27 กุมภาพันธ์ 2549 09:35 น.
Vampire
ไปรับตารางสอนด้วยกันหน่อยจี๊...
เมื่อวานนี้เธอส่งข้อความมาบอกกับฉันว่า ไปรับตารางสอนเป็นเพื่อนหน่อยจี๊ ไปคนเดียวมันเหงาน๊า... เพื่อนก้อเพื่อน อิอิ... ที่จิงวันนี้ฉันก้อต้องไปรับใบคุณลักษณะเหมือนกัน เพราะว่าบางคนยังไม่ได้รับเซ็นต์กานยังไม่เสร็จเลย ได้จิเราไปด้วยกันน๊า...
ไม่ได้เจอกันต้าง 15 วันแล้วน๊า... ตั้งแต่วันที่ 31 มีนาแล้วอ่ะ เราได้แต่คุยโทรศัพท์กัน ส่ง E-mail คุยกันบ้าง ส่ง Massage ค่อนข้างบ่อย แต่ว่าเราไม่ได้เจอกันเลยน๊า... วันนี้เราไปดูหนังกันดีกว่า เน่อะ ถ้าเราได้เจอกันเหมือนตอนที่ไปโรงเรียนพร้อมกันก้อดีสิ รู้สึกเหงาจัง T_T
อืม... ตอนเช้าเราไม่ได้ไปพร้อมกัน เพราะว่าฉันต้องไปธุระก่อน พอเธอไปโรงเรียนเราจาได้เสร็จธุระพร้อมกัน จาได้ไม่ต้องรอกันนานงัย แล้วเราก้อนัดเจอกันที่ Major เหมือนเดิม ไปดูหนังกันดีกว่า ก่อนที่เราจะเข้าไปโรงหนังมีคนมาให้ทำแบบสอบถาม ถามเกี่ยวกับการดูหนัง ว่า ดูหนังที่ Major บ่อยรึปล่าว ระยะทางจากบ้านถึงที่นี่ เดินทางมาอย่างไร เธอถามฉันว่า แล้วกี่กิโลอ่ะจากบ้านเรามาถึงที่นี่ อ่ะน่ะ ไปกลับเกือบทุกวันแกล้งจำไม่ได้ซะอย่างงั้น ประมาณ 40 กิโลค่ะ แล้วเดินทางมาอย่างไร เธอตอบว่า เดินมา ซะงั้น 40กิโลเนี่ยน่ะเดินมาดูหนังอ่ะ เอิ๊กๆ พอเค้าไปตรวจแบบสอบถาม เค้าคง งง พอดีอ่ะ
อืม... หม่ำจะรักนุ่นจนคุณน้ำตาซึม ก้อเรื่อง เฉิ่มงัยหล่ะจาเล่นแล้วน๊า...เข้าไปนั่งรอในโรงหนังกันดีกว่า เรื่องนี้สนุกดีน่ะ ฮา ฮา ดี แค่มองหน้าหม่ำก้อขำแล้วอ่ะ เฉิ่มซะขนาดนั้น วันนี้กินน้ำไปเยอะมาก เข้าห้องน้ำซะ 4 รอบ ไม่เห็นจาบ่อยเลย เธออ่ะแหล่ะ ไม่เหงจาเข้าห้องน้ำบ้างเลย อืม...เธอหิวข้าวมั้ย เราไปกินข้าวด้วยกันน่ะค่ะ แต่เอ...เค้าบอกว่า หมูไม่กินหมูด้วยกันนี่นา แล้วเธอกินข้าวหมูกรอบได้งัยอ่ะค่ะ หรือว่าหมูเปลี่ยนใจแล้ว อิอิ... ล้อเล่นน๊า... ถ้าเธออ้วนแล้วใครจาผอมหล่ะค่ะ
พอทานข้าวเสร็จก้อไปเดินย่อยที่ร้านขายตุ๊กตา ดูแล้วก้อดูอีก เดินแล้วก้อเดินอีก สงสัยพนักงานขายเค้าจำหน้าได้แล้วมั้ง เธออยากซื้อตุ๊กตาให้ฉัน แต่ว่าฉันก้อได้ตุ๊กตาจาเธอ 2 ตัวแล้วน่ะ ตุ๊กตาหมีสีขาวตอนวันเกิดของฉันงัย แล้วก้อ The Dog หัวโต๊โตงัย อย่าสิ้นเปลืองเลยน่ะ ฉันโตแล้วไม่เล่นตุ๊กตาแล้ว อยากได้หุ่นยนต์มากกว่าอ่ะ ซื้อหุ่นยนต์ให้หน่อยจิ อิอิ... แล้วเราก้อไปกินไอศกรีมวนิลา (ไอศกรีมอุนจิ ที่เธอบอกอ่ะ มานเหมือนตรงไหนล่ะค่ะ พูดซะหมดอร่อยเลย) กลับบ้านกันดีกว่ามั้ย
