......พายุไหว..ใจคน . .....โ ห ม หั ก หนักอึ้ง ซึ่งหน้า แ ร ง พ า ยุ ไ ห ว....ใ จ หาย ไ ม่ ห ยุ ด ฉุ ด ชี วี ว า ย โ ป ร ด ค ล า ย ร้ า ย ไ ก ล ..ใ จ คน. .....นอก ก รอบ บอบช้ำซ้ำหนัก ใ น..หักศักดิ์ศรีปี้ป่น คน เ ค ย เย้ยย่ำ คำ ค น มอง ต น ค้น นั ย ใ จ ....ว า ง ...............
.......ปราสาททรายสวยงาม..... . ......หากถึงกาล...จากลา ปรารถนาฟ้างามใส อย่าหมองหม่นข้องใจ ผูกพันในสิ่ง...ที่...ดี. .....ปราสาททรายสวยงาม เห็นเพียงนามธรรม....ขยี้ รุ้สึก ..ลึก.....คนดี ยังมี...เธอ....เสมอ...จำ ......ทะเล คลื่น ครืนฟ้า ลมฝน ถาโถม กระหน่ำ รอยทรายหาย...รอยจำ เจ็บ...เคี่ยวกรำ..ล้ำแววแวม ......เก็บทรายสวยช่วยก่อภาพทอหวัง คลื่นประดังยังยิ้มแอบอิ่มแก้ม วิมานทรายรายรอบขอบฟ้าแซม รื่นกลางแรมแจ่มกระจ่าง...ไม่ร้างเลือน .....ปราสาททรายหาย..ใครใจสลาย ก่อความหมายใหม่ง่ายได้ไม่เหมือน คนรู้สึกลึกซึ้งติดตรึงเตือน คลื่นลมเถื่อนกระเทือนไหว...ไม่คิดเลย ....ก่อทรายเคียงสายน้ำ คลื่นซัดซ้ำ....เจ็บคำเอ่ย สิ้นหวัง....มุ่งดังเคย ใครย้ำ..เย้ย...ไม่เคยคิด . .....ปราสาททรายสวยงาม คงนิยามความถูกผิด ฝันใฝ่ให้ชีวิต ก่อสิทธิ์อิสระ...ใจ. ๑๑๑๑๑
.......ฝาก ฟ้ า .. ทะ เล ฝัน สิ้ น คื น วั น ข วั ญ ผ ว า เ ท่ า นี้ ......ว จี ล า จ บ... รู้ ว่ า ..น้ำ ตาริน ......ใจเอ๋ย เ ค ย ชิดชื่น แอบสะอื้น คื น ถวิล รักลา.......ช้ำชาชิน เดือนดาวสิ้นยินดีใด.. .....ฝากฟ้า ..ทะเลฝัน จำคืนวันผูกพันใกล้ ค น ดี ....มีอะไร ช อ ก ไฉนใครรับรู้... ......ไกลแล้วแก้วอย่าโศก สะเทือนโยกโลกหดหู่ ใจฟ้างามตราตรู ทะเลอยู่ในใจ........คิด ..........ฝาก ฟ้ า ..ทะ เล ฝั น ค ง ผูกพันวันมีสิทธิ์ ฝากใจไว้จุมพิต นวลสนิทนิจกาล. ...........ไกลฟ้าทะเลฝัน ไกลคืนวันผูกพันผ่าน ไกลละทรมาน ไกลรักนาน.....ร้าวราน...ลา . ๑๑๑๑๑
...... แรกหนาว........ .......แรกหนาว..สาวเมิน..เดินหนี คนดีที่เห็น...เร้นหน้า หัวใจไร้กาลเวลา เหว่ว้า....ท้าทาย...........สายลม .................ง่ายนัก รักนี้ที่เห็น แค่เป็นคนอื่น....ขื่นขม ผ่านมา..ลา...ไหวใครตรม ประสมเพลงวอน....ก่อนไกล .........ทอดตาฟ้ามัวรัวอก ทางรก...อกพรั่นหวั่นไหว อ่อนแอ..แค่กลัวหัวใจ จมปลักรักใคร....ไม่จำ ........ดึกแล้วแก้วคงหลงหลับ พ่ายพับกับปลื้มดื่มด่ำ ราตรีคลี่..หวามน้ำคำ ฝากย้ำซ้ำใจใครร้าว.... ..............แก้วเอยเคยรื่นชื่นชิด สนิทนิทราคราหนาว ลมเอยเคยพัดปัดร้าว บอกสาวคราวนี้.....หนีใจ ........ระทดท้อทรมาน ขมหรือหวานสักปานไหน ตัวตนคนดีที่ใด ตอบไม่ได้....คนไกล...เกิน ....แรกหนาว สาวเมิน เดินห่าง วังเวง ..เคว้งคว้าง...ห่างเหิน เจ็บลม..ข่มหลับ.....ยับเยิน ร้ายหนาว.....ก้าวเดิน.....เมินร้าว. ..........ดวงใจใครเลือนเฉือนเชือด ลามเลือดเดือดไหลในผ่าว รักแก้วมณี...ที่ร้าว เจ็บคราวนี้ใจ....ใคร่รู้ ๑๑๑๑๑
๑ ทิ้งแผ่นดินกินน้ำตาดิ้นมาสู้ ไม่เคยรู้..อยู่-ตาย...ง่าย-ยากเห็น เต็มหัวใจให้ลูก.ถึงฝั่งพึงเป็น ทุกข์ท่วมหน้าน้ำตากระเด็น.ฝ่าท้า ๑ ฝากหัวใจไกลบ้านสานความฝัน สิ่งผูกพันวันนี้มี...เบื้องหน้า สุขผอง..คนจนยากจากบ้านมา คุณบิดรมารดา...โพ้นทะเล ๑ รักหวังศรัทธาพลังเก่งกล้า วาสนาชะตาพันผูกหันเห สุจริต..อิสระ..ท้าทุ่มเท คนไร้เล่ห์เพทุบาย..ไม่ได้ดี ๑ ก้มหน้าทำย้ำสู้รู้พันธะ เหนื่อยเพียงไรไร้สิทธิ์จะคิดผละหนี ปลูกดอกไม้หวังให้งามทุกยามมี ทุกข์ทวีมิเคยพ้อขอลูกพึง...
๑ ไม่มีพ่อล้อหยอกบอกความรัก ไม่มีพ่อพ้อตระหนักศักดิ์คนหนึ่ง ไม่มีพ่อพอในใจได้คำนึง ไม่มี..ถึงวันตาย...ลูกร้ายเลว ๑ รำลึกท่านวันที่ไม่มีท่าน จิตวิญญาณสานสร้างลูกห่างเหว ไร้ตำหนิชีพพิสุทธิ์รุดดั่งเปลว คนเหลวแหลก..เลวสำนึก..กรรมตน ๑๑๑๑๑