26 กรกฎาคม 2549 14:46 น.
Vampire
SweeT Hearts DaY
ถ้านับจาก 26 เดือนโน้น...มาถึงเดือนนี้ ก็ 9 เดือนแล้วน่ะ เราสองคนยังเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือ ความรัก ความคิดถึง และเป็นห่วง
อืม...ตอนนี้เธอเป็นอย่างงัยบ้าง รู้สึกเจ็บท้องรึปล่าว ก็นี่ 9 เดือนแล้วน่ะ คิ๊คิ๊...ฉันยังรักเธอเหมือนเดิม แล้วก็เป็นห่วงเธอว่าทุกๆวันเธอจะเป็นอย่างงัยบ้าง คิดถึงเธอเวลาที่ฉันเหงา แล้วฉันก็ต้องเศร้าทุกที่เมื่อฉันต้องอยู่คนเดียว
ถึงเราจะห่างกัน แต่ฉันก็ไม่คิดจะมีคนใหม่ หรือเปลี่ยนใจไปรักใคร รอจนกว่าเธอมีใครคนอื่น ฉันค่อยจากเธอไป บางคนอาจคิดว่า มันไม่ไร้สาระไปหน่อยหรอ แน่ใจน่ะว่าไม่รอเก้ออ่ะ ไม่คิดว่าจะปิดกั้นตัวเอง ปิดกั้นโอกาสสำหรับใครบางคนที่ดีกว่าหรอ เคยมีบางคนถามฉันอย่างนี้เหมือนกัน แต่ว่าฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอก รักแท้คืออะไร...ใครช่วยตอบได้บ้าง ฉันก็ไม่เคยรู้มาก่อน แต่รู้สึกว่าตอนนี้ฉันกำลังค้นหาอยู่ แล้วคิดว่า คนๆนี้เหละคงใช่
พี่ของฉันเคยพูดกับฉันว่า อายุจะมากจะน้อยไม่ใช่เรื่องที่สำคัญที่สุด เมื่อเราคบกัน สำคัญที่เราอยู่ด้วยกันได้รึปล่าว คุยกันแล้วรู้เรื่องกันมั้ย เข้าใจกันมั้ย อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขมากกว่าความทุกข์รึปล่าว
ฉันยังรอวันนั้น รอที่จะพบกับเธอ รอที่จะพิสูจน์ว่ารักแท้มีจริงรึปล่าว ถ้าเกิดว่าเธอไม่ใช่ คงต้องยอมปล่อยเธอไป เมื่อไม่ใช่ก็คงไม่ใช่ รั้งไว้จะมีประโยชน์อะไร
เพื่อนของฉันตอนนี้เริ่มจะรู้กันแล้วว่า ฉันมีแฟนแล้ว แล้วเพื่อนๆก็อยากเห็นหน้าเธอ เธอคงไม่ว่าน่ะ ที่ฉันให้เพื่อนดูรูปของเธอ ไม่ต้องเขินหรอกน๊า...ฉันเขิลแทนไปแล้วแหล่ะ คิ๊คิ๊... ตอนนี้เพื่อนก็รู้กันแค่ 4-5 คน อีก 5 ปีก็คงรู้กันหมดทั้งห้องพอดี
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
27 มิถุนายน 2549 14:43 น.
