5 กุมภาพันธ์ 2547 01:17 น.
tiki
วจี....ลี้ธรรม...บำเพ็ญ
ข้ามจินต์..ผิน.........พลัดมา.........คราเพียงเฉียด
คำละเมียด........ความละม้าย........คล้ายเคยไข
ลิ้มรสคำ........ล้ำชีวิต........ค้ำจิตใจ
ยามเมื่อได้........ฟังพจนา........ค่ากวี........( ๑)
กระแสคลื่น........เมตตา........คราพร่าพราว
คือแสงขาว........สว่างจ้า........ทุกคราที่
ลำดับใจ........ละเอียดอ่อน........ช้อนวจี
ผ่านภาวะ........ทุกข์โลกนี้........มีที่ไป
........(๒ )
จึงกางปีก........แผ่กว้าง........ว้าง...ห่มฟ้า
ให้เมตตา........โอบประทับ........รับขวัญใกล้
ผลักน้ำตา........เคยตกทุกข์........รุกเร้าใจ
ละเมียดละไม........ระแวดระวัง........ไม่พลั้งความ........(๓ )
เก็บรู้สึก........ส่วนตน........ไว้ก้นบึ้ง
อย่าคำนึง........ที่หวงหึง........อย่าพึงถาม
ด้วยหน้าที่........แผ่เมตตา........พยายาม
ให้ก้าวข้าม........มิติ........สิ..ฝึกไว้.!........( ๔)
ไร้สีสัน........เพศวัย........ไร้วรรณะ
อีกพึงละ........ข้ามตัวตน........วนเลื่อนไหล
ตัดภพชาติ........สัญญาวิปลาส........คลาดห่างไกล
ตัดอาลัย........ข่มลง........ปลง..ละวาง........( ๕).....
.หากตัดใจ........มิได้........อย่าไปทุกข์
ฉันยังสุข........แม้นปัญหา........มาหมื่นอย่าง
ไหล่นี้แบก........ไว้จนลู่........อยู่ทุกทาง
อย่าหม่นหมาง........กังวล........จนห่วงกัน.......( ๖)
สู่สำเร็จ........ของงาน........แต่ละอย่าง
ค่อยค่อยก้าว........ค่อยค่อยย่าง........อย่าข้ามขั้น
ใช้ความเพียร........พยายาม........ตามฝันนั้น
สู่สำเร็จ........ลุล่วงพลัน........ที่**พยายาม **........( ๗)
การเมตตา........ต้องก้าวข้าม........อคติ
ฉันทาคติ........จะโน้มเอียง........เพียงวาบหวาม
โมหาคติ........สิ..หลงไหล........ลืมดีงาม
โทสาคติ........จะหยาบหยาม........ต่อฝูงชน ........( ๘)
.หากถือไว้........ที่เมตตา........คราวิพากย์
ย่อมชัดมาก........ถอดร่าง........วางสับสน
ให้ถอดใจ........ไปอยู่........กับผู้คน
แล้วหันกลับ........มองตน........จนเด่นชัด.......( ๙)
ความรู้สึก........ส่วนตน........เก็บก้นตู้
อย่ารับรู้........**พวกของตน**........จะคน..สัตว์ ?
อย่ารับรู้........*ใคร?..พวกเรา*........เข้าผูกมัด
จึงเข้าสัจ..จะ*เมตตา*........โลกาธรรม........( ๑๐)
ที่หน้าที่........เมตตา........อยู่หน้าที่
เขาทุกข์มาก........กาย..ใจ..วจี........อย่ารี่ซ้ำ
ช่วยถอนทุกข์........รุกให้คลาย........หายระกำ
เก็บความช้ำ........ฝังดิน........ให้สิ้นใจ........(๑๑ ).....
แม้นหากทุกข์........ยังรุกฆาต........ในชาตินี้
ก็พึงมี........วจีน้อม........ค้อมไว้ให้
พึงอ่อนโยน........ด้วยหัทยา........พึงพาไป
รับความทุกข์........นั้นไว้........ด้วยใจเรา........(๑๒ )
เมื่อรู้รับ .......จับว่าทุกข์.......จงปลุกปลอบ
เอาความชอบ.......ในธรรมะ.......นะ..หว่านเข้า
ปลูกพืชพันธุ์.......*ฉันทะ*.......กะใจเอา
เมตตาหว่าน.......ผ่านนะเจ้า.......อย่าติดใจ........(๑๓ )
หากทำได้.......ก็หมายว่า.......ใจกล้าแข็ง
เมตตาแรง.......จึงยื่นออก.......อย่างผู้ให้
จึงกางปีก.......ห่มเมตตา.......นภาลัย
ห่มจิตใจ.......ผู้ทุกข์ทน.......จนนิรันตร์ ........(๑๔ )
Written in the night of Saturday Jan 31st,2004
Night Bazaar...
