16 ตุลาคม 2548 20:58 น.
Vampire
วันนี้เป็นวันวิชาการของโรงเรียนฉัน
เธอก้อมาใช่ไหม ฉันรู้ว่าเธอต้องมาแน่ๆ เพราะว่าเธอเป็นตัวแทนของโรงเรียนเชียวน๊า ต้องมาประกวดวาดรูปการ์ตูน เธอวาดรูปการ์ตูนญี่ปุ่นไงหล่ะ
เราเจอกันตอนเช้าด้วยน๊า ประมาณ8โมงเช้า เธอเอารูปดอกลั่นทมที่ฉันให้เธอวาดมาให้ด้วย สวยมากเลย เธอนี่เก่งมากๆเลย น่ารักมากด้วย
เพื่อนๆของฉันเห็นถุงที่ฉันถือก้อสนใจกันใหญ่ เปิดออกมาดูกันทุกคนเลยแหล่ะ เพื่อนๆของฉันอิจฉาฉันกันใหญ่เลยน่ะ บอกว่าดีจังเลยน่ะ มีคนวาดรูปให้ด้วย แถมสวยมากๆเลย ฉันดีใจที่สุดที่วันนี้ฉันมีเธอ รู้มั้ยว่าฉันยิ้มจนหน้าบานเลยน่ะ
แล้วก้อมีเพื่อนที่โรงเรียนของเธอมาแข่งด้วย เธอคนนั้นน่ารักดีน่ะ เป็นผู้หญิง ขาว แล้วก้อน่ารักมากๆเลย ฉันยุให้เธอจีบเค้า แต่เธอก้อบอกว่า เธอมีฉันอยู่แล้ว จะไปยุ่งกับคนอื่นอีกทำไมหล่ะ เฮ้ย...ก้อเป็นซะอย่างเงี๊ย ฉันถึงรักเธอมากมายอย่างงัยหล่ะ
เธอแข่งวาดรูปตอน9โมงเช้า ส่วนฉันสิ อาจารย์แจกสมุดคนละเล่ม ให้ไปจด แล้วก้อจด ว่าในงานวันวิชาการของโรงเรียนเรามีอะไรบ้าง
แล้วมานมีต้างหลายซุ้มอ่ะน่ะ นักเรียนก้อ3,000กว่าคน ทุกคนต่างต้องทำเหมือนๆกันอย่างนี้ แล้วคิดดู โห้...นี่คนหรือว่าหนอนกันค่ะเนี่ย เต็มโรงเรียนไปหมด เบียดเสียดมากๆเลย ร้อนก้อร้อน เมื่อยก้อเมื่อย แต่ไม่รุจาบ่นไปทำไมกัน หายเมื่อย หายเหนื่อย ซะเมื่อไหร่กันหล่ะ
ฉันเดินรอบโรงเรียนไม่รู้กี่รอบแล้ววันนี้ วันนี้ที่โรงเรียนมีคนมาดูงานก้อเยอะแยะเหมือนกัน ทำให้โรงเรียนของฉันดูเล็กไปเลย ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก้ออยู่ที่นั่น ช่ายมั้ย
ในที่สุด ฉันก้อจดครบซะที เล่นเอาเพื่อนๆของฉัน เป็นแมงหวี่ไปตามๆกัน ก้อบ่นกันอยู่นั่นแหละ ไม่หยุดกันซักที
ฉันไปหยุดอยู่ตรงห้องของอาจารย์ซึ่งอาจารย์คนนี้เป็นแม่ของเพื่อนในกลุ่มของฉัน เพื่อนของฉันก้อเลยเปิดห้องนาฏศิลป์ให้พวกเราเข้าไปนั่งเล่นกันได้
แล้วฉันก้อเห็นเธอกำลังนั่งวาดรูปอยู่เลย สถานที่แข่งโรงเรียนจัดง่ายมากไปหน่อยมั้ง ห้องก้อไม่มี นั่งโล่งๆอย่างงั้นแหละ แถมยังมีนักร้องมาประกวดร้องเพลง ตั้งเวทีอยู่ใกล้ๆอีก แล้วที่น่าตลกก้อคือ ใช่เชือกกั้นไม่ให้คนเดินผ่านไป ผ่านมาซะงั้น
เฮ้ย...แล้วมานจามีสมาธิวาดรูปได้อย่างงั้ยเนี๊ย น่าสงสารจิงเชียว ฉันมองเธอวาดรูปอยู่บ่อยๆ เด๋วก้อเดินไปดูเธอวาดอีกแล้ว
เสียงของนักร้องก้อช่างจาไพเราะ คิดดูน่ะร้องเพลงของแม่ผ่องศรี อ่ะ แล้วเสียงก้อสู๊ง สูง เหอะๆ ฉันเห็นเธอหันไปดูนักร้อง แล้วก้อยิ้มออกมา คงตลกน่าดู เสียงแหล็มมาก เหมือนเสียงแม่ผ่องเป็เลย แค่เด็กประถมเอง มีความสามารถดีจังเลย
เพื่อนแซวฉันว่า แหม!!ออกไปดูมาอีกแล้วหล่ะซินี่ก้อ4,5รอบแล้วน่ะเนี่ย ฉันตอบเพื่อนว่า ก้อใช่น่ะซินักร้องออกจะร้องเพราะซะขนาดนี้ ฉันทำเป็นพูดเรื่องอื่น แต่เพื่อนก้อรู้ทัน แถมตะโกนเสียงดังออกมาว่า ไม่ใช่เว้ย ฉันหมายถึงคนพิเศษของแกต่ะหากหล่ะ เห็นเดินไปดูมาหลายรอบแล้วเนี่ย ไม่เบื่อบ้างรึงัย เพื่อนอีก3,4คนก้อตอบพร้อมกันว่า ช่าย ช่าย ฉันตอบว่า บ้าหน่ะ แต่ทำไมหน้ามันแดงออกมาหว่า