Vampire
HaPpY BiRtHDaY To U
วันนี้เป็นวันเกิดของเธอพอดีเลยน่ะ วันนี้เธอคงมีความสุข ได้โตขึ้นอีก 1 ปี คุณพ่อคุณแม่ของเธอ และเพื่อนๆคงจะบอกเธอว่า ขอให้มีความสุขมากๆน่ะ ไม่ก็ HappY BirthDaY
ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่อยากบอกเธอว่า ขอให้มีความสุขมากๆน่ะค๊ะ คิดอะไรก็ขอให้สมปรารถนา ตั้งใจเรียนมากๆ แล้วก็เป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่ด้วย
วันนี้ฉันต้องเรียนรวมกับเอกคณิตศาสตร์ซึ่งเป็นวิชาภาษาไทย ในห้องจะมีคอมพิวเตอร์ แล้วก็ Projector ไว้อำนวยการสอนของอาจารย์ ฉันไม่รู้ว่าเพื่อนมานเปิด Projector แล้วฉันอ่ะหรอ กำลังเช็คเมล์ที่เธอส่งมาให้ ก็รู้ๆกันอยู่เมล์แต่ละอันของเธอที่ส่งให้ฉัน มีแต่คนอื่นเค้าอยากจะบอกว่า คิดถึงกันซะมากมายเลยน่ะ น้ำตาลยังเรียกพี่ ก็อาจจะหวานซะมดขึ้นเลย ถ้าเป็นไปได้...
แล้วเพื่อนคนนึงพูดขึ้นมาว่า นั่นอะไรหรอ ฉันก็ยัง งงๆอยู่ ก็ไม่ได้สนใจ พอหันไปข้างหลังเท่านั้นแหล่ะ โอ้ว...พระเจ้า...อ้ายเพื่อนตัวแสบมานเปิด Projector ไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แล้วทำไมมันไม่บอกฟ่ะ โกรธก็โกรธไอ้เพื่อนคนนั้น อายก็อายเพื่อนอีกเป็น 10 คนที่อยู่ในห้อง พระเจ้า...อะไรกันนี่ เพื่อนน่ะเพื่อนไม่เคยจาบอกกัน
ฉันอ่านกำลังจะจบอยู่แล้ว แล้วเพื่อนอีกหลายคนของฉันหล่ะ เค้าอ่านกันจบไปแล้วหล่ะมั้ง โทษคนอื่นก็ไม่ถูก โทษตัวฉันเองนี่แหล่ะ ไม่ระวังตัวเอง อายซะมากมาย...
พอฉันเรียนเสร็จฉันก็จะนำของขวัญไปฝากไว้ให้เธอที่ท่ารถ ฉันหวังว่าจะเจอคนที่ฉันรู้จักแล้วก็ฝากไปให้เธอ ฉันทำตามสัญญาที่ฉันบอกเธอไว้ ฉันซื้อกระเป๋าตังค์ GuY Laroche สีฟ้าให้เธอ ฉันคิดว่าเธอคงจะชอบ ราคาไม่สำคัญเท่ากับสัญญาของฉันที่มีให้เธอ คิดอย่างงี้น่ะ จะได้รู้สึกว่ามันสมกัน
ตอนนี้เธอคงได้ของขวัญที่ฉันซื้อให้แล้ว ในกล่องมีกระดาษพับเป็นรูปหัวใจ ถ้าจำไม่ผิดก็ 99 อัน ตอนนี้เธอคงได้รับของขวัญจากเพื่อนคนนึงแล้ว ที่จริงฉันอยากให้เธอด้วยตัวของฉันเอง แต่ฉันยังไม่กล้าพอ ขนาดฉันไปที่ท่ารถ ที่ที่เราเคยเจอกันเกือบทุกเย็น ฉันก็กลัวจะเจอเธอจะแย่ เพราะเรามีสัญญาบางอย่างที่สำคัญกว่าที่ต้องทำให้ดีที่สุดก่อน
นี่เป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆสำหรับเธอ ฉันให้เธอแล้วไม่คิดจะได้คืน อยากให้เธอรักษามันไว้อย่างดี แค่นี้คนให้ก็ดีใจแล้ว
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
26 พฤษภาคม 2549 09:29 น.
