5 กันยายน 2546 09:47 น.
vaproud
ใต้เงาแสงดวงดาวกระพริบระยับ
ดาวทอแสงขับกล่อมใจได้เฟื่องฝัน
ท่ามราตรีเปลี่ยนเดือนเคลื่อนวัน
ในแตกแผกต่างผัน ณ กาลเวลา
ส่องสกาวพราวพร่างส่องทางนำใจ
แห่งผู้ห่างร้างไกลมิพานพบหน้า
ให้รำลึกนึกคำนึงตรึงตรา
ระโยงใยปรารถนาอุ่นละไม
กี่รอยร้าวกี่ร้าวรอนอยู่ลึก ลึก
กี่หยดผลึกน้ำตาที่รินไหล
กี่ระลอกหมอกและลมระทมใจ
กี่ครากี่แพ้พ่ายที่ซานซม
ฉันขอเป็นดั่งดาวบนผืนนภา
สาดส่องนำดวงตายามเธอขื่นขม
เส้นทางฝันก้าวผ่านทิศทางพลาดล้ม
ขวากหนามบาดคมอย่าทดท้อสิ้นหวัง
ใต้ผืนฟ้าดวงดาวกระพริบระยับ
จะทอแสงขับกล่อมใจผู้ผิดพลั้ง
ด้วยรักต่อศรัทธาด้วยแรงพลัง
จวบจนกระทั่งตราบวันฟ้าสิ้นดาว
2 กันยายน 2546 15:05 น.
vaproud
ผืนฟ้าแปรเปลี่ยนไปในทุกขณะ
เสมือนพันธะผกผันพลันสลาย
เพียงครู่ฤดูกาลหนึ่งซึ่งพร่างพราย
แล้วเลือนดับลับหายตามรอยทาง
สีครามยามตะวันรอนตอนตกดิน
ตะวันสิ้นคลอเสียงเศร้าเคล้ามิห่าง
ละอองอุ่นขุ่นในหลั่งดั่งครวญคราง
อยู่ท่ามกลางความขมขื่นสะอื้นใจ
สายลมเหนือกระหวัดรัดจนหนาวเหน็บ
รวดร้าวเจ็บเจียนจนจะทนไหว
น้ำคำเคยพร่ำเพียรเอ่ยความภายใน
พลิ้ว พลิ้ว ปลิวลับไกลสุดสายตา
จมจ่อมในวังวนที่วนเวียน
แม้สายชลมิไหลเปลี่ยนคืนย้อนหา
เพียงฝันร้ายกระหน่ำซ้ำโรยรา
รอยรักร้าวลงตรงหน้าให้จารจำ
หน้าส่วนตัว
907