แล้วถ้าคุณแม่ถามว่า ไหนหล่ะตารางสอนที่จาไปเอามาอ่ะ ไม่เห็นมีเลย พรุ่งนี้เธอก้อเปิดเทอมใหม่แล้ว วันนี้ถือว่ามาผ่อนคลายก่อนเปิดเทอม แล้วตอนที่เราเดินอยู่ในห้างนั้น เธอเจอเพื่อนใช่มั้ย อิอิ...วันจันทร์โดนแซวแน่เลย เธอจะเป็นนักเรียนม.ปลายแล้วน่ะ แล้วไม่อีกกี่ปีก้อจะสอบเอ็นทรานซ์ ต้องพยายามแล้วก้อตั้งใจเรียนให้มากๆน่ะ ฉันเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ
แล้วเธอก้อให้สร้อยคอกับฉัน ฉันชอบมันมากๆ จะรักษามันเป็นอย่างดี ขอบคุณมากน่ะค่ะ วันนี้เราได้เปลี่ยนชื่อของกันและกัน ชื่อของฉัน คือชื่อของเธอ และชื่อของเธอ คือชื่อของฉัน เมื่อเราอยู่ห่างกัน เราจะได้คิดถึงกัน เหมือนเราสองคนอยู่ใกล้ๆกัน ไม่ห่างกันไปไหน
ถึงแม้ต่อไปเธอมีใคร ถึงต่อไปเธอเป็นของใคร ช่วงเวลาที่แสนดีที่ผ่านมา ฉันรู้สึกดี และจะเก็บความทรงจำที่ดีนี้ไว้ตลอดไป วันนี้ความสุขจังเล๊ย...
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
31 มกราคม 2549 15:39 น.
Vampire
จบมัธยมปลายซะทีน่ะเรา...
วันนี้ฉันต้องไปรับประกาศนียบัตรจบการศึกษามัธยมศึกษาปีที่6 แล้ววันนี้ก้อเป็นวันอำลา อาลัยที่โรงเรียนของฉันด้วย วันนี้เพื่อนๆพร้อมหน้ากันที่โรงเรียน ทุกคนมีความสุขที่ได้จบการศึกษากันซะที เพียงแต่ในระดับนี้น่ะที่เราจบแล้ว ยังมีอีกหลายระดับการศึกษาที่เราจะต้องพยายามมากขึ้นกว่าเดิม
ฉันเห็นเพื่อนบางคนร้องไห้ แล้วก้อกอดกัน เค้าคงผูกพันธ์กันมาก มากเกินกว่าที่จะพูด หลายๆปีที่เราได้อยู่ร่วมกันมา มีเรื่องราวมากมายยังบันทึกอยู่ในใจของพวกเรา เช่นเดียวกันกับกลุ่มของเพื่อนของฉัน แต่ฉันไม่ได้ร้องไห้น่ะ ฉันเข้าใจว่าเราทั้งหมดแยกกันไปเรียนต่อคนละที่ แค่ห่างกาย แต่ใจของพวกเรายังอยู่ด้วยกัน ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเรายังรักยังคิดถึงกันอยู่เหมือนเดิม
เธอก้อเหมือนกันกับฉันต้องมารับใบประกาศนียบัตรวันนี้เหมือนกัน แต่ว่าเธอจบการศึกษามัธยมศึกษาปีที่3 ส่วนฉันจบมัธยมปลายแล้วน่ะ
วันนี้ฉันต้องรีบมาแต่เช้าเพราะว่าต้องมาเตรียมความพร้อมเรื่องการซักซ้อมนิดหน่อย ต้องขึ้นรถมาฉันเห็นเธอนั่งอยู่หน้าบ้าน ยังไม่ได้แต่ตัวเลยนี่นา แล้วมานั่งรออารัยอยู่หน้าบ้านหล่ะเนี่ย
ฉันมาถึงโรงเรียนก้อหาที่นั่งที่ล็อคเลขที่ไว้แล้ว รอประมาณชั่วโมงกว่าๆ ก้อเริ่มพิธี ตอนเที่ยงที่โรงเรียนจัดอาหารกลางวันให้ แต่ว่ามีอีกใบนึง เป็นใบคุณลักษณะทางโรงเรียนยังทำไม่เสร็จ ก้อเลยนัดให้มารับวันหลัง ฉันไม่รู้ว่าเธอได้รับใบเกรดรึยัง ก้อเลยยังไม่ได้โทรไปหา แต่ที่ไหนได้เธอได้รับต้างนานแล้ว แล้วก้อไปเที่ยวกับเพื่อนซะงั้น รู้อย่างงี้ให้มานั่งทานอาหารกลางวันด้วยก้อดี เน่อะ