Vampire
WeeP DiarY
วันนี้ฉันตาบวมไปมหาลัยอีกแล๊ว... เธอรู้รึปล่าว...ม่ายได้มีใครปะทุดสะร้ายน่ะ แต่ว่าเมื่อคืนอ่ะจิ ฉันร้องไห้อีกนิดนึง ก้ออ่านไดอารี่ขี้แยที่เธอทำให้ฉันงไง ยิ่งอ่านใกล้จบเมื่อไหร่น้ำตาของฉันก้อยิ่งไหลออกมาซะมากมาย ความคิดถึงที่มีต่อเธอทำไมมันช่างมากมายซะขนาดนี้น่ะ อาจเป็นเพราะเมื่อก่อนเราไม่เคยต้องห่างกันแบบนี้ ความรู้สึกคิดถึง และเป็นห่วงเธอจึงทำให้ฉันเก็บมันในใจไม่ได้ นอกจากจะระบายออกมา เป็นน้ำตาของคนที่คิดถึงเธอมากๆๆ...
ตอนนั้นฉันบอกเลยก้อได้ว่า หน้าสุดท้ายของ WeeP DiarY ฉันอ่านมันแทบไม่รู้เรื่อง ก้อร้องไห้ไปด้วย อ่านไปด้วยแล้วจะเข้าใจได้อย่างไร... คิ๊คิ๊...คำขอบคุณของเธอ คำขอโทษของเธอ ที่เธอมอบให้กับฉันในหน้าสุดท้าย แล้วก้อเพลงที่เธอบอกว่า แต่งให้กับฉันโดยเฉพาะ อยากจะบอกเธอว่า ซึ้ง โคดๆ เลยน๊า...
ถ้าเด็กขี้แยติดกันได้เมื่อเราใกล้กัน ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันคงเป็นเด็กขี้แยแล้วหล่ะมั้งตอนนี้ ก้อติดจาเธอนั่นแหล่ะ เด็กขี้แย 2 คนอยู่ไกลกัน เด็กขี้แยคนไหน ร้องไห้บ่อยกว่ากัน...
ต่อจากนี้ไปฉันคงไม่กล้าหยิบไดอารี่ของเธอขึ้นมาอ่านอีกแล้ว กลัวเจออาถรรพ์ ร้องไห้อีก ชัวร์ ชัวร์ ชัว ชัว บริการใหม่จาก One-2-Call !ซะงั้น... ม่ายช่ายน่ะ
พอถึง 5 ปี เธอจะจำได้มั้ยเนี่ย ถึงจำชัว ชัวไม่ได้ก้อไม่เปงไร แต่ถ้าลืมฉันคนนี้หล่ะ เจ็บตัว แน่ๆเยย... คิ๊คิ๊... คงยิ่งกว่าตู้เสื้อผ้าล้มเป็นแน่ จำได้มั้ย ทำไมตู้เสื้อผ้า มั๊นตั้งอยู่เฉยๆ ไม่เคยมีปากมีเสียงกะใคร แต่ว่าทำไม่น่ะ วันนั้นมันกลับลงไปนอนแอ้งแม๊งอยู่ที่ปลายเตียงของเด็กดื้อคนนึง เอ! จะมีใครตอบได้บ้างน๊า... อ่ะจึ๋ย! เธอแค่ผลักมันเล่นรึ หรือว่าเธอใช้มือไปต่อยมันจนล่วงไปกองอยู่กับพื้นน่ะ เวงกรำจริงๆ ดื้อชะมัดเล๊ย...
แล๊วเธอจะจำฉันได้มั้ยน๊ะ ถ้าฉันผมยาวขึ้น อืม...ต้องจำได้อยู่แล๊ว ก้อเพราะว่าเธอไม่เคยลืมฉัน แล้วฉันก้อไม่เคยลืมเธอ ถ้าเกิดวันนึงเราบังเอิญเจอกันจาทำไงดีน๊า... อีกไม่ถึง 3 เดือนก้อจาถึงวันคล้ายวันเกิดของเธอแล๊ว... ฉันคงจะซื้อกระเป๋าสตางค์ใบใหม่ให้เธออย่างแน่นอน รอ Guy Laroche จากฉันได้ไหม อย่าร้องไห้บ่อยน่ะ ฉันเป็นห่วง ไม่อยากให้ใครมาใกล้เธอ กลัวว่าจะไปชอบกับใครคนนั้น แต่มีสิ่งหนึ่งที่จะทำตลอดไป คือรักเธอจนกว่าเธอจะหมดรักกัน
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
28 เมษายน 2549 17:06 น.
