31 กรกฎาคม 2547 21:34 น.
tiki
๏ วิริยะ ๚ .
หยิบหนึ่ง. สิ่ง..หยิบไว้นิ่ง...สิ่งในมือ
แล้วฝึกปรือ....ฝึกทำ...ราวล้ำค่า
บัดเดี๋ยวนั้น หยิบอีกอย่าง..ซึ่งวางมา
แข่งเวลา...พาตน...วนจมงาน
มาเรื่อยเรื่อย เป็นระลอก...กระฉอกล้น
บ่มวิญญาณ...อันผู้คน...บ่น..เล่า ขาน
ว่าใครหนึ่ง..พึงสดับ..ตรับวิญญาณ
ช่างซอมซ่อ...ซ่อนพ้องพาน...วุ่นงานตน
จบไปหนึ่ง. ..พึงหมายสอง. ...ลองคิดเขียน
จิตนั้นเนียน......เวียนบรรจง...คงหลายหน
สมาธิ....แน่นหนัก...ปักกลางมน
ดูชอบกล...วนแต่งาน..ขานมิฟัง
จบไปสอง. ..ประลองหมาย..ย้ายไป สาม
จิตคงความ...งามงด..จรดหน้า..หลัง
มองหนึ่ง.แรก..อันแบกล้า..กล้าพลัง
คล้ายห่างฝั่ง...มานาน..พาลซีดตรม
ดูอีกฝั่ง ดังไกลห่าง...ช่างเหนื่อยอ่อน
ใจมิซ่อน..ความเหนื่อยล้า..พาขื่นขม
แต่หากเพียร.. ทำอีกหนึ่ง....อย่าเพิ่งจม
อย่าระทม...จับอีกครั้ง..อย่างตั้งใจ
คือความเพียร.. .. วิริยะ ..ชนะพาล
คือสืบสาน...สร้างตำนาน..งานคนไข
ตั้งเดินหน้า...ฝ่าขวากหนาม..ข้ามพ้นภัย
มุ่งพันไกล...ห่างตน...บนทางงาน
หากไร้ความ...แน่นหนัก..แห่งศักดิ์ศรี
ใจอาจรี่...ไหลล้า...คราไร้ฐาน
แต่ถือเพียร.. ... วิริยะ ...ปะทะจาร
ทุกหนึ่ง.นั้น...ส่งพุ่งผ่าน...สู่ สิบ..ชัย
ส่งให้ตน...เดินบนทาง..แห่งรางเลือน
ส่งเสมือน...เป็นเพื่อนเทียน..เพียร.. ธาตุไข
ส่งบรรลุ...มุจุดหมาย...ดูคล้ายไกล
จุดสว่าง...เส้นทางให้..ชนะตน
๏ วิริยะ ๚ .
๏ ความเพียร.. นี้คือหนึ่งในบารมีสิบทัศ ๚ .
เป็นลำดับสองแห่ง อิทธิบาทสี่ ต่อมาจาก ฉันทะ
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_58186.php
วางไว้ให้ด้วยใจเพียรเขียนงานกลอน...
คืน พระเสาร์ ๓๑ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
เพลาดึก ๒๑:๑๐ นาฬิกา คืนวันพระใหญ่ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๘/๘
ฟ้าเย็นกรุงเทพฯเมืองงามยามดึกดื่น...ประเทศไทย
สงวนลิขสิทธิ..ตามพระราชบัญญัติ
Copyright ..All rights reserved
ทิกิ_tiki
๏ วิริยะ ๚
30 กรกฎาคม 2547 23:39 น.
tiki
คือฉันทะ....นะความรัก....สมัครเสมอ
...........วางคำเพ้อ...คำฝัน....วันหลายหน
....รักนั้นเกิด นั้นก่อ...ท้อ...ก็ทน
..วางคำหวาน....จารมิหม่น...มิหมางใจ
ด้วย ฉันทะ...คือตัวนำ....คือคำค่า
รัก...ด้วยผองหัทยา....นำมาใส่
รัก...ในงาน...อันสรรค์สร้าง...พร่างละไม
ละมุนรัก....สลักไว้....ในผองกานท์
ด้วยความรัก ...จักนำทัพ....ไปปรับศึก
ด้วยความรัก...จักโหมฮึก...แล้วห้าวหาญ
ด้วยความรัก..แม้นจมปลัก...ก็เบ่งบาน
สอดประสาน....งานด้วยรัก....ถักละมุน......
รักนั้นคือแม่ทัพนับเป็นหนึ่ง
ใจไม่รักใครจักซึ้ง ถึงเกื้อหนุน
ใจไม่รัก แม้นดีเลิศ ประเสริฐคุณ
ก็ว้าวุ่น ทิ้งขว้าง ร้างจาบัลย์
คือผู้ใหญ่...ให้เรียนรู้...ดูเยาวชน
วางสิ่งไรให้ได้ผล..บนทางสรรค์
ให้เด็กรัก...ในงาน...ผสานกัน
จะบากบั่น..มิคั้นวาทย์.....ศาสตร์สุนทร
วางไว้ให้ด้วยใจรักกลอน
คืน พระศุกร์ ๓๐ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
เพลาดึก ๒๓:๕๔ นาฬิกา คืน ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๘/๘
คืนฟ้าเย็นกรุงเทพฯเมืองงามยามดึกดื่น...ประเทศไทย
สงวนลิขสิทธิ..ตามพระราชบัญญัติ
Copyright ..All rights reserved
ทิกิ_tiki
ฉันทะ
30 กรกฎาคม 2547 00:30 น.
tiki
ขอทดสอบอีกครั้งตั้งตรงนี้
บทกวีจะอยู่ค้ำตำแหน่งไหน
จะอยู่หน้าปัจจุบันได้ทันใด
หรือว่าไม่เข้าส่วนตัว...ชักกลัวจัง
จะแก้สี แก้คำ ค่าคำไหน
ก็แก้ไป อย่าแก้ใจ...อย่าหักหลัง
อย่าแก้เกี้ยว จะเกี่ยวกัน วันที่ชัง
ต้องเซซัง...ซึมซับ...ต้องรับกรรม...