Bangkok...Thailand.
. ในนามของความรัก....แลเมตตาไร้ขีดจำกัด
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
4 กุมภาพันธ์ 2547 05:09 น.
tiki
เพื่อนรัก.....
คงยากจะหักใจไว้เรียกเพื่อน
นานมาก....นานจนเลิกคิดเตือน
เห็นเพื่อนช้ำ..เป็นลม..แทบล้มตาย
โกรธมาก......
ไม่ลำบากเอาเพื่อนเธอมาขาย
โทรศัพท์หาแฟนฉันให้วุ่นวาย
สร้างนิยายเรื่องฉัน..**มันหลายใจ-*-
เอาเข้าไป.......
อภัยให้เธอมาทั้งชีวิต..เพื่อนรู้ไหม ?
แปดร้อยเก้าสิบเก้าครั้งมังนับไว้
แม้นอดีตชาติยังต้องตามไปอภัยเธอ
เจ็บไม่จำ........
จำไม่เจ็บเพื่อนเหน็บเข้าทีเผลอ
ชาตินี้คบนานมาเกินค่าเพ้อ
พูดตรงตรงฉันนี้เซ่อตามไม่ทัน
อภัย.....
ให้แก่คนอิจฉาใจ...ซึ่งไหวหวั่น
ไหนเธอเลือกทางใกล้พระอรหันต์ ?
แต่ใยฉัน..ยังต้องฝัน...ให้ห่างเธอ?
เย็นชา
แล้วเมื่อพบหน้า....คงหลีกให้เสมอ
เพื่อนรัก..เพื่อนตาย ? และเพื่อนเกลอ
หนาวใจ..สุดจะเพ้อ...อภัยอีกครั้ง !!
อันเนื่องมาจากไดอารี
บ้าน bangkokcity.com/tiki
http://www.bangkokcity.com/2004/member/diary04/detail.php?boid=49690
เลยต้องส่งมาเป็นกลอนอีกแล้ว
ว่าจะไม่แต่งแล้วเขียวนา
. ในนามของความรัก
ทิกิ_tiki
. ความรักลอยห่างไร้...............คนเคียง
นับเรื่อยมาเรียงเรียง....................ห่อนได้
เป็นฤาว่าขาดเพียง.......................บุญเก่า....เราฤา
ฤาแข่งวาสนาไซร้......................พี่น้องวอนบุญ
ก็เลยนำโคลงที่น้องเขียนและพี่ตอบมามอบให้เลยค่ะ
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
-****----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------****
ยามนี้รู้พี่ท้อ ทำใจ
แข็งแกร่งไว้นะพี่ มั่นได้
ร้ายผ่านแล้วมาดี มีแน่
พบแน่เพื่อนแท้ไซร้ ไม่แคล้ว จากกัน
จาก : รหัสสมาชิก : 6797 - พฤศจิการาศี
. จดจำโคลงว่าไว้..............โลกนิติ
ดังเพื่อนกันนับสนิท..........พี่น้อง
หากยามที่ภัยประชิด .........ตามเข่น....นี่ฤา
หาใช่เพื่อนตายพ้อง..........ผ่านเข้าวงศ์เครือ
รหัส - วัน เวลา : 215189 - 04 ก.พ. 47 - 07:44
ในนามของความรัก ...แห่งมิตรสหาย !
ทิกิ_tiki
อีกไม่นานมัธยมของเราก็ต้องกลายเป็นอดีต
ให้กลับมานั่งหวนคิดอีกครั้ง...อย่างอ่อนล้า
เวลาผ่านไป...อะไรอะไรก็ไม่เคยได้คืนมา
มีแค่ความทรงจำของตัวเองที่ยังค้นหา...ในเวลาที่เดียวดาย........
กลอนยาวไปหน่อย...แต่รู้สึกถึงเวลาอีกไม่นาน
ที่เราก็จะต้องจากเพื่อนไปแล้วเหมือนกัน...
