ขอขอบคุณ น้ำใจ เธอในฝัน

tiki

 เป็นอีกครั้ง ไม่ตั้งใจ ว่าได้เห็น
เธอแฝงเร้น อยู่ตรงไหน ให้สับสน 
ยามแสนยากแสนทุกข์คลุกระคน
ยามดิ้นรนแสวงหาอัตตาตรอม
 
     ในค่ำคืนดึกดื่นเมื่อคืนนี้
ยามความฝันราวีคลี่ห่อห้อม
วิ่งหนีทุกข์อุทกภัยไหลบ่ากรอม
กลับตกจ่อมเจียนจมงมไม่เจอ
 
     แต่ใครหนอนาทีท้อยื่นแขนช่วย
เอื้ออำนวยสองแขนแน่นเสนอ
โอบอุ้มฉันจากบ่าหนองคลองละเมอ
แม่นเสมอมิตรแท้แน่รักจริง
 
     เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาครางุนงง
จับประสงค์นิมิตยามจิตนิ่ง
หยดน้ำตาหยดหนึ่งซึ่งท้วงติง
ค่อยเกลื่อนกลิ้งหยาดคลอพ้อแววนัยน์
 
      โอ้เธอหรือซ่อนอยู่มิรู้เห็น
ฤๅเป็นชาติปางก่อนย้อนวิสัย
ฤๅว่าคอยเฝ้าหวงฤๅห่วงใย
สุดที่ใจจักรู้เกินตู่จอง
 
      รู้แต่ตนสงบเสงี่ยมและเจียมตัว
มิหมองมัวหลีกหลบลบหม่นหมอง
"มิซบบ่าคุณนาน" ขานขับคลอง
ปล่อยทุกข์ล้นลอยละล่องท่องอัตตา
 
     แต่ขอบคุณดวงจิตซึ่งคิดช่วย
อาจจะม้วยในฝันดั้นด้นหา
อาจจะม้วยจมหนองคลองนิทรา
รู้เพียงแค่อ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง
 
  ขอขอบคุณซึ่งส่งใจมาให้ช่วย
หากมิม้วยหากพบหน้าคราส่งแสง
คือดวงจิตมิตรช่วยอวยสำแดง
จักขอบคุณชัดแจ้งแหล่งนิทรา
 
     ครั้งคราก่อนยามท่านให้ฝันเห็น
ผวาเช่นเห็นเธอเสนอหน้า
อยู่หัวเตียง แรงแทบเดี้ยง ฤๅมรณา?
ต้องบอกว่าอย่ามาพบประสบกัน
 
     ขอเป็นแค่เพื่อนกลอนนอนตื่นสาย
หากจะย้ายวิกมาคราผลุนผลัน
ยังมีหนึ่งซอกเร้นเฟ้นรำพัน
ว่าเธอนั้นยอดกวี...มิมีคลาย
                                                        tiki_ทิกิ

                    ฝากไว้บนเที่ยงวันพระเสาร์ ๑๗ มีนาคม พระพุทธศักราช ๒๕๕๕
ยามความฝันในนิทราพาให้ตื่นตระหนกอกใจอ่อน ว่าจะต้องไหลนอนไปตามน้ำบ่ามาทุกทางทุกสาย
แต่เป็นเธอคนนั้น ที่เข้ามา สอดแขนประคองกายช่วยฉุดลากดึงว่ายขึ้นฝั่งยังที่พักพิง
เท่านี้ก็ขอบคุณเป็นที่สุดในน้ำใจในฝันที่เห็นกันเป็น ครั้งที่สอง                      
บันทึกไว้ ณ เรือนไม้เก่านนทบุรี สยาม ราชอาณาจักรไทยเพลา ระหว่าง ๑๒:๐๐ - ๑๒:๓๕   นาฬิกา