เธอวาดช้าไปหน่อยมั้ย คนอื่นเค้าลงสีจะเสร็จกันแล้วน่ะ เธอวาดยังไม่เสร็จเลย แต่เธอก้อคว้ารางวัลมาได้ล่ะกัน เน่อะ เธอได้รางวัลชมเชย ได้เกรียติบัตรด้วย
เธอวาดรูปเพื่อนๆของเธอ ในวงที่เล่นดนตรีด้วยกัน ฉันว่าน่าจะได้ซักอันดับ2น่ะเนี่ย เหอะๆ ไม่ค่อยจะเข้าข้างกันเลยเน่อะ
นั่งตั้ง3ชั่วโมงแหน่ะ ไม่ได้กระดิกตัวไปไหนเลย เมื่อยหล่ะซิ แล้วที่โรงเรียนก้อมีของมาแจกด้วย เป็นกระเป๋าเป้ คนที่แจกเค้าให้เธอใส่ไว้เลยหนิ่ เธอเหมือนนินจาเต่าเลย เพื่อนฉันบอกอย่างงั้น น่าตลกชะมัด
เกือบจะ11โมง ฉันกับเพื่อนอีกคนก้อไปเที่ยวห้างกัน เราไปร้องคาราโอเกะกัน แต่เสียงระฆังกะดังขึ้น เธอทำไมโทรมาหาฉันเร็วจังเลยหล่ะ
ฉันร้องเพลงที่2ยังไม่ทันจาจบเลยน่ะ แย่แล้วฉั๊น ฉันบอกว่ากะเข้าไปที่โรงเรียนตอนเที่ยงครึ่ง ประมาณเที่ยงกว่าๆเธอก้อโทรมา บอกฉันว่า จะกลับไปที่โรงเรียนของเธอตอนบ่ายโมงน่ะ ให้ฉันเข้าไปหาด่วน
รู้มั้ยว่าฉันต้องรีบขนาดไหนที่เธอบอกอย่างนั้น แต่ฉันก้อไม่ได้ทิ้งเพื่อนน่ะ ฉันให้เพื่อนอีกคนมาอยู่เป็นเพื่อนแทน แล้วฉันจึงกลับไปที่โรงเรียน
เธอยังไม่ได้กินข้าวมื้อเที่ยงเลย แล้วเธอก้อบอกว่าหิวมาก ไปไหนมา พาไปกินข้าวหน่อย ฉันเป็นเจ้าของสถานที่ก้อเลย เลี้ยงดูเธอเป็นพิเศษ
แต่พอกินข้าวเสร็จ แล้วก้อกลับไปหาอาจารย์ที่นำนักเรียนมา เขาบอกว่าต้องรอรับใบเกรียติบัตรก่อน เวนกรำ แล้วจาให้ฉันรีบมาทำไมกันเนี่ย อย่าบอกน่ะว่าเป็นแผน เหอะๆ ฉันล้อเล่นน่ะ ไม่กล้าคิดอย่างนั้นหรอกจ้า
เราอยู่คุยกัน เดินไปดูของในโรงเรียน จนทั่ว ฉันเจอคนรู้จัก ที่ไม่อยากให้เขาเห็นว่าเราอยู่ใกล้ๆกัน ฉันก้อเลยบอกเธอไปว่า เด๋วมาน่ะ แล้วฉันก้อหลบเขาไป
ฉันรู้ว่าเธอเซ็งมาก แล้วก้องอนฉันด้วย ก้อมันจำเป็นจิงๆนี่นา เข้าใจฉันน่ะ แล้วฉันก้อง้อสำเร็จ ฉันบอกเธอว่า น่ารักก้อไม่น่ารัก หล่อก้อไม่หล่อ ยังจามางอนอีก แล้วเธอก้อยิ้มออกมาจนได้ คำพูดเนี๊ยได้ผลเสมอแหละ ไม่ใช่เธอไม่น่ารัก ไม่หล่อหรอกน่ะ แต่เพราะว่าเราชอบพูดกันเลยเราล้อเล่นกันเสมอ เธอก้อเลยต้องเผลอยิ้มออกมางัยหล่ะ
ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันอาจารย์สั่งงานให้ปลูกผักแล้วก้อให้นำมาส่งเป็นระยะๆ พอถึง1เดือนก้อจะให้คะแนน เธอเลือกปลูกผักกาดหอม แต่ว่าเธอฝากกระป๋องผักไว้ที่ฉันแล้วก้อลืม ดังนั้นฉันก้อปลูกมันให้เธอ
ฉันดูแลมันอย่างดีเลยน่ะ แล้วฉันก้อให้เธอไปดูแลต่อ
ต้นผักกาดหอมเหมือนเป็นสัญลักษณ์แทนตัวเราสองคนก้อว่าได้ ช่ายแม่ะ เธอก้อคิดเหมือนฉันจิงๆด้วย
เธอให้ลูกอมฉันด้วย มันคือ แมนท๊อช เย็นใจแน่จิง อิอิ... แล้วฉันก้อให้ลูกอมฮาร์ทบีทสีชมพูกับเธอ ที่เขียนว่า เชียร์ขาดใจ เธอยิ้มใหญ่เลย
แต่ที่จิงน่าจะให้ก่อนแข่ง เน่อะ แต่ไม่เป็นไร ถึงจะให้เธอช้าหรือเร็ว ก้อขอให้มีความสุข แล้วก้อยิ้มให้ฉันบ่อยๆ ก้อพอแล้ว
แถมเธอยังจามาว่าฉันอีกน่ะ เธอบอกว่าไม่ต้องให้อะไรเธอหรอก ให้เธอได้ให้อะไรฉันบ้าง ไม่ใช่ต้องแลกกันแบบนี้ ไม่เห็นต้องคิดมากเลยน่ะ แค่นี้มันก้อไม่ได้มากมายอะไรไม่ใช่หรอ คิดมากน่า น่ะ
