18 กันยายน 2549 16:01 น.
tuna
.....เหม่อมองสายเจ้าพระยาพาหม่นหมอง
สายน้ำนองเอ่อล้นบนฝั่งฝัน
เจ้าพระยาพารักไปไกลจากกัน
เฝ้านับวันเจ้าพระยาพาหวนคืน
จากปิงวังยมน่านผ่านลอยล่อง
ลงสู่ท้องเจ้าพระยาข้าสุดฝืน
ปล่อยให้ไหลล่องไปไม่หวนคืน
ออกสู่ผืนทะเลกว้างอย่างเลื่อนลอย
ไม่มีแล้วหนอวันที่ผันกลับ
มีแต่ลับเลือนไปให้เหงาหงอย
เจ้าพระยากระชากใจให้หลุดลอย
เฝ้าหลงคอยฝันลมลมตรมหัวใจ
อยากขอวอนเจ้าพระยาพารักหวน
ให้ไหลทวนกลับมาอย่าห่างหาย
มากับน้ำทะเลนองสู่ฝั่งใน
จะเฝ้ารอด้วยหัวใจริมเจ้าพระยา.....
18 กันยายน 2549 15:38 น.
tuna
.....คิดแต่ว่า ที่เธอพร่ำ รำพันรัก
ให้ประจักษ์ แจ้งจริง สิ่งที่เห็น
คิดแต่ว่า สิ่งที่ผ่าน มานั้นเป็น
เพียงแค่ฝัน ผ่านให้เห็น แล้วผ่านไป
คิดหนักหนา ว่าที่เห็น หาใช่รัก
เพียงคารม แค่ชั่วพัก ที่หวั่นไหว
เพียงอารมณ์ แค่ชั่ววูบ ที่แกว่งไกว
เพียงหัวใจ แค่บางครั้ง ที่อ่อนแอ
คิดแต่ว่า อยากฝากใจ ที่เคยล้า
แต่ไม่กล้า จะเปิดใจ ใคร่แยแส
คิดเคยคิด ว่าเธอนั้น มั่นดวงแด
เธอคนนี้ ฉันคิดแค่ ได้เคียงกาย
มาวันนี้ เธอดันหาย ไปไหนแล้ว
ดั่งสายลม พัดผ่านแผ่ว แล้วไม่หวน
กลิ่นดอกโศก โชยมาใกล้ ใจรัญจวน
ราวจักแกล้ง ให้คิดหวน ครวญถึงเธอ ......
หน้าส่วนตัว
800
