21 กันยายน 2546 06:08 น.

ขอขอบคุณครั้งที่สี่นะคะกลอนตั้งยาวนะ

ตะกายมาฟ้าหม่นคนอย่างฉัน
รอฝ่าฟันเครื่องทะลวงควงมาได้
ก่อนอื่นขอขอบใจเครื่องมากมาย
ที่ช่วยให้ได้มาเขียนยังหน้านี้

ประชดเครื่อง ด้วยเพราะเคือง เครื่องทั้งวัน
ช่างโหดร้าย กระไรกัน..รู้ไหนนี่
ฉันน้อยใจ ก็เป็น มากด้วยซี
น้อยใจที่ เธอไม่เห็น ว่าสำคัญ

คิดถึงเพื่อน มากมาย ไทยโพเอ็ม
ผู้หญิงไร้เงา คนเติมเต็ม ช่องว่างนั้น
ในเวลา ไม่มีใคร คิดถึงกัน
เธอฝ่าฟัน ตอบทุกคน อย่างสนใจ

ในเวลา ยามดึก นึกไม่ถึง
เพื่อนคนหนึ่ง พุดพัดชา เร่มาใกล้
อาจเป็นพุด พุดพัดชา หรือว่าไพล
เป็นอะไร ก็คนนั้น ช่วยฝันดี

ชัยชนะ จะแวะมา ถ้าได้เห็น
ตอบประเด็น กลอนน่ารัก มักใส่สี
ผีขี้เมา ประเด็นใหม่ ได้แสนดี
ลูกเล่นมี พราวแพรว เหมือนแก้วใจ

น้องเรนน้อย แอบมาเขียน แวะเวียนเสมอ
บ่อยครั้งเจอ ยามรุ่งสาง มาชิดใกล้
โกโรโกโส หากโผล่หน้า มาคราใด
ตัวอักษร มีแก่ใจ ใสยินดี

NdEpEndEnT นั้นเฉียบขาด ถ้อยบาดจิต
คำให้คิด ล้วนมุ่งมั่น อย่าขวัญหนี
อัลมิตรา ครูโคลงเรา มากไมตรี
ฝากดอกไม้ ส่งยินดี มากทุกครา

สดายุ อุเอกกลั่น ท่านโคลงปราชญ์
สืบเชื้อชาติ โคลงกลอนครู ผู้มีค่า
ลำน้ำน่าน ส่งกลอนหวาน อยู่ทุกครา
ถ้อยคำสว่า วาทะรำพัน วรรณคล้องจอง

นกตะวัน ผู้สร้างสรรค์ ธรรม์กลอนกวี
เลื่องลือภพ ธรรมชาตินี้ ไม่มีสอง
พี่ดอกแก้ว แววสีใส ใครครอบครอง???
ธรรมทั้งผอง คือเจ้าของ วิญญานเธอ

ใจปลายทาง อาจอยู่ห่าง หว่างความรัก
คำประจักษ์ น้อยใจบ่อย ร้อยถ้อยเสมอ
ทะเลลม ชมนานนาน พานพบเจอ
ตะแหง่วเพ้อ คำน่ารัก ร้องทักมา

เมจิคเชี่ยน ใครคนนี้ ไม่เคยขาด
เขียนเมื่อใด เธอจะปราด ไม่พลาดท่า
คุณเจือจันทร์ นั้นบางครั้ง พลั้งพรรณนา
สั้นทุกครา ได้ใจความ งามน้ำใจ

ส่วนคุณเวทย์ คอยสังเกตุ อยู่ห่างห่าง
ไม่กระจ่าง เธอก็มา ช่วยคราไข
ฮาเลลูยาห์ นั้นสมค่า ฮาเฮไป
คอยเอาใจ ให้ปรบมือ ถือยินดี

