10 กุมภาพันธ์ 2547 02:32 น.
tiki
บางสิ่งซึ่งมีไม่รู้ค่า
เรามีมากมายหลายสิ่ง
วางทิ้งวางทิ้งไม่รู้ค่า
วันไหนมองหันกลับมา
รู้ไหมว่าเรามีสิ่งใด..?
บางครั้ง....เรามี..หัวใจดวงหนึ่ง
ใครบางคนซึ่งแสนอ่อนไหว
แต่เรามิได้รู้ค่าใคร
ทิ้งเขาไว้...บนหอคอยแต่ลำพัง
ใครบางคนปราถนาความอบอุ่น
ความการุณย์เคยมีแต่หนหลัง
แม้นเพียงปลอบอ่อนโยนเพียงบางครั้ง
คือพลังให้ชีวิตคิดก้าวไป
แต่เมื่อเธอมีขีดข้ามหามบนตัว
บนหูหัวเธอตำแหน่งช่างยิ่งใหญ่
สิ่งเล็กน้อยสิ่งมีค่าควรเยื่อใย
เธอกลับปล่อยเขาไว้ตามลำพัง.....
เขาคือคน...คน..คน
..ซึ่งมีชีวิต
เขามีสิทธิ์มีชีวิต..นอกใบสั่ง
ควรได้รับ........ความอ่อนโยน..เป็นกำลัง
สู่อีกฝั่ง...ในอ้อมฝัน...อันเยือกเย็น
เขาคือคนผู้มีความปราถนา
ไฟในตา.....ร้อนเร่า.......ซึ่งมองเห็น
เลือดในตัว....ซึ่งอุ่นพล่าน...ซ่านกระเซ็น
แต่แฝงเร้น....ด้วยคนเป็น...แต่เย็นชา
คือความรักสู่กันวันละน้อย
คือหมั่นคอย...พรวนดิน...รดน้ำท่า
คือจัดแต่งใบ..ต้น..จนงามตา
คือคุณค่า...ของใจ....ผู้ใยดี
ของทุกสิ่ง...คนทุกคน...น่าสนใจ
การมอบความรักให้......ไล่ศักดิ์ศรี
ใจประทานเมตตาและปรานี
สวรรค์นี้....ช่างกระไร!...ใยเลือดเย็น ..?
. ในนามของความรัก
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
9 กุมภาพันธ์ 2547 15:48 น.
tiki
ขอบพระคุณล้นฟ้าแม่ขา...แม่ของลูก
จากวิญญาน....ถูกมัดผูก.......มาแอบซ่อน
มาแอบอยู่........ในครรภ์.........แห่งมารดร
เกิดก่อกร.......กายตน.......บนเลือดน้ำ
ถึงลำบากยากเข็ญสักเพียงไหน
จะน้อยเนื้อต่ำใจเหลือจะห้ำ
แม่อุดส่าห์ประคองลูกมิให้ช้ำ
เจ็บระกำมาตลอดยิ่งคลอดร้าว
แม่เจ็บปวดรวดกว่าคราหนไหน
สิบชั่วโมงผ่านไปเหลือจะกล่าว
นับเป็นการคร่ำคลอดนานหยอดยาว
ทรมาณเจ็บร้าวสุดพรรณนา.....
อยากไม่อยากได้ลูก...ลูกมิรู้
ด้วยเหนื่อยยากสุดผู้....ผ่อนจะว่า..
ต้องแบกรับสารพัน..อันเหนื่อยล้า
ทุกทิวา...ทุกราตรี...ที่คับแค้น
แม่เจ็บจำ....เคืองขามและ แค้นคาด
ถูกเหล่าญาติ..ซ้ำกด ....กำสรดแสน
แต่เลี้ยงลูก....มาด้วยกาย.....ใจมากแม้น
เทพธิดา.....งามล้ำแดน......ของลูกนี้
พระเดชพระคุณล้นฟ้ามหาศาล
สุดว่าจักคืนผ่านให้หมดหนี้
แม่เจ็บกาย...เจ็บใจ...ทุกข์ทวี
ลูกคนนี้.......มีแต่ทำ....นำร้อนใจ
ช่างด้านดื้อ.....ถืออิสระ....เกินจะเทียบ
มิยอมให้......ใครเหยียบ.....ฤๅย่ำได้
อีกดึงดื้อ.......ถือตน....ชนชั้นใด ?