ช่วงวัยมัยมเป็นช่วงที่เรามีความสุขกับชีวิตมากที่สุดเลยเนอะครับ
*-* มันผ่านไปเร็วมาก ๆ เลยนะครับ *-*
จาก : รหัสสมาชิก : 6184 - พู่กันของหูกวาง
รหัส - วัน เวลา : 215192 - 04 ก.พ. 47 - 08:07
เพียงปีสองปีในชั้นมัธยมต้น
แต่เพียงว่าคนกำลังแตกเนื้อสาว
จึงทำอะไรพิศดารไม่เป็นเรื่องราว
สนุกสนานตื่นเร้าเมื่อนึกถึง....
เพื่อนวัยนี้จึงจำฝังใจมั่น
ซ้ำดื้อรั้นต่อพ่อแม่เป็นที่หนึ่ง.
เพื่อนจูงจมูกไปไหน..ไปตะบึง
ไปตกหล่มโคลนถึง...ก็ยังไป
ครั้นเติบใหญ่ได้คิดมิตรนี้หรือ
เคยนับถือว่าซื่อสัตย์เพื่อนตายได้
แต่กลับเปลี่ยนแปลงให้เห็นเป็นอะไร..?
พวกผู้ใหญ่เคยคิดเตือน...กลับเชือนแช..
**************************************
เพื่อนมากมายหลายมิตรที่ติดต่อ
มีทั้งก่อทางดีเป็นศรีสรรค์
บ้างปนเปลอะเลอะเลือนคอยเฉือนกัน
ขอเท่านั้นเพื่อนเราอย่าเผาเรือน
จาก : รหัสสมาชิก : 2353 - ผีขี้เมา
รหัส - วัน เวลา : 215211 - 04 ก.พ. 47 - 10:23
ต่อเวลานานนักหักไม่ได้
แต่ห่างไป..ต้องทำใจ...ไม่เชือดเฉือน
เรือนจะพังก็เพราะเพื่อนเราคอยเผาเรือน
ต้องคอยเตือนเพื่อนไม่ดี..อย่ามีเลย..!!!
...
ทิกิ_tiki
ความรู้สึกดีที่เพื่อนให้
ยังคงจำมั่นในใจเสมอ
เรื่องราวที่เราเคยพบเจอ
ความทรงจำดีๆของฉันและเธอ..ยังเหมือนเดิม..
บางครั้งก็คิดว่าเพื่อนทำเหมือนเราเป็นคนอื่น ไม่เข้าใจเรา..
.แต่ตอนนี้ใครจะคิดยังไม่รู้ แต่ตะแหง่วจะเก็บเฉพาะสิ่งดีๆเท่านั้นไว้ในใจ จาก : รหัสสมาชิก : 5453 - ตะแหง่ว
รหัส - วัน เวลา : 215250 - 04 ก.พ. 47 - 12:37
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
เพื่อน..ในความรู้สึกของเรน...
..คืออารมณ์ ..
..คือเข้าใจ..
คืองอน ..คือง้อ...
..คือ..ยิ้ม..
..และสุดท้าย...
คือรัก...
..รักเพื่อน .. มากๆเลยคะ..
ภาพถ่าย ..มากมาย...
..เรนว่า... สนุกที่สุด นะคะ..
จาก : รหัสสมาชิก : 3384 - rain..
รหัส - วัน เวลา : 215414 - 04 ก.พ. 47 - 20:18
เพื่อนเอ๋ย
คราวที่ผ่านมาล่วงเลยฉันเคยเว้น
ให้เธอเป็นคนทำให้ช้ำลำเข็ญ
แต่ฉันก็อภัยให้ทุกเช้าเย็นแด่เธอ
*-*เพื่อนรักย่อมไม่ทำร้ายเพื่อนค่ะ กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา
รหัส - วัน เวลา : 215558 - 04 ก.พ. 47 - 23:24
อย่าตั้งความหวังให้เหนื่อยเปล่า
ว่าคนที่เป็นเพื่อนเราต้องเปอร์เฟคประมานไหน
ต้องพร้อม ต้องเก่ง ต้องมีนิสัยดีกว่าใคร
ต้องรับฟังทุกปัญหาได้และยอมรับกัน
เพราะไม่มีใครจะสมบูรณ์สำหรับใครได้เท่านี้
เมื่อคนละหัวใจที่มี ก็แตกต่างกันไปทั้งนั้น
ความเป็นเพื่อนแท้ความหมาย จึงไม่ได้อยู่แค่เจอหน้าทุกวัน
หรือแต่งตัวเหมือนกัน ฟังเพลงวิทยุคลื่นเดียวกันซ้ำๆไป
และอย่าวาดจนความรู้สึกอึดอัด
ด้วยไม่มีเส้นดินสอใดจะวาดเส้นความผูกพันชัด ทั้งหมดได้
ในวิชาคณิตศาสตร์ รากที่สองของ4 คือสองเสมอไป
แต่ในวิชามิตรภาพ ทุกรากของเพื่อนคือจริงใจ
~~~ เคียงข้างกันในวันร้องไห้ ไม่ซ้ำเติม.....