พอเพื่อนๆเริ่มจากลับบ้าน ฉันก้อเลยโทรไปหาเธอ ให้มารอฉันที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าโรงเรียน รอนานมาช่ายปล่าว ก้อเพื่อนๆของฉันอ่ะ จาลากฉันไปเที่ยวต่อให้ได้ แล้วก้อถ่ายรูปกันต้างนาน ฉันรอจนเบื่อ แล้วก้อชิ่งออกมาหาเธอนี่แหล่ะ อิอิ... เพื่อนๆคงตามหากันใหญ่เลยมั้ง คงไม่เป็นไรหรอก ขาดฉันเพียงคนเดียว พวกนั้นก้อคงสนุกกันได้อยู่ดี
แล้วฉันก้อเดินไปหาเธอที่โต๊ะหินอ่อน เธอคงเบื่อมากเลย ช่ายมั้ย ขอโทษจริงๆน่ะ ที่ต้องให้รอนาน เธอให้ของขวัญวันวาเลนไทน์ฉันด้วยแหล่ะ มันสวยมากเลยน่ะ ฉันชอบมันมากๆเลย เป็นโหลรูปหัวใจแล้วก้อลูกอมฮาทบีทห่อด้วยกระดาษฟอย แล้วมานจาเค็มมั้ยอ่ะ อิอิ...ล้อเล่นน่ะค่ะ พยายามดีจริงๆเลย เน่อะ แล้วก้อมีกระดาษแผ่นเล็กๆม้วนๆผูกโบว์ด้วยริบบิ้นสีเงินอันเล็ก ข้อความข้างในเธอเขียนว่า รัก...มาก และเขียนความรู้สึกที่ดีๆอีกนิดนึง มีอีกอย่างนึงเป็นกระดาษฟอยเขียนเพลงที่เธอแต่งให้ฉันลงไปด้วย รู้สึกดีชะมัดเลย ขอบคุณจริงๆน่ะ สำหรับหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้กัน
แล้วจำของขวัญวาเลนไทน์ของฉันได้รึปล่าว ที่ฉันทำให้เธอ แต่ว่าไม่ได้ให้อ่ะ ฉันถ่ายรูปมานมาให้เธอดูด้วยแหล่ะ เธอบอกว่ามันสวยมาก แต่ฉันบอกกับเธอแล้วน่ะว่า จะไม่ให้สิ่งนี้กับเธอ หวังว่าเธอคงเข้าใจกันน่ะค่ะ
เรานั่งคุยกันประมาณชั่วโมงนึงได้มั้ง จนคนที่อยู่ในโรงเรียนหายไปกันหมดเลย ที่จริงฉันอยากจะกลับบ้านแล้วน่ะ แต่เธออยากไปเดินเล่นห้างเดียวกับที่พวกเพื่อนๆของฉัน ซะงั้น ฉันไม่ค่อยอยากไปเลยอ่ะ ก้อเพื่อนๆคงอยู่ที่นั่นเต็มไปหมด ก้อพวกนั้นจาลากฉันไปเที่ยวที่นั่นนี่นา
ถ้าเกิดว่าเจอกับเพื่อนที่นั่น ต้องโดนว่า ว่าทีเพื่อนชวนไม่ยอมไป ไปกะแฟนซะงั้น แหงๆเลยอ่ะ สรุปเราก้อไปที่นั่นกันจนได้ เธอยังไม่ได้ทานข้าวกลางวันเลยนี่นา ส่วนฉันอิ่มสุดๆเลย แล้วก้อไปสั่งข้าว เธอสั่งข้าวขาหมู แต่อย่างเธอกินยังงัยก้อคงไม่อ้วนหรอก เน่อะ
แล้วก้อเจอเพื่อนของเธอ เรียกได้ว่าคนนี้เปงแฟนคลับของเธอเลยแหล่ะ เธอคนนั้นดูจะท้วมๆนิดนึง แล้วก้อมองมาที่เธอ แล้วก้อยกนิ้วโป้งให้เธอ คงไม่ได้หมายความว่าเยี่ยมหรอกน่ะ คงจางอนหล่ะมั้ง ที่เห็นเธอมากับผู้หญิงคนอื่น แล้วก้อจ้องเธอตลอดเลย ดูน่ากลัวยังไงไม่รุ แต่ก้อน่ารักดีสำหรับเด็กๆ เธอคนนั้นคงจะชอบเธออยู่เหมือนกัน ตอนที่เราอยู่ในห้องคาราโอเกะ เพื่อนของเธอคนนี้ก้อโทรมาหา เธอบอกกับฉันว่า ผู้หญิงคนนั้นบอกให้เธอกลับบ้าน ซะอย่างงั้น อิอิ...
