15 เมษายน 2547 06:10 น.
toneliu
คิดถึงน้ำกับฟ้าเวลานี้
คิดถึงคำคนดีที่อ้อนว่า
คิดถึงลมทะเลเย็นเพลา
คิดถึงเธอเสมอมา...คนทะเล
ฝากดอกไม้ให้..ช้า.ชื่นถนอม
ใช่หวังดอมเด็ดฝันแล้วหันเห
เดือนดาวลับดับฟ้ามืดทะเล
มิลังเล ฤาเรรวน...ล้วนคำนึง
โศกเอย...ที่เอ่ยเอื้อนเสมือนแสร้ง
หนึ่งคำแฝงร้อนแรงฝืน..สะอื้น...อึ้ง
วันเวลาอาลัยใครรัดรึง
ยิ่งกว่าซึ้ง...ขึ้งเคียดรังเกียจใด
เหมือนมีกรอบในใจใครห่างหาย
มิเสียดายสายรักถักทอให้
มิผูกพันวันคืนชื่นละไม
คิดอะไรใคร่รู้นักรักหรือร้าย
คิดถึงน้ำกับฟ้าเวลานี้
คิดถึงดวงไฟสีส้มหนีหาย
คิดถึงคนหม่นฤาไฉนไม่แย้มพราย
แอบฟูมฟายหายดังคลื่นทะเลครวญ...
ร้อนเมษา..ถ้าผิด..แรงคิดถึง
ใคร..ตราตรึงถึงอยู่มิรู้หวน
บอกลมฝนต้นรักอย่าหัก..รวน
หวังเนื้อนวลหวนคืนมา...สาวทะเล
๑๑๑๑๑๑
13 เมษายน 2547 13:01 น.
toneliu
.....วาดหัวใจ....
๑ โอม..มหาธรรมชาติ ..ข้าวาดไหว้
บอกความดีที่ยิ่งใหญ่...ให้ขับขาน
ข่มความชั่วไม่กลัว..ย้ำเป็นตำนาน
ให้สะท้านสะเทือนไหวหัวใจคน
๑ เจ็บ..ลมแล้งแห่งเมษาใจระแหง
คอยน้ำแรงแทงต้นกล้าข้าวหน้าฝน
กี่ทุกข์เข็ญเห็นอยู่ผู้อับจน
ยากจะด้นทนจะฝ่าซ้ำอาดูร
๑ ไกลต้นธารผ่านขอดตลอดสาย
หม่นพฤกษาภูผาพ่ายประกายสูรย์
ทะเลแดดแผดนัยน์พร่าทวีคูณ
กิเลสพูนกองกูณฑ์ไหม้ใจรุ่มร้อน
๑ หยุดคิดถึงสิ่งพึงหวัง.. ฝังเร้นลึก
ไม่รู้สึก..ไยตรึกตรอง...ต้องโอนอ่อน
วาดหัวใจให้เห็นเส้นซ้ำซ้อน
เพียงละครตอนจบ...อย่าพบกัน
๑ วาดหวังใจคนได้ยลธรรมชาติ
ยังสะอาด...หากขาด-เกินคาดฝัน
เพียงเท่านี้ชีวิตได้-เสีย....ให้พลัน
จะบีบคั้นฝันร้ายทำลายใด...?
๑ จิตเราเป็นเจ้าเรือนอย่าเอื้อนอิด
แนบชิดพินิจธรรรมชาติใกล้
ห่มความรักหนักแน่นแผ่นดินไว้
วาดหัวใจดิ้นรนตามความจริง...งาม
๑๑๑๑๑
13 เมษายน 2547 11:52 น.
toneliu
วาดหวังใจคนได้ยลธรรมชาติ
ยังสะอาด...หากขาด-เกินคาดฝัน
เพียงเท่านี้ชีวิตได้-เสีย....ให้พลัน
จะบีบคั้นฝันร้ายทำลายใด...?
13 เมษายน 2547 04:08 น.
toneliu
หยุดคิดถึงสิ่งพึงหวัง.. ฝังเร้นลึก
ไม่รู้สึก..ไยตรึกตรอง...ต้องโอนอ่อน
วาดหัวใจให้เห็นเส้นซ้ำซ้อน
เพียงละครตอนจบ...อย่าพบกัน
13 เมษายน 2547 04:08 น.
toneliu
หยุดคิดถึงสิ่งพึงหวัง.. ฝังเร้นลึก
ไม่รู้สึก..ไยตรึกตรอง...ต้องโอนอ่อน
วาดหัวใจให้เห็นเส้นซ้ำซ้อน
เพียงละครตอนจบ...อย่าพบกัน
หน้าส่วนตัว
650