**** เหะๆ ... เป็นอย่างนี้แหละมั้งเพื่อน ^^
จาก : เมจิคเชี่ยน
รหัส - วัน เวลา : 215579 - 04 ก.พ. 47 - 23:51
3 กุมภาพันธ์ 2547 13:39 น.
tiki
เหวย...เหวย.....ลูกทั้งผองของข้าฯ
เจ้าจะเก่ง...........จะกล้า.......มาแต่ไหน
ฤาว่าเจ้า........ได้เรียนรส........จนหมดใจ
จึงกล้าข้าม.......ข้าฯไป.........ข้างในกลอน
.นั่น! ล้วนหลาก.........อักขรา........อันสีสัน
ต่อสวรรค์.........มาอ่าน......ก็ยังอ้อน
ฤาพวกเจ้า.......ไร้ใจแล้ว.......จึงแคล้วคลอน
ฤาเจ้าถอน.....ใจไว้........ที่ไหนฤา ?
บ้างเพ้อพจน์.....รจนา.......ภาษารัก
บ้างตะหวัก.......กระบิดกระบวน........ชวนเคืองชื่อ
บ้างกราดเกรี้ยว......เลี้ยวหา......สักฝ่ามือ
บ้างซึมกระทือ.......ท้อทด.........หมดหนทาง
บ้างก็รัก.........ก็หลง.......พะวงหา
บ้าง........เลือดเย็น........ทรมา.........ไปทุกข้าง
บ้างกรี๊ดกร๊าด......ขำตะบัน.......ไล่ฝันวาง
บ้าง.....เมินหมาง.......ให้ตามง้อ......ล่อหลอกใจ
เหวยเหวย........ลูกเอ๋ย......ฝากไว้ก่อน
หากหัวใจ.......เจ้านี้อ่อน......สะท้านไหว
ถอดมาฝาก.......ไว้สักห้อง.......กล่องดวงใจ
อ่านทุกบท.......จบไซร้......ค่อยไขคืน
มิหากคบ.........ไปนานนาน......เกรงฝันค้าง
กลอนจะจับ......จนรุ่งสาง.......ปลุกไม่ตื่น
จะกินนอน........อักษรจะครอบ.....กลอนกอบกลืน
แล้วจะล้ม......ทั้งยืน.......แม้นชาตรี.....
พ่อไม่อยาก......จะบอก......หรอกลูกเอ๋ย
ว่าอักษร......กลอนที่เอ่ย.....มันแรงรี่
จะกระชาก......ลากใจ .....ไร้ใยดี
ทำป่นปี้.........มาแต่นัก......ถึงหักพัง
ด้วยหลงใหล......ไม่จำแนก...แหวกรูป...นาม
เจ้าจึงข้าม........บทเรียน.....เวียนตามหลัง
หากระลึก.......ตรึกสักนิด......สะกิดภวังค์
ว่าใจนั่ง.......ตามดู.......รู้นามใจ
ว่าเป็นรูป.....ตัวอักษร......ที่ย้อนยอก
รูป..นาม...จะคอยบอก.....ในเงื่อนไข
หากไม่รั้ง......ระวังจิต......คอยปิดภัย
ก็ลูกเอ๋ย.......ชักดิ้นไป.......ไปตามกลอน
เค้าหลอกแกล้ง......ให้เจ้าหลง.......พะวงนัก
จึงเร่าร้อน......ฤทัยรัก........คำหวานอ้อน
จะโยกไป.......ก็ไม่กลับ......พิษจับจร
สวรรค์ย้อน.....นรกย่ำ......คำพิษใจ
เอ้าลูกเอ๋ย.....อ่านแล้ว......ไม่รู้สึก
ไม่จับใจ........ลึกลึก.......ก็มาใกล้
มารับใจ........อันอ่อนโยน.......เจ้าคืนไป
ให้สดใส......ทุกทิวา.....ราตรีกาล
. ในนามของความรักและเมตตา ..!