ฉันเจอเพื่อนที่ห้องคาราโอเกะ แล้วเพื่อนก้อชวนฉันเข้าไปนั่งข้างในด้วย แต่ว่าเธอนั่งรออยู่ข้างนอก แต่นั่งรออยู่ข้างนอกจาไปสนุกอะไรจริงมั้ย เพื่อนๆให้ฉันไปตามเธอมานั่งด้วย กว่าจาลากเธอเข้าไปได้ ทำฉันต้องเหนื่อยเลยทีเดียว
พอฉันเปิดประตูเข้าไป เพื่อนๆจับจ้องมาที่เธอกันทุกคนเลย ในห้องมีประมาณ10คนได้อ่ะ แล้วเธอทำตัวอย่างงัยน่ะ เกร็งนิดหน่อยช่ายป่ะ อิอิ... ไม่ช่ายดินั่งเงียบตลอดเลยไม่ใช่หรอ น่ารักชะมัดเลย อิอิ...
นั่งได้พักเดียว ก้อหมดชั่วโมงต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน เธอบอกกับฉันว่าไงน่ะ บอกให้ฉันร้องเพลงให้เธอฟังซักเพลงหรอ เสียดายอ่ะซี้ ก้อเวลามานหมดก่อนอ่ะน่ะ ก้อเลยไม่ได้ฟังฉันร้องเลย เสียดายน่ะเนี่ย อิอิ...
ฉันได้อ่านเฟรนด์ชิพของเธอด้วยแหล่ะ รู้สึกว่าทั้งห้องจารู้กันแล้วช่ายป่ะ ว่าฉันกับเธอเนี่ยเปงแฟนกัน จากที่ได้อ่านอ่ะน่ะ เพื่อนเธอบางคนยังเขียนพาดพิงถึงฉันบ้างก้อมี แล้วฉันไปเกี่ยวอารัยด้วยหล่ะเนี่ย อ้าว...ที่จริงต้องเกี่ยวด้วยหรอกหรอ
แล้วเราก้อไปกิงไอติมอุนจิ เอ้ย...ไม่ช่าย ไอ้ติมของเค เอฟ ซี อ่ะ ก้อเธอเรียกอย่างนั้นอ่ะ เรียกซะเสียเลย แล้วเราก้อไปซื้อสายกีตาร์ไฟฟ้าให้พี่ชายของเธอ แล้วก้อกลับบ้าน รู้สึกว่ารถที่เรานั่งกลับบ้านกันวันนี้จะขับเร็วมากๆเลยน่ะ ไม่รุว่าจารีบไปไหน เหมือนเวลาแห่งความสุขของเราค่อยๆจาหมดเวลาลงไป ซะอย่างงั้น ปิดเทอมนี้เธอต้องไปเรียนพิเศษที่ทางโรงเรียนจัดสอน เรียนฟิสิกส์ให้เข้าใจให้ได้น่ะ ฉันจะเป็นกำลังใจให้เธอเสมอน่ะค่ะ
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
26 ธันวาคม 2548 14:48 น.
Vampire
สรุปฉันก้อไม่มีเพื่อนคุยไม่ได้ซะแล้วสิ...
