30 มกราคม 2547 05:34 น.
toneliu
.......คำลา
.....ลาเจ้าแม่ไทรทองของถิ่นที่
ลาคนดี...พี่น้องผองสหาย
หมดเวลามาเยือนเพื่อนหญิงชาย
แอบมาขายขี้เท่อ....เจ๊ง...เจอตอ
.....กลับไปบ้านทำงานเก่านั่งเจ่าจุก
หน้าอมทุกข์สุขนั่งระวังต่อ
หนี้เก่านิ่งยิ่งทับใหม่หนี้ใครรอ
ไม่อยากง้อก็ต้องง้อขอยืมคน
.....มองไม่เห็นใครเป็นทุนเจือจุนให้
รัฐบอกได้เลยทุเรศไร้เหตุผล
หลักประกันไม่มีค้ำ...ที่...คน
ให้กันปล้นตนเอง...วังเวงนะ
.....ต้องเอ่ยลาวาทีกวีวากย์
จำไกลจากฝากใจร้อยด้อยทักษะ
สุขคืนวันพันธนาคมวาทะ
มีภารกิจใหญ่....จำใจยุติ
.......คงนาน...ผ่านมาเล่นเร้นรู้สึก
ตกผลึกดึกคิดจิตพิสุทธิ์
ตามประสาอารมณ์ไหวอ่อนไกลพุทธิ
ถึงที่สุดเพียงจุดไฟไร้นิวรณ์
.....ดึกสุดท้ายเสียดายที่ยังมีห่วง
จำใจล่วงลาที...มิลาก่อน
หัวใจคนชื่อต้นหลิวพลิ้วรอนๆ
ฝากคำอ่อนแอให้...ไม่เคยลืม
...........
28 มกราคม 2547 03:43 น.
toneliu
....แค่หัวใจไกลบ้านมาทำหน้าที่
เป็นคนดีมีค่าไม่ให้เหยียบย่ำ
มิใช่พงศาเทิดชื่อเลิศล้ำ
ผูกพันย้ำซ้ำซาก...ไม่อยากเป็น
.....ขอห่มหนาวสาวหมอกหอมดอกไม้
บานในใจใครได้อยากให้เห็น
ธรรมชาติวาดแต่งแสดงเป็น
สุข ลำเค็ญ เช่นว่า...สัจจธรรม
.....เดินคนเดียวเกี่ยวดาวบนราวฟ้า
เพลินพฤกษาภูผาชันวันคืนย่ำ
วางความคิดอิสระอยากกระทำ
ท้าเจ้ากรรมนายเวรเดินเล่นกัน
...ไม่อินังขังขอบระบอบกฎ
ใจขบถ ความคิดไม่ปิดกั้น
เปลือยอารมณ์ชมโลกสุขโศกคั้น
คิดเก็บกลั่นวันคืนยืนท้าทาย
.....อยากเรียนรู้ตัวกูมีอยู่ไฉน
กับหัวใจมีใครถามถึงความหมาย
เพียงวันนี้...ชีวิตเปลี่ยวไม่เดียวดาย
วันสุดท้ายตายเป็น....ไม่เห็นกลัว
.....มองสุดฟ้าทะเลหมอกล้วนหลอกจิต
แท้...หลง คิดไปเองละเลงทั่ว
ชีวิตโลกย์โยกดึงรัดรึงตัว
ความดีชั่ว..นิ่ง.. ตัวตน..ค้นพบ...จริง
........
26 มกราคม 2547 15:41 น.
toneliu
.....มองวรรณคดีมุ่งที่สังคม
ภาพความโสมมเมืองล่มสลาย
ชีวิตผิดถูกผูกพันมิวาย
คน...ดีร้ายกลายเห็นเป็นอนิจจัง
มองตนค้นคิดผิดถูก
ดีทำย้ำปลูกลูกหวัง
ชั่วดื่นยืนย้ำซ้ำชัง
อย่ารังเกียจค่า...พาที
คือ...คนค้นถามความหมาย
เกิดตายง่ายกว่าหน้าที่
สำนึกลึกจำทำดี
กรรมมีจำแนกเป็นไป...
.......
26 มกราคม 2547 04:31 น.
toneliu
....ความเป็นเพื่อนเลือนหายเสียดายนัก
พึ่งตระหนักรักแน่มาแต่ไหน
ความจริงคือเรา...ถือสิทธิ์คิดเป็นไป
เธอมิได้ไหวพินิจ...สักนิดเดียว
....เจ็บ ..ลมหนาวสาวหมอกระลอกเอื่อย
คนเปล่าเปลือยหัวใจใครเปล่าเปลี่ยว
เคยรู้สึกลึกล้ำเพียงคำเดียว
ไม่อยากเกี้ยวคำเลี้ยวลด...ขบถรัก
......ห่างเกิน ...ใครเมินหมางางคิด
ที่เป็นอยู่....ผู้ผิดไม่คิดหนัก
รักหรือหลงคงไม่หวังใครรัก
อยากฟูมฟักรักษาใจใครนานนาน
......คงนาน ...เพียงผ่านไปไม่ทันดึก
ไกลรู้สึก...ไม่ลึกซึ้งถึงวันหวาน
คงเป็นเรา...เข้าใจเอง...เพลงรักบาน
ทรมาน...ป่านฉะนี้...ไม่มีใคร.
..........
25 มกราคม 2547 05:37 น.
toneliu
......พลิกลมหนาวร้าวตามความอ่อนไหว
ซอมพลอไยไกลร่วง...คนห่วงหา
รอ...ไม่เห็นดอกเย็นสวยระรวยตา
สาย..ตะวัน..พรรณโรยรา..ใครล้าคอย
.......บอบบาง..พรางดอกเคล้าหมอกหม่น
มิใช่คนรู้จักจริงสักหน่อย
ชูช่องามความฝันมั่นคงคอย
ซอมพลอผลอยง่ายลอยไกล...มิใช่เธอ
.......บอกหัวใจใครหมองอย่าร้องไห้
ริ้วหมอกหนาวผ่าวไออุ่นได้เสมอ
ดอกไม้หล่นในใจใครพบเจอ
คนที่เธอเผลอถาม...รอความจริง?
..........
หน้าส่วนตัว
719