ทิกิ_tiki
ลองหน้าสักหน่อยนะคะ จะอยู่ส่วนตัวไหมเนี่ย
เขียนเด๊ยวนี้ ลองหน้าใหม่ หน่อยนะคะ
0:39 นาฬิกา คืนพระพฤหัส (๒๙ กรกฎาคม ๒๕๔๗)
ผ่านขึ้นสู่พระศุกร์
แก้อะไร อย่าแก้ใจ
29 กรกฎาคม 2547 15:58 น.
tiki
มาทดสอบถ้อยความตามใจฉัน
วางองุ่นพวงนั้นให้ฝันหา
จะว่าเปรี้ยวฤๅหวาน..ละลานตา
ทดสอบว่า...หน้านี้...ดีหรือ...ตรม
มาฝากความยามประสานงานผองเพื่อน
ใจมิเลือนระลึกอยู่..รู้สาสม
แต่ใจนี้หรือยุ่งเหยิงเริงระทม
ก็จ่อมจมงานตนวนทั้งวัน
จึงฝากคำอีกสี่บาทคาดเพื่อนอ่าน
คงสำราญเศร้าไหมจ๊ะปะรูปฉัน
ขอเพื่อนพ้องผองสำราญชื่นบานคัน
ระลึกวันเราอ่านถ้อย...อย่าน้อยใจ
ทิกิ_tiki
๑๖: ๐๗ นาฬิกา เพลาเย็น
วันครู พระพฤหัสบดี ๒๙ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
ขอบคุณพี่น้องทุกคนที่สั่งหนังสือคุณทิกิมานะคะ
เพียงแต่มีเพื่อนๆในไทยโพเอ็มและ ที่บางกอกซิตี้ ทะยอยสั่งกันมาเรื่อยๆค่ะ เมื่อเสร็จจะส่งทางไปรษณีย์ไปให้ทุกท่านค่ะ
รวม กลอน โคลง บทเขียนเกี่ยวกับแม่ และ ปรัชญาชีวิต
นิดหนึ่ง 40 กระทู้ใน ไทยโพเอ็มค่ะ
ขนาด เอสี่100 หน้า
พิมพ์ 1000 ฉบับ
ISBN
หอสมุดแห่งชาติจะเก็บไป 10 เล่ม
ชีวิต สอนชีวิต เล่มหนึ่ง ( พระคุณแม่)
หนังสือจะเสร็จช่วง8-12 เร่งมากหน่อย
ว่าจะจัดเลี้ยงเปิดตัวแบบ เงียบๆ กันเอง
ที่ถนนสายไหม ร้านอาหารพี่ชาย
ขอบคุณที่สั่งจองหนังสื่อมากันมากมายค่ะ
ทิกิ_tiki
28 กรกฎาคม 2547 05:45 น.
tiki
๏ สลด ใจกวี ๚
น่าเสียดาย หญิงชายยุคปัจจุบัน
สร้างสรรค์เพียงถ้อยคำอันบาดหู
น่าเสียดายยุคพ่อขุนพ่อบุญชู
เสียดายอยู่ขึ้น กู*มึง* กันอึงอล
เสียดายค่าวรรณกรรมกระหน่ำนั้น
วิถีทางอันรังสรรค์ก็ล่องหน
มีหลายหน้าท่าทางอย่างยินยล
เลศผู้คน..ไร้จริงใจ...ไร้เมตตา
น่าเสียดายวรรณกรรม คำของชาติ
ตกอนาถ ต้องอุบาทก์..ในภาษา
เสียดายคำหวานล้ำแห่งครูบา
อยู่ในมือโจรา ระอาไทย
หนึ่งนี้วี่แววอภิชาติ
บุตรอำมาตย์คาดพระยาน้ำตาไหล.
กระแสธรรมต่ำสิ้น...ทุกถิ่นไพร
เสียดายใจ...เคยเอ็นดู.. กลางหมู่คน
ล้วนแล้วซ่อนฝีปากถากรอยเชือด
คือแห้งเหือดเลือดกรังพลั้งหมองหม่น
ล้วนปากกาทิ่มแทงแสลงตน
เด็กวานซืนเจ้าหน้ามน...ช่างไร้ราคา
แสนเสียดายวรรณกานท์พานอักษร
ตกกลิ้งค่าวานรกร่อนปากกล้า
มาลัยกานท์ผสานสลดพจนา
ด้วยเสื่อมโทรมชะโลมค่าตลาดกลอน...
ทิกิ_tiki
เคาะแป้นพิมพ์ ..
จารจดลงเวลา ณ หน้าเครื่อง
ขึ้นพระอังคาร.ที่ยี่สิบเจ็ด..๒๗ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
ขึ้น ๑๑ ค่ำ เดือน ๘/๘
สยาม..เมืองฟ้างาม..กรุงเทพฯ .ประเทศไทย
สงวนลิขสิทธิ์.ตามพระราชบัญญัติ
Copyright ..All rights reserved ๏
๏ สลด ใจกวี ๚
๏ทิกิ_tiki ๚
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2932341/W2932341.html
http://www.bangkokcity.com/2004/member/diary04/detail.php?boid=55635
หน้าส่วนตัว
1631
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
