28 กุมภาพันธ์ 2548 21:11 น.
tiki
ขอเพียงเฮือกสุดท้าย.................ทิกิ_tiki
กาพย์ยานี(๑๑)
๑
๏ ฉันเคยคิดจะทำ.................ตามใจต่ำปราถนา
แต่ยั้งทุกเวลา ...........................เกรงกรรมมาพาหวั่นไหว ๚
๒
๏ ขอเพียงขอเผยถ้อย...........เพียงคำน้อยนาฏสรรค์ใส่
พ้นนรกอกแผดไหม้.................ขอหัวใจหักความจริง ๚
๓
๏ หมดแล้วซึ่งทุกอย่าง..........เหมือนปลดวางซึ่งทุกสิ่ง
หมดแล้วที่พักพิง......................แพ้พ่ายทิ้งอีกสักครั้ง ๚
๔
๏ ฉันอาจวาดทางผิด.............เพียงความคิดอนิจจัง
ปัญหามากประดัง.....................ขอหยุดคลั่งคืนสิทธิ์พลัน ๚
๕
๏ ความรักที่แท้จริง...............คงอาจสิงในสวรรค์
ขอเพียงเฮือกท้ายนั้น...............ขอเพียงฉัน...ได้หายใจ ๚ะ๛-
ทิกิ_tiki
เขียนกาพย์ยานี(๑๑)
๏ ขอเพียงเฮือกสุดท้าย ๏
มาจากบทกลอน.. สำนึกฉัน..ในวันอันเปลี่ยนแปลง
เข้าพระจันทร์..วันที่ฉันสำนึกในความเป็นคน
๘:๓๐-๙:๓๐ เช้า วันจันทร์ ๒๘ กุมภาพันธ์
วันสุดท้ายของเดือน พุทธศักราช ๒๕๔๘
เก็บมาลงหน้าจอนี้เมื่อเวลา ๒๐:๓๘ นาฬิกา
28 กุมภาพันธ์ 2548 08:52 น.
tiki
สำนึกฉัน..ในวันอันเปลี่ยนแปลง
ฉันเคยคิดจะทำ..ตามใจปราถนา
แต่ยับยั้งทุกเวลา..เกรงมันจะหวั่นไหว
สำนึกในจริยะ..พุทธศาสตร์มันบาดใจ
สำนึกเทวะไซร้...นี่หน้าที่เจ้าต้องทน
ทน ทน ทน ทน...จนจมหล่มทรายดูด
จะอ้าปากพูด....พูดมิได้ในสถล
จะบอกอึดอัด....ชัดอยู่ในกมล
ทรายน้ำกลบท่วมท้น...เกินจะบ่นรำพัน
ขอเพียงขอเผย...เพียงถ้อยน้อยสักครั้ง
วันหน้าวันหลัง...เป็นไรจะไม่พรั่น
ขอหยุดทุกอย่าง...วางไว้ขอสักวัน
บนความขื่นนั้น...คุณ..ฉัน..ที่ปลดวาง
ฉันอาจคิดผิด...คิดแล้วก็แสนเศร้า
เมื่อทุกข์รุมเร้า...ใครเล่าจะนิ่งว่าง
ปัญหามากมาย...รายรอบระยะทาง
ฝันของคุณอาจค้าง...แต่ฝันฉันนั้นดับวาย
หมดแล้วซึ่งทุกอย่าง..ปลดวางซึ่งทุกสิ่ง
หมดแล้วว่ารักจริง...ความรักที่แพ้พ่าย
หมดแล้วที่ว่าแน่...มนต์แท้ที่เสื่อมคลาย
ขอเวลาช่วงสุดท้าย...ให้พินิจสัจจธรรม์
มีเกิด ก็มีตายหมายว่าเป็นทุกสิ่ง
ความรักที่แท้จริง...คงอยู่ในสวรรค์
โลกนี้เหมือนนรก..ซึ่งฉันตกอยู่ทุกวัน
ขอเพียงเฮือกท้ายนั้น...ขอฉัน...ได้หายใจ
ทิกิ_tiki
เขียนมาจากใจของคนที่กำลังจะขึ้นจากหล่มทรายดูด
จะขึ้นได้ไม่ได้..รออยู่
เข้าพระจันทร์..วันที่ฉันสำนึกในความเป็นคน
๘:๒๕ วันจันทร์ ๒๘ กุมภาพันธ์ วันสุดท้ายของเดือน พุทธศักราช ๒๕๔๘
27 กุมภาพันธ์ 2548 20:26 น.