Vampire
ปฐมนิเทศกับนักศึกษาใหม่....
วันนี้ฉันเข้าปฐมนิเทศที่มหาลัยที่แม่ต้องการให้เรียน... ตอนเช้าแม่ไปส่งฉันที่มหาลัย ฉันไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ แต่ก้อเข้าใจสิ่งที่เป็นไป ขอบบอกเลยว่า น่าเบื่อสุดๆ มีใครต่อใครก้อไม่รุ เยอะแยะไปหมด แต่ฉันก้อเจอเพื่อนเก่าๆที่เคยอยู่ห้องเดียวกันตอนอยู่ประถม เยอะเหมือนกัน
วันประถมนิเทศมีด้วยกัน 5 วัน เริ่มตั้งแต่วันที่ 30 พฤษภาคม ก้อคือวันนี้ แล้ววันพรุ่งนี้ เราต้องเข้าหอประชุมฟังการบรรยายหลายๆเรื่อง วันที่ 1 จะเป็นการรับน้อง วันที่ 2 ตรวจร่างกายและทดสอบพื้นฐานภาษาอังกฤษ และวันสุดท้ายวันที่ 3 ทำบัตรนักศึกษา
เพื่อความสะดวกที่ไปและกลับมหาลัยแม่ก้อเลยให้ฉันกลับมาอยู่บ้านน้าที่อยู่ในตัวเมืองอีกครั้ง ขนของมาตอนเย็น หลังจากเมื่อวานที่เรายังไปดูหนังด้วยกัน ทานข้าวด้วยกัน อะไร...อะไรเกิดขึ้นเร็วมาก หลังจากที่แม่มาส่งฉัน แม่ก้อรีบกลับทันที ฉันต้องอยู่กับน้าอีกแล้วหรอเนี่ย --"
เมื่อตอนม.6 ก้อร้องไห้ไปแล้วน่ะ แล้วครั้งนี้ก้อเหมือนเดิมฉันร้องไห้อีกแล้ว ช่วงนี้ไม่รุเปงไงบ่อน้ำตาแตกตาหลอด หรือเรียกว่าระเบิดทู๊กคืนเลยทีเดียว อิอิ...
เช้าวันที่ 31รุสึกว่าตาของฉันจาบวมนิดๆ แต่คนอื่นคงไม่รุหรอกว่าฉันมีอะไรในใจบ้าง มันทรมานใจมากเลยน่ะ ที่ต้องห่างกันแบบนี้ เหมือนเธออยู่ใกล้กับฉัน แต่เราต้องไกลห่างกัน เพราะเธอน่ะ ถ้าเธออยู่มหาลัยแล้วน่ะ คงไม่มีสัญญาของเราอีกต่อไป ฉันเป็นห่วงเธอน่ะ ไม่อยากให้เธอต้องกังวลกับเรื่องอื่น นอกจากตอนนี้อยากให้เธอตั้งใจเรียนเพียงอย่างเดียว
ฉันอาจเห็นแก่ตัว ที่ทำแบบนี้ อาจทำเพื่อตัวฉันเอง ฉันต้องพยายามเรียนปริญญาโทให้ได้ ถ้าเป็นไปได้เราจะได้เรียนที่เดียวกันอีกตั้ง 2 ปีแหน่ะ เธอเข้าใจใช่มั้ย...