มนุษย์เราจะอยู่บนโลกนี้คนเดียวได้อย่างไร ใช่มั้ย ถ้าเกิดไม่มีคนคอยคุยด้วย ก้อแย่เลยหล่ะสิ วันนี้เราโทรศัพท์คุยกัน คุยกันนานมากๆ คุยกันจนลิงหลับไปเป็นฝูงแล้วมั้ง เครียหลายเรื่องเลยด้วย จากวันวาเลนไทน์แสนเศร้าวันนั้น จนถึงหนึ่งเดือนเต็ม
ฉันได้รู้ว่าความลับไม่มีในโลกนี้จริงๆ เมื่อวันก่อนเธอโทรมาหาฉันครั้งนึง บอกว่าอยากคุยด้วย แต่ฉันบอกว่า อยู่อีกบ้านนึง ซึ่งบ้านหลังเนี่ย ไม่มีโทรศัพท์ แต่ปล่าวเลย ฉันเล่นเน็ตต้างหากหล่ะ เล่นเพลินเลย
ก้อไม่รู้นี่นาว่าอยากคุยด้วยจัดๆอ่ะ ขอโทษจริงๆน่ะ ขอโทษ หายโกรธได้แล้วน่ะ เด็กดี เฮ้ย...ทำไมฉันเป็นคนแบบนี้น่ะ ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ ถึงจะบอกว่าไม่โกรธก้อเหอะ ใครไม่โกรธก้อบ้าแล๊ว เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีแล้วใช่ป่ะ ที่ฉันชอบทำอะไร แปลกๆ ตั้งแต่เรื่อง 14กุมภาและ ฉันรู้สึกผิดมากจริงๆน่ะ ทำอะไรแล้วไม่คิดซะก่อนก้ออย่างนี้แหล่ะ ต้องมาเสียใจทุกทีเลย
ฉันไม่อยากให้เธอไม่สบายใจน่ะ ที่มาคบกับคนอย่างฉัน ต่อจากนี้ไปเธอคงจะระแวงกับทุกคำพูดของฉันแล้วหล่ะมั้ง ว่ามันจะเป็นจริงมากแค่ไหน ฉันทำอะไรแบบนี้บ่อยๆ ทำให้เธอไม่ค่อยจะสบายใจอยู่เรื่อยเลย ฉันนี่ โกหกใครไม่ขึ้นเลยจริงๆ โกหกใครไม่รอดเลยซักทีขอโทษจริงๆน่ะ
สุดท้ายฉันก้อเลยบอกกับเธอว่า เราเลิกกันน่ะ หลายคนคงไม่คิดใช่มั้ย ที่เรื่องแค่นี้เราจะเลิกกัน แต่เราก้อเลิกกันจริงๆน่ะ เธอยอมเลิกกับฉันด้วยแหล่ะ แต่แล้วเธอก้อของคบกับฉันใหม่ อิอิ... งง หล่ะสิ เราหวังว่าจะเริ่มต้นกันใหม่งัย หวังว่าอะไรๆ คงดีมากกว่านี้ เธอและฉันจะปรับปรุงบางอย่างที่เราคิดว่าไม่ดี ฉันจะพูดกับเธอตรงๆ มีอะไรก้อจะบอกให้รู้ แล้วเธอก้อจะพยายามเข้าใจฉันมากขึ้น แต่ผู้หญิงนี่ เข้าใจยากจริงๆน่ะ หวังว่าเธอคงทำได้น่ะ
แต่ฉันอยากบอกกับเธออย่างนึง อย่าทำเหมือนกับว่า เธอต้องชดเชยวันเวลาที่มันสายไป สำหรับการรอคอยของฉัน อย่าต้องพยายามรักฉันให้มากขึ้น หรือต้องเอาใจใส่ฉันให้มากยิ่งขึ้น อย่าทำแบบนั้นเลยน่ะ ฉันชอบคิดอย่างนี้อยู่เรื่อย เพราะว่าเธอดูทำเหมือนอย่างนั้นจริงๆ ถ้าเกิดว่ามันเป็นอย่างนั้นจริง ฉันคงต้องเสียใจอย่างที่สุด
ฉันเคยคิดว่าเราสองคนน่าจะรักกันเหมือนพี่น้องน่าจะดีกว่า เพราะจะรักกันได้นานๆ ไม่ต้องมาทะเลาะกัน ไม่ต้องมาห่วง มาหวงกัน แค่เป็นคนธรรมดา แต่หลายครั้ง แค่คิดก้อทำไม่ได้แล้ว เราสองคนคงกลับไปเป็นอย่างนั้นไม่ได้อีกแล้ว เราไม่เหมือนพี่น้องกันซะหน่อย เราเป็นคนที่รักกันและเข้าใจกัน บางครั้งไม่ต้องเอ่ยปากพูดก้อรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ คิดถึงเมื่อไม่ได้เจอ อยากคุยกับเธอทุกวัน มีอะไรก้อบอก ก้อปรึกษา เธอก้อคงคิดเหมือนกันกับฉัน เมื่อฉันตั้งใจรอแล้ว ก้อไม่ยอมเสียโอกาสไปได้ง่ายๆเหมือนกัน
เหมือนฉันจะเป็นคนยึดติดกับอะไรอย่างเดียว ใช่มั้ย ก้อเมื่อมันไม่ได้พังทลายจนซ่อมแซมไม่ได้ซะเมื่อไหร่ แล้วมันก้อยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรนี่นา ฉันก้อเลยยังรักเธออยู่อย่างนี้งัย...
