1 ธันวาคม 2547 10:53 น.
unicorn
แผ่นฟ้าเบื้องบนกว้างไกลสุดสายตา เมฆขาวบนฟ้านุ่มนวลและสวยงาม เฝ้ามองเมฆนั้น ล่องลอยไปบนฟ้างามดั่งฝันใฝ่ ไขว่คว้าเท่าไหร่ต้องการจะได้มา เมฆสวยบนฟ้าอยากนำมาจะชื่นชม แต่แล้วเมฆนั้นกลับลอยไปตามสายลมจางและเลือนหาย เหมือนฝันเรือนลาง เคว้งคว้างลอยไป ไม่เหลืออะไรสักอย่าง ที่ทุ่มเทไปเหลือไว้เพียงความว่างเปล่า เหมือนฝันเรือนลาง เคว้งคว้างลอยไป ทิ้งไว้เพียงควันบางเบา ที่เห็นเป็นจริงมันเป็นเพียงแค่มายา เหนื่อยล้าอ่อนแรงกับความจริงที่เป็น ว่ารักที่เห็นที่เคยไขว่คว้ามัน กลับกลายเป็นเพียงแค่ควันจางและเรือนหาย
1 ธันวาคม 2547 10:52 น.
unicorn
แม้ไม่ใช่คนโปรดอย่างคนอื่นเขา แม้จะดูว่างเปล่าในสายตาเธอ ไม่เคยทำให้กันว่าฉันรักเธอ ลดน้อยลงได้เลยสักวัน ขอเพียงเธอไม่ลืมว่าใครอยู่ตรงนี้ ขอเพียงมีสักคำว่าคิดคิดถึงกัน แค่นั้นก็เกินพอให้คนอย่างฉัน ฝันดียิ่งกว่าคืนไหน ไม่ว่าเป็นที่เท่าไหร่ของเธอ เธอก็คือที่สุด เสมอไป หากเธอพอมีเหรอรักในหัวใจ ขอให้ฉันคนนี้ได้หรือเปล่า และคนคนหนึ่งที่ไม่สำคัญ ก็อยากได้ ก็อยากได้อบอุ่นใจสักครา แค่อยากได้ยินว่ารักสักคำเบาๆ ให้ฉันได้หรือเปล่าคำเดียว
28 พฤศจิกายน 2547 18:52 น.
unicorn
เพราะรักแท้ใจเล่าจึงมีสุข
ยามเมื่อทุกข์ใจนั้นแทบสลาย
เหมือนดังเช่นหัวใจแทบละลาย
ยามเมื่อเห็นคนรักจากเราไป
28 พฤศจิกายน 2547 18:48 น.
unicorn
เพราะอภัยนำมาซึ่งความรัก
เช่นประจักษ์หวานหูมิรู้หาย
ให้ดวงใจที่รักและห่วงไย
นำพาให้ความสุขสู่ผองเรา
28 พฤศจิกายน 2547 18:43 น.
unicorn
หากว่าเป็นเช่นแรงอธิษฐาน
เหมือนวันวานที่ยังรักเหมือนเดิมอยู่
ความปรองดองห่วงใยไทยก็รู้
ช่วยกันทำให้สิ่งนั้นหวนกลับคืน