เธอถามฉันว่า ถ้าหากว่าเธอบอกเลิกกฉัน ฉันจะทำอย่างงัย ฉันก้อคงจะอึ้งกิมกี่ไปเลย แล้วก้อบอกกับเธอไปว่า หรอ แล้วคิดหรอว่าฉันรักเธอจริง ตั้งแต่ที่เราคบกันมาฉันไม่เคยรักเธอแม้แต่นิดเดียว กะว่าจะตอบแบบนี้อ่ะน่ะ
ถ้าเธอบอกเลิกฉันจริง ฉันใจร้ายไปไหมที่ตอบแบบนี้ออกไป แต่เธอสิใจร้ายมากกว่าน่ะ ที่กล้าบอกเลิกฉันเนี่ย
แต่เอ...เราเริ่มพูดเรื่องนี้ตั้งแต่ที่เราเริ่มคบกันทำไมหว่า หรือว่าเธอมีความคิดแอบแฝงอะไรอยู่อ่ะป่าว อิอิ...คงไม่มีอะไรหรอกเน่อะ ก้อเรารักกันซะมากมายขนาดนี้
เอ...แล้วจะจบเลยดีมั้ย หรือว่าจายังไม่จบดี เอาเปงว่าตอนหน้ามีต่อล่ะกัน เน่อะ
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป....
14 ตุลาคม 2548 12:05 น.
Vampire
เราไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะ ตั้งแต่ที่ฉันไปพักอยู่กับน้า
ฉันคิดว่านี่เป็นหนทางที่ดีแล้วใช่ไหมที่ฉันทำแบบนี้แล้วจาเธอไป ส่วนหนึ่งฉันดีใจที่จากเธอไปสักระยะ แต่อีกใจนึงก้อยังคงคิดถึงเธอมากมายเหลือเกิน ฉันคบอยู่กับผู้ชายคนใหม่ แต่ฉันก้อยังไม่สามารถที่จะลืมเธอ ไม่สามารถนำเธอออกจากหัวใจของฉันได้เลย
ฉันถามถึงเธอบ่อยๆกับเพื่อนของฉันที่เขาขึ้นรถไปและกลับบ้านด้วยกันกับเธอ แต่ฉันก้อรู้ว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้กลับไป อยู่ที่บ้านแล้วได้เจอกับเธออีกครั้ง ฉันยังรอวันที่ได้เจอกับเธอ
เวลาช่างผ่านไปช๊า ช้า ทำให้ฉันคิดถึงเธอมากๆ แล้วฉันก้อโทรไปหาเธอ แต่เธอก้อบอกฉันว่าไม่ว่าง หรือไม่เธอก้อจะทำงานอยู่แล้วบางครั้งเธอก้อไม่ค่อยจะมีอารมณ์พูดกะฉันซะเท่าไหร่
มีครั้งนึงเธอส่งแมจเสดมาหาฉัน ฉันดีใจโคดๆเลย แต่ข้อความในนั้นกลับบอกว่า ขอโทษด้วยน่ะ ตอนนี้ยังทำงานไม่เสร็จเลย ฉันหล่ะถึงกับเศร้าไปเลย เธอรู้บ้างไหม ฉันคิดว่า ฉันคงรบกวนเธอมากเกินไป เธอคงไม่สนใจฉันอีกแล้ว
แล้วเราก้อส่งอีแมวคุยกันด้วยน่ะ แต่เอ...ไม่ใช่สิ อีเมล์ต่างหากหล่ะ ตอนแรกฉันมีความสุขมากๆเลยเมื่อฉันเห็นเธอตอบกลับมา ดูเหมือนว่าฉันจะยิ้มจนหน้าบานเลยทีเดียว ก้อฉันชอบเธอมากนี่นา
แต่ครั้งที่ฉันเสียใจและไม่เข้าใจเธอมากๆก้อคือ เธอส่งมาหาฉันบอกว่า เด๋วก้อเล่นmsnได้แล้ว(ขอให้มีความสุขกับชีวิตวันใหม่) เธอรู้มั้ยว่าฉันไม่เข้าใจมันอย่างมาก
ฉันพยายามคิด คิดแล้วคิดอีกว่าเธอคงไม่ได้หมายความว่า เธอและฉันไม่คู่ควรกัน โปรดอย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย แต่เธออาจจะบอกอ้อมๆก้อได้
ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าฉันมีน้ำตาซึมออกมา แต่ฉันไม่ได้ร้องไห้หรอกน่ะ เพราะว่ามีน้องที่เป็นญาติกันอยู่ข้างๆ ฉันเลยไม่กล้าร้องออกมา แล้วก้อกลัวเสียฟอร์มมากๆ
ฉันไม่รู้ว่าฉันทำผิดอะไร ทำไมเธอไม่ให้โอกาสคนอย่างฉันบ้าง หรือว่าฉันไม่คู่ควรกับเธอ อย่างเธอคงต้องมีผู้หญิงที่ดีๆ ดีกว่าฉัน เธอคงจะรักเขาจริงใช่มั้ย แต่แค่นี้ก้อดีใจแต่ไหนแล้วที่เธอคุยกับฉัน ไม่รังเกลียดฉัน แค่นี้ฉันก้อขอบคุณเธอจะแย่แล้ว...
