24 ธันวาคม 2547 10:22 น.
tinnie
ในท่ามกลางความมืดหม่น, คนแรมทาง
จึงสับสน อ้างว้าง อย่างที่เห็น
จึงเลื่อนลอย เคว้างคว้าง อย่างที่เป็น
ยิ่งหลบเร้น ความจริง ยิ่งมากมาย.
24 ธันวาคม 2547 10:20 น.
tinnie
ฉันรักเธอมากที่สุดในโลก
หากเธอรู้สึกเช่นนี้
เพราะเธอคือเด็กน้อยคนหนึ่ง
ที่ยังไม่รู้ถึงความกว้างไกลของโลกใบนี้
ฉันรักเธอมากที่สุดในโลก
เธอเอ่ยขึ้นเมื่อวันวาน
และอาจเสียใจในวันหนึ่ง
เมื่อเธอรู้จักโลกใบนี้อย่างแท้จริง
ฉันรักเธอมากที่สุดในโลก
จงเก็บคำพูดประโยคนี้ไว้
เพื่อกระซิบบอกใครสักคน
ในวันที่เธอมีอายุมากขึ้น
และรู้จักความรักมากกว่านี้.
23 ธันวาคม 2547 14:03 น.
tinnie
นานแล้วที่
ภูผาไม่กล้าแกร่ง
นานแล้วที่
ลมแรงไม่พัดไหว
นานแล้วที่
สายน้ำไม่ไหลไป
นานแล้วที่
หัวใจไร้เรื่องราว
นานแล้วที่
ทะเลไม่มีคลื่น
นานแล้วที่
ค่ำคืนไร้หมู่ดาว
นานแล้วที่
ท้องฟ้าไร้เมฆขาว
นานแล้วที่
หญิงสาวไม่อ่อนหวาน
นานแล้วที่
ดนตรีไม่บรรเลง
นานแล้วที่
บทเพลงไม่ขับขาน
นานแล้วที่
ดอกไม้ไม่ผลิบาน
นานแล้วที่
ความร้าวรานเจ้าผ่านมา.
23 ธันวาคม 2547 14:02 น.
tinnie
เธอเหมือนนิยายเรื่องยาว
อ่านสนุกทุกบรรทัด
น่าติดตามทุกตัวอักษร
แม้เรื่องราวจะจบลง...นานแล้ว
แต่ลมหายใจของเธอยังคงดำเนินบทบาทอยู่ในใจฉัน
เสมอมา
เธอเหมือนนิยายเรื่องยาว
ที่อ่านแล้วเหงาจับใจ.
23 ธันวาคม 2547 13:59 น.
tinnie
เธอมากับสายลมหนาว
เมื่อปลายฤดูฝน
รอยยิ้มของเธออบอุ่นดั่งแสงตะวัน
ดวงตาของเธอสดใสราวท้องฟ้ายามเช้า
ดวงใจของเธอสะอาดใสบริสุทธิ์ดุจปุยเมฆที่ลอยล่อง
และเสียงหัวเราะของเธอ
ร่าเริงเหมือนนกอิสระที่กำลังโผบิน
เธอมากับสายลมหนาว
เมื่อปลายฤดูฝน
เป็นลมหายใจให้ชีวิต
เป็นจินตนาการหวานละมุนให้ความฝัน
เป็นกำลังใจงดงามให้หวังวาด
และเป็นพลังฮึกเหิมในทุกสนามยามต่อสู้
เธอมากับสายลมหนาว
เมื่อปลายฤดูฝน
จึงไม่มีคืนวันที่ช่างหม่นเศร้า
ไม่มีบทเพลงที่เหงาจับใจ
ไม่อ้อมแขนที่แสนจะอ้างว้างดายเดียว
และไม่มี
ทางเดินที่เปลี่ยวเปล่า
เธอมากับสายลมหนาว
เมื่อปลายฤดูฝน
เธอคนเดียวที่หัวใจบอกให้รัก.
หน้าส่วนตัว
730