แม่เหมือนไม่ เตบเห็น...ดั่งเป็นมา
ซึ่งอบรม.....บ่มล้วน......ถี่ถ้วนนัก
เหตุด้วยรัก........ห่วงลูก......พะวงหา
เหตุด้วยห่วง......แสนห่วง .....บ่วงวิญญาน์
ลูกเหมือนบ้า.......ไม่ปรานี.......แม่นี้เลย
ใกล้วันเกิด......ลูกแล้ว......แม่แก้วฟ้า
จะกราบกราน.......บาทมารดา.....ของลูกเอ๋ย
จะยกเท้า.......แม่มา........ให้หน้าเกย
จะกราบแม่........หมดกว่าเคย......ทั้งใจกาย.....
พระเดชพระคุณ....ล้นฟ้า......มหานภ
มิเคยจบ........สำนึก........จวนจวบสาย
หากผ้าเหลือง......ไม่ยกนำ.......สาธยาย
คงจะร้าย......สามโลกสาป.......ตายบาปแทง
ด้วยพระคุณ......เมตตา......แห่งผ้าเหลือง
ได้ขุดทิ้ง.........ขัดเคือง....เรื่อ.เรืองแสง
สาดสำนึก.......สู่ใจ........ให้แสดง
ธรรมะแจ้ง........เจิดจ้า.........กล้าประกาย
ให้ลูกรู้......พระคุณแม่.....แต่หนไหน
ฉุกจับใจ......สำนึกตน.....คนชั่วร้าย
ชาตินี้จะ.....ลบคราบ.......บาปอันตราย
ขอสลาย.....ทุกข์แม่......แต่เนิ่นนาน
ลูกกราบเท้า........แม่ที่รัก.....จักขอกราบ
ลูกซึ้งทราบ.......พระคุณล้น........ที่พ้นผ่าน
ที่ครอบหัว......ยกให้ลูก.....ถูกทุกวาร
ใครประจาน......แม่ฝ่าฟัน....กั้นทุกทาง
นี้ชีวิต .......แทบเท้า......ลงกล่าวถ้อย
กราบฝังรอย..........พระคุณแม่.......ผู้แต่สร้าง
ผู้รักลูก........กว่าผู้ใด.....ร่มใหญ่กาง
โอบปกปัก......รักมิห่าง.........ทุกเวลา
. ในนามของความรัก แด่แม่ผู้มีพระคุณสูงสุดของข้าฯ
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
9 กุมภาพันธ์ 2547 05:08 น.
tiki
วันนี้.......คือวันนี้.....มีที่มา
จากวันวาน...สู่วันหน้า...มีจุดหมาย
เด็กวันนี้.......เป็นคนดี....บวชเรียนกาย
อยู่ภายใต้....ผ้าเหลือง...อันเรืองรอง
นั่นผู้ใหญ่....ใยนั่งราบ....กรานกราบเด็ก..?
เขานั้นเล็ก...ใครเล่าบอก...ไหว้.!..ใจหมอง ?
นี่คำถาม..หรือ?จะได้ตอบ...ให้ชอบทำนอง
เค้าไหว้ธรรม....ผ้าเหลืองส่อง...ละอองตา
แค่บวชเรียน...เหตุไฉน....ใยปรับตำแหน่ง
จากเป็นเด็ก.....กลับมาแซง....แข่งขึ้นหน้า?.....
ขอคำตอบ....หายชอบกล...มนต์มายา ?
สุดจักรวาล.....ห้วงสังสาร์ ...อันเหยียดยาว
พระเดชพระคุณ....เพื่อนเอ๋ย...เราจะไข
ในทำนอง.......แห่งหนใด.......ในห้วงหาว
ที่เวียนเกิด.......เวียนตาย.........ได้เรื่องราว
มันจะเศร้า......ร้าวไฉน.....ไร้คนดี ?
เห็นคนแก่.......เหล่านั้นไหม......ได้เคยไหว้?
แต่ต่อไป......เขาจะไหว้......เราทุกที่!
ช่วยตอบหน่อย......เขาจะไหว้เรา......เรื่องอะไรมี ?
อ้อ...ด้วยเหตุที่........เขาจะต้องตาย.......ไปเกิดกัน
เมื่อมาเกิด........เป็นเด็กใหม่........ได้เป็นลูก
หรือเป็นหลาน......มาพันผูก.......ไม่เหหัน
หรือหากเกิด........มาเป็นศิษย์......คิดดึงดัน
ก็ทุกวัน..........ก็ต้องไหว้......ให้มือเรา
อ้อเข้าใจ.....แล้วตรงนี้........แต่ขออีกที
เหตุใดเรา........ต้องไหว้เด็กนี้......ที่บวชเล่า?.....