tiki
ฤๅคุณรักฉันมากเกินไป
คุณเคยชินที่ฉันทำให้ทุกอย่าง
ไม่เคยปล่อยวางไม่ว่าเรื่องไหน
มีฉันเคียงข้างทุกก้าวย่างของหัวใจ
มีคนรับใช้ทุกเวลาไม่พาตรม
มันแปลกเหลือดีที่คุณจะต้องไป
มันเป็นอย่างไรหัวใจมันไม่สาสม
คุณดีเกินไป หรือฉันมันเบื่อคารม
ฤๅรักที่คุณบ่ม...ยาวนานเบื่อแทบตาย
ฤๅเพราะคุณรักฉันมากเกินไป
เหมือนน้องสาวก็ไม่ใช่ลูกสาว..คงง่าย
อยู่กันมานาน นานยิ่งกว่าเพื่อนกาย
อยู่จนสุดท้าย..ต้องออกปากแยกไป
ลองดูสักนิด นะมิตรในเรือน
รักนี้เสมือนสิ่งที่คุณฝันใฝ่
รักมากรักนาน ชีวีพาลจะบรรลัย
ลองห่างสักนิดได้....เป็นไงก็เป็นกัน
ดูคุณจัดของ เฝ้ามองหน้าระรื่น
รู้สึกแช่มชื่น...เป็นไรนะใจฉัน
เหมือนยกภูเขาจากอก มันวิตกอยู่หลายวัน
สักสองเดือนลองห่างกัน...คุณอาจลืมรักฉันลง
แบบเขียนจากใจถามใจว่าต่อไปจะอยู่คนเดียวสักพักจริงๆในโลกจริงๆ ขอแก้ปัญหาความเครียดตัวเอง ที่ต้องแบกรับปัญหามาทั้งชีวิต
คุณ และ ทุกคนสมาชิกในบ้าน...ขอเวลาให้ฉันได้หายใจเรียนรู้ตัวเองสักเฮือก
นะคะ....ใครจะว่าฉันร้าย...คุณรักขนาดนี้ยังเสือกไสไล่ส่งไปได้
ขอเถอะ บางทีมันอัดอั้นตันใจ หาทางออกไม่ได้..ยังไงเล่า.
เฝ้าดูเธอขนของทุกวันเลย..ดูแล้วบางทีก็ใจหายเหมือนกันนะคะ ...
ทิกิ_tiki
บทกลอนเพลง หล่นมาระหว่างนั่งดูหน้าหนังสือตัวเองเล่มสามอยู่
ความจริงในหัวใจเลยอันนี้
คงไม่ว่าฉันมันคน...ใจชาเย็นนะคะ
หวังว่าจะให้เกียรติในลิขสิทธิ์ของดิฉันนะคะ
26 กุมภาพันธ์ 2548 13:42 น.
tiki
รักรักเจียมเสงี่ยมตน
.ในความเจ็บเหน็บนั้นพันรอยไหว
เจ็บที่เหน็บจิตในยากจะฝืน
เจ็บจนชาด้านแล้วไม่แคล้วคืน
เจ็บเกินกลืนเจ็บนี้มีแผลกลาย
ฉันบรรจงกวาดบ้านในลานกล้า
อ่านภาษาของทุกคนค้นความหมาย
บ้านของเธอบ้านคงเฉาเหมือนเปล่าดาย
แต่มิคล้ายเต็มดวงจิตมิตรอาทร
ในความเจ็บเหน็บนั้นมันแสนทุกข์
เธอสนุกสุขสันต์มันอักษร
ฉันฝันปร่าฝันค้างกลางคำวอน
สุดท้ายค่อนคืนนั้น..ฉันดายเดียว
ทิกิ_tiki
บางคำกลอนหล่นมาคั่นวันเวลาแห่งความเปลียนแปลง
สงบเสงี่ยมเจียมตัวอยู่ในความอาภัพของโชคชะตา
๑๓:๑๐ นาฬิกาเวลาเมืองไทย พระเสาร์ ๒๖ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๘
ปีนี้ กุมภาพันธ์มี ๒๘ วัน
25 กุมภาพันธ์ 2548 19:44 น.
tiki
ใจจะมีเมื่อใด
เมื่อใด ไม่มีใจ.....ตอนสาม
๑๔
ฉันจะยังอยู่ที่นี่
เก็บสิ่งที่มี...ว้าวุ่น
นึกบ้านทุกหลัง..ชุลมุน
ข้าวของ..ฉัน..คุณ..มากมาย
๑๕
ยี่สิบสามปีแห่งชีวิต
คู่เคียงคู่คิด...มาจนสาย
บัดนี้...เหมือนชีพ..ลอกกลาย
หลบหายความฝันแห่งวันวาน
๑๖
มองฟ้า มองเมลือง เมืองไกล
ฝันไปหนักหนามหาศาล
ณ แหล่งนี้ฝันนั้นเนิ่นนาน
พ้องพานบทกวี...แห่งตน
๑๗
บางครา น้ำตา ก็ยังร่วง
สนิทแนบ แอบดวง...หมองหม่น
ชีวิต กวี..ลอยชั้นบน
.กวีคอนโด คน..หนึ่งนี้
ทิกิ_tiki
หน้าส่วนตัว
1078
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