เวลาผ่านไป1ภาคเรียน ความคิดที่ฉันคิดว่าเธออยากจะผลักไสฉันไปก้อลดน้อยลง ฉันกลับคิดว่าฉันต้องทำให้ดีที่สุด ฉันไม่เคยรู้สึกไม่ดีที่เธอทำให้ฉันให้เสียใจ ฉันเพียงแต่น้อยใจ ที่เธอทำเหมือนกับไม่ให้โอกาสฉันบ้าง
พอถึงวันเปิดเรียนฉันและเธอพบเจอกันอีกครั้ง ที่รถสายเดิมๆที่เราเคยนั่งกันไป-กลับโรงเรียนกันทุกวัน แต่ตอนนี้ฉันอยู่ม.6เทอมที่2แล้วน่ะ รู้มั้ยฉันใกล้จะจบการศึกษาแล้ว และฉันอาจต้องไปเรียนที่อื่น เธอเข้าใจบ้างไหม เธอเข้าใจฉันซักทีเถอะน่ะ ฉันไม่อยากปล่อยให้เวลาที่เหลืออยู่ผ่านไป
แล้วฉันกับเธอต้องเป็นแบบนี้ ฉันชอบเธอมากน่ะ และก้ออยากให้เธอชอบฉันบ้าง แต่ฉันไม่ควรตั้งความหวังสูงเกินไปสิ แค่เธอยอมคุยกับฉันบ้างก้อพอและ
วันแรกที่เราได้พบกัน เราก้อคุยกันเหมือนเดิม ฉันดีใจที่สุดเลยน่ะ ไม่เจอเธออีกครั้ง ได้อยู่ใกล้ๆกับเธอ ฉันหล่ะมีความสุขที่สุดเลย รู้บ้างไหม เราคุยกันบ่อยมาก สนิทกันมากๆ จนบางคนเริ่มนึกว่าเราเป็นแฟนกัน เพราะว่าเราชอบเดินไปไหนมาไหนด้วยกัน
เธอดีกับฉันมาซะจน ฉันเริ่มจะบอกตัวเองว่าฉันรักเธอก้อได้น่ะ หรือว่าฉันอาจจะรักเธอตั้งแต่แรกพบเลยหล่ะมั้ง ฉันคิดว่าเธอเริ่มจะชอบฉันบ้างแล้วน่ะ หรือว่าฉันจะคิดไปเองอีกแล้ว
ฉันขึ้นรถไปโรงเรียนแล้วก้อกลับบ้านพร้อมกับเธอทุกวัน ทุกวัน เรานั่งข้างๆกัน คุยกันทุกวัน ทั้งไปและกลับบ้าน ฉันมีความสุขสุดๆเมื่อได้เห็นหน้าเธอ ถึงบางวันเธอจะอารมณ์ไม่ดี แต่พอเจอฉันทีไร เธอก้อยิ้มหน้าบานทุกที ไม่รุว่าฉันคิดไปเองรึปล่าว แต่ที่เห็นมันใช่อยู่นา
ฉันรู้ว่าเธอชอบคิดมาก ก้อเธอเป็นซะอย่างนี้ แฟนเก่าถึงไม่สนเธอไง(เธอบอกกับฉันเองน่ะ) ความสัมพันธ์เราดีมากขึ้นเรื่อยๆ เราเข้าใจกัน คุยกันได้เกือบทุกเรื่อง แล้วฉันก้อรอวันนี้มานานแสนนานแล้วน่ะ
วันนี้เป็นวันที่ฉันดีใจมาก มากที่สุด ฉันคิดว่าฉันทำดีที่สุดแล้ว และฉันก้อไม่ต้องรออีกต่อไป วันนี้เป็นวันศุกร์ ช่างสุขอะไรเช่นนี้
เวลาประมาน2ทุ่ม รู้มั้ยว่าใครโทรมาหาฉัน ก้อเขาคนนั้นไง คนที่ฉันรอเค้าเกือบ3ปีเต็ม วันนี้ฉันไม่ต้องรออีกแล้ว เธอโทรมาบอกว่า เธอชอบฉัน และขอให้ฉันคบกับเธอได้ไหม ฉันอึ้งไปพักนึง ฉันรู้ว่าเธอต้องพูดคำนี้ออกมา เพราะรู้สึกว่าเธอจะ อ้ำ อึ้ง ยังไงไม่รู้ เธอมีพิรุด มากๆเลย
ฉันบอกกับเธอว่า เธอควรจะคิดดูให้ดี ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีเลิศเลอ ฉันอาจไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีพอ และคู่ควรกับเธอ เธอคิดดีแล้วหรอที่คบกับฉัน เพราะฉันรู้ตัวเองดีว่าฉันขี้หึงน่ะ เธอรับได้รึป่าว ฉันโกรธง่ายน่ะ (แต่หายเร็วเหมือนกัน) ฉันขี้งอนน่ะ อยากให้เธอง้อฉันน่ะ เวลาฉันงอน แต่ว่าถ้าฉันผิดจริงๆฉันก้อจะง้อเธอเหมือนกัน เธอโอเคมั้ยที่ฉันเป็นแบบนี้อ่ะ ถ้าเธอรับได้เราตกลงเป็นแฟนกันน่ะ
เธอบอกกับฉันว่าเธอไม่อยากปล่อยเวลาให้มันเสียไปอีกแล้ว ไม่อยากให้ฉันต้องรออีก ขอโทษที่ทำให้เธอต้องรอ ฉันบอกกับเธอว่า ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมากไปเลย
แค่นี้ก้อนอนไม่หลับไปอีกหนึ่งวันแย้ว ฉันรักเธอมานานไม่คิดว่าวันนี้เธอจาได้บอกกะฉันซะทีว่าชอบฉันบ้างแล้ว เฮ้ย...วันนี้เปงวันที่พิเศษสุดสำหรับฉันและเธอ
ยังไม่อยากให้จบกันช่ายแม้ แล้วจาบอกต่อน่ะค่ะ ว่าความสุขที่มีอยู่มากมายของฉันและเธอ แล้วความทุกข์ของฉันและของเธอหล่ะ รักนี้ก้อมีน่ะ ติดตามกันต่อน่ะค่ะ
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
12 ตุลาคม 2548 16:09 น.
