15 มีนาคม 2548 19:03 น.
unicorn
เมื่อไม่รักอย่ารักอยารักฉัน
ไม่มีวันสักวันวันหวั่นไหว
เมื่อไม่รักจะรักรักทำไม
ไม่มีวันจะปันใจไปให้เธอ
15 มีนาคม 2548 18:56 น.
unicorn
ไม่มีคำว่า Back undo และ reset เหมือนเครื่องคอมพิวเตอร์
Well begun is half done
มนุษย์เป็นวิศวกร ก่อสร้างความสุขให้กับตัวเองและผู้อื่น
You will never walk alone
nothing is impossible
ไม่จกเป็นต้องรับปากในสิ่งที่ทำไม่ได้ แต่พึงรักษาสัญญาที่มั่นคง
ไม่ว่าวันนี้จะดีหรือร้าย แต่ไม่ได้มีแค่วันนี้
คุณจะไม่รู้จัก ความกล้า ถ้าไม่เดินออกมาจากความกลัว
ถ้าไม่ศรัทธา ก็ท้อ
เส้นทางนี้ยาวไกล แม้เก็บใจที่จะก้าว ดวงดาวคือเส้นชัย
ในหลุมศพไม่มีคำว่า ราชา หรือ ยาจก
จุดที่มืดที่สุดคือ จุดที่อยู่ใต้เทียน
ในความมืดยังมีแสงสว่าง
สติมาปัญญาเกิด สติเตลิดเกิดปัญหา
ท้อทำไม ท้อไปก็เท่านั้น มาตั้งใจฝ่าฟันสู้ปัญหา
เก็บความพลาดพลั้งไว้ในตำรา เป็นวิชาสอนเราให้ก้าวเดิน
มิตรภาพ ความสัมพันธ์ เปรียบเสมือนไวน์ ยิ่งเก่ายิ่งดี
คำว่าเพื่อน พี่น้อง ไม่ได้ก่อเกิดด้วยตัวอักษร หากแต่เกิดจากรากฐานของหัวใจ
อันเพื่อนแท้มีหนึ่งถึงจะน้อย ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา
ฝันไกลถึงดวงดาว แต่ว่าเท้ายังติดดิน
อยากไปถึงเมคิน ถ้าไม่สิ้นชีวิวาย
เธอจะพบความสวยงามของมหาสมุทรได้อย่างไร หากเธอไม่กล้าพอที่จะออกไปไกลจากฝั่ง
เมื่อมีความผิดพลาดเกิดขึ้นอย่ามัวคิดว่าใครเป็นคนทำ แต่จงคิดว่าจะแก้ไขปัญหานั้นอย่างไร
เมื่อพบกับความผิดพลาดก็นับว่า ความผิดพลาดนั้นได้รับการแก้ไขไปแล้วส่วนหนึ่ง
5 มีนาคม 2548 22:02 น.
unicorn
คำว่ารักเริ่มจาก รอ เป็นตัวแรก
แล้วจึงแตกเป็น กอ เข้ามาใกล้
มีไม้ หัน คั่นกลางระหว่างใจ
จึงเกิดได้คำว่า รัก สลักทรวง
5 มีนาคม 2548 21:59 น.
unicorn
เกิดเป็นชายก็เป็นชายวันยังค่ำ
แม่งามขำไม่รักเราเขาทำเฉย
หญิงกับหญิงจะรักกันก็เชิญเลย
เรายังมีกระเทยทั่วเมืองไทย
ใจถามใจตัวเองหลายตะลบ
เขานัดพบเราคืนนี้ไปดีไหม
ถ้าไม่ไปพบเขาเราเสียใจ
แค่ถ้าไปพบเขาเราเสียตัว
แล้วสอนว่าอย่าไวใจพวกเป็นตุ๊ด
มันแสนสุดไม่เซ็กซี่ไร้ที่หวัง
เขามองมาตาลอยคอยระวัง
เผลอหันหลังเดี๋ยวจะข็ดเพราะเสร็จเกย์
มาม่ามีมากมายมิตรหมายมอง
เมื่อหม่นหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา
มาม่าหมดไมมิตรมุ่งมองมา
มิตรหมาหมาหมดมาม่าไม่มามอง
5 มีนาคม 2548 21:51 น.
unicorn
วันนี้มืด...ใช่มืดสนิท
ไฟดวงนิดยังมีแสง
ขอเพียงลมพัดมาแรง
เถ้ามอดแดงก็จะลาม
ทุ่งนี้รก...ใช้รกหมด
นั่นข้าวสดขึ้นแทรกหนาม
ขอเพียงฝนจากฟ้าคราม
ข้าวจะงามท่วมหญ้าคา
ถึงเธอสิ้น...ใช่สิ้นหวัง
ฉันจะยังแสวงหา
ขอเพียงช่วงกาลเวลา
มวลประชาจะรวมพลัง
ผมขอนำผลงานชิ้นเอกของ คุณ เสกสรร ประเสริฐกุล มาเป็นกำลังใจให้กับทุกคน ให้มีกำลังใจให้ก้าวต่อไปนะครับ