28 กันยายน 2549 14:07 น.
tuna
.....วันสุดท้าย.....ที่ดอนเมือง.....
.....จำได้ไหม วันสุดท้าย ใกล้ชิดกัน
ยังจำวัน นั้นได้ อีกไหมหนอ
วันที่เรา สัญญากัน ว่าจะรอ
วันที่เธอ เฝ้าแต่พ้อ รอวันเจอ
เธอพร่ำบอก ว่าจากไป แต่กายนั้น
ส่วนหัวใจ ใกล้ชิดกัน อยู่เสมอ
จะไม่ลืม สัญญามั่น รอวันเจอ
จะไม่ลืม รักเสมอ ตลอดไป
เพียงไม่นาน เธอนั้น มาผันเปลี่ยน
เฝ้าวนเวียน ถามมา ว่าไฉน
เธอนั้นจึง ลืมรัก ที่จากไกล
หรือว่าใจ เธอนั้น มันแปรปรวน
คงไม่มี แล้ววันนั้น ที่สัญญา
คงไม่มี แล้วเวลา ที่พัดหวน
คงไม่มี แล้วหัวใจ ใฝ่รัญจวญ
คงไม่มี ความรักหวน ทวนกลับมา
เพราะว่าวัน สุดท้าย ใกล้ชิดกัน
ซึ่งเป็นวัน ที่ฉันนั้น ฝันผวา
ที่ดอนเมือง ที่เรานั้น ต้องกล่าวลา
เธอสัญญา ว่ายังรัก แม้จากไกล
ไม่คิดเลย ว่าต้องลา ชั่วนิรันดร์
ทั้งที่เรา รักกันมั่น กว่าไหนไหน
ไม่มีแล้ว ไม่มีเหลือ เลยเยื่อใย
ต้องลาไกล ลาก่อน โอ้.......ดอนเมือง....
19 กันยายน 2549 19:05 น.
tuna
ความคิดถึง
เป็นเพียงแค่ คำคำหนึ่ง หรือไฉน
หรือเป็นเพียง ความรู้สึก จากหัวใจ
หรือแค่ใคร คนหนึ่ง นึกถึงเรา
ความรัก
แสนยากนัก ที่จะกล่าว เป็นไฉน
หรือเป็นเพียง ความรู้สึก จากหัวใจ
หรือแค่ใคร คนหนึ่ง คิดถึงเรา
ความเหงา
สุดบรรเทา เกินกว่า จะขานไข
หรือเป็นเพียง ความรู้สึก จากหัวใจ
หรือแค่ใคร คนหนึ่ง ลืมรักเรา
ความเศร้า
เมื่อความเหงา ความรัก ความคิดถึง
มารุมเร้า ในอุรา แสนตราตรึง
ก็คงถึง ซึ่งความเศร้า แสนร้าวราน
19 กันยายน 2549 16:22 น.
tuna
.....เหม่อมองไป นอกหน้าต่าง อย่างเหงาหงอย
ปุยเมฆลอย เอื่อยเอื่อย เฉื่อยเฉื่อยฉิว
เจ้าพระยา ไหลละล่อง มองธงปลิว
เรือลอยลิ่ว เคว้งคว้าง กลางเจ้าพระยา
อยากฝากใจ ไปกับเรือ ที่ลอยล่อง
เพื่อให้ใจ ที่หม่นหมอง เฝ้ามองหา
คนที่พราก จากไป ไกลลับตา
ให้กลับมา สุขสดใส ได้เหมือนเดิม.....
18 กันยายน 2549 21:02 น.
tuna
.....แสนคิดถึง คนอยู่ไกล ใจหม่นหมอง
ใยถึงต้อง เป็นอย่างนี้ นิจจาเอ๋ย
เคยรักกัน มากมาย ไม่น่าเลย
ใยจึงเอ่ย คำลาไป ง่ายดายจัง
แล้วเวลา นานวัน ที่ผ่านมา
เคยร่วมเรียง เคียงบ่า ดูน่าขลัง
แล้วใยจึง ลืมได้ ไม่อินัง
ความหลังครั้ง เคยชิดใกล้ ใยลืมเลือน
ไม่มีเลย หรือเยื่อใย ในใจเจ้า
ลืมไปแล้ว หรือที่เรา เป็นเสมือน
คนที่ไม่ เคยไกลกัน แม้วันเดือน
จะคล้อยเคลื่อน เลือนลับไป ไม่ห่างกัน
แต่วันนี้ ที่ลืมแล้ว จนหมดสิ้น
ไม่ยลยิน ความผูกพัน สมานฉันท์
ลืมแล้วหรือ ที่เรานี้ เคยรักกัน
ลืมแล้วหรือ สัญญามั่น นิรันดร.....
18 กันยายน 2549 20:06 น.
tuna
.....อยากจะเขียน กลอนรักหวาน ซ่านสดใส
แต่หัวใจ มันซึมเซา แสนเหงาหงอย
หรือเพราะคน อกหัก รักหลุดลอย
ให้ช่วยร้อย หัวใจรับ กลับเหมือนเดิม
ได้แต่ปลอบ ประโลมใจ ให้คลายเศร้า
รักของเรา หลุดลอยไป ไม่ฮึกเหิม
จะย้อนกลับ รับรักใหม่ จากใจเดิม
อาจต้องเพิ่ม ความรันทด หดหู่ใจ
ให้มองหา รักใหม่ สดใสกว่า
ชั่วชีวา คงหาได้ ไม่ห่างหาย
เพราะความดี มีอยู่ แสนมากมาย
พร้อมหัวใจ ที่รักมั่น ไม่ผันแปร
เก็บหัวใจ ที่เปี่ยมรัก สมัครมั่น
เพื่อรอวัน ฟ้าใหม่ ไป่แยแส
ลืมคนที่ ทิ้งรักไป อย่างไม่แคร์
ให้เป็นแค่ เพียงพบพาน แล้วผ่านไป
ประสบการณ์ ผ่านมา พาแข็งแกร่ง
มีเรี่ยวแรง พร้อมพรัก พบรักใหม่
ต้องตามติด คิดดูอย่าง กระจ่างใจ
และครวญใคร่ ไตร่ตรอง มองยาวนาน
ว่าเป็นรัก จริงจากใจ ใช่ลวงหลอก
เพื่อจะตอก ย้ำใจ ได้ขับขาน
ขอพานพบ สบรักแท้ ที่ยาวนาน
ไม่ใช่รัก แค่ชั่วกาล แล้วผ่านเลย.....
หน้าส่วนตัว
929
