15 ตุลาคม 2548 00:25 น.
vaproud
เมฆสีหม่นโรยตัวลงต่ำ
สายฝนเทกระหน่ำเป็นเส้นสาย
หยดน้ำซึมซับลงบนผืนทราย
ท้องทะเลสีครามกลายเป็นสีคล้ำ
ได้ยินเสียงกระซิบของสายลม
หอบความคิดถึงทับถมจนชุ่มฉ่ำ
ดวงตาเปียกปอนเปื้อนคราบความทรงจำ
ที่เล่าเรื่องซ้ำ ซ้ำ ยามห่างไกล
ได้เพียงวางรอยยิ้มริมขอบหน้าต่าง
ปล่อยลอยคว้างบนผืนน้ำไหว ไหว
คอยเฝ้ามองยามเกลียวคลื่นกลืนลับไป
ให้รอยยิ้มนั้นได้ออกเดินทาง
อีกเนิ่นนานแสนนานสักแค่ไหน
นับผ่านเดือนเคลื่อนผ่านใจที่ไม่ต่าง
หวังเมื่อฟ้าสดใส สายฝนจาง
รอยยิ้มจะเดินทางถึงกลางใจ
..........................................
..........................................
หวังเมื่อฟ้าสดใส สายฝนจาง
รอยยิ้มจะอุ่นในที่ว่างของใจ
วาพราว
หน้าส่วนตัว
1676