เมื่อวานฉันอ่านไดอารี่ที่เธอเขียนเรื่องราวของเราสองคน ภาคที่ 1 จบแล้วน่ะค๊ะ แล้วก้อไม่ได้อ่านต่อ มาคืนนี้ก้อเลยอ่านต่อ อ่านไปครึ่งนึงของภาคที่ 2 ก้อร้องไห้อีกซักรอบ คิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ แล้วคนที่คิดถึงอีกคนก้อคือ เธอ คิดถึงโคดๆเลยน่ะ คุงแม่ คุงพ่อยังได้เจอกันแน่นอน ถ้าพ่อกะแม่อยากจะมาเจอฉัน โทรกรี๊งเดียวก้อพ่อกะแม่ก้อมาหา พาฉันไปทานข้าวด้วยกัน แค่นี้ก้อหายคิดถึงได้บ้างแล๊ว...
แต่ว่าเธอ...ถึงอยากเจอ ไม่อยากเจอก้อไม่ได้เจอกันอีกตั้ง 5 ปีแหน่ะ ความรู้สึกผิดกลับมาหาฉันอีกแล้ว... เธอรู้มั้ยฉันไม่อยากเป็นแบบนี้เลย แต่ก้อตัดสินใจที่จะทำไปแล้ว อ่านไปน้ำตาก้อไหลออกมา น้ำตาของฉันไหลออกมาได้ง่ายๆ ในเวลาที่ฉันคิดถึงใครซักคน ใครคนนั้น ก้อคือ เธอ น่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอยังร้องไห้เหมือนกับฉันรึปล่าว แต่ฉันคนนึงที่รู้...เธอยังร้องไห้อยู่...แน่นอน
คืนนี้ฉันต้องจัดห้องให้เรียบร้อย นอนตอน 4 ทุ่ม เธอจะโกรธฉันมั้ยที่ฉันทำแบบนี้ ที่ครั้งนึง...เธอเคยบอกกับฉันว่า คงไม่เกิน 1 พันวันใช่มั้ยที่เราจะได้เจอกัน แล้วฉันบอกเธอว่า มันอาจมากกว่านั้นน่ะ ประมาณ 1,825 วัน เพราะว่าฉันต้องเรียนถึง 5 ปีเชียวน่ะ ไม่รู้ว่าวันนั้นวันที่เธอบอกว่ารักฉัน เธอยังจะนับมันไปอยู่อย่างนั้นอีกหรือปล่าว ส่วนฉันยังคงนับทุกๆวัน ต่อไปเรื่อยๆ ฉันยังรักเธอทุกวัน ถึงมีบางเวลาที่ไม่ได้คิดถึงกัน แต่ในทุกๆวันในใจฉันยังรักและคิดถึงตลอดไป...
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
27 มีนาคม 2549 20:57 น.
Vampire
ขอโทษน่ะที่ฉันทำแบบนี้แค่ทำเพื่อเธอคนเดียวน่ะ
วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วน่ะที่ฉันและเธอจะได้เจอกัน วันนี้เป็นวันที่แสนดี และแสนเศร้าของฉันและเธอ วันนี้เรา 2 คน ไปดู Star Wars III แต่ว่าฉันไปดูมาก่อนรอนึงแล้วแหล่ะ อิอิก้อคือว่า คุงแม่ของฉันเกิดอยากดูหนังขึ้นมา พี่ชายของฉัน คุงแม่ และฉันก้อไปดูด้วยกัน เรื่องนี้เป็นเรื่องโปรดของใครหลายๆคน รวมทั้งเธอด้วยช่ายม๊า
วันนี้ฉันอยากให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้จังเลย หยุดตรงที่เราสองคน แต่ก้อไม่สามารถทำได้ (ฉันรู้) ฉันจะใช้เวลาที่เหลืออยู่วันนี้ ให้กับเธอมากที่จะทำได้
