20 มิถุนายน 2549 10:01 น.
¨°o.O เพ้อ O.o°¨
กลิ่นหอมหวลชวนดอมราตรีเอย
ค่ำคืนชิดเชยเผยพยอมกลิ่นเจ้า
เลื่อนวันล่วงลับกับจันทร์ตะวันเช้า
ใยดอกจึงเฉาเงาคนเชยเลยลับตาม
ค่ำคืนแห่งความเหงามาเย้าหยอก
โชยกลิ่นพยอมดอกไร้หนาม
พวงขาวชูช่อล่อแมลงดมดอกงาม
โรยล่วงตามวันเปลี่ยนเวียนผลิใบ
ใจเอยใยเบาเหงาเพียงรำพัง
ผีเสื้อจะชิงชังยั้งได้ไฉน
สูบน้ำหวานผ่านแล้วก็ผ่านไป
บินลิบลับหมดเยื่อใยดอกไม้งาม
10 มิถุนายน 2549 22:04 น.
¨°o.O เพ้อ O.o°¨
ดอกขาวนวลชวนดอมพร้อมกลิ่นเย้า
ไสวเบาเคล้าลมชมเห่ก้าน...............
ลั่นทมล่วงดวงดอกหยอกลมนาน......
พลอยร้าวราญผ่านพ้นไม่สนใบ........
เป็นดอกไม้ไร้ใบไร้กิ่งก้าน..........
เพียงแย้มบานผ่านวันสั้นอ่อนไหว
กลีบเกลือกเกื้อเรื่อดินสิ้นสนใจ....
ไม่มีใครใคร่ชมไม่สมนวล............
ดอกใดไหนเลยวัยไม่ล่วงหล่น...
ดั่งใจคนวนเวียนเปลี่ยนไม่หวน
ไม่ตรึงตรองครองคำที่คร่ำครวญ
ไม่ทบทวนชวนกลั้นกลั่นน้ำตา...
เมื่อดอกโรยโปรยดินสิ้นกลิ่นกรุ่น
รอยละมุนอุ่นไอไร้ห่วงหา.............
เฉกเช่นใจใครเปลี่ยนไม่เวียนมา
น้ำจากตาดั่งฟ้าหลั่งฝนริน.............
1 มิถุนายน 2549 08:24 น.
¨°o.O เพ้อ O.o°¨
แสงแขเปล่งรัศมีฤดีแก้ว
ลาลับแล้วแจวจากพรากความฝัน
ตะวันแกร่งแข่งแขไล่นวลจันทร์
ขวัญชีวันพลันเศร้าเหงาจับใจ
อยากนั่งเคียงเรียงร้อยถ้อยคำหวาน
ชมสายธารชมแสงจันทร์ฝันสดใส
ชมหมู่ดาวที่พราวฟ้าอยู่ไกลไกล
ระยิบยับแวววับไวประกายดวง
สัมผัสเบาเพียงเงามัวสลัวแสง
ร่างไร้แรงแฝงทุกข์ใจในห่วงหวง
รักคิดถึงซึ้งเดียวดาวเหมือนว่าลวง
คนที่ห่วงหมดห้วงใจอยู่ไหนเอย....
ไม่ส่งข่าวราวกับว่าลาเลยลับ
เหงาเพียรจับสดับจิตคิดเฉลย
หรือเธอลืมคำว่า"เรา"ที่เคยเคย
ลืมคำเอ่ยว่า "รัก" หักดวงมาลย์
หน้าส่วนตัว
1216