Vampire
วันนี้เธอแข่งฟุตซอล เป็นอีกวันของวันวิชาการของโรงเรียนเธอ
ฉันจำได้ว่าวันนี้ฉันและเพื่อนๆต้องไปกวาดลานวัด เพราะอาจารย์วิชาพุทธศาสนาต้องการให้คะแนนให้เราในห้องเลือกว่าจะทำอะไรดี เพื่อนๆลงมติกันว่าจะไปทำความสะอาดที่วัด เผื่อว่าจะได้บุญกับเค้าบ้าง
เมื่อเธอโทรมาชวน แล้วก้อยังมารับฉันไปด้วย ฉันตกใจมากที่เธอบอกว่าเธอเดินมาจากโรงเรียน เพราะว่าระยะทางจากโรงเรียนถึงวัดนี่ก้อไกลเหมือนกันน่ะ แต่เธอบอกว่าก้อเดินมาเรื่อยๆไม่เห็นจะไกลเลย เธอเดินมากับเพื่อนผู้ชายคนนึง
เธอสวมเสื้อแขนยาวและกางเกงฟุตบอล เราเดินคู่กันและคุยกันตลอดทาง ฉันมีความสุขที่สุดเลย แต่เธอก้อคงคิดว่าฉันอยากมาเป็นเพื่อนกับเธอแค่นั้นหล่ะมั้ง เพื่อนของเธอเดินนำหน้าเราไป ปล่อยเราให้เดินคู่กันตลอดเลย ต้องขอบคุณเพื่อนคนนั้นจิงๆ ช่างรู้ใจฉันที่สุด
แต่ว่าเราไม่ได้เดินไปโรงเรียนหรอกน่ะ ถ้าหากว่าเดินไปฉันคงบ้าแน่ๆ ก้อมันไกลน่ะ สำหรับฉัน พอเราขึ้นรถมาลงที่ประตู4 เราก้อเดินไปที่สนามแข่ง มี2สนามโรงเรียนของเธอค่อนข้างจะเล็กก้อเลยไม่มีสนามฟุตบอลขนาดใหญ่ สงสัยว่าคงเล่นแต่ฟุตซอลกันอย่างเดียวหล่ะม้าง โรงเรียนของเธอเนี่ย
เธอแข่งเวลาประมาณ11โมง ฉันนั่งดูเธอตลอดเลย ตาแทบไม่กระพริบเลยแหล่ะ วันนี้คนน้อยกว่าเมื่อวานน่ะ เธอแข่ง2รอบ รอบแรกชนะด้วย เก่งมากเลยน่ะ ส่วนรอบ2ก้อแพ้ ตกรอบเลย เอิ๊กๆ แต่ไม่เป็นไร ยังไงก้อมีฉันเป็นกำลังใจน่ะ
เธอดีกับฉันมาก รู้ว่าฉันกำลังหิว แต่ดันซื้อนมดัชมิลค์รสองุ่น รสที่ฉันไม่ชอบมาให้อีก แถมยังไม่เย็นด้วยซ้ำ คิดดูมันน่ากินซะที่ไหนหล่ะ แต่ก้อยังฝืนกินไห้หมด ก้อเธอตั้งใจซื้อมาให้ไง
วันนี้ฉันเห็นแฟนเก่าของเธอด้วยน่ะ เธอคนนั้นน่ารักดีแถมยังคุยกับเธออีกด้วยถึงจะรับหลังฉันก้อเหอะ แต่ว่าฉันเห็นน่ะ ฉันแอบหึงเธอรู้บ้างไหม แต่มันก้อไม่ได้สำคัญอะไรกับเธอไม่ใช่หรอ ก้อเราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อยนี่นา
เธอคนนั้นขาว น่ารัก แล้วก้อผมตรง ก้อเห็นเธอบอกกับฉันว่าอย่างให้ฉันไปยืดผม ดูบ้าง เพราะเค้าคนนั้นใช่มั้ยที่ทำให้เค้ามาเปรียบเทียบกันฉัน อาจจะใช่ก้อได้ (ฉันคิดอย่างนั้น)
ฟุตซอลมีแข่งกันหลายรอบ วันนี้ก้อเป็นอีกวันนึงที่ฉันไปดูเธอ แต่ว่าเธอไม่ได้ไปรับฉันเหมือนวันก่อนน่ะ ฉันไปที่โรงเรียนของเธอเพราะว่าเธออยากให้ฉันไปดูเธอแข่งเช่นเคย
วันนั้นฉันนั่งดูเธอแข่งโดยไม่ได้เจอเธอก่อน เพราะว่าฉันมาช้า แต่ฉันก้อเห็นเธอยิงประตูได้ด้วยน่ะ เก่งชะมัดเลย น่ารักมาก
แล้วพอเธอแข่งเสร็จเธอก้อโทรหาฉัน ถามฉันว่าฉันอยู่ไหนแล้ว แต่เธอไม่รู้หรอกว่าพอเธอแข่งเสร็จฉันก้อเดินตามหลังเธอไปตั้งนานแล้วน่ะ ตลกจิงๆเลย แล้วฉันก้อบอกว่า ก้ออยู่ข้างหลังเธอนี่ไง พอเราเจอกันต่างคนต่างก้อยิ้มให้กัน ฉันมีความสุขมากเลยน่ะที่ได้เจอกับเธอ
พอถึงตอนเย็นได้เวลากลับบ้านแล้วเรา เราขึ้นรถกลับบ้านแล้วเราก้อนั่งคู่กันด้วยน่ะ เพื่อนคนนั้นของเธอก้อกลับพร้อมกับเราด้วย เค้าบอกว่าเราน่าหมั้นไส้ด้วยแหล่ะ ก้อเรานั่งติดกันเลยไง ฉันหยิบพัดออกมาจากกระเป๋าแล้วเธอก้อหยิบมันแล้วก้อพัดให้กับฉัน ฉันมีความสุขที่สุดเลย
