15 พฤศจิกายน 2546 16:53 น.
tiki
โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
@ ประวัติข้าง คุณปู่แปลก แหวกไม่น้อย
แม่คุณปู่ ไม่ด่างพร้อย ชาวน้ำท่า
แถบฝั่งน้ำ นนทบุรี เจ้าพระยา
บางกรวยล้ำ ปากเกร็ดหนา ท่าคนโฑ .........( ๗๘)
@ ทวดข้างปู่ พ่อของเรา เล่าฟังว่า
เป็นแขกขาว ชั้นพ่อค้า เงินอักโข
ทำธุรกิจ พลาดเสียท่า นักเลงโต
ชีวิตดับ เหลือเด่โด่ คุณปู่เรา.......( ๗๙)
@ คราคุณทวด ชาวแขกขาว ท่านไปลับ
คุณชวดหญิง พาขยับ นำไปเข้า
ฝากท่านนาย รับราชการ งานท่านท้าว
ตำรวจวัง งานเฝ้าเจ้า ราชทินนาม ......( -๘๐)
@ หลวงให้บ้าน หลังพระราชวัง เป็นที่พัก
ได้สบตา สบพักตร์ แสนวาบหวาม
ศรปักอก รบเร้าคุณชวด มาทาบทาม
ขอคุณป้า - อาทั้งสาม ตามสบาย.........( -๘๑)
@ ในครานั้น คุณย่า ได้เรือนเก่า
ปลูกบ้านเข้า หลังวัดศิริ อำมาตย์ได้
ที่ป้าอา ปลูกกันมา บ้านพี่ชาย
ขุนยนต์ ไซร้ อยู่หลังวัด ถัดเรือนมา........( -๘๒)
@ เริ่มแต่งงาน ดูดีแท้ แม่เหย้าเรือน
ไม่แชเชือน ทำหน้าที่ ดีหนักหนา
เก่งการครัว ผัวแสนรัก สลักอุรา
มีบุตรา ล้วนเป็นชาย ได้สามคน.........( -๘๓)
@ ให้ติดตาม ความที่ฉัน จะกล่าวเล่า
อ่านแล้วปลง นะเจ้า ประวัติข้น
แค่สืบพงศ์ วงศ์คุณปู่ คุณย่าปน
กี่ชาติค้น มอญไทยแยก แขกอีกพันธุ์.........( -๘๔)
15 พฤศจิกายน 2546 11:55 น.
tiki
ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
ตอน ห้า(๕) วัยจำความ (ต่อ)
@ พ่อโคถึก ฟังว่า ประสาโค
นายอวดโต ดุด่า ไม่ปราศรัย
เรียกไอ้ควาย โคฟังคำ เคียดช้ำใจ
ไม่ยอมเดิน ลากเกวียนไถ ให้ระกำ.........( ๖๔)
@ ครั้นนายเรียก พ่อโคจ๋า นันทวิศาล
กลับฮุยเล ฮุยลนลาน ถลาถลำ
แม่สอนแล้ว ก็พูดให้ ใจฉันจำ
จะพูดจา ทุกคมคำ น้อมคำนับ.........( ๖๕)
หมายเหตุได้ลงที่ไทยโพเอ็มในชุดตอนห้าถึงตอนนี้
14 พฤศจิกายน 2546 เวลา 12.40 กระมัง
@ ถึงคุณย่า จะขอกล่าว ท้าวความเก่า
เป็นลูกหลาน ห้องเครื่องเคล้า ชาวตำรับ
เรื่องฝีมือ เครื่องลือลั่น พันสำรับ
ปากกระจับ ผู้ดีเก่า เว้าเสียดใจ.........( ๖๖)
@ ต้นตระกูล คุณย่านั้น พันธุ์ทหาร
ทวดปราบเงี้ยว พม่า..ม่าน.. อยู่หลายสมัย
คราคุณทวด รบทัพมา หน้าเวียงชัย
พบคุณทวด หญิงไซร้ อยุธยา.........( ๖๗)
@ แม่คุณย่า ท่านเลือดมอญ ชาวกรุงเก่า
พ่อคุณย่า ไม่พาเข้า กลัวเสียหน้า