ตอนเช้าเราขึ้นรถไปพร้อมกัน ไปซะเช้า เชียวน่ะ Major ยังไม่เปิดเลยค่ะ คุณขา วันนี้เธอใส่เสื้อสีแดงสดใส ที่จริงวันนี้ฉันก้อเกือบจะใส่สีแดงมาเหมือนกัน ดีน่ะที่ไม่ใส่ไป ไม่งั้นหล่ะ ดูโอ้กันเหลือเกิน อิอิ วันนี้รู้สึกว่าเธอจะผมสั้นไปซะมากมาย ก้อเมื่อวาน เธอต้องไปทดสอบ นศท. เหนื่อยมากเลยใช่มั้ย ที่จริงวันนี้น่าจะนอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านน่ะเนี่ย ไม่น่ามาเที่ยวเล๊ย แต่ถ้าเป็นอย่างงั้นอีกต้าง 5 ปีน่ะ ที่เราไม่ได้เจอกัน น่าเศร้าสิ้นดี
วันนี้เป็นครั้งแรกที่เราไปดูหนังกัน แล้วเธอก้อจับมือของฉัน อิอิ เขิลชะมัดเลย หัวใจแทบของมาเต้นเปงจังหวะแร๊พ-โย้ว ส่วนเธอหล่ะ หัวใจเต้นแร๊ง แรง เหมือนกันอ่ะแหล่ะ ม่ายรุว่าดู Star Wars รุเรื่องรึปล่าวหน่ะ
ที่จริงเรื่องจับมือกันฉันก้อไม่ได้ซีเรียสอารัยมากมายเพราะว่าเราเป็นแฟนกัน แต่ฉันก้อให้เธอจับมือได้เฉพาะตอนเราไปดูหนังกันเท่านั้น แล้วก้อเห็นว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะพบกัน ฉันก้อเลยไม่ได้ว่าอะไร เหมือนเป็นวันแรกและวันสุดท้ายก่อนที่เราจะพบกันอีก 5 ปี อ่ะน่ะ
ก้อเราอยู่ในสายตาที่คนอื่นเค้ามอง ความแตกต่างระหว่างความคิด ของเด็กและผู้ใหญ่ ก้อคนเรามานต่างคนต่างความคิดนี่นา อย่าทำให้เราต้องเสียความรู้สึกไปเพราะเรื่องแค่นี้เลยละกัน ตอนที่อยู่ในโรงหนังเธอให้สร้อยคอ และกำไลสีฟ้ากับฉัน อยากจะกอดเธอชะมัด แต่อ่ะน่ะ ขอบคุณมากๆน่ะค่ะ ที่จริงเธอไม่ต้องซื้ออะไรให้ฉันอีกแล้วน่ะ แค่บอกว่ารักฉัน และจะไม่ทำให้ฉันเสียใจ แค่นี้ก้อพอแล้วน่ะค่ะ แค่เท่านี้ก้อพอแล้ว
เธอรู้มั้ยว่าฉันก้อมีของขวัญให้เธอเหมือนกันน่ะ เป็นสร้อยคอค่ะ แล้วสลักที่เหรียญว่า NUNI เหมือนกับสร้อยเส้นนั้นงัยค่ะ สร้อยที่เธอให้กับฉัน แล้วสลักชื่อของเธอไว้ ชื่อของเธอคือ ชื่อของฉัน แล้วชื่อของฉันคือ ชื่อของเธอ น่ะ
เฮ้ยStar Wars จบเร็วจางเลยน่ะ 3 ชั่วโมงกว่าผ่านไปไวจังเล๊ยแล้วเราก้อไปซื้อไอติมอุนจิ (อ้ายติมKFC แท่งละ 9 บาท รสวนิลา) แล้วก้อเดินวนๆหาที่นั่งอ่านไดอารี่ที่เรา 2 คนทำไว้ให้กันและกัน นั่งอ่านไปเธอก้อขำไป แต่เอฉันไม่ได้เขียนเรื่องตลกน่ะ ซึ้ง น่ะค่ะเนี่ย อิอิ
อั้นแน่อยากดูหนังผีอีกเรื่องหล่ะสิ พอแล้วค่ะ เด๋วเธอกรี๊ดๆ แล้วฉันจะทำตัวอย่างงัยหล่ะค่ะ ทำให้นอนไม่หลับซะปล่าวๆ คือว่ามานติดตาอ่ะจิ เรานั่งอ่านไดอารี่ของกันและกัน ซึ่งฉันคิดว่าเราคงเข้าใจกันได้ดีมากยิ่งขึ้น ได้รู้ถึงความรู้สึกไม่ว่าจะทุกข์หรือสุขในช่วงเวลาหนึ่ง
