13 พฤษภาคม 2551 13:47 น.
vanda_blue
รอเพียงหนึ่งคำจากชายผู้หนึ่ง
คำว่ารักแสนสุดซึ้งเคยให้ฉัน
รอเพียงความมั่นใจจากชายที่ผูกพัน
ฉันเฝ้ารอมันจนชักไม่มั่นใจ
เขาบอกให้รออย่างมีหวัง
สร้างวิมารอันผุพัง โอนไหว
ไม่มีเสาหลักอันแข็งแกร่งในจิตใจ
มีแต่คำว่ารักแล้วรอได้ไหม แค่นั้นเอง
เธอมีอีกคนที่รออยู่
หญิงสาวผู้เข้ามาก่อนฉัน
เคยอ่อนหวาน ปลอบโยน และรักกัน
แล้วมาเปลี่ยนไปในวันที่ฉันเข้ามา
ฉันผิดที่หลงใหล
ฝันใฝ่ถึงเจ้าชายที่เฝ้าหา
นึกว่าเจอแล้วที่รอมา
กลับกลายเป็นว่า....คือคำลวง
เธอบอกให้รอ ฉันก็รอ
รอจนท้อ จนน้ำในตาล่นร่วง
รอจนถามตัวเอง กับใจอีกหนึ่งดวง
....ฉันกำลังรออะไร
รอให้เธอเอ่ยคำลา
รอให้น้ำตาฉันเหือดหาย
รอให้เธอและเขาพบความเข้าใจ
รอจนแทบทนไม่ไหว....ให้เลิกกัน
พอแล้วความรู้สึก
ขอหลีกทางเหวลึกให้ห่างฉัน
ได้โปรดอย่าเอ่ยว่า รออีกวัน
เพราะมันคงไม่มีวันเป็นจริง
13 พฤษภาคม 2551 02:49 น.
vanda_blue
แค่หนึ่งช่วงเวลาที่เธอเข้าใจผิด
แค่หนึ่งช่วงชีวิตที่หายไป
แค่เสี้ยวหนึ่งวินาทีที่ไม่ได้อยู่ข้างกาย
ทำให้เธอเปลี่ยนแปลงไป ไม่ใยดี
ไม่เคยโทรถามความรู้สึก
ไม่เคยไถ่ถามความคิดนึกของคนคนนี้
ไม่มีเลย แม้เพียงข้อความอันห่วงใยที่แสนดี
ไม่มีเสียงจากฟากฟ้าเลยจริงๆ
แล้วตอนนี้เธอถามหาถึงความหมาย
ว่าสิ่งใดทำให้ฉันแปรผัน
จากวันหนึ่งที่เราเคยมีกัน
หายไปหมดความผูกพัน...คำว่าเรา
เธอมีคนข้างกาย ฉันรู้สึก
คนที่เธอบอกรักมากมาย ในวันเหงา
ตอนนี้เธอมีเขา และใช้คำว่าสองเรา
แล้วเธอเอาฉันเข้าไปทำไม
ให้ฉันอยู่ตรงนี้โดยไม่มีเธอ
ยังดีกว่าให้ฉันพร่ำเพ้อต้องร่ำไห้
ให้ฉันอยู่ห่างๆ แต่ห่วงเธอไกลๆ
ดีกว่าให้ฉันอยู่ใกล้ใจ แต่ไร้รักของเธอ
เข้าใจหรือยัง
เข้าใจฉันบ้างไหม
ความรู้สึกของฉันอันมากมาย
แต่เธอไม่เคยเข้าใจมันเลย
บอก บอก บอก ว่าฉันผิด
พลาดไปแล้วความใกล้ชิดที่ผ่านพ้น
แล้วนี้อะไร มาบอกว่ารักฉันจนเกินทน
แล้วคนอีกหนึ่งคน เธอเอาไว้ที่ใด
เริ่มต้น...เธอเป็นคนสร้าง
ตอนกลาง...ฉันเป็นคนฝัน
สุดท้าย...พอเราจากกัน
เธอต้องหาเหตุผลอีกร้อยพัน....มามัดฉันทำไม
หน้าส่วนตัว
1602