คุณย่าของคุณย่า เป็นต้นเครื่อง เลื่องพารา
อีกอาป้า.. ล้วนผู้ดี มีตระกูล.........( ๖๘)
@ ไม่มีใคร ยอมรับ ชาวนาสะไภ้
ถึงทวดท่าน อ้อนเพียงไร ค่าเพียงศูนย์
พวกผู้ดี มียศศักดิ์ อัครประยูร
ไม่เกื้อกูล สะไภ้บ้านนอก บอกจบคดี........( ๖๙)
@ เขาพรากลูก มาจากแม่ เอ้า..แต่ช้า
คุณย่าจึง เป็นกำพร้า สองวิถี
กำพร้าพ่อ พ่อรบตาย วายชีวี
กำพร้าแม่ ไม่เคยมี เห็นหน้าตา .........( ๗๐)
ชีวิตสอนชีวิต ตอน หก(๖)คุณย่าฉัน
@ ย่าถูกจับ อยู่ตำหนัก พระองค์หญิง
ย่าของย่า สอนทุกสิ่ง เครื่องทุกท่า
ต้องฝึกครัว ทำกับข้าว ตื่นเช้ามา
จากตีห้า จวบคืนวัน ขยันงาน.........( ๗๑)
@ อันสมบัติ สารพัด ของพ่อย่า
ด้วยกำพร้า เหล่าป้าอา สมัครสมาน
เก็บเป็นหีบ มิให้ใคร ไปเจือจาน
ย่ายังเล็ก พัศฐาน ค่อยวอดกลาย .........( ๗๒)
@ แต่สิ่งหนึ่ง ซึ่งประสบ พบว่าแปลก
เป็นปัญญา ซึ่งคัดแยก แผกหญิงหลาย
ย่าแตกฉาน หนังสืออ่าน อยู่มากมาย
อ่านถวาย เจ้านาย หลายพระองค์.........( ๗๓)
@ ทั้งกลอนรัก กลอนเศร้า เคล้านิทาน
กี่เรื่องนั้น คุณย่าอ่าน คล่องประสงค์
นับฉลาด เป็นปราชญ์เปรื่อง เนื่องจำนง
รู้ระบอบ รอบเผ่าพงศ์ เหล่าวงศ์วาน.........( ๗๔)
@ เนื่องเป็นเด็ก กำพร้า ย่าอึดอัด
เขาเยาะมา สารพัด ซัดจัดจ้าน
ย่าตอบกลับ จับกระบวน ล้วนเทียมทาน
หมดเรื่องงาน ปีนต้นไม้ ไต่เป็นลิง .........( ๗๕)
@ ทุกวันนั้น คุณย่าโลด โดดโครมคราม
เนื่องในวัง มีสระน้ำ อยู่หลายตลิ่ง
ปีนต้นไม้ แล้วโดดน้ำ ตูมตามจริง
ทวดต้องวิ่ง วุ่นหา ย่าแสนดี.........( ๗๖)
@ ย่าเป็นเด็ก สนุกเช่นนั้น อยู่นานมาก
แล้ววันหนึ่ง เริ่มกระดาก หนุ่มแอบสี
คือคุณปู่ ท่านเฝ้าประตู นอกพระธรณี
เป็นพระตำรวจวัง ชั้นดี ฝากรักมา.........( ๗๗)
14 พฤศจิกายน 2546 17:45 น.
tiki
เขียนกลอนเพื่อสำราญ
ให้ได้เพื่อนบ้านสักคน
ให้ได้ยินเสียงหัวเราะ
ให้ห่างไกลใครบ่น
เราต่างก็เป็นคน
ฝัน..ฝัน..เช่นเดียวกัน
อย่าเย้ย..อย่าเยาะ
อย่าปึ้ง...อย่าปั่น
อย่าง้าง..อย่าแง่ง
อย่าโหมแรง..แข่งฝัน
มาเป็นนักกลอนเรือนไทย
รักกันดีอย่างทุกวัน
สิ่งใดที่ขัดกัน
ลิ้นกับฟัน..ก็..อภัย
ใครว่าเป็นลูกแหง่
ร้องหาแม่ก็ร้องไป
เราจะเป็นอะไร
ก็แค่คนมาเขียนกลอน
แล้วมาอ่านให้สนุก
ให้เป็นสุขในอักษร
อ่านเชิงเพื่อนเขียนกลอน
แล้วให้นอนหลับฝันดี
14 พฤศจิกายน 2546 13:22 น.
