สวัสดีความรัก(13)

Vampire

สรุปฉันก้อไม่มีเพื่อนคุยไม่ได้ซะแล้วสิ...

	มนุษย์เราจะอยู่บนโลกนี้คนเดียวได้อย่างไร ใช่มั้ย ถ้าเกิดไม่มีคนคอยคุยด้วย ก้อแย่เลยหล่ะสิ วันนี้เราโทรศัพท์คุยกัน คุยกันนานมากๆ คุยกันจนลิงหลับไปเป็นฝูงแล้วมั้ง เครียหลายเรื่องเลยด้วย จากวันวาเลนไทน์แสนเศร้าวันนั้น จนถึงหนึ่งเดือนเต็ม 

	ฉันได้รู้ว่าความลับไม่มีในโลกนี้จริงๆ เมื่อวันก่อนเธอโทรมาหาฉันครั้งนึง บอกว่าอยากคุยด้วย แต่ฉันบอกว่า อยู่อีกบ้านนึง ซึ่งบ้านหลังเนี่ย ไม่มีโทรศัพท์ แต่ปล่าวเลย ฉันเล่นเน็ตต้างหากหล่ะ เล่นเพลินเลย 

	ก้อไม่รู้นี่นาว่าอยากคุยด้วยจัดๆอ่ะ ขอโทษจริงๆน่ะ ขอโทษ หายโกรธได้แล้วน่ะ เด็กดี เฮ้ย...ทำไมฉันเป็นคนแบบนี้น่ะ ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ ถึงจะบอกว่าไม่โกรธก้อเหอะ ใครไม่โกรธก้อบ้าแล๊ว เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีแล้วใช่ป่ะ ที่ฉันชอบทำอะไร แปลกๆ ตั้งแต่เรื่อง 14กุมภาและ ฉันรู้สึกผิดมากจริงๆน่ะ ทำอะไรแล้วไม่คิดซะก่อนก้ออย่างนี้แหล่ะ ต้องมาเสียใจทุกทีเลย 

	ฉันไม่อยากให้เธอไม่สบายใจน่ะ ที่มาคบกับคนอย่างฉัน ต่อจากนี้ไปเธอคงจะระแวงกับทุกคำพูดของฉันแล้วหล่ะมั้ง ว่ามันจะเป็นจริงมากแค่ไหน ฉันทำอะไรแบบนี้บ่อยๆ ทำให้เธอไม่ค่อยจะสบายใจอยู่เรื่อยเลย ฉันนี่ โกหกใครไม่ขึ้นเลยจริงๆ โกหกใครไม่รอดเลยซักทีขอโทษจริงๆน่ะ

	 สุดท้ายฉันก้อเลยบอกกับเธอว่า เราเลิกกันน่ะ หลายคนคงไม่คิดใช่มั้ย ที่เรื่องแค่นี้เราจะเลิกกัน แต่เราก้อเลิกกันจริงๆน่ะ เธอยอมเลิกกับฉันด้วยแหล่ะ  แต่แล้วเธอก้อของคบกับฉันใหม่ อิอิ... งง หล่ะสิ เราหวังว่าจะเริ่มต้นกันใหม่งัย หวังว่าอะไรๆ คงดีมากกว่านี้ เธอและฉันจะปรับปรุงบางอย่างที่เราคิดว่าไม่ดี ฉันจะพูดกับเธอตรงๆ มีอะไรก้อจะบอกให้รู้ แล้วเธอก้อจะพยายามเข้าใจฉันมากขึ้น แต่ผู้หญิงนี่ เข้าใจยากจริงๆน่ะ หวังว่าเธอคงทำได้น่ะ 

	แต่ฉันอยากบอกกับเธออย่างนึง อย่าทำเหมือนกับว่า เธอต้องชดเชยวันเวลาที่มันสายไป สำหรับการรอคอยของฉัน อย่าต้องพยายามรักฉันให้มากขึ้น หรือต้องเอาใจใส่ฉันให้มากยิ่งขึ้น อย่าทำแบบนั้นเลยน่ะ ฉันชอบคิดอย่างนี้อยู่เรื่อย เพราะว่าเธอดูทำเหมือนอย่างนั้นจริงๆ ถ้าเกิดว่ามันเป็นอย่างนั้นจริง ฉันคงต้องเสียใจอย่างที่สุด 

	ฉันเคยคิดว่าเราสองคนน่าจะรักกันเหมือนพี่น้องน่าจะดีกว่า เพราะจะรักกันได้นานๆ ไม่ต้องมาทะเลาะกัน ไม่ต้องมาห่วง มาหวงกัน แค่เป็นคนธรรมดา แต่หลายครั้ง แค่คิดก้อทำไม่ได้แล้ว เราสองคนคงกลับไปเป็นอย่างนั้นไม่ได้อีกแล้ว เราไม่เหมือนพี่น้องกันซะหน่อย เราเป็นคนที่รักกันและเข้าใจกัน บางครั้งไม่ต้องเอ่ยปากพูดก้อรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ คิดถึงเมื่อไม่ได้เจอ อยากคุยกับเธอทุกวัน มีอะไรก้อบอก ก้อปรึกษา เธอก้อคงคิดเหมือนกันกับฉัน เมื่อฉันตั้งใจรอแล้ว ก้อไม่ยอมเสียโอกาสไปได้ง่ายๆเหมือนกัน

	 เหมือนฉันจะเป็นคนยึดติดกับอะไรอย่างเดียว ใช่มั้ย ก้อเมื่อมันไม่ได้พังทลายจนซ่อมแซมไม่ได้ซะเมื่อไหร่ แล้วมันก้อยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรนี่นา ฉันก้อเลยยังรักเธออยู่อย่างนี้งัย...

	ทายซิใครเอ่ย คนผิดไม่ง้อ แต่คนง้อไม่ผิด อิอิ... คำตอบง่ายมากก้อเป็น เธอ ยังไงหล่ะ วันนี้ความลับเรื่อง14กุมภา แต่กระจาย รวมทั้งน้ำตาก้อไหลออกมาอีกแล้วแหล่ะ ก้อเธอถามฉันว่า ทำไมอาการร้อนแล้วต้องไปอยู่บ้านน้าด้วย ไม่มีเหตุผลเลย ก้อตอนแรกฉันก้อจะไปแหล่ะ แต่แม่บอกว่า ถ้าไม่มีเหตุผล ไม่ให้ไป ฉันก้อเลยอดไปเลยอ่ะดิ แต่อยู่นี่ก้อดีเหมือนกันได้โทรคุยกัน อิอิ...สบายใจ เล่าไปร้องไห้ไป เธอบอกกับฉันว่า ทำไมไม่ยอมบอกอะไรบ้าง ก้อไม่อยากบอกนี่นา ไม่อยากให้ไม่สบายใจอ่ะ 

	ปลายเดือนนี้เราก้อจะได้เจอกันแล้วน่ะ ได้เจอกันแน่ๆ เพราะฉันจะต้องไปรับใบประกาศนียบัตรจบการศึกษา แล้วเราก้อจาได้ไปเที่ยวไหนกันดีน่ะ 
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...