20 กุมภาพันธ์ 2550 21:20 น.
TRozeoT
ทุกวันนี้ ทุกที่ โจรเยอะนัก
มันชอบนัก ดักปล้น คนโอหัง
ไม่เกรงกลัว อะไร ไม่เคยฟัง
ต้องระวัง โจรมัน เต็มบ้านเรา
ใครขับรถ มอไซค์ อย่าไปชิด
มันจะคิด เล่นงาน การของเขา
คือเรียกจอด ยึดกุญแจ แม้ของเรา
ยังต้องเอา ให้เขา ไปครอบครอง
แล้วจะหา จุดบอด ตอดเอาผิด
แม้สักนิด หนึ่งมี นี่หรือสอง
แล้วเอาเงิน เราไป ได้แต่มอง
งั้นเราต้อง เจอข้อหา มายัดเรา
พอรถติด ไม่คิด มาช่วยเหลือ
รถเป็นเบือ แดดร้อน นอนหล่อเหลา
พอรถหาย ตั้งป้าย ดักพวกเรา
รีดไถเอา เงินเรา ไปใช้กิน
ภาษีเรา จ่ายไป ให้เขาใช้
ไม่พอใจ เก็บอีก หลีกหนี้สิน
บริการ ประทับใจ เป็นอาจิณต์
คนเดินดิน ต้องซวย ด้วยพวกมัน
ผู้พิทักษ์ ตรงไหน ใครช่วยบอก
คนช้ำชอก พวกเรา เฝ้าโศกศัลย์
ระบบใหม่ ช่วยไป ให้เร็วพลัน
งานพวกมัน เยอะนัก จักต้องทำ
ไหนจะเรื่อง ป่วนเมือง ที่มีแล้ว
อีกภาคใต้ เพื่อนแก้ว ไม่แคล้วย่ำ
ไปจัดการ เรื่องใหญ่ ให้เป็นธรรม
ไม่ใช่นั่ง หน้าดำ กำไถมา
คนอย่างเรา ต้องเอา แต่หลบหลีก
ต้องรีบปลีก ตัวไป ให้ไวหนา
ไม่เคยคิด พบพาน การนำพา
กับ"โจร"กล้า มาปล้น คนกลางเมือง
20 กุมภาพันธ์ 2550 12:48 น.
TRozeoT
ทางของท่าน แม้มัน ยากลำบาก
ต้องบุกขวาก ถากหนาม เพื่อตามฝัน
ขออย่าท้อ ถอยลับ กลับกลางคัน
มิฉะนั้น ที่ผ่านมา ค่าไม่มี
หากว่าท่าน กัดฟัน แล้วเดินต่อ
อย่าเพิ่งท้อ ขอจง อย่าถอยหนี
สุดทางฝัน ค่ามัน อาจไม่มี
แต่สิ่งดี ได้จำว่า ข้าเคยทำ
20 กุมภาพันธ์ 2550 01:40 น.
TRozeoT
จนวันนี้ ไม่มี ไอ้คนนั้น
คนที่มัน ไม่มี แผ่นดินอยู่
คนที่มัน ไม่มี ใครเลี้ยงดู
คนที่มัน เคยสู้ อย่างด้านทน
จากครั้งหนึ่ง มึงเคย ทำกูชอบ
มาอีหรอบ นี้มึง ทำกูป่น
เศรษฐกิจ ที่คิด มันเล่นกล
หลอกให้คน รากหญ้า มาตายใจ
แรกแรกมา ทำท่า จะดีอยู่
กูไม่รู้ มึงคิด ผิดตอนไหน
รวยหรือเปล่า มึงรวย ช่วยกันไป
แต่ตอนหลัง จัญไร แม่งโกงกู
มันเอาของ แผ่นดิน ไปกินแหลก
ผลัดกันแดก อร่อยจริง ยิ่งดูหรู
คนจับได้ เป็นควาย ไม่น่าดู
มันต้อนสู้ จนเขา ต้องเอาคืน
เขารวมพล คนมา ด่ามึงกลับ
มึงเลยสับ รายการ ไม่พานฝืน
คนไทยเลย แบ่งฝ่าย ได้กล้ำกลืน
อีกภาคใต้ ยังไม่ฟื้น จากไฟลน
มึงมาก่อ สงคราม รูปแบบใหม่
เอาคนไทย ตีกัน มันสับสน
สุดท้ายมึง ยุบสภา หากังวล
แต่ยังทน นั่งไป ไม่นำพา
พอมึงเผลอ เลยจอ ของดีให้
ใครต่อใคร ขับรถ มาชูหรา
ปากกระบอก ปืนไฟ ได้ติดมา
รัฐสภา นี้หนา ข้าขอคืน
มันยังดิ้น เฮือกสุดท้าย ขอได้อยู่
ไม่รับรู้ ของกู รู้แค่ฝืน
สมน้ำหน้า ไอ้บ้า โดนเวนคืน
อำนาจปืน จี้มัน มาทันใจ
ดีกว่าให้ มันนั่ง น่าชังอยู่
ต้องไร้ที่ ไร้รู อยู่อาศัย
ตอนนี้มึง ไร้ชาติ ขาดกันไกล
ไอ้จัญไร ดีไหม ไปตายเลย
โอ้ตายห่า นึกว่า มันยอมแล้ว
แต่ไม่แคล้ว ท่าที มีเปิดเผย
มันส่งคลื่น ใต้น้ำ ตามมาเปรย
ผู้คนเลย ซวยกัน ไอ้จัญไร
มึงอยากกลับ มานัก มักบ่นอยู่
