24 สิงหาคม 2548 08:58 น.
unicorn
ช้ำนักกับความรัก
เจ็บนักกับความลวง
น้ำตาเลยรินร่วง
จึงทวงถามความอาวร
16 สิงหาคม 2548 22:43 น.
unicorn
ใครบางคน...ที่มีค่าพอให้รอคอย
ก า ร ร อ ค อ ย...เป็นเรื่องที่ทรมาน
โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน
หรือรอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น
มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง
และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว...
จากเวลาที่นานอยู่แล้วจึงนานยิ่งกว่า
และการดำเนินชีวิตระหว่างการรอนั้น
ก็มีตัวแปรมากมายที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ
เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา
และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเองพอๆกับความอ่อนไหว
เป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้ระยะทางเป็นเครื่องวัดความรู้สึก
พิสูจน์ความแข็งแรงของความรัก
วัดการกระทำ...ความเสมอต้นเสมอปลาย
และความอดทน
ด้วยเงื่อนไขของความลำบากแห่งกาลเวลา
และตัดสินว่า...การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่
ก า ร อ ยู่ ห่ า ง กั น...
จึงจำเป็นต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง
ต่างคนต่างก็ต้องทำหัวใจให้เข้มแข็งกับอารมณ์ต่างๆ
ที่คอยรบกวน...และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง
เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย...ที่วันนึงเราพบว่า
คนคนหนึ่ง...คือคนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด
และใครสักคนที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน
มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
และคนที่จะฝ่าฟันกับการบีบคั้นแห่งการรอคอย
กลับมาหาเราได้ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา...
เ พ ร า ะ ฉ ะ นั้ น...
ย่อมหมายถึง...ความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ก็คงไม่ได้ธรรมดา
และคนคนนั้นก็ย่อมเต็มค่า
เวลาที่ชาวประมงจะเลี้ยงหอยมุก
จะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน
และสามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะเขารู้ว่า เมื่อไหร่ถึงเวลา
ที่มุกสามารถนำมาร้อยเป็นสร้อยได้
ย่อมเกิดค่ามหาศาล
...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้
หากรู้ว่าเป็นใครสักคน
...ที่มีค่าแก่การรอคอย...
16 สิงหาคม 2548 22:40 น.
unicorn
...."วันนั้น อ่อนแอ แต่วันนี้ไม่ใช่"....
...คุณกำลังกลัวความรักอยู่หรือเปล่า...
ความรัก คือ การทิ้งความกลัวไป
คำกล่าวที่มีความหมายดี ๆ นี้ดูสวยงาม
แต่อาจจะยากแก่การลงมือทำ
จริง ๆ ในสายตาของบางคน
ที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาเลย
หรือคนที่เคยผ่านประสบการณ์เลวร้าย
จากความรักมาแล้ว.....
ที่เป็นอย่างนี้อาจเพราะพวกเขารู้สึกว่า
การนำตัวเองเข้าไปพัวพันกับความรัก
ก็เหมือนกับการเสี่ยง... เสี่ยงที่จะถูกปฏิเสธ...
ถูกทำให้ผิดหวัง...ถูกทอดทิ้ง..และทำให้เจ็บปวด
จึงเป็นที่มาของความรู้สึก..กลัวความรัก.....
.... แม้ความรักอาจไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต
แต่มันก็มีค่า... ต่อการมีชีวิตอยู่
เป็นแรงบันดาลใจให้เราทำอะไรได้มากมาย
.... อยากบอกกับคนที่ยังกลัวความรักว่า
ไม่ผิดหรอกที่คุณจะกลัวมัน
เพราะอย่างน้อยคุณก็รู้ตัวเองดีว่า กลัวความรัก
ต่างกับคนที่วิ่งหนีความรัก และเฝ้าหลอกลวงตัวเองว่า
มีความสุขดีแล้วกับการอยู่คนเดียว...
ไม่จำเป็นต้องพบเจอและสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเอง
เพราะกลัวจะต้องรักคนอื่น
แต่ลืมนึกไปว่า ถึงเราจะหนีมันอย่างไร ก็หนีไม่พ้นหรอก
เพราะความรักมันอยู่ในใจของเรา
จะหนียังไงมันก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ
แล้วคุ้มหรือเปล่ากับการต้องหลอกตัวเองไปเรื่อย ๆ อย่างนั้น
.... หนทางของความรัก มันอาจจะไม่ได้เป็นภาพที่ชัดเจน
ให้เราเดินไปได้สะดวกหรือง่าย ๆ
แต่สิ่งที่รออยู่ที่ปลายทางนั้น ก็มีค่ามากพอ
ที่จะกวักมือเรียกเราให้เดินเข้าไปหา
.... แทนที่เราจะวิ่งหนีมัน ก็เปลี่ยนมาเป็นเตรียมตัวเองให้พร้อม
เวลาที่จะต้องไปเจอกับมันดีกว่า
เหมือนกับเวลาที่เราออกเดินทาง
ก็เตรียมเสื้อกันหนาวไปบ้างเผื่อเจออากาศที่หนาวเย็น
เสื้อกันฝนหยิบไปหน่อยก็ดี
เผื่อหยิบมาใส่เวลาที่ฝนมันตก
หยูกยาก็ติดไปบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ
พอปฐมพยาบาลตัวเองเบื้องต้นเวลาเจ็บไข้
.... แต่ถ้าเดินทางออกไปแล้วโชคร้าย
ต้องสะบักสะบอมกลับมาก็ไม่เป็นไร...
รักษาตัวเองใหม่ เผื่อออกเดินทางในครั้งต่อไปก็เท่านั้นเอง..
แต่เชื่อไหมว่า..การเดินทางครั้งต่อไปของเรา
มันต้องดีกว่าครั้งแรกอยู่แล้วล่ะ... ว่าไหม...?
...."วันนั้น อ่อนแอ แต่วันนี้ไม่ใช่"....
10 สิงหาคม 2548 20:01 น.
unicorn
หนึ่งคน หนึ่งความคิด หนึ่งชีวิต หนึ่ง่จิตใจ
หนึ่งเดียวที่มอบให้ คือหัวใจที่ให้เธอ
25 กรกฎาคม 2548 18:45 น.
unicorn
ฟ้าหมองหม่นเมฆฝนทั่วผืนฟ้า
สุริยันจันทรานั้นเศร้าหมอง
ฝนโปรยปรายสู้พื้นอันเนืองนอง
ไร้แสงส่องสู้พื้นปฐพี
หากวันใดไร้หวังแห่งชีวิต
เหมือนโลกนี้ไร้แสงส่องทั่วโลกหล้า
พาชีวิตอับเฉาทุกหยาดตรา
ไร้สุขีชีวีนี้นิจนิรันดร์
เธอจงรู้ว่ามีฉันนั้นเคียงข้าง
อยู่ไม่ห่างก้าวเดินอยู่เสมอ
คอยเคียงข้างให้ความหวังเธอทุกครา
สู่ข้างหน้าหนทางอีกยาวไกล
แม้ฟ้ามืดยังมีแสงแห่งดาวฉาย
นำทางไกลแห่งราตรีมิหนีถอย
ช่วยนำทางแห่งหวังนั้นที่ยังคอย
สู่จุดหมายที่ยังไกลให้ก้าวเดิน