น้องวาพราว เพิ่งเข้ามา เป็นสมาชิก
แต่ยุกยิก คอยเขียนอ่าน หวานแหววสี
อีกpook_pik ใจน้อย ขี้งอน งี่เง่า บอกไว้อย่างนี ้
มาแตงน้อย น่ายินดี พี่..เอาใจ

น้องอีกคน ชอบงอแง แลตามเจ้า
น้องของเรา กุหลาบไร้ใจ เข้าดึกไฉน
ส่วน คุณ น้ำ นานนานวัน ก็หายไป
เห็นว่าใกล้ บรรลุธรรม พร่ำริปู

ทั้งหมดหน้า คราจดชื่อ ถือไม่หมด
จะคอยจด จำในใจ ให้ควรคุ่
ฝากความรัก ถึงทุกคน ให้เอ็นดู
ยามนี้อยู่...ที่ไหนกัน..ขอให้ฝันดี

ทิกิค่ะ
๒๑ กันยายน ๒๕๔๖ ตีห้ากับอีกยี่สิบแปดนาที เวลาจบกลอนค่ะ

ฝากอีกกลอน หากตกหล่น ท่านคนไหน
โปรดอภัย คนเขียนกลอน ตอนตีสี่
ด๊อคเตอร์จิรา ท่านมาติง ทิ้งวจี
อ้อได้ค่ะ เติมแล้วตรงนี้ ที่กานท์กลอน

ตอนนีก็ เจ็ดโมงเช้ากับ ห้าสิบเจ็ดนาทีค่ะ

21 กันยายน 2546 06:03 น.

ขอบคุณใหม่อีกเป็นครั้งทีสาม..ได้ไหมเนี่ย

tiki

ตะกายมาฟ้าหม่นคนอย่างฉัน
รอฝ่าฟันเครื่องทะลวงควงมาได้
ก่อนอื่นขอขอบใจเครื่องมากมาย
ที่ช่วยให้ได้มาเขียนยังหน้านี้

21 กันยายน 2546 05:56 น.

ขอบคุณเพื่อนๆ....ไทยโพเอ็ม

tiki

ตะกายมาฟ้าหม่นคนอย่างฉัน
รอฝ่าฟันเครื่องทะลวงควงมาได้
ก่อนอื่นขอขอบใจเครื่องมากมาย
ที่ช่วยให้ได้มาเขียนยังหน้านี้

20 กันยายน 2546 05:04 น.

ลำดับที่ ๗๐ ดวงใจคู่สกุณา....คือหน้าที่???...รวงรังแห่งรัก ??

tiki

ที่หน้าต่างข้างนั้นฉันปลูกไม้
เลื้อยพาดใบทอหนามหาศาล
เขียวแกมเหลืองเรืองอุไรทองใบบาน
ถิ่นสำราญผ่านสายตาครามองไกล

ครั้นปรากฎนกคุ่หนึ่งถึงคาคบ
จุ๊กจิ๊กซบไซร้ปีกหางกางหวั่นไหว
เขาคลอคู่บินชมระงมไพร
สูงยิ่งใหญ่ ยืนหว่างเขา เนาเมืองกรุง

ต่อไม่นานไข่น้อยน้อยคอยนกผัน
บินผลัดกันมาอุ่นเข้าเฝ้ากกยุ่ง
แม่บินไปพ่อบินมาคราพยุง
กางปีกมุ่งยุ่งฟักไข่ให้เห็นงาม

เราแอบมองทุกทุกวันพลันน่ารัก
บอกตนเองให้ตระหนักรักไหลหลาม
อันหน้าที่อยู่ที่หน้า...ค่าตีความ
ใจทวิชาติบาดทุกยามสำนึกคน

อย่าเหนื่อยล้าเลยแม่นกเฝ้ากกไข่
ตัวผู้ไซร้บินคาบฟางหญ้าทุกหน
นำมาสานสร้างรังแกร่งแห่งคุ่ตน
แล้วได้ยลสี่ตัวน้อยคอยร้องกิน