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
3 กุมภาพันธ์ 2547 00:49 น.
tiki
...............
ในนามของความรัก..ทิกิ..tiki
ฉันวางดาบไว้ตรงนี้ที่รอยช้ำ
ให้จดจำคำหวานซ่านผ่านหู
ให้จดจำรอยคำย่ำความครู
ให้จดจำ..รอยความสู้..ครูคอยเคียง
. .........จะจากไป...ใจก็ฝาก...จากเพียงร่าง
วางดาบข้าง...หัวใจ...ไร้ซุ่มเสียง
วางตอนบ่าย..สลายตัว..อย่ามัวเรียง
จะคืนเบี่ยง..เมื่อบ่ายคล้อย..ร้อยนิทรา
. ......จะนำฝันนำสุขที่คลุกเคล้า
จะนำขึ้นใส่เกล้า..เข้าแบกบ่า
จะนำความ...ลามทุกข์สุข..ของเพื่อนยา
ไปเก็บความ..ตามข้าฯมา..นะดวงใจ...!!!
ภาพคืนหลังครั้งเรายังผาสุก
เคยร่วมทุกข์..จมขื่น...คืนเผาไหม้
น้อยนั้นหวาน...แทบมิได้...อยู่ในใจ
ก็เหยียบย่ำ...ข้ามไป....จนไกลตา
แล้วจะหวัง.....อะไร.......จากใจนี้
รักหมดใจ.....เธอไปคลี่.....มันไร้ค่า
ภาพของเธอ.....ฉันจึงติด......ปิดข้างฝา
แล้วเสียบดาบ....อย่างช้าช้า...เศษกระจาย..!!!!
ในความทุกข์.....ร่วมทุกข์
ในความสุข.....ร่วมสุข
จึงจะนับว่าเพื่อน....ชีวิต
by... ทิกิ_tiki 2004-02-02 06:19:55
. ในนามของความรัก
What a melancholy chorus cries .
Do tears fall down from far away.
With a tearful sorrow..a sleepless night.
Driving the sadness ..with a lonely day...!
yaya hope u enjoy my words.
tiki
จาก : ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
รหัส - วัน เวลา : 214384 - 02 ก.พ. 47 - 07:22
--------------------------------------------------------------------------------
ภาพคืนหลังฝั่งใจให้จดจำ
ทุกถ้อยคำที่เธอพร่ำบอกเสมอ
ว่าจะรักและห่วงใยให้พบเจอ
แต่แล้วก็จบสิ้นไม่พบเจอเสมอเลย
*-*กลอนไพเราะดีค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะค่ะ*-*
จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา
รหัส - วัน เวลา : 214824 - 03 ก.พ. 47 - 03:31
ภาพคืนหลังฝังใจให้จำจด
ทุกถ้อยพจน์หวานล้ำพร่ำเฉลย
ว่าจะรักและห่วงใยเหมือนดั่งเคย
แต่กลับเผยว่าเป็นลวงทุกห้วงใจ....
จาก : ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
รหัส - วัน เวลา : 214879 - 03 ก.พ. 47 - 09:41
กระเด้นสู่...ล่ใด...ในฟากฟ้า
กระจัดลับ...กระจายลา...ราตรีนั้น
กระเด็นดอน...กระทบจันทร์...ไม่หันมา
กระแตกดับ...ให้ลับลา...ท้องฟางาม...
กลอนเพราะ เนื้อหาเพราะ ชื่อเรื่องโดนมาก ๆ ครับ *-*
มาเยี่ยมนะครับ *-*
จาก : รหัสสมาชิก : 6184 - พู่กันของหูกวาง
รหัส - วัน เวลา : 214846 - 03 ก.พ. 47 - 07:19
กระเด็นจาก....ฟากไหน.....ในฟากฟ้า
กระจัดแม้น.กระจายมา .ราตรีหนึ่ง
กระเด็นดอน...กระทบจันทร์...หันรำพึง
กระจะ.ถึง......จะอึ้งลา..ฟากฟ้างาม...
