31 พฤษภาคม 2548 09:38 น.
vaproud
ยามเช้านี้มีดอกไม้มาฝาก
เก็บมาจากสวนหน้าบ้านของคนฝัน
ดอกไม้สีขาวพราวน้ำค้างชมจันทร์
ในมือหนึ่งของฉันหวังให้คุณ
ดอกไม้นี้มีชื่อว่าความรัก
ฝากมาทายหมายทักคนเคยคุ้น
ฝากมาแทนรอยยิ้มละเมียดละมุน
และแทนอ้อมกอดอุ่นยามห่างไกล
หมั่นเพียรดูแลอยู่ทุกเช้าค่ำ
แม้แดดเผาฝนพรำมิหวั่นไหว
เก็บไว้แทนส่วนหนึ่งของจิตใจ
ที่มากค่ายิ่งใหญ่กว่าใครเหมือน
ยังคอยรอต่อคืนวันเพื่อผันผ่าน
ยามเมื่อกาลเวลาพาคล้อยเคลื่อน
จะหยิบยื่นจากน้ำใจให้ย้ำเตือน
หนึ่งความรักที่เสมือนดอกไม้
วาพราว
27 พฤษภาคม 2548 16:53 น.
vaproud
หยิบพู่กันแทนดินสอปากกาวาด
แล้วค่อยปาดสีสันอันสดใส
แต้มเติมส่วนที่ว่างเปล่าอย่างตั้งใจ
ปล่อยความฝันนั้นไว้ในจินตนา
ก่อนเด็กน้อยเคยวาดฝันโลกใบใหญ่
ฉันจะเติมสีอะไรให้มีค่า
ร้อยสรรพสารพันความฝันนานา
ความสวยงามในดวงตาช่างมากมาย
ปล่อยพู่กันตามอย่างใจอิสระ
ดั่งจังหวะดนตรีอันหลากหลาย
ยามเมื่อบรรเลงก็ระบัดระบาย
กลับกลายเป็นความสุขในใจตน
ต้นไม้ของฉันมีใบสีเหลืองฟ้า
ปรารถนาให้หลังคาเป็นสีหม่น
ทาวงกลมสีเขียวเป็นหยดฝน
ลงสีแดงเป็นรูปคนยิ้มสดใส
แต่เมื่อวันที่ฉันโตจึงพบว่า
วันเวลาสอนให้มองโลกกว้างใหญ่
ระหว่างฝัน จินตนาการ จิตใจ
บางคราต้องยืนไว้บนความจริง
บางมุมมองอาจมิได้สวยงามนัก
บ้างสลับซับซ้อนในสรรพสิ่ง
บ้างอยากหลบซ่อนความฝันจนละทิ้ง
ความเป็นจริงที่ดวงตาเห็นรู้
วันนี้ฉันหยิบสีสันบรรจงวาด
ค่อยค่อยปาดตามความฝันที่มีอยู่
พินิจถึงวันวัยพิจารณาดู
สุดท้ายแล้วต้องเผชิญสู้ความจริง
วาพราว
หน้าส่วนตัว
3127
