11 ธันวาคม 2545 17:11 น.
tir
เป็นไปได้ไหมว่า ในความตาย มีอิสระมากพอที่จะปลดทุกคนจากเครื่องพันธนาการทังหลายทั้งปวงในโลกนี้ คงคือสิ่งเดียว ที่จะไม่ต้องมาเป็นเจ้าของสิ่งใด แม้แต่ตัวเราเอง
แต่ชีวิตยังมีอยู่ต้องกัดฟันทนสู้ไปให้ถึงจุดหมาย ถ้าลำบากก็อย่าถ้อถอยจงสู้ไป ดังเดินแล้วถอยไม่ได้แต่หยุดได้ ถ้าหยุดแล้วจงมองดูทุกสิ่งทั้งรอบตัว แล้วค่อยเดินไปอย่างใจฝัน ดังสายใยแห่งรักนั้นผูกพันขอให้ก้าวเดินอย่างมั่นคงอย่างหวั่นสิ่งรอบข้าง ขอมีแรงใจจะประสบพบรักที่ยั่งยืน ต้องค่อยๆอ่านใจกันให้ออกดูนานๆอย่าก้าวพลาด เพราะรักคือเพื่อนเป็นเพื่อนตายทั้งชีวิต ไม่ต้องบอกว่ารักคืออะไรเพราะบอกไม่ได้ มันเป็นเพียงความรู้สึกจากข้างใน ซึมถึงวิณญาณ รักมากยิ่งร้อนมากไม่อาจบอกได้หมด กับสิ่งที่ทำไป
รักเหมือนคุณค่าทางใจที่เยียวยาแก่กัน พบกันที่ไรชั่งสุขไม่เคยทุกอยากจะเห็นแต่หน้าเธอ เธอก็คงคือ.....ของดวงจิต แค่คิดถึงหรือแค่เห็นหน้าบ้านก็สุขใจ ยามจะกินนอนเดินนั่ง ก็ยังเฝ้านึกว่าเธอนั้นสุขอย่างเราไหม ทำไมหนอในใจถึงมีแต่สิ่งดีที่ให้เธอ และเธอปราถนาสิ่งใดเราก้อยากให้เธอได้ดังใจหวัง
รักเธอเหมือนผีเสื้อที่สวยงาม ไม่อาจจะจับหรือเอาเธอมาไว้ครอบครอง เพราะเธอเป็นอย่างไรเราก้อยากให้เธอเป็นอย่างนั้น อยากจะอ้าปากอยู่เต็มแก่บอกควมในใจที่มีอยู่ว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อเธอบินมา ยามเธอบินหรือยามเธอนี่งก็ดูน่าชมพิสมัย นี้หรือคือสิ่งที่เธอเป็น
11 ธันวาคม 2545 15:21 น.
tir
ความรักเหมือนดังแผลที่หัวใจ คิดหลงใหลมากคงเหมือนแผลลึก
ชั่งกระวลกระวายเพราะรู้สึก เหมือนดังศึกเข้ามาไม่รีรอ
ฝนยิ่งตกสายฟ้าฟาดยิ่งหนัก ดังไฟบรรลัยกัลย์เผาที่ล้อ
ให้เราผู้ต่อยต่ำค้นหาไป เธอที่รักทำสิ่งใดก้สุขใจ
11 ธันวาคม 2545 15:11 น.
tir
ความรักเหมือนดังแผลที่หัวใจ คิดหลงใหลมากคงเหมือนแผลลึก
ชั่งกระวลกระวายเพราะรู้สึก เหมือนดังศึกเข้ามาไม่รีรอ
ฝนยิ่งตกสายฟ้าฟาดยิ่งหนัก ดังไฟบรรลัยกัลย์เขาที่ล้อ
ให้เราผู้ต่อยต่ำค้นหาไป เธอที่รักทำสิ่งใดก้สุขใจ
11 ธันวาคม 2545 14:56 น.
tir
ยามรักลักได้ทั้งหมดดวงใจ ยามน้ำใหลอาบแก้มก็ยังซึ้ง
คล้ายดังเจียรไนให้เป็นหนึ่ง ทำจนตึงเข้าดวงจิตติดตาม
ดังร้อยแปดพันเสน่าห์ใหลหลง ให้ผูกถูกดึงทั้งร่างพร่ำถาม
โอ้รักเอ๋ยชั่งเศร้าถึงข้างใน ไม่มีรักคงไม่ใช้มนุษย์
หน้าส่วนตัว
1298