ทายซิใครเอ่ย คนผิดไม่ง้อ แต่คนง้อไม่ผิด อิอิ... คำตอบง่ายมากก้อเป็น เธอ ยังไงหล่ะ วันนี้ความลับเรื่อง14กุมภา แต่กระจาย รวมทั้งน้ำตาก้อไหลออกมาอีกแล้วแหล่ะ ก้อเธอถามฉันว่า ทำไมอาการร้อนแล้วต้องไปอยู่บ้านน้าด้วย ไม่มีเหตุผลเลย ก้อตอนแรกฉันก้อจะไปแหล่ะ แต่แม่บอกว่า ถ้าไม่มีเหตุผล ไม่ให้ไป ฉันก้อเลยอดไปเลยอ่ะดิ แต่อยู่นี่ก้อดีเหมือนกันได้โทรคุยกัน อิอิ...สบายใจ เล่าไปร้องไห้ไป เธอบอกกับฉันว่า ทำไมไม่ยอมบอกอะไรบ้าง ก้อไม่อยากบอกนี่นา ไม่อยากให้ไม่สบายใจอ่ะ
ปลายเดือนนี้เราก้อจะได้เจอกันแล้วน่ะ ได้เจอกันแน่ๆ เพราะฉันจะต้องไปรับใบประกาศนียบัตรจบการศึกษา แล้วเราก้อจาได้ไปเที่ยวไหนกันดีน่ะ
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
26 พฤศจิกายน 2548 17:51 น.
Vampire
วาเลนไทน์แสนเศร้า
วันนี้อาจเป็นวันที่ดีของใครหลายคน มีแต่คำว่า "รัก" "รัก" แล้วก้อ"รัก" "ผมรักคุณน่ะคับ และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป ผมสัญญา" "ฉันเองก้อชอบคุณมานานแล้ว เหมือนกัน" "เราสองคนตกลงเป็นแฟนกันน่ะคับ" "ได้สิค่ะ"
แต่ก้อไม่เสมอไปหรอกน่ะ ที่ความรักจะสวยงามไปเสียหมด ยังมีบางคนต้องเสียใจกับวันนี้ ที่หลายคนเรียกวันนี้ว่า "วันแห่งความรัก"
ฉันเป็นหนึ่งในนั้นที่เสียใจอยู่ตอนนี้ เพราะว่าของขวัญที่ฉันทำให้กับเธอมันเกินไปอย่างนั้น จิงๆหรือ พ่อกับแม่ของฉัน บอกฉันอย่างนั้น ฉันทำสิ่งของสิ่งนึงให้เธอ มันคือ รูปของเราสองคนแปะลงในกระดาษปอด์นสีครีม แล้วก้อเขียนเพลงที่เธอแต่งให้ฉัน มันคงจะใหญ่เกินไป แล้วฉันก้อต้องการจะนำมันไปใส่กรอบให้กับเธอ
พ่อกับแม่เห็นสิ่งนี้ โดยที่ฉันเก็บมันไว้อย่างดี เขาและเธอบอกกับฉันว่า "สิ่งที่ฉันทำนี้มันมากเกินไปหรือปล่าว" "คิดว่ามันสมควรมั้ย" "คนอื่นเค้าเห็นจะคิดยังไง" "มันเกินไปแล้วน่ะ สำหรับนักเรียน ม.ปลาย" ฉันไม่ได้พูดอะไรสักคำ เอาแต่ร้องไห้ตลอด ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมร้องไห้ได้นานขนาดนี้
วันนั้นฉันร้องไห้เกือบจะครึ่งชั่วโมงได้หล่ะมั้ง ต่อหน้าพ่อกับแม่ ซึ่งฉันไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนตั้งแต่ฉันจำความได้ แม่บอกกับฉันว่า "อนาคตยังอีกยาวไกล ยังมีใครให้เลือกอีกมาก อย่าเพิ่งไปจริงจังมากได้มั้ย" ฉันไม่เข้าใจแม้แต่นิดเดียว เมื่อไหร่ที่เห็นว่าสมควรที่ฉันจะมีความรักได้ แล้วเมื่อฉันมีความรักฉันไม่จริงจังกับมันบ้าง แล้วคิดว่าฉันแค่รักเล่นๆหน่ะหรอ บางคนอาจใช่ แต่นั้นไม่ใช่ฉันนี่นา