tiki
@ พอยามว่าง จากเรียน เข้าห้องสมุด
ก้มหน้างุด คว้าหนังสือ ทุกเล่มอ่าน
ศิลปะ วาดเขียน ก็ชำนาญ
อีกร้องเพลง ดนตรีสำราญ ชื่นบานนัก .........( ๕๔)
@เวลาเรียน ก็เหมือนเล่น เย็นในใจ
ฟังคุณครู ท่านไซร้ ให้เก็บกัก
ท่านมอบศิษย์ เล็๋กเล็กนั้น ด้วยความรัก
คอยทายทัก บอกกล่าว เล่าวิชา ....( ๕๕)
@ เป็นชีวิต ที่น่ารัก ยามฉุกคิด
ถึงมวลมิตร จิตของฉัน แสนหรรษา
พวกเด็กเด็ก เรียนและเล่น เป็นเวลา
เก่งทั้งนั้น เรื่องภาษา บทกวี.........( ๕๖)
ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
@เวลาเรียน ขับร้อง หรือเล่นรำ
เจ้างามขำ ร้องและเล่น เป็นทุกที่
บนตำหนัก มีหลายสิ่ง เครื่องดนตรี
ของเจ้าจอม ท่านนั้นมี แม้นเปียนโน..............( ๕๗)
@ เป็นเวลา สนุกสนาน ตามประสา
ไม่ต้องคิด เครียดทำหน้า ว่าข้าฯโก้
แต่มีบ้าง ว่าบางครั้ง ก็คุยโว
แล้วอวดโต เบ่งทับกล้า ท้าทายทัก.........( ๕๘)
@ ที่ซอยหนึ่ง ศรีย่าน ที่อาศัย
สิบกว่าปี จำขึ้นไว้ ใจจำหลัก
บ้านเลขที่ หกเจ็ดแปด พิงพำนัก
เป็นแหล่งพัก ในวัยเยาว์ เจ้าจำดี.........( ๕๙)
@ เมื่อยังเล็ก แม่พาไป จ่ายตลาด
สิ่งไหนขาด แม่จดไป ได้ถ้วนถี่
ซื้อทุกอย่าง ตามรายการ ที่ควรมี
ทุกทุกที่ แม่พูดว่า กากี่นั้ง.........( ๖๐)
@ กากี่นั้ง คืออะไร นะจ๊ะแม่
ภาษาจีน ทั้งหลายแหล่ แม่ไม่สั่ง
สอนให้รู้ พูดไว้ คนไม่ชัง
กากี่นั้ง คือญาติมิตร สนิทกัน.........( ๖๑)
@ แม่สอนว่า เจรจา คราต่อรอง
คนขายของ ไม่ชังหน้า ว่าเย้ยหยัน
พูดจาเพราะ สุภาพมี ดีสารพัน
ทุกชนชั้น เขาจะชอบ คิดตอบความ.........( ๖๒)
@ เปรียบเช่นโค นันทวิศาล นิทานเก่า
ถูกเตะถีบ ถองด่าเอา เข้าคราดหาม
ถูกเทียมเกวียน เทียมไถ ไม่พยายาม
ฟังคนลาม ด่าทอ ไม่พอใจ.........( ๖๓)
ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
ตอน ห้า(๕) วัยจำความ (ต่อ)
@ พ่อโคถึก ฟังว่า ประสาโค
นายอวดโต ดุด่า ไม่ปราศรัย
เรียกไอ้ควาย โคฟังคำ เคียดช้ำใจ
ไม่ยอมเดิน ลากเกวียนไถ ให้ระกำ.........( ๖๔)
@ ครั้นนายเรียก พ่อโคจ๋า นันทวิศาล
กลับฮุยเล ฮุยลนลาน ถลาถลำ
แม่สอนแล้ว ก็พูดให้ ใจฉันจำ
จะพูดจา ทุกคมคำ น้อมคำนับ.........( ๖๕)
13 พฤศจิกายน 2546 21:57 น.
tiki
ตอน สี่ (๔) วัยอลวน.....ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
@ คุณพ่อหา ลูกหมา เอามาให้
เจ้าซีซ่าร์ นั้นไซร้ ตัวเท่าเมี่ยง
เป็นหมาพันธุ์ หมาแม้ว มาให้เลี้ยง
ถึงเป็นเพียง เจ้าหมา ก็น่ารัก .........( ๔๓)
@ เวลาเศร้า หรือปวดร้าว ก็นั่งเล่น
แบ่งขนม เจ้านั้นเป็น เพื่อนใฝ่ฝัก
ชวนวิ่งเล่น ยามสำราญ กันยิ่งนัก
ถ้าแม่ทัก ข่มขู่หา ก็ลากัน .........( ๔๔)
@...ค่ะคุณแม่ หนูมาแล้ว แจ้วแจ้วหนู
แม่ขู่ฟู่ หนูยิ่งรัก แม่ยิ่งนั่น