เออ...ตรงนี้.......ฉันจะตอบ.....ความชอบเอา
ไหว้ดีใจ......ไหว้ไว้เจ้า......จงดีใจ
ด้วยหากว่า........เขาเรียนธรรม........เสียแต่เด็ก
อาจเป็นเอก.......ในทางธรรม......ให้ใจใส่
หากเราเกิด.......มาชาติหน้า.........เป็นลูกไซร้
ย่อมสบายได้........มีพ่อดี........เป็นศรีแก่ตัว
หรือหากเรา.......เกิดตายไว......ไปเดี่ยวนี้
อาจมาเกิด........เป็นคู่ชีวี........ใช่เรื่องหัวว
มันช่างแปลก.........หากคิดไป.........ให้นึกกลัว
อย่ามามัว........คิดไม่ดี.....ที่บวชเรียน..
กลอนทั้งนั้น......ในวันนี้........เรื่องที่ไหว้
แต่ประเด็น.......ไว้สอนใจ........ให้คิดเขียน
อย่าลำพอง........คะนองไป.......ในวนเวียน
เด็กจะเปลี่ยน......เป็นผู้ใหญ่.....ในไม่ช้า
อย่าเหยียดหยาม..... ผู้อ่อนวัย.....ไม่ดีงาม
ไม่ลุกลาม.....คนเกิดก่อน.....วัยสูงกว่า
ต่างเคารพ.....กันและกัน....ด้วยธรรมา
จึงจะอยู่........ในโลกา........สันต์วิธี
. ในนามของความรัก ระหว่างมนุษย์
ชีวิตล้วน.....ถึงที่สุด........ไม่หน่ายหนี
ขอปัญญา........พีงบังเกิด......ทุกชีวี
จบบทนี้......วัยวรรณะมี....อยู่ที่ธรรม..
ทิกิ_tiki
ด้วยธรรมนำมาให้ประสบ
จึงได้พบผู้คนเคยรักใคร่
ล้วนเป็นญาติเชื้อสายกันมาจากอาลัย
ล้วนมาได้รักใจแต่ละคน
ขอประสบพบแต่ใจใสเป็นสุข
ขอจบผ่านพ้นทุกข์ในทุกหน
ขอเลิศคำล้ำค่าคราใครยล
ขอทุกคนเลิศล้ำค่าอักขราไทย
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
8 กุมภาพันธ์ 2547 14:08 น.
tiki
ช่างรินรดหลั่งมา อักขราเอ๋ย !
ช่างสดใสเหมือนเคยจากจิตข้า ฯ
ช่างเลือกเฟ้น...ใจงาม...ยามวันทา
ช่างล้ำค่า.....บนพาน....กลางลานเมือง
มองด้านใด........ใสกระจ่าง......กลางพุทธพจน์
งามปรากฏ.....ใจพิสุทธิ์....จุดนำเรื่อง
แม้นโลกีย์....จะเกี่ยวคู่...ดูไม่เคือง
ด้วยเป็นเรื่อง.....ส่วนกาย....คล้ายส่วนตัว
...
ที่ข้าฯ รัก......หนักหนา.......อักขราท่าน..!
งามจำนรรจ์......สรรวาจา....มาเล่นหัวว
ช่างเบิกบาน......แย้มยิ้ม......กริ่มเย้ายั่ว
ให้ผู้คน.......เมามัว.....ยั่วให้เมา..!
เหมือนบางคร้ง.....หลงใหล.....ใครเอ่ยถ้อย
ทีละน้อย........คอยเอาใจ.......ไม่อับเฉา
อีกหลั่งบท.......พจนา......มาบันเทา
ให้ร้อนเร่า......เบาสลาย.......กลายจากใจ
ดังบทฝัน...นิรันดร์กาล....ซึ่งข้าฯหลง
ใจพะวง.....คิดถึงเจ้าฯ......เอาใจใส่
จะเมื่อนี้.......เมื่อหน้า.....หรือเมื่อใด
จะรินใส.......ไล้แก้วพจน์.....รจนา
โธ่เอ๋ยใจใส ใยเจ้าเขียนอะไรให้แก้ไขซ้ำแล้วเล่า
แล้วไม่เห็นเจ้าเปลี่ยนสิ่งใดให้ข้าฯช้ำเหลือกระไรใจอับเฉา
เปลี่ยนแล้วก็ขึ้นความเก่า...ช่างเสียใจ ..นะ ใจเอ๋ยใจ
8 กุมภาพันธ์ 2547 13:27 น.