ฉันเข้าใจที่พ่อและแม่อยากให้ฉันตั้งใจเรียนให้มากๆ ฉันก้อพยายามอยู่นี่งัย ไม่ได้ไปเกเร ซะหน่อย ก้อยังตั้งใจเรียนเหมือนเดิมน่ะ ฉันคงเป็นคนที่ผิดจริงๆ ใช่มั้ย ที่ทำให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉัน ขอโทษ ที่ทำแบบนี้ ฉันจะไม่ทำตัวอย่างนี้อีก แต่คงเป็นเพราะอารมณ์ตอนนั้น ฉันก้อเลยไม่ได้พูดกับพ่อและแม่เกือบเดือนเลยหล่ะมั้ง ฉันเลยมาอยู่ที่บ้านอีกหลังนึง ฉันต้องนอนคนเดียว อยู่ที่บ้านหลังนั้นคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไม่ได้ไปไหนมาไหนเลย รู้สึกว่าฉันอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ คืนแรกที่ฉันนอนที่นั่นฉันร้องไห้ตลอดเลย ช่วงนั้นฉันขาวขึ้นเยอะเลยน่ะ ก้อไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลย
ฉันยังคุยกับเธอเหมือนเป็นปกติทุกอย่าง แต่บอกเธอว่า ฉันแสบตา ก้อร้องไห้หน่ะสิ อิอิ... แล้วก้อคุยกับเธอว่า วันที่14กุมภา ไม่ต้องไปที่โรงเรียนของฉันแล้วน่ะ เพราะว่าฉันไม่ไปรับใบเกรดแล้ว เด๋วให้เพื่อนรับให้ แล้วจะไปอยู่ที่บ้านน้าน่ะ ไม่เอาโทรศัพท์มือถือไปด้วย เธอถามฉันว่า ทำไมไม่อยู่ที่บ้านนี้หล่ะ คำตอบที่สิ้นคิดของฉันคือ อาการมันร้อนเด๋วอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง หึ หึ คำตอบนี้เธอจะเชื่อมั้ยเนี่ย อิอิ...
ฉันไม่อยากเจอกับเธอวันนั้นจริงๆ ฉันไม่อยากจะร้องไห้หลายครั้ง ฉันกลัวจะบอกความจริงกับเธอ ตอนนั้นฉันรู้ว่าเธอใกล้จะสอบแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องคิดมาก ก้อเธออ่ะ จอมคิดมากเลยก้อว่าได้ จิงแม่ะ เรื่องนี้เป็นฉันที่ทำเรื่องให้มันวุ่นวาย ให้ฉันได้แก้ปัญหาเองเถอะน่ะ อยากให้เธอตั้งใจอ่านหนังสือสอบให้มากๆน่ะ อย่ากังวลกับอะไรทั้งนั้น ก้อรู้ว่าทางข้างหน้าไม่ราบเรียบ แต่เราก้อจะฟันฝ่าอุปสรรคไปด้วยกัน โอเคมั้ย...
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
18 พฤศจิกายน 2548 11:30 น.
Vampire
เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกินเลยน่ะ นี่ก้อ 2 เดือนแล้วสิน่ะ ที่เราสองคนคบกัน...
