27 มิถุนายน 2550 22:03 น.
Vampire
ดั่งหวัง...ตามที่ตั้งใจ
เย้...เย้เกรดออกหมดแล้วหล่ะ ได้ 3.38 ตามที่ตั้งใจไว้ ดีใจชะมัดเลย...อืม...ที่โรงเรียนของเธออ่ะมีขบวนการขยับกายสบายชีวีด้วยหรอ เหอะๆไม่ใช่สิต้องเป็นโครงการขยับกายสบายชีวีตะหากหล่ะ แล้วเธอก็เป็นคนหนึ่งในโครงการด้วยใช่ม่ะ เก่งชะมัดเลย
วันนี้เธอก็ต้องไปกรุงเทพเพราะว่าต้องไปดูงาน ต้างแต่ตี 3 เลยหรอ อยู่บนรถห้ามนอนหลับน้ำลายไหลนะ อ้ายคนอื่นเค๊า...
วันนี้ฉันกลับมาอยู่บ้านน้าต้างแต่ตอนบ่ายแล้ว คุงแม่มีธุระนิดหน่อยก็เลยรีบมาส่งแล้วก็รีบกลับไปเลย แล้วก็ออกไปซื้อของเดิมๆ ขนมปัง โยเกิร์ต แอปเปิ้ล แล้วก็นม
ทำไมเธอชอบคิดมาก คิดมากนะ แค่ฉันถามถึงคนเก่าว่ายังเรียนอยู่ที่เดียวกับเธอรึปล่าว ที่ถามก็เพราะอยากรู้เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรเลย ถ้าเธอรู้สึกไม่สบายใจก็ขอโทษด้วยละกัน
เรื่องอีเมล์ของเพื่อนฉัน เธอก็เปิดอ่านได้นี่นา ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะว่าไม่ได้เป็นความลับอะไรเลย เกรงใจหล่ะสิ ฉันก็ไม่ได้ว่าซะหน่อย อย่าคิดมากเลยนะค๊ะ...
เธอเล่าให้ฉันฟังเกี่ยวกับเรื่องของเพื่อนสนิทเธอ น่าสลดใจจริงๆเลยอ่ะ ไม่น่าเลย ทำอะไรไม่คิดถึงอนาคต เด็กสมัยนี้คิดอะไรง่ายๆ ไม่เคยคิดถึงผลที่ตามมา ทำไปเรื่องสนุก อนาคตอะน๊า...อีกยาวไกล ตัวเล็กๆที่เกิดมาในอนาคตแล้วเค๊าโตขึ้นจาเชื่อเรามั้ยที่เราสั่งสอน เพราะเราก็เป็นซะเอง แต่ทุกคนคงเคยผิดพลาด เหมือนสำนวนที่ว่า สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง เพราะฉะนั้นจะทำอะไรให้คิดแล้วคิดอีกซะก่อนจะดีมากๆเลย
ตอนนี้เราสองคนคงต้องตั้งใจเรียนให้มากๆ นี่แหล่ะที่ฉันคิด เพื่ออนาคตของเรา และคนที่หวังดีกับเรามากที่สุดก็คือ คุงพ่อกะคุงแม่ของเรา และฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งนะที่หวังดีกับเธอเหมือนกัน...ดูแลตัวเองให้ดีดีนะ...ที่รั๊ก
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
6 มิถุนายน 2550 20:23 น.
Vampire
วันนี้ฉันเหงาจังเลย...เธอ
วันนี้ฉันต้องเตรียมตัวจัดข้าวของในห้องอีกแล้ว เพราะว่าคุณแม่มาส่งที่บ้านน้า ฉันคงต้องอยู่ที่นี่คนเดียวเหมือนเดิม พรุ่งนี้จะเปิดเทอมใหม่อีกแล้ว แล้ววันนี้ฉันก็ผ่านหน้าบ้านเธอเพราะว่าไปทำธุระแถวนั้น แต่เสียดายที่เธอไม่อยู่บ้าน
ไม่รู้ว่าเธอจะร้องไห้รึปล่าวนะ ก็เธอมันเด็กขี้แยนี่นา ชอบร้องไห้อยู่เรื่อยเลย แต่ฉันไม่ร้องไห้หรอกนะ เพราะว่าเคยร้องไปแล้ว ก็เพิ่งจาร้องไห้ไปตอนที่แม่ถามฉันว่า เปิดเทอมจะไปอยู่ที่ไหน ฉันสรุปได้เองเลยว่า อยู่บ้านน้าอีกแล้วหล่ะสิ แล้วมื้อเช้าของวันนั้น ฉันก็กินข้าวกับน้ำตา
ที่จริงฉันเหมือนเด็กที่ขาดความอบอุ่น แต่คิดๆดูแล้วก็อาจเป็นเพราะฉันคิดไปเอง ทุกวันก็อยากให้พ่อกับแม่อยู่กับฉัน อยู่ข้างๆฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้พูดคุยด้วยทุกเวลาหรือเพราะว่าฉันโตแล้วก็ตาม ฉันก็อยากให้เป็นอย่างนั้นตลอดไป แต่ตอนนี้เหมือนกับว่า ฉันต้องอยู่คนเดียว...หรือเพราะว่าฉันคิดไปเอง
เธอรู้มั๊ย...เด๋วนี้ของๆฉันเกือบทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นสีฟ้า หรือจะเป็นกำไลอันนั้น อันที่เธอซื้อให้ฉัน มันก็เป็นสีฟ้า แล้วฉันก็ชอบเอามากมาก...
เทอมหน้าฉันมีเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยนะ คอยดูเหอะว่า A จะตามมา เชื่อฉัน...แล้วไปด้วยกันค่ะ เปิดเทอมเธอก็ต้องตั้งใจเรียนด้วยนะ ฉันจะเป็นกำลังให้เธอเสมอ แล้วก็จะเป็นเด็กดี ไม่ไปเที่ยวไหน ถ้าเพื่อนไม่ลากไป ไม่เที่ยวตอนกลางคืน แต่จาไปตอนดึกๆแทน คิ๊คิ๊...ไม่ไปเด็ดขาดค่ะ จะดูแลตัวเอง นอนห่มผ้า โดยเฉพาะห่มขาก่อนนอน ก็ไม่ได้กลัวหรอกค่ะ แต่ป้องกันไว้ก่อน แต่ว่าอย่าเพิ่งไปพูดถึงเลยละกันมานก็ดึกแล้วอ่ะน่ะ เกรงใจ
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
หน้าส่วนตัว
715