แล้วเธอก้อบอกว่ามีคนซื้อกระเป๋าตังค์ให้ สงสัยจะเป็นแฟนคลับของเธอ ฉันดีใจน่ะที่มีแต่คนที่รักเธอกันทั้งนั้น ฉันก้อเป็นคนนึงน่ะที่ชอบเธอมาก แล้วเมื่อไหร่เธอจะชอบฉันบ้างหล่ะ
ฉันรู้ว่าอายุของเราห่างกันเกือบจะ3ปี ฉันรู้ว่าเธอคิดเรื่องนี้ ฉันรู้ว่าเราคงเป็นคนที่รักกันไม่ได้ ขอบคุณน่ะเวลาที่ผ่านๆมา ทุกครั้งที่เจอเธอ ทุกครั้งที่ได้คุยกับเธอ ฉันมีความสุขที่สุด
ต่อไปนี้ถึงเราจะต้องห่างกันเพราะว่าฉันต้องมาพักที่บ้านน้า และเธอก้อคงไม่มีเวลามากที่จะคิดถึงฉัน เธอมีหน้าที่ที่ต้องตั้งใจเรียน ฉันก้อเช่นกันเราคงห่างกันไปนาน กว่าจะมีอะไรๆดีขึ้นกว่านี้
เธอไม่เคยพูดกับฉันสักคำว่าชอบฉัน ฉันก้อเลยไม่รู้ว่าเธอคิดกับฉันอย่างงัย
เราเป็นเหมือนพี่น้องมากกว่า คงเป็นที่ฉันที่คิดไปเอง ความรู้สึกที่มีเหล่านี้ไม่ทำไห้เธอชอบฉันบ้างก้อไม่เป็นไร ฉันคิดว่าให้มันผ่านไปอย่างนี้ก้อแล้วกัน ให้ฉันได้รักเธอเพียงข้างเดียว แค่ได้มาพบกับเธอ ฉันก้อดีใจแล้ว
ถึงแม้เราไม่ได้คู่กันก้อตาม ขอให้เธอมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่ มีเพื่อนและคนอีกตั้งหลายคนที่รักเธอ แล้วฉันก้อเป็นคนนึงที่รักเธอเช่นกัน
อั้นแน่ นึกว่าจบแค่นี้หล่ะซิ ยังหรอกค่ะ ยังไม่จบน่ะค่ะ โปรดติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
11 ตุลาคม 2548 13:51 น.
Vampire
ตอนนี้เธออยู่ม.3แล้วและฉันก้ออยู่ม.6
เมื่อปีที่แล้วเดือนเมษายน วันนั้นเป็นวันวิชาการของโรงเรียนของเธอ ไม่รู้เธอคิดอย่างไงแต่ว่าเธอชวนฉันไปเที่ยวด้วยกันที่โรงเรียน
ช่วงนั้นใกล้วันเกิดแม่ของฉัน ทุกๆปีฉันต้องไปซื้อผ้าที่ฉันคิดว่าแม่ชอบที่สุดแล้วไปจ้างร้านที่แม่ตัดผ้าบ่อยๆ เพราะเค้าคิดให้ฉันราคาพิเศษ ฉันให้ชุดที่ตัดเป็นของขวัญวันเกิด ตอนนี้แม่มี่ชุดที่ฉันตัดให้3ชุดได้แล้ว เมื่อเสร็จธุระของฉันแล้ว ฉันแวะไปบ้านเพื่อนก่อน เพราะรู้ว่าเธอคงยังไม่เสร็จกิจกรรมที่โรงเรียนจัดให้ทำ
เมื่อฉันโทรไปเธอปิดมือถือ แต่ไม่เป็นไร ฉันก้อยังจะรอ แล้วเธอก้อเปิดมือถือจนได้ แล้วเราก้อนัดเจอกัน แต่เอ...ประตูที่4 ประตูข้างของโรงเรียนเธอทำไมมันไม่เปิดให้ฉันเข้า ฉันโมโหมาก แต่ก้อต้องขึ้นรถไปเข้าประตูหน้า แล้วก้อเจอเธอจนได้ ฉันดีใจมากเลย ไม่คิดว่าเธอจะชวนฉันมาด้วย
เธอใส่ชุดนักเรียนฉันเห็นเธอยืนรอฉันอยู่ตรงร้านสหกรณ์ของโรงเรียน พอเจอเธอรู้สึกว่าฉันจะยิ้มจนหน้าบานเลยแหละ ก้อเธอมานน่ารักนี่นา แล้วเราก้อเดินไปรอบๆโรงเรียน ดูโน้นดูนี่มีการจัดกิจกรรมเยอะแยะเลย แล้วก้อมีประกวดร้องเพลงด้วย แล้วเธอก้อบอกฉันว่าเธอก้อเข้าประกวดกับเค้าเหมือนกันน่ะ แต่ว่าเธอแข่งตอนกลางคืนนี่นา ฉันก้อเลยอดดูเลย แล้วก้อเต้นประกอบเพลงด้วย ฉันไม่อยากจะนึกเลยว่าเวลาที่เธอเต้นมันจะตลกแค่ไหน
