3 ธันวาคม 2547 12:15 น.
unicorn
ถ้าไม่รักอย่ารักอย่ารักฉัน
ไม่มีวันสักวันวันหวั่นไหว
เมื่อไม่รักจะรักรักทำไม
ไม่มีวันจะบันใจไปให้เธอ
1 ธันวาคม 2547 10:53 น.
unicorn
รัก คือแรงศรัทธาผูกพันหัวใจ รักนำทางรื่นรมย์แก่คุณจากฟากฟ้าลงมาเจือจาง แผ่ประสานสัมพันธ์ดวงใจ เพื่อสร้างสรรค์คืนวันที่ฝันใฝ่ รักของเธอป่านนี้เรายังจดจำ เรื่องของคนว่ายวนในความรัก รักนำทางกับรักละโลมจิตใจ รักกลายเป็นเจ็บนานช่างรวดร้าว โลกนี้มีรักยิ่งใหญ่ แต่กลับร้ายทำลายทุกสิ่ง ไม่เคยรู้ความจริงดังลมสาด
1 ธันวาคม 2547 10:53 น.
unicorn
แผ่นฟ้าเบื้องบนกว้างไกลสุดสายตา เมฆขาวบนฟ้านุ่มนวลและสวยงาม เฝ้ามองเมฆนั้น ล่องลอยไปบนฟ้างามดั่งฝันใฝ่ ไขว่คว้าเท่าไหร่ต้องการจะได้มา เมฆสวยบนฟ้าอยากนำมาจะชื่นชม แต่แล้วเมฆนั้นกลับลอยไปตามสายลมจางและเลือนหาย เหมือนฝันเรือนลาง เคว้งคว้างลอยไป ไม่เหลืออะไรสักอย่าง ที่ทุ่มเทไปเหลือไว้เพียงความว่างเปล่า เหมือนฝันเรือนลาง เคว้งคว้างลอยไป ทิ้งไว้เพียงควันบางเบา ที่เห็นเป็นจริงมันเป็นเพียงแค่มายา เหนื่อยล้าอ่อนแรงกับความจริงที่เป็น ว่ารักที่เห็นที่เคยไขว่คว้ามัน กลับกลายเป็นเพียงแค่ควันจางและเรือนหาย
1 ธันวาคม 2547 10:52 น.
unicorn
แม้ไม่ใช่คนโปรดอย่างคนอื่นเขา แม้จะดูว่างเปล่าในสายตาเธอ ไม่เคยทำให้กันว่าฉันรักเธอ ลดน้อยลงได้เลยสักวัน ขอเพียงเธอไม่ลืมว่าใครอยู่ตรงนี้ ขอเพียงมีสักคำว่าคิดคิดถึงกัน แค่นั้นก็เกินพอให้คนอย่างฉัน ฝันดียิ่งกว่าคืนไหน ไม่ว่าเป็นที่เท่าไหร่ของเธอ เธอก็คือที่สุด เสมอไป หากเธอพอมีเหรอรักในหัวใจ ขอให้ฉันคนนี้ได้หรือเปล่า และคนคนหนึ่งที่ไม่สำคัญ ก็อยากได้ ก็อยากได้อบอุ่นใจสักครา แค่อยากได้ยินว่ารักสักคำเบาๆ ให้ฉันได้หรือเปล่าคำเดียว