กูก็รู้ มาเลย ไม่ผลักไส
กลับมาเป็น ประชาชน คนเดินไทย
เช่นเดียวกับ กูไง อย่าให้เจอ
เพราะมึงไม่ มีคน มารุมล้อม
เหมือนโดนตอม ใช่ไหม อย่าให้เผลอ
เจอเมื่อไร ชกไป ให้มันเบลอ
อย่างมากเหรอ ไปโรงพัก หนักด้วยกัน
แค่ค่าปรับ แค่นี้ มันเล็กน้อย
ได้ต่อยหน้า ที่ลอย ที่เคยฝัน
ให้มันหงาย กลิ้งไป ในฉับพลัน
แค่นี้ฉัน พอใจ ได้บรรเทา
ถ้าเจอมึง ขับรถ ติดไฟแดง
กูจะแกล้ง ทักที นี่แหละเขา
แล้วปาขี้ ใส่มัน ฉันขอเดา
มันซิ่งหนี เปิดเอ้า ฉันขอทาย
ดังนั้นมึง อยู่นอก น่ะดีแล้ว
งั้นไม่แคล้ว คนไทย ได้ขวนขวาย
สารพัด วิธี ที่แยบคาย
มาต้อนควาย อย่างมึง ให้จนมุม
แค่นี้มึง คงจะ เข้าใจแล้ว
เพราะไม่แคล้ว ตกนรก หมกกี่ขุม
มึงจะโดน ตีนไทย ใช้มารุม
ให้มึงกลุ้ม ต้องตาย ใต้ตีนกู
ขอโทษทีถ้าหยาบไปนิดนะครับ ระบายนิดหน่อย มันขึ้น-*-
19 กุมภาพันธ์ 2550 10:26 น.
TRozeoT
ภาค โคลงสี่สุภาพ
มองทุรทิศทั่วฟ้า จบดิน
สยามจบทบสิ้นถิ่น ว่างไร้
สาวใดช่างหมายปอง มองก่อน โดนใจ
หวังใครไป่สักเพี้ยง หนึ่งผู้ เคียงครอง
ภาค กลอนสุภาพ
มองทุร -ทิศทั่ว ฟ้าจบดิน
สยามจบ ทบสิ้น ถิ่นว่างไร้
สาวใดช่าง หมายปองมอง ก่อนโดนใจ
หวังใครไป่ สักเพี้ยงหนึ่ง ผู้เคียงครอง
เห็นมีคนแต่งแล้ว เก่งมาก เพราะด้วย เลยมาลองแต่งเองดู ผลคือ เอ๋อ อ่านไม่ได้ใจความ แต่อยากมาลงดูครับ กลอนสองภาคในบทเดียว ใครเก่งแบบนี้สอนเคล็ดลับทีนะครับ
อีกสักบท
ภาค กลอนสุภาพ
เบญจลักษณ์ฝักใฝ่ใกล้ดวงจิต
งามจริตเกินหญิงใดทั่วหล้า
ชวดชมช่างน่ารักจริงยิ่งเคยกว่า
เลิศงามฟ้าทำให้หวั่นฝันไปไกล
ภาค โคลงสี่สุภาพ
เบญจลักษณ์ฝักใฝ่ใกล้ ดวงจิต
งามจริตเกินหญิงใด ทั่วหล้า
ชวดชมช่างน่ารัก จริงยิ่ง เคยกว่า
เลิศงามฟ้าทำให้ หวั่นฝัน ไปไกล
อันนี้เป็นบทแรกที่เคยลอง อาจมั่วๆนะคับช่วยกันเสนอความคิดหน่อย
19 กุมภาพันธ์ 2550 10:08 น.
TRozeoT
เมื่อวันนั้น ฉันยัง จำได้อยู่
เพื่อนไปสู่ ความเป็นเพื่อน ไม่ผลักไส
รักกันฉัน มิตรแท้ แต่เหตุไร
กลายเป็นไป รักเพื่อน ช่างเลือนลาง
เป็นมิตรกัน ดีดี ไยไม่ชอบ
ว่าไม่ตอบ คนเขา เฝ้าถากถาง
รักกระทั่ง เพื่อนได้ ไม่มียาง
เพื่อนแทบร้าง หายไป ในสายลม
ฟังคำก่น จากคน ที่เคยใกล้
แล้วต้องไป ช้ำชอก บอกทับถม
ดูคล้ายฉัน มันเพียง แค่โคลนตม
เหมือนสายลม ที่ไร้ ใครจะมอง
ว่าได้ไง ใจคน มันห้ามยาก
ใกล้เพื่อนมาก รักกัน แนเพื่อนผอง
กันและกัน มันมี กี่คนมอง
ที่หมู่ผอง เพื่อนนั้น มันผิดการ
จริงจริงแล้ว ความรู้สึก มันยากกั้น
แล้วเพื่อนกัน รักไป ใยห้ามสาน
คำว่ารัก พูดไป ไม่ได้นาน
นั้นคือการ สิ้นสุด หยุดเพื่อนกัน
มันเจ็บช้ำ น้ำใจ ใครจะคิด
ห่างเกินจิต เกินใจ ได้เพียงฝัน
ไกลสุดฟ้า หามา ชั่วชีวัน
ชีวิตฉัน ใยต้องรัก เพื่อนรักเอย
^
ไม่รู้จะต่อไง เหอะๆ เพลงมันจบแค่เนี้ย - -a
ปล.รักเพื่อนผู้หญิงเด้อครับเด้อ อย่าคิดว่าคนแต่งเป็นเกย์ซะล่ะ-*-
หน้าส่วนตัว
829