วันนี้อยากจะบอกว่า ฉันมีของอีกสิ่งหนึ่งที่อยากให้เธอก่อนที่ฉันจะจากไป เป็นบางสิ่งที่อยากสารภาพและขอโทษเธอเป็นที่สุด ฉันได้เขียนทุกอย่างที่ฉันได้ไม่ได้บอกกับเธอตรงๆ คือ ฉันต้องเรียนในสถานที่ที่ฉันไม่ค่อยอยากจะเรียนซักเท่าไหร่ ในเมื่อฉันได้สอบติดที่แสนห่างไกล แต่แม่บอกว่าควรจะเรียนที่นี่ดีกว่า ฉันเลยต้องจำใจ ฉันต้องเรียนที่นี่ 5 ปี กว่าจะจบปริญญาตรี ฉันตกลงบางอย่างกับแม่ ว่าฉันจะเรียนปริญญาโทต่อทันที แม่ฉันตอบตกลงโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ แต่ฉันก้อยังเสียใจมากอยู่ดีที่ต้องเรียนที่นี่ แต่ยังงัยฉันก้อจะตั้งใจเรียน สำหรับผลการเรียนที่ต่อปริญญาโทได้อย่างสบายใจ
เมื่อฉันลองคิดดูแล้ว ถ้าเกิดว่าฉันได้เรียนต่อปริญญาโทฉันคงได้เจอเธอในสถาบันเดียวกันเป็นแน่ เราจะได้อยู่ที่เดียวกันอีกต้าง 2 ปีแหน่ะ แล้วเราก้อจะจบที่นั่นพร้อมกัน คงเป็นอะไรที่ดีมากๆ เธอก้อคิดเช่นนั่นใช่มั้ย ที่ฉันต้องการให้เธอทำในตอนนี้ก้อคือ ตั้งใจเรียนให้มากถึงมากที่สุด อย่าคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องโดยเด็ดขาด ฉันไม่อยากให้เธอต้องพลาดเหมือนกับฉัน
เธออยากจะเรียนวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ ก้อเหมาะสมแล้วสำหรับเธอ ที่ฉันทำอาจทำให้เธอต้องเสียใจ ฉันรู้ แล้วที่ฉันทำใช่เธอคนเดียวเมื่อไร่ที่เสียใจ ฉันเสียใจแต่คงต้องทำใจ เพื่อเธอ
ฉันเธอคิดเรื่องนี้หลายครั้ง แต่ใช่ว่าเราจะติดต่อกันไม่ได้ซะเมื่อไหร่ ฉันให้เธอส่งE-mail หาฉันได้นี่นา เว้นแต่เราไม่เจอกันอีก ไม่โทรหากัน แค่เท่านี้ ฉันรู้ว่าเธอของฉันทำได้ และจะพยายามทำให้ได้ ความรักที่ฉันให้กับเธอยังคงเป็นเหมือนเดิม ไม่เคยจะน้อยลง จะมีก้อแต่คิดถึงเธอมากขึ้น เป็นห่วงเธอมากก้อเท่านั้นเอง
ไม่อยากให้เธอต้องเป็นของใคร ไม่อยากให้ใครคนไหนเป็นของเธอ ไม่รู้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไปอีกกี่วัน อีกกี่เดือน กี่ปี ฉันคนนี้ยังคงมั่นคงเสมอ จนถึงวันนั้น วันที่เราพบกัน และมีความสุขเหมือนวันเวลาที่เคยผ่านพ้นมา ฉันดีใจที่มีเธออยู่อย่างนี้ ยังคงคิดถึงกันตลอดเวลา
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป
หน้าส่วนตัว
660