วันนั้นเราไม่ได้กินข้าวกลางวันกันเลย ก้อมัวแต่เดินเล่น คุยกันไป แล้วก้อไม่ค่อยหิวด้วย เห็นเธอก้ออิ่มแล้วแหละ วันนั้นคุงพ่อกะคุงแม่เธอจะซื้อกีต้าร์ให้เธอเป็นตัวแรก เห็นเธอบอกกับฉันอย่างนั้น เธอก้อเลยดูลุกลี้ลุกลนอย่างงัยไม่รู้
เราไปนั่งเล่นที่โต๊ะม้าหินอ่อนเธอโยกเก้าอี้ไปมา จนฉันตลกเมื่อเห็นเธอใจจดใจจ่อกับกีต้าร์ตัวใหม่มากกว่าจะคุยกับฉัน
ที่โรงเรียนของเธอมีร้านขายของเยอะแยะ มีร้านขายดอกไม้ มีตู้ร้องคาราโอเกะ ตู้ถ่ายสติ๊กเกอร์ มีซุ้มลูกบอล แล้วก้อน่าแปลกมากที่มีชิงช้าสวรรค์ มานเหมือนกับว่าฉันมาเที่ยวงานวัดเลย
รู้สึกว่าโรงเรียนของฉันจะใหญ่กว่าเธอซะอีกแต่ว่า โรงเรียนของฉันไม่เคยทำแบบนี้เลย ฉันคิดว่าโรงเรียนของเธอดีมากๆมีกิจกรรมหลายอย่างให้เด็กๆได้ทำเยอะแยะ ทำให้เด็กกล้าแสดงออก โรงเรียนของฉันมีแต่วิชาการ อาจเป็นเพราะว่าเป็นโรงเรียนประจำจังหวัด แต่เด็กก้อไม่ได้เก่งไปซะทุกคนเมื่อไหร่
ที่โรงเรียนของเธอมีสมุดให้จดเกี่ยวกับกิจกรรมต่างๆในวันวิชาการ ฉันเขียนชื่อของเธออย่างบรรจง แล้วเธอก้อบอกฉันว่า คิดอย่างไงถึงเขียนสวยเนี๊ย
เราเดินไปดูกิจกรรมประกวดแต่งชุดแฟนซีที่ใช้วัสดุรีไซเคิลที่โรงอาหารมีคนแซวว่า เด็กหรอ ฉันก้อยิ้มๆอยากให้มันเป็นอย่างที่พูดจิงๆเลย แต่เมื่อไหร่กันหล่ะ อยากให้เธอบอกกับฉันซักที และฉันก้อชอบเธอมากๆน่ะ และก้อรู้ด้วยว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย
แล้วเธอก้อบอกกับฉันว่า ก้ออยู่ข้างๆนี่ไง เด็กเค้า ฉันหันซ้ายหันขวาแล้วก้อบอกว่าไม่เห็นจะมีเลย ฉันแอบยิ้มอยู่ในใจ ฉันรู้ว่าเธอคงพูดเล่น แต่ฉันก้อดีใจมากน่ะ ฉันรู้ว่าเธอคงยังไม่อยากที่จะมีใครในช่วงเวลานี้ ก้อเธอเพิ่งจะถูกบอกเลิกไปไม่นานมานี้เอง
ตอนกลางวันเราไปดูแข่งฟุตซอลด้วยกัน จำได้ว่ามีนักกีฬาคนนึงใส่เสื้อหมายเลข9 คนนั้นใสกางเกงฟิตมากเลย เรานั่งขำกัน ตลกดี
ฉันนั่งดูอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเธอ เธอเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะมากๆ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก้อมีแต่คนรู้จักเธอทั้งนั้น
แต่ก่อนนั้นมีคนมาขายดอกกุหลาบ ไม่สิเรียกว่ามายัดกันเห็นๆเลย เพื่อนของเธอนั่นแหละที่เอามาขาย บอกเธอว่าช่วยซื้อหน่อยน่ะ แล้วก้อยังมีบัตรสอยดาวอีก เหอะๆ ก้อเธอมันใจดีอย่างเงี๊ย ก้อเลยรับมาหมดเลย
พอประมาณ3โมงเย็นโรงเรียนก้อปล่อยนักเรียนให้กลับบ้านได้
ก่อนที่เราสองคนจะออกจากโรงเรียนมีผู้ชายคนนึงถามฉันว่า เธอเป็นน้องสาวของเค้าหรอ ฉันไม่รู้ว่าจะตอบผู้ชายคนนั้นอย่างไง แต่ก้อต้องตอบไปว่า ใช่ค่ะ เหอะๆก้อตอนนั้นฉันคิดไม่ออกเลยนี่นา แล้วก้อตกใจด้วย เธอก้อไม่รู้ใช่ไหมว่าจะตอบคนนั้นว่าอะไร ก้อเลย ปล่อยเลยตามเลย
แล้วเราก้อรีบออกจากโรงเรียน ฉันเห็นเธอรีบมาก ก้อกีต้าร์ตัวแรกกำลังรอเธออยู่ไง แล้วเธอก้อให้รูปกับฉันมีรูปเดี่ยวของเธอ1รูป แล้วก้อรูปกลุ่มเพื่อน2รูป
ขอบคุณน่ะสำหรับรูปนั่น รู้สึกว่าทุกๆวันฉันต้องนำมันขึ้นมาดู
ติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ ยังไม่จบง่ายๆหรอกค่ะ
สัญญาแล้วน่ะว่าจะรักกันตลอดไป...