เมื่อโตหน่อยพ่อแม่คอยส่งเสียงสอน
หัดเกาะคอนเกาะใบไม้ใจคอยถวิล
กลัวร่วงหล่นตกลงไปไกลโพ้นดิน
คอยได้ยินเสียงจิ๊บจ้าว่าลูกไกล

วัฏจักรนกรุ่นนั้นผันไปแล้ว
อีกสี่ห้ารุ่นตามแนวแพรวมาใกล้
ณ.รังเดิม เริ่มจากหนึ่ง..สองพึงใจ
ภาพชีวิตสกุณาไซร้ ใช้สอนเรา

ในบางครั้งคือเหน็ดเหนื่อยและเมื่อยล้า
อยากขว้างปาความอึดอัดมัดโง่เขลา
อยากจับลูกโยนออกไปด้วยใจเบา
หากมองนก...เหล่านั้นเรา...ละอายใจ

นั่นคือนก...ชื่อว่าสัตว์...ซึ่งสองขา
ยังมีค่า ...ทำหน้าที่...แสนดีได้
สองซื่อสัตย์...ร่วมกันหา...มาแทนใจ
แบ่งกันให้....หนอนลูกจ๋า ...หากินกัน

เราเป็นอะไร ใจเป็นคน.??..ยลใจนก
ใยสกปรก ทวิชาติ อาจอรหันต์ ????
พรหมของลูก คือแม่พ่อ พ้อคืนวัน
แม้น.. รักสะบั้น ..แต่....หน้าที่ต้องอยู่...คู่จนตาย!!!

20 กันยายน 2546 01:39 น.

ลำดับที่ ๖๙ เมื่อชีวิต กับเวลา ...เจอสี่ห้ามหากาฬ เผาผลาญเวลา

tiki

iki  
^_^ วันนี้มาเหลวไหลไร้สาระ 
อย่าว่านะ เพราะเบื่อหนอนชอนหม่นไหม้
^_^ เพิ่งเปิดได้ อารมณ์มี แสนดีใจ 
ระวังไว้ กันดีกว่า ท่าหนอนกวน 

  ระดมพลัง  สี่ห้า     มหาพระกาฬ
คอยประหาร ทั้งอัพเดท  เกรดเสียบสวน
มาสั่นไหว  จอพร่า   ตาเรรวน
รีบเปิดด่วน   นอร์ตัน  กันไว้เลย
  

     พอใกล้จบ   เปิดต่อ  ขอแอดอะแวร์
ดูให้แน่     ใครแอบ แท้   แก้อย่าเฉย
ตามด้วยซีสคลีน   โอ้ย พระกาฬ   เตรียมกอดเกย
หนอนยังเฉย     เกาะเอชคีย์   ไม่มีจาง

     นี่อีกตัว   เปิดเข้าไป    ให้มันสะดุ้ง
ฟิกซ์บลาสท์พุ่ง    เสียบกลางหนอน   ก่อนรุ่งสาง
แต่ทำไม      ใจมันแกว่ง      แรงจืดจาง
เสียบกี่ครั้ง    ยังดื้ออยู่      ไม่รู้อาย

      เราหน้าม้าน   เพราะหนอนด้าน  มาสิงแอบ
เปิดแผลบแผลบ    มาปั่นป่วน    กวนจนสาย
หวังจะให้      ฮารดดิสค์ฉัน      มันวอดวาย
กลอนทั้งหลาย    สลายไปแล้ว    แว่วแต่....เงา

 
 
 
 
   Poem ID :   39198 - ผู้ชม 2   ผู้ตอบ 0  
 Written by :   tiki  
 Posted by :    
 Source :   ความระทม  
 Date - Time:   20 ก.ย. 46 - 01:31  
 Note :   กับเวลาที่หมดไปกะการกู้โมเด็มที่ถูกหนอนยิงร่วง  
 E-Mail :   nickmansl@hotmail.com  
 URL :   http://www2.ezyplaces.com/nickmanthanakorn/  
 ICQ :