11 ธันวาคม 2550 19:52 น.
vanda_blue
เหนื่อยเหลือเกิน....ความรัก....เหนื่อยเหลือเกิน
จนคิดว่า คงเดิน ไปไม่ไหว
อยากหยุดพัก หยุดเวลา หยุดน้ำตาที่เสียไป
ฉันเหนื่อยเกิน....ที่จะรักใคร....เหนื่อยเหลือเกิน
อยากร้องไห้ อยากตะโกน บอกกับฟ้า
อยากตะโกน ถามว่า ผิดตรงไหน
ผิดที่ฉัน....รักเธอ....มากเกินไป
หรือผิด ที่ยอมให้เธอ มีใครอีกคน
ท้อเหลือเกิน....กับความเหงา....ที่เข้าใกล้
เธออ่อนหวาน จนใจ ฉันสับสน
สายลมจาง เมฆเทา ฟ้าเศร้าหม่น
ทำไมฟ้า จึงดาลดล จนพบเธอ
เมื่อวันนี้ เธอมี รักเป็นสอง
เงาอย่างฉัน ที่ร่ำร้อง จึงสั่นไหว
อยากขึ้นมา....เป็นหนึ่งเดียว....ในหัวใจ
แต่สุดท้าย ที่ฉันได้ คือน้ำตา
7 ธันวาคม 2550 20:02 น.
vanda_blue
----- ในใจฉันไม่เคยได้เรียนรู้ถึงคำว่ารัก
----- เพราะฉันไม่เคยเปิดใจรับ
----- เพราะฉันกลัวการมีความรัก
----- เมื่อวันนึ่งความรักได้เดิมเข้ามาหาฉัน
----- ฉันควรทำเช่นไร กับสิ่งนี้
----- เหมือนฉันจะร้องไห้บ่อยเหลือเกิน
----- แค่เพียงความรู้สึกที่บอกเราว่า "เขาไม่เข้าใจเราเลย"
----- ฉันควรทำเช่นไร กับความเศร้า
----- ที่มันอยู่ชิดใกล้กับความสุขของฉันเหลือเกิน
----- ใครสามารถบอกฉันได้ไหม
----- ทำไมคนเราถึงต้องร้องไห้ให้กับความรัก
----- ทำไมเพียงการกระทำถึงไม่สามารถบ่งบอก
----- ถึงความรักที่ฉันมี
----- ใครสามารถบอกฉันได้บ้าง
----- ทำไมแหมเพียงเวลาได้ยินเสียงเรียกเข้า
----- ฉันก็หวังว่าจะเป็นเธอที่ฉันรักเสมอ
----- เพราะนี้คือความรักเหรอ
----- สับสนเหลือเกิน
----- บอกทางให้ฉันได้ก้าวเดินได้ไหม
----- เพียงเธอพูดออกมาว่าฉันควรทำยังไง
----- ในสิ่งที่ฉันทำมันได้
ฉันรักเธอมากจริงๆ ตอนนี้ก็อยากร้องไห้
ทำไมฉันถึงอ่อนแอแบบนี้
ไม่สมกับเป็นฉันเลย
มีสิ่งใดที่ฉันพอจะทำได้บ้าง
ความรักที่ฉันมีให้คงยังไม่เพียงพอใช่ไหมกับการที่จะอยู่กับเธอ
**ทั้งหมดของฉันอยู่ที่เธอ ได้โปรดเข้าใจในความรู้สึกของฉัน
*** ซักนิดนึ่งของความรู้สึกเธอก็ยังดี
หน้าส่วนตัว
1918