แม่ฉันสวย เทพธิดา วิลาวัณย์
แต่ทำไม แม่นั้น จึงดุจริง.........( ๔๕)
@ แม่ชอบไป คบคุณหญิง หยิ่งทั้งหลาย
แม่ไปไหน หนีบฉันไป บ้านคุณหญิง
บ้านท่านใหญ่ ทรัพย์สมบัติ มากทุกสิ่ง
ฉันเหมือนลิง วิ่งลุกลน ซนทั้งวัน .........( ๔๖)
@.วันหนึ่งบ้าน นั้นมีงาน เลี้ยงยิ่งใหญ่
คุณหญิงได้ สั่งจับฉลาก จัดของขวัญ
ฉันไปถึง เห็นเก้าอี้ เล็กเล็กพลัน
ร้องไห้ลั่น จะเอาเก้าอี้ ตัวนี้เลย ........( ๔๗)
@ คุณแม่โกรธ พิโรธนัก จะตีว่า
คุณหญิงแป๊ด ท่านมาหา ยิ้มแย้มเฉย
ว่าทิกิ อยากได้นัก ป้าให้เลย
ฉันดีใจ วิ่งเต้นเสบย เก้าอี้นั้น.........( ๔๘)
@ คราวนี้แหละ เริ่มแล้ว แม่แก้วเอ๋ย
อยากได้อะไร ชักเริ่มเคย ร้องไห้ลั่น
ลงดิ้นพราด จะเอาอะไร ได้ทั้งนั้น
เอาแต่ใจ ตัวพลัน ... มันไม่ดี.........( ๔๙)
ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
ตอน สี่(๔) วัยอลวน (ต่อ)
@ ช่างร้ายเหลือ คุณแม่ว่า ระอาแสน
จะมีใคร ร้ายเหมือนแม้น เท่าเจ้านี่
พอไปบ้าน ญาติคุณแม่ เขายินดี
หอบตุ๊กตา มาเร็วรี่ อวดให้ดู.........( ๕๐)
@ ทว่าฉัน นั้นแสนโกรธ พิโรธบ้าง
จะเล่นก็ ..... ไปแอบข้าง แถมข่มขู่
ไม่ให้เล่น ไม่เป็นไร ไม่อยากรู้
นี่แน่กล่อง คว่ำกลิ้งอยู่ เกลื่อนทั้งกอง.........( ๕๑)
@ คราวนี้ครา เห็นหน้าหนู เขากรูห่าง
รู้ว่าช่าง แกล้งเขา เข้าทั้งผอง
คุณแม่รู้ ถูกบ่นว่า หน้าไม่มอง
เข้าทำนอง หมาหัวเน่า อับเฉาจัง.........( ๕๒)
@แล้ววันหนึ่ง เมื่อฉัน นั้นสอบได้
ประถมสาธิต สุนันทาลัย ซึ่งแม่หวัง
ได้ที่สาม เข้าไปนั้น ดูเด่นดัง
เริ่มเรียนยัง ที่ใหม่ ชักได้การ ......( ๕๓)
@ พอยามว่าง จากเรียน เข้าห้องสมุด
ก้มหน้างุด คว้าหนังสือ ทุกเล่มอ่าน
ศิลปะ วาดเขียน ก็ชำนาญ
อีกร้องเพลง ดนตรีสำราญ ชื่นบานนัก .........( ๕๔)
@เวลาเรียน ก็เหมือนเล่น เย็นในใจ
ฟังคุณครู ท่านไซร้ ให้เก็บกัก
ท่านมอบศิษย์ เล็๋กเล็กนั้น ด้วยความรัก
คอยทายทัก บอกกล่าว เล่าวิชา ....( ๕๕)
@ เป็นชีวิต ที่น่ารัก ยามฉุกคิด
ถึงมวลมิตร จิตของฉัน แสนหรรษา
พวกเด็กเด็ก เรียนและเล่น เป็นเวลา
เก่งทั้งนั้น เรื่องภาษา บทกวี.........( ๕๖)
กลอนบทนี้
จึงขอทดแทนพระคุณชาติที่รักของข้าฯ
จึงขอทดแทนพระคุณศาสนาซึ่งบ่มจิตใจมา
จึงขอทดแทนพระคุณพระบรมราชวงศ์ซึ่งหล่อเลี้ยงตระกูลปู่ยาตายายข้าฯ
จึงขอทดแทนพระคุณพ่อ พระคุณแม่
จึงขอทดแทนพระคุณครูทุกคน ทุกสถาบันที่เรียนมา
เริ่มแต่สตรีวรนาฏ...ที่เก่าที่เดิม..บนถนนที่มีรถรางวิ่งเดิมนั่นแหละค่ะ
อนุบาลละอออุทิศ
ประถมสาธิตวิทยาลัยครูสวนสุนันทา...
....เท่านี้ก่อน....
และที่จะเว้นขอบคุณมิได้เลย คือท่านเจ้าของเว็บทั้งหลายที่กรุณาให้คุณทิกิ tiki
ไปเขียน เขียน เขียนไว้เปลืองหน้าเว็บเค้านั่นแหละ ค่ะ