15 กันยายน 2550 23:11 น.

บทหนึ่งของความเหงา

ได้แต่เก็บใจมาไว้ที่เก่า
ณ ที่เราสองนั้นเคยอยู่ร่วย
ยามทุกสิ่งมิมีทางหวน
กลับมารวมได้ดังเช่นเดิม
แม้กายสัมพัสจะพอลบได้
ทางจิตใจเปรียบดังเมื่อเริ่ม
ยิ่งลบลืมเลือนนั้นกลับเสริม
ทุกข์ที่เพิ่มเติมจากความทรงจำ