พู่กันของหูกวาง
ทิกิเปลี่ยนคำในกลอนต่อให้แล้วค่ะ
-ทิกิ_tiki วัน เวลา : 214885 - 03 ก.พ. 47 - 10:02
กระเด็นจาก....ฟากไหน.....ในฟากฟ้า
กระจัดแม้น.กระจายมา .ราตรีนั้น
กระเด็นดอน..กลอนรำพึง กระทบจันทร์..
.กระจะ.ฝัน.....ครั้น.กระแทก.....กระท้อนไกล..........
แหม พู่กัน...
พี่ขออีกบทและกัน ยังติดใจว่ายังเขียนตอบไม่ดี
ให้ถึงใจน่ะคะ
ทิกิ_tiki
กระเด็นดาบ จากฝัก ปักชี้ฟ้า
กระเด็นข้าม ถามใคร ไหนดาบผม
กระเด็นตก ตรงนี้ กลัวโดนคม
กระเด็นสม จมมิด ชิดปักใจ............ติ๊ก
จาก : สนิมมมมมมมม รัก
รหัส - วัน เวลา : 214911 - 03 ก.พ. 47 - 11:28
กระเด็นมา......แค่เศษ.......ไม่ตัวสั่น
แต่ดาบนั้น.....กระเด็นมา......ข้าฯสงสัย
สนิมคง ......มือลื่น......นะชื่นใจ
ดาบทั้งอัน.......มาหลุดได้.....อย่างไรกัน
อิอิ ไม่ว่ากันนะคะ สนิม..รัก..
จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki
รหัส - วัน เวลา : 214915 - 03 ก.พ. 47 - 11:33
บิดาเคยกล่าวให้............หักจำ
ตามแต่บุญมานำ............จึ่งใกล้
กรรมพรากห่างระกำ.......ใจหม่น
ฤาว่าบุญพรากไร้............ชั่วช้าเขยบุญ .....
ทิกิ_tiki
. ในนามของความรัก
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
2 กุมภาพันธ์ 2547 12:52 น.
tiki
สองแม่ลูก.....ผูกกันไว้.....ด้วยใจนี้
แม่...โอบถนอม...เจ้าบุตรี.......คอยสืบสาน.....
ด้วยหมดทั้งใจ......ล้วนด้วยรัก......และวิญญาน
เวลาที่ผ่าน........รักที่มี......มีแต่เธอ
ไม่เคยทิ้ง.....ลูกน้อย.......ไว้ที่ไหน
อาจมีบ้าง.....เลี้ยงไม่ได้.....ประชุมเก้อ
โทรศัพท์......เลี้ยงลูก.......ผูกห่วงเสมอ
แม่อยู่ตรงนี้.......รู้ทุกอย่างนะเออ.......ว่าลูกเป็นฉันใด....!!!!!
......................
...........................
อันที่จริง.............งานเรื่องแม่.........แบบเต็มร้อย.......อยู่ในสมุดกระดาษสาเล่มหนึ่ง
ทิกิ บรรจง print งานขึ้นมากะมือ
ตัด แปะ ตีกรอบ เจาะรู ร้อยเชือก
เซ็นต์ชื่อทุกหน้า
๘๕ บทกลอนแปด
และรวมอัญเชิญพระราชนิพนธ์ เพลงร้อง
*เงาะป่า* แห่งสมเด็จพระปิยะมหาราชอยู่ด้านในหน้าปกหน้า
และ ตบท้ายด้วยบทบรรยายชุดวันแม่ จาก http://www.plangprachachon.com ซึ่งSave เก็บไว้ในไฟล์ในวันนั้น แต่หายหกตกหล่นไป
เสียมาก
งานเล่มนี้เล่มเดียวในโลก
พิมพ์ แปะ เซ็นชื่อทุกหน้า
เสร็จสิ้นเมื่อ ๑๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๖
และเฝ้ารอให้ ถึงเช้าวันที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๔๖ นั้น
หน้าปก มีรูปขนาดเล็ก ปักด้วยมือ แปะทำไปบนกระดาษสาบางๆ
ตามด้วยกระดาษสา หนา
ใต้แผ่นบางเขียนไว้ว่า
* หมดทั้งใจ........แม่ให้เจ้า..tiki*****
.ในสารบาญ มีทั้งหมด...๑๔ ตอน
ซึ่งจะไม่นำไปลงที่ใดเลย
เป็นเล่มพิเศษ สวยงาม........* หมดทั้งใจ........แม่ให้เจ้า..*
จริงๆ
รินน้ำตาเขียน.....ทุกคืน......ทุกคืน
มันไม่ได้ริน
แต่มันหลั่ง...ทะลัก
ฟูมฟาย...
