8 กุมภาพันธ์ 2547 04:05 น.
toneliu
มืดฝนหลงตรงหน้าหนาวสะท้าน
มิใช่กาลหวานไฉนให้ลุ่มหลง
ร้อนระอุคุในใจพะวง
ป่านนี้..คงหลงหัวใจใครมิรู้
ความคิดถึงตรึงตรามาตลอด
เหมือนไผ่ออดอ้อนผิวลมหวิววู่
ริมแม่น้ำยามนี้ที่ชื่นชู
เงียบ...หดหู่เหมือนรู้ใจใคร...ไม่มา
แรกร้อน..ฝนหล่นให้หัวใจชื่น
ไยขมขื่นฝืนกล้ำกลืนสะอื้นว่า
ขอเช่นฝนหล่นแปลกข้าวแรกนา
คนเหว่ว้าล้ารอ..นาน...ก็คอย
อยากเห็นคนเร้นหน้าคืนมาก่อน
พาหัวใจไหวซ่อนกลับนอนหน่อย
ดังฝนนี้....มิหลับพับตาปรอย
เดือนดาวร้อยประดอยฟ้างาม....มาชม
7 กุมภาพันธ์ 2547 02:05 น.
toneliu
คนหนึ่งผ่านเข้ามา
ฟ้าพร่างทางไสว
วันนี้...ไม่มีใคร
ว้างไกลไร้ปรานี
ฟ้ามืดชืดสนิท
เคยชิดบิดใจหนี
ไม่รู้ใจใยดี
มีอะไรให้เคือง
เพียงคนหนึ่งพึงรัก
มิหักห้ำทำเขื่อง
เจ็บตัวหัวใจเปลือง
ต่อเนื่องเรื่องเลวร้าย
เป็นคนดีคนหนึ่ง
ไม่บึ้งตึงขึ้งหมาย
มิใช่วิสัยชาย
ทำร้ายอิสตรี
หากลาเพราะภาระ
ปรารถนาหาใช่ที่
ไม่เคยลืมคนดี
คนนี้มีหัวใจ
เพลงนี้ให้ที่รัก
เน้นหนักประจักษ์ได้
เจ็บหนาวร้าวเพียงไร
ร้องไห้....ไร้น้ำตา
คิดถึง............ยังซึ้งคิด
เรียงถ้อยร้อยจิตหา
วันใดต้องไกลลา
ข้ามฟ้าบอกลานะ...
........๑๑๑๑๑๑๑๑๑.........
4 กุมภาพันธ์ 2547 21:55 น.
toneliu
เพียงได้จินตนาการผสานสื่อ
รู้สึกคือลึกซึ้งถึงจุดหมาย
มิใช่จริง...อิงใจว่าใครร้าย
ไม่มีรักหักหายสายสัมพันธ์
ขอบคุณเพื่อนเยือนย้ำเอ่ยคำคิด
นฤมิตคิดเล่นเล่ห์เสน่ห์ฝัน
ความเป็นจริง....นิ่ง...ทม...กล้าประจัน
ไม่มีวันฝันเพ้อเผลอรักใคร
ความรู้สึกลึกเร้น...ที่เป็นห่วง
ขอบคุณ.....ยังอุ่นทรวงคำห่วงไห้
รจนาภาษาซึ้งซาบถึงนัย
ชื่นหัวใจเขียนให้คนเชื่อจนคิด....
๑๑๑๑๑
4 กุมภาพันธ์ 2547 02:45 น.
toneliu
ตรงจุดนี้มีให้หัวใจรัก
มิใช่มาไสผลักไยรักหนี
ถามตัวเองเกรงไฉนลืมไมตรี
สิ้นไยดีที่ให้กันทุกวันคืน...
ไม่หอมหวานปานทิพยสถานเทพ
ระรื่นเสพเก็บฝันสวรรค์ชื่น
ด้วยดวงใจใสสัตย์มั่นหยัดยืน
มิเป็นอื่นคืนวันผูกพันใจ
มาไม่เห็นเช่นนี้กี่วันเวิ้ง
มิเคยเพริดเปิดเปิงระเริงไหน
ที่เคยสุขทุกข์แบ่ง..นี้..แล้งใคร
หลิวลู่ไหวไผ่วู่ลามร่วง.....ตามคน
ปลายลมร้อนก่อนฝนโปรยล้นฝาก
อย่ารีบจากพรากร้อน...วิงวอนฝน
อยากให้เห็นร้อนเร้นนานร้าวรานทน
มิใช่คนจำนนง่ายดาย.....ลวงรอ
นั่งเงียบๆมองเลียบขอบฟ้ารอบมืด
ใจชาชืดชินแห้งแล้งเหี่ยวห่อ
เพลงไผ่ผิวหวิวลาน้ำตาคลอ
หลิวร่วง...ล้อลมไม่ไหว....วังเวง
๑๑๑๑๑๑๑๑
3 กุมภาพันธ์ 2547 04:05 น.
toneliu
อะไรผิดติดในใจสักอย่าง
มันเลือนรางอ้างว้างช่างร้ายกาจ
ทำเยือกเย็นเร้นอยู่ดูท่าพลาด
ยิ้มขลาดขลาดประหลาดนักสิ้นรักกัน ?
เร่าร้อนตลอดที่มีเธออยู่
บอกให้รู้ไม่ถนัด...ประหวั่น
คนอ่อนแอแพ้รู้ใจทุกวัน
อาจเสียขวัญใครคั้นบีบ..รีบ..เวลา
เพียงผ่านวันหวานก่อนเคยร้อนเร่า
ไม่เห็นเงางุ่นง่านพล่านไปหา
วันนี้ผิด..คิดถึงคำบอกอำลา
ซ่อนน้ำตาซึมช้าช้า..ไม่กล้าคิด
คนคนหนึ่งถึงคราวจากไยยากเข็ญ
อยากให้เห็นสิ่งเร้นในไม่เคยปิด
ขอได้รู้เป็นผู้แพ้แม้ชีวิต
มีหัวใจ..ไม่มีสิทธิ์คิดอะไร
ฝากคำซ่อนอ่อนแอได้แค่นี้
เพื่อคนดีที่รักตระหนักใหม่
มากภาระผูกพันบีบคั้นใจ
น้ำตาไม่มีซ้ำรอยย้ำเดิม
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
872