tiki
ดังกุหลาบฝัน...นิรันดร์กาล
ดุจดังกุหลาบหวานจารทุกเช้า
กลีบของเจ้าบานคลี่สีอ่อนหวาน
เป็นดั่งความรักข้าฯ ในดวงมาน
คลี่กลีบบานสะอาดสะอ้านยามเจ้าเคียง....
ฤาเจ้าฯเฉียดผิวผ่าน..จารถึงข้าฯ
คมวาจา.....ซ่านใจ...ใครจะเลี่ยง..?
รักของเรา......ช่างอ่อนหวาน.......ปานสำเนียง
กลีบกุหลาบ....จะเบนเลี่ยง...เสียงฝนฤา...?
ที่เม็ดฝน....ปนกลิ้ง...บนกลีบเจ้า
เหมือนน้ำตา....ข้าฯซึ่งเร้า...หัวใจถือ...
หากไม่รัก.....ข้าฯจะหลั่ง....ให้ร่ำลือ
น้ำตาใจ....หยดต้องมือ...ทุกวารวัน
เพราะหัวใจ....ห้องนี้....ที่มีเจ้าฯ
จะไม่ปล่อย....กุหลาบเฉา.....หรือหนาวสั่น
จะไม่ปล่อย........ให้เจ้าตาย........ไปจากกัน
กุหลาบฝัน.......จะประคอง....คล้องรักเดียว
ทิกิเขียนให้ ยายา...จากบทกลอนยายา
Rose of Love .... 57467
...
Our love is like a rose
It blossoms everyday
Its like my feelings for you
Blooming up when you come my way
The petal on the rose
Reminds me of our touch
That we give each other lovingly
To show that we care so much
The water on the rose
Are the tears from my eyes
To say that if I dont have you
My heart would break in cries
I care so much about you
I wont ever let the rose die
Im always going to love you
Ill never say good-bye
ยายา..yaya...
46340 - ผู้ชม 8 ผู้ตอบ 1
Written by : 57467 _yaya...
Posted by : รหัสสมาชิก : 6594 - 57467
ดังกุหลาบฝัน...นิรันดร์กาล
หอมสะคราญหอมนานซ่านไหว
หวานกุหลาบดังทาบลงกลางใจ
รักนิรันดร์ฝันไกล กุหลาบจารไว้ในดวงมาน
** โอ้โห กลอนไพเราะมากๆเลยค่ะ ชอบจัง **
จาก : ~::นางมารพเนจร::~ unlogin.
รหัส - วัน เวลา : 217122 - 08 ก.พ. 47 - 14:28
ขอฝากงานนี้ไว้ก่อนตอนบ่ายบ่าย
ยามกลับมาจะขจายให้พัดผ่าน
ใจ ~::นางมารพเนจร::~ ..ได้หวานซ่าน
จากทิกิ..และ..ยายา...หวานซ่านลานกลอน...
ทิกิ_tiki
**************************************************************
อิอิ จำบทกลอนของครูกลอนเก่า
จะเป็น
ท่านอังคาร กัลยาณพงษ์ .
หรือใครก็ไม่ทราบแน่เพราะอ่านตั้งแต่เด็ก
กุหลาบทำเจ็บ......
.
โอ้หนามกุหลาบ..........เหน็บอุระเจ็บมิรู้จาง
นายพรานธนูวาง.............. มิกขม้วยมิร่ำไร
พิษหนามระบมบ่ม............... อุระตรมระอุใน
เจ็บจอดสลักใจ.........ชีวิตม้วยมิลืมแผล
อาจจะผิดพลาด
ต้องขออภัยเพราะพิมพ์จากความจำนานมากแล้ว อิอิ
จาก : รหัสสมาชิก : 4068 - ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
รหัส - วัน เวลา : 217420 - 09 ก.พ. 47 - 13:02
พระเดชพระคุณขอบพระคุณคำครูท่านงามเหลือ
ทิกิ_tiki
ดังกุหลาบฝัน...นิรันดร์กