๏ นิจจานิจจะเอ้.................อกเรา วูบหวั่นพลันขีดเขา...........โฉบฟ้า ลอยล่องระเมฆเงา...........งมเงื่อน วันหล่นวนจากหล้า...........คร่ำพื้นคลุกภัย ๚ ๏ อะหนอนัยอะนี้..........อับจน รึว่าเทพแฉลบเฉียดสถล.......ถลากถ้อย ฤดีสอบแกร่งกมล...............วางฝ่าย...ใดเฮย นรกล่ะเปิดเรียงร้อย............ไล่เงื้อมงำงาม ๚...๒ ๏ ลงนามขึ้นคั่นแล้ว..........ถีบลง ฤว่าจักปลดปลง....................ชาตินี้ เที่ยงมิเที่ยงนวลอนงค์............แลเถิด...โลกเอย เงาวับจับไล่ลี้.......................แหลกแล้วคามือ ๚...๓ ๏ โฉมแม่ฤๅผลุกพลั้ง.......เพลินกรรม โฉมเจ็บแล้วมิจำ..................จวกซ้อน กรรมสว่างฤกรรมดำ..............วานแม่..พิศนา เก็บชาติกี่ชาติข้อน...............อกขย้ำขยอกคาย ๚...๔ ๏ เพลาเพียรฤเพี้ยงนิด............เพลินนาง เพลินแม่ลืมธรรมทาง..............หว่านไว้ หว่านกรรมหย่อนตามราง.........ตามโลก...วับเวย ทันบ่ทันมรณ์ใกล้..................เกลือกคว้าคติตน ๚...๕ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ๏ สวรรค์ลื่นล่มถล่มแล้ว..........ลืมตน ชีพเล่าไยจักปน.......................สัตว์พ้อง อนาถหนอคลุกขวากถนน...........ถมชาติ อนาถยิ่งจิตบ่มฟ้อง..................สุดพ้นเพลงกรรม ๚ะ...๗ ๏ นิจจานิจจะโอ้.................เอกอนงค์ วูบวกกระดกหงส์.....................หกฟ้า ลอยหลุดลิ่วโฉมยง................งมโง่ พลันหล่นเลื่อนจากหล้า.............ถลากพื้นทะเลผลาญ ๚ะ๛ ...๘ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ที่มา http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=tiki&date=04-04-2009&group=2&gblog=58