วันนี้ฉันสอบ Final แล้วน่ะ สอบแล้วก้อปิดเทอมเลย เหลือพรุ่งนี้อีก 1 วัน เราก้อจะไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่ใกล้ๆกันอีกแล้วสิน่ะ ฉันต้องเตรียมตัวสอบเอ็นท์ทรานซ์ คงไม่ได้ออกไปไหนบ่อยๆเหมือนเดิม
คงไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เราได้เจอหน้ากันเกือบทุกวัน แต่หลังจากวันพรุ่งนี้ คงไม่ใช่อีกแล้ว แล้วเธอจะคิดถึงฉันเหมือนเดิมรึป่าวน๊า...
ฉันอยากเจอหน้าเธอทุกวัน ไม่อยากได้รับแมสเสจ ไม่อยากคุยโทรศัพท์ ไม่อยากอ่าน E-mail ที่เธอส่งมาให้ แต่ฉันจะทำอย่างไรได้ คงได้แต่ทำใจหล่ะมั้ง
เมื่อวานนี้แม่ฉันไปส่งฉันที่โรงเรียน แล้วก้อผ่านหน้าบ้านของเธอ แม่บอกกับฉันว่า อ้าว...ไม่ให้เธอไปด้วยกันหรอ (ซะงั้นอ่ะ) ฉันบอกกับแม่ว่า ใครจาไปรอหล่ะ ป่านนี้ถึงโรงเรียนไปแล้วม้าง อิอิ...เขิลชะมัดเลย อืม...ที่จริงเธอหน้าจารอฉันก่อนน่ะ เราจาได้ไปด้วยกันงัย กล้าป่ะหล่ะ
วันนี้เธอให้รูปฉันมา มีทั้งรูปเดี่ยวแล้วก้อรูปกลุ่มเพื่อนๆของเธอ น่ารักมากๆเลยแหล่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ พรุ่งนี้พอสอบเสร็จแล้วเพื่อนของฉันนัดกันว่า พวกเราควรจาไปทานอาหารร่วมกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จาแยกย้ายกัน ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ ฉันอยากให้เธอไปด้วยกัน แต่ก้อเกรงใจเพื่อนๆจัง
ทุกคนอาจจ้องมาที่เธอแล้วเธอก้อจาไม่สนุก ถ้าสมมติว่าฉันไปเรียนที่อื่นแล้วไม่ติดต่อมาหาเธอเลย เธอจะเปลี่ยนใจรึป่าวน๊า แต่ฉันคงไม่ทำอย่างนั้นหรอก ถ้าไปอยู่ที่อื่นจริงๆ ฉันคงโทรหาเธอเกือบทุกวันแหล่ะ
แต่อยากจะขออะไรอย่างนึงน่ะ ห้ามมีแฟนเป็นคนที่ฉันรู้จักจะได้ไหม ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันคงรู้สึกแย่มากๆ ฉันรุว่าฉันคิดมาก แต่ถ้าเธอเป็นแฟนกับน้องคนที่อยู่โรงเรียนเดียวกับฉันคนนั้น ฉันคงต้องเสียใจมากแน่ๆเลย สัญญากับฉันได้รึป่าว ว่าจะพยายามน่ะ ถ้าทำได้ก้อจาดีมากๆเลย
ว๊า...เราก้อจาได้เจอกันอีกแค่ 2 วันเองอ่ะ ก้อพรุ่งนี้ แล้วก้อวันที่ 14 กุมภา ก้อเพราะวันที่ 14 ฉันต้องไปโรงเรียน ให้ม.6 ไปรับใบเกรด แล้วก้อที่โรงเรียนมีงานด้วย
อืม...พอถึงวันนั้น ฉันให้ของขวัญที่ฉันแอบทำอยู่นาน แล้วมานก้อเป็นของขวัญที่ฉันตั้งใจทำเพื่อเธอมากๆ เป็นเซอร์ไพร์สสำหรับวันวาเลนไทน์ แล้วก้อขนาดใหญ่เท่ากับกระดาษปอด์น เธอจากล้าถือมั้ยเนี่ย มันน่ารักมากๆเลยน่ะ ขอบอก เห็นเธอบอกกับฉันว่าเธอก้อมีของขวัญให้ฉันเหมือนกัน เธอจะนำมานมาให้ฉันที่โรงเรียน
อุ๊ย...วาเลนไทน์นี้ต้องหวานจนน้ำตาท่วมโรงเรียนเลยหล่ะมั้ง อิอิ...แล้วเจอกันที่โรงอาหารน่ะ
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
หน้าส่วนตัว
626