ไหนว่าไม่เจ็บไงล่ะ
ไหนว่าไม่สนใจ
ไหนว่าไม่แคร์
ไหนว่าชาตินี้เราอย่าพบกันเลย.......
ชาตินี้ ลูกคนเดียวเลี้ยงได้....พูดไว้อย่างนั้น
ก็ต้องพบพานด้วยจำเป็นอยู่ครั้งสองครั้ง
ลูกคือสมบัติล้ำค่ำ........เป็นเพชรเม็ดงามที่แม่
เฝ้าเจียระไนคนเดียว......ลำบาก ท้อทด
ทุกข์ ทรมาณ สร้าง....ส่งประกาย....เป็นพลังคนเก่ง คนดี.....คนงาม.....คนสวย......คนฉลาด
ของประเทศชาติคนหนึ่ง
.....
วันที่เขาอายุ สิบเดือนนิดๆ
แม่คนนี้......ปฏิเสธ สมาคมสตรีไทย สภาสตรีสังคมสงเคราะห์อะไรในวันนั้น ที่เชิญให้ไปเป็น
กรรมการจัดงาน วันแม่แห่งชาติ.......ด้วยเหตุผล
ส่วนตัวบางประการว่า
เมื่อลูกเรายังไม่มีใครดูแลนอกจากเราเนี่ยนะ
ขอทำหน้าที่แม่ตัวเองให้สมบุรณ์ที่สุดก่อนเถอะแล้วจะไปทำหน้าที่แม่เพื่อชาติ ในวันหน้า
..........
ทิกิหยิบสมุดเล่มนี้มากางอ่านตรงหน้า
น้ำตาไม่หลั่ง และไม่รินแล้ว
นึกขำนิดๆด้วยซ้ำไปในการ ลงแส้.....ให้ไอ้เด็กดื้อ คนนี้มันรู้สึก ว่าอย่าลอยละลิ่วปลิวไปในสังคม อันหรูหราของเธอให้มากนัก
แม่คนนี้......คนที่สละทั้งชีวิตเพื่อสานรอย สร้าง
เธอให้งาม....ให้ใครบางคนต้องแอบมายืนมอง
อยากจ้อง อยากเห็น..อยากรู้ว่าเพชรเม็ดงามนี้
ใครหนอ.....ทำไมไม่ใช่ของเรา....นั้น
แม่ทำสำเร็จเหมือนกัน.......
ทำสำเร็จแบบแทบจะไม่เคย ว่าพ่อของเธอสักคำให้เธอรู้สีกเสียใจ......คำน้อย...มิเคยได้.ประณามเธอ.....
คำน้อย....แม้นอยากจะลงดาบตัดคอเธอประจาน
แต่สำนึกเสมอว่า.....นี่แหละกรรมจากอดีตชาติ
ของเราได้กระทำไว้ และในภพนี้เรามิยอม รับความทุกข์ระทมนั้นตลอดชีวิตต่างหาก....
ชีวิตนี้จึงรักลูกสุดสวาทขาดใจมิมีใดปาน
และงานนี้ก็เป็นงานระหว่างแม่ลูกเท่านั้น
เคยเล่านิทานให้กัน เสมอเสมอก่อนนอน
ถึงลูกแมวขี้อ้อนดื้อดึง ชอบทำอะไรที่แม่ห้าม
ชอบทำอะไรที่ผาดโผนโจนทะยานด้วยสนุกสนาน
สำเริงบันเทิงใจเหลือแสน.......
และก็น่ายินดี.....ที่ลูกสาวน้อยนั้น เหมือน
คุณยายผู้มีระเบียบและหยิ่งในศักดิ์ศรีนั้น
ไม่เหมือนแม่คนนี้......กวีเอาแต่ใจ...อะไรทำนองนี้........
หน้าส่วนตัว
655
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
