจังหวะของกลิ่นเช้า
ในฤดูฝนปลายเดือนกรกฎา
น้ำค้างบนใบหญ้า
สะท้อนภาพดวงตาเล็กๆ
ของเด็กผู้หญิงที่ยืนจ้องมองดูอยู่
จวบจนกระทั่งน้ำค้างไหลลงสู่พื้นดิน
หลอมรวมตัวกันเป็นแอ่งน้ำ
ในแอ่งน้ำ...มีเมฆสีขาวกำลังพายเรือผ่านไป
ในแอ่งน้ำ...มีนกน้อยแหวกว่ายอย่างอิสระ
ในแอ่งน้ำ...มีโค้งรุ้งหลากหลายสี
และในแอ่งน้ำยังมี
"รอยยิ้มจางๆ และคำสารภาพรักของดวงตะวัน"
วาพราว
9 กรกฎาคม 2548 16:31 น.
vaproud
ระหว่างขอบฟ้าและผืนน้ำ
ฉันเคยมีคำถามว่า ห่างไกลเพียงไหน
ในบางเวลาที่สายตาเผลอมองไป
ในบางเวลาที่ใจเราห่างกัน
ที่ระหว่างขอบฟ้าและผืนน้ำ
ความอ่อนไหวช่างยาวนาน ทุกยามฝัน
ฉันเห็นขอบฟ้าและผืนน้ำ ไม่เคยไกลจากกัน
ฉันเห็นเส้นบาง บาง จากที่ว่างตรงนั้นโยงใย
รอคอยบางสิ่งที่ไม่อาจเห็นได้จากดวงตา
ฉันเล่าเรื่องราวผ่านดวงดารา ถึงฟ้ากว้างใหญ่
เพื่อสักวันในระหว่างความต่างใจ
เพื่อสักวันหนึ่งสายใย จะเชื่อมเราไว้
...ด้วยกัน...
วาพราว
4 กรกฎาคม 2548 13:05 น.
vaproud
ปรารถนาให้เธอคือ...
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
ส่องสว่างทางฝันให้ฉันก้าว
ดุ่มเดินบนหนทางอันแปลกร้าว
ยามใดเหน็บหนาวทุกคราวหม่น
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
เคียงดาวร้อยพันมาเกี่ยวล้น
วาดราตรีสีคล้ำประดับดล
ให้ดวงตาพร่างชมความสวยงาม
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
เป็นเพื่อนกันและกันคอยไถ่ถาม
เมื่อชีวิตทุกข์สุขทุกโมงยาม
คอยเปล่งแสงท่ามกลางความหมองมัว
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
เป็นของขวัญแด่คนทุกถ้วนทั่ว
ให้รอยยิ้มแย้มดับความน่ากลัว
คราเมฆฝนก่อตัวมาทึมเทา
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
เป็นนักเล่านิทานฝันของคนเหงา
กล่อมเด็กดีหลับใหลใต้ฟ้าเก่า
คอยปัดเป่าฝันร้ายให้หายหนี
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
โอบกอดฟ้า ดาว และฉันคนตรงนี้
ให้เธอเป็นหนึ่งพระจันทร์ผู้แสนดี
ขอเท่านี้เท่าที่ฉันปรารถนา
วาพราว
หน้าส่วนตัว
1803
