13 มกราคม 2547 20:09 น.
toneliu
. ....อยากให้ลืม ....
.......สุดปลายตาฟ้ามืดใจชืดเฉย
คนคุ้นเคยเลยผ่านร้าวรานไฉน
ยังมีใจให้รักเก็บกักไว้
หมดเยื่อใยให้คนลืมคนแพ้.
........สายเสน่ห์เล่ห์รักจำหนักแน่น
เคยทดแทนคนชอกดั่งจอกแหน
ไร้คุณค่านาทีที่เหลียวแล
หัวใจแผ่ดังแม่น้ำงามน้ำใจ.
........คืนวันสั้นพันผูกลืมถูกผิด
แนบสนิทนิทราว่าชิดใกล้
หวนคำนึงซึ้งนวลป่วนเนื้อใน
ยังหวามไหวใครหวานซ่านมิเลือน.
.......จำคืนวันพันธนากล้าสนิท
รอยจุมพิตชิดเชยชื่นเอ่ยเอื้อน
หอมละมุนอบอุ่นคำใครย้ำเตือน
ยิ้มกลบเกลื่อนเปื้อนหน้าว่าไม่จริง
.......ความรักหรือคืออะไรไม่อยากรู้
อยากเป็นอยู่อย่างใจไม่หยุดนิ่ง
ขอฟ้าพราวดาวเดือนมีที่พักพิง
คนถูกทิ้งอิงแทนหมอน...ซ่อนน้ำตา
.......สุดสายใจไกลกันแล้วแก้วคงหลับ
เยื่อใยยับกับหมอนแอบซ่อนหน้า
ไม่แตกต่างระหว่างเราผงเข้าตา
เส้นขนานกางท้าเดินมาไกล
.......ขอต้นโศกโยกไหวใจคนแพ้
เจ็บเพียงแค่นี้พอก็ทนได้
อย่าย้ำคนจนมุมสุมน้ำใจ
หมดเยื่อใยให้กันวันก่อนแล้ว...
.............
13 มกราคม 2547 19:46 น.
toneliu
.....ฉั น คือชี วิ ต ที่บิดผัน.....
........เกิดมาเพื่อยิ่งใหญ่ในสำนึก
ให้รู้สึกว่าคือผู้ถือสัตย์
ชีวิตมิใช่ใครมาผูกมัด
ขอให้ชัดเจนงามในความคิด
.........เดินคนเดียวเปลี่ยวร้างบนทางเถื่อน
ไม่มีเพื่อนเหมือนใครไม่มีสิทธิ์
แสวงหาอะไรในความคิด
ถูกหรือผิดคิดอะไรคนไม่รู้
.........ที่เห็นและเป็นอยู่ผู้ยากเข็ญ
ยิ่งลำเค็ญเร้นหน้าไม่กล้าสู้
ปัญหาทับซับซ้อนใครย้อนดู
ไม่มีอยู่ในใจให้เป็นธรรม
.........ท้าทายผ่านลานกว้างบนทางเปลี่ยว
กระแสเชี่ยวกรากใกล้ไล่ขย้ำ
คนสองมือถือสัตย์ยืนหยัดคำ
ไม่ขายตำแหน่ง..ย้ำ..ตัวไม่กลัวตาย
........ชีวิตคนจนยากลำบากสิทธิ์
มีความคิดถูกปิดกั้นฝันสลาย
ตราชีวิตติดตัวตนคนคือควาย
สนตะพายตายเป็นไม่เช่นคน
.........คือ ขุนนางข้างน้อยด้อยอำนาจ
จิตสะอาดฉกาจกล้าภาระข้น
มุ่งมั่นทางสร้างธรรมอำนาจตน
รวยหรือจนคนมีค่าเสมอกัน
.........ตอบหัวใจคนไม่รู้อยู่ในใจ
ฉันคือใครที่ไม่เห็นว่าเป็นฉัน
ปรากฏการณ์หวานทุกข์หรือผูกพัน
คือ...ชีวิตที่บิดผันของฉันเอง
๑๑๑๑๑
13 มกราคม 2547 16:31 น.
toneliu
.....ชมแต่เงา.....
....รอยละมุนกรุ่นไรผมใคร่กล่อม
ชื่นดมดอมหอมเหเสน่หา
คืนใดหนอขอแนบนุชบุษบา
เหงา...เหว่ว้าอารมณ์....ชมแต่เงา
.....ลมเหนือเผื่อหนาวสาวเหน็บ
ใจเจ็บเก็บลึกดึกเศร้า
หรีดหริ่งระงมข่มเร้า
เพียงเงา...เรารู้ผู้เดียว
....คนไกล...ไยหมองร้องไห้
หัวใจให้ย้ำกรำเคี่ยว
หลงทิศผิดร้าย..ดายเดียว
แลเหลียวเปลี่ยวร้าง....ทาง..มี
.......ดึก หนาว ร้าวไหวในอก
สะทกสะท้อนค่อนถี่
กล้ำกลืนฝืนทนคนดี
ป่านนี้มีใครใกล้รอ....
๑๑๑๑๑
13 มกราคม 2547 16:05 น.
toneliu
....ใบไผ่ ใบหลิว ....
......พลิ้วระเนนใบไหววู่
หลิวกรูร่วงกราวราวไห้
สายน้ำฉ่ำซับรับใย
ดั่งใครโหยหาอาทร
.....เคยพายเรือชมร่มหลิว
ลมหวิววู่หวามความก่อน
ไผ่เสียดกอหยอกยอกย้อน
ออดอ้อนซ่อนหาอารมณ์
......บึงงามลามหลิวปลิวล้อ
ไผ่กอพ้อพรูซู่......ข่ม
ใจเอยเคยไหวใคร...คม
คารมบาดหา...สะท้าน
๑๑๑๑๑
13 มกราคม 2547 05:06 น.
toneliu
......นะ นั่น คนดี
เคยมีคนถามหรือไม่
เธอช่างพิเศษกระไร
เปล่งใสพรายพร่างดารา
......เคยมีคนย้ำหรือไม่
เธอไหวเล่ห์สิเนหา
ใครซึ้ง..บ้างยิ้มพิมพ์ตา
ใฝ่หาความรักภักดี
......รู้ไหมใครเผยกมล
หลายหนหม่นหนัก นะ ..นี่
สารเธอเพียงนิดมิตรมี
แย้มยิ้มยินดีปรีดา
......ชั่วกาลผสานพบเรื่องราว
สืบสาวข่าวมิรอท่า
เพื่อเพื่อนเหมือนไร้วาจา
ซึ้งค่าเธอควรชวนชม
....ฉันมิใช่คนพิเศษ
มีเหตุคนอื่นขื่นขม
ผ่านพบภาษาคารม
ชื่น...คมคำ..คนหม่น..พัน.
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
650