10 ตุลาคม 2548 10:18 น.
Vampire
เราเจอกันที่ท่ารถกลับบ้าน วันแรกที่ฉันพบกับเธอ ฉันรู้สึกว่าเธอน่ารักมาก แล้วจากนั้นเราก็ได้คุยกันบ้างบางครั้ง ส่วนมากฉันมักจะหาเรื่องคุยกับเธอเสมอ และก็ชอบมองเธออยู่บ่อยๆ
ฉันดีใจที่ได้มาเจอกับเธอ แต่เธอยังเด็กมาก ตอนนั้นเธออยู่แค่ป.6 ส่วนฉันอยู่ม.3แล้ว ความห่างระหว่างวัยทำให้ฉันคิดมาก และก้อรู้ว่าเธอคงไม่คิดที่จะคบกับฉันเช่นกัน ฉันคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้แต่ฉันก้อยังรักเธอเหมือนเดิมและดีใจที่เราได้เจอกันเกือบทุกวัน ถ้าวันไหนที่แม่ของฉันไปรับที่โรงเรียน ฉันก้อจะเสียดายที่ไม่ได้พบกับเธอ แต่ว่าอย่างไงเราก้อได้เจอกันตอนเช้าอยู่ดี ฉันหวังจะเป็นเช่นนั้น
ฉันแค่อยากเจอเธอทุกวัน ถึงจะไม่ได้คุยกันแค่เห็นหน้าเธอก้อพอใจแล้ว เราเคยนั่งติดกันเวลากลับบ้านหรือมาโรงเรียน บางครั้งฉันจะจองที่นั่งให้กับเธอ บางครั้งเราคุยกันตั้งแต่เธอขึ้นรถมาจนถึงโรงเรียนของฉัน แล้วเราก้อเจอกันตอนเย็นอีก
ฉันมีความสุขมากที่เจอกับเธอทุกวัน เธอเรียกฉันว่าพี่.. แล้วฉันเรียกเธอว่าน้อง... ฉันรู้สึกว่าเราห่างกันจริงๆ
ฉันรู้ว่าเธอมีความสามารถ ไม่ว่าจะดนตรี กีฬาแล้วก้อศิลปะ ฉันชอบใช้ให้เธอวาดรูปให้บ่อยๆ ไม่รู้ว่าเธอลำราญรึปล่าว ขอบคุณน่ะที่ทำอะไรๆหลายๆอย่างให้ฉัน ขอบคุณมากๆเลย
วันนึงฉันเพิ่งรู้ว่าเธอมีแฟนแล้วฉันเสียใจ ฉันไม่คิดจะแย่งเธอจากใคร ฉันรู้ว่าฉันไม่มีหวังตั้งแต่แรก แล้วเค้าคนนั้นก้อรักเธอมากเช่นกัน
วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าเธอแอบชอบฉันอยู่บ้างหรือปล่าว ก้อรู้สึกว่าเราสนิทสนมกันมากๆเลยทีเดียว แต่เธอก้อยังมีแฟนอยู่ เมื่อวันนั้นมาถึงฉันรู้ว่าเธอเลิกกับแฟน และเธอเองที่ถูกบอกเลิก ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรดีใจ แต่ทำไงได้ ก้อหัวใจของฉันบอกฉันว่าเราอาจมีหวังน่ะ
แต่ก้อไม่รู้จาปลอบเธออย่างไง ฉันไม่เคยจะปลอบเธอในเรื่องนี้เลย ฉันเคยเสียใจเรื่องความรักมาหลายครั้งก่อนหน้านี้
ถึงฉันไม่ใช่คนน่ารักกว่าใครๆ แต่ฉันก้อยังมีแฟนกับเค้าเหมือนกันน่ะ แต่ก้อต้องเลิกกันเพราะว่าเค้าไปมีคนใหม่ ที่เค้าคิดว่าดีกว่าฉัน แต่ก้อต้องกลับมาหาฉัน เมื่อคนใหม่ของเค้าคนนั้นก้อมีแฟนใหม่อีกคนนึง ฉันคิดว่ามันเป็นเหมือนกรรมที่เค้าทำให้ฉันต้องเสียใจ
แต่ถึงยังไงมันก้อไปไม่รอด เพราะว่ามันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เป็นอย่างนี้มา2-3คน ฉันเริ่มเบื่อกับพวกนี้ มันน่าลำคาญที่สุด รักใครแล้วไม่รักจริง แล้วอย่างนี้จะรักกันไปเพื่ออะไร
ตอนแรกบอกว่ารักแต่สุดท้ายแล้วก้อไปมีคนใหม่ หรือไม่ก้อกลับไปคบกับแฟนคนเก่าเหมือนเดิม
ฉันหวังว่าเธอคงไม่เป็นอย่างผู้ชายพวกนี้ ตอนนี้เธอเลิกกับเขาไปแล้ว ฉันแทบจะปิดซอยเลี้ยงเลย เธอรู้ไหม รู้สึกว่าฉันจะดีใจจนออกนอกหน้า แต่เธอกลับเศร้าเสียใจ ก้อแห็งแหล่ะ คนถูกแฟนบอกเลิกก้อต้องเสียใจเป็นธรรมดา...ฉันรู้สึกว่าฉันมีหวังขึ้นเป็นกองเลยทีเดียว
ติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ ยังไม่จบง่ายๆหรอกค่ะ
หน้าส่วนตัว
597
