ที่หายไปใช่หายกรายจากผอง เพียงประคองตัวตนบนหน้าที่ ที่หน้าเราต่างกรรมนำวิธี สุดหลีกลี้วิบากพรากตนเอง เพียงหนึ่งคำนำกลอนย้อนสู่เหย้า เรือนกลอนเก่าเนากลับกระฉับกระเฉง มองบทกลอนบทร้างช่างวังเวง เหมือนบทเพลงก่อนเก่าเคยเข้าฟัง ณ บัดนี้ เพลา ผันมาสู่ จึงได้กู้รหัสกลับจับความหลัง กระทู้แรกแทรกกานท์ขานพลัง เขียนสักครั้ง ถึงเพื่อน เคยเยือนยล ฯ สวัสดีมิตรสหายบ้านกลอนไทย Thaipoem.com.forever กระดาษจดรหัสหายไป เลยต้องมั่วๆกดๆ ได้รหัสคืน ดีใจที่เข้าเรือนไทยได้เช่นเก่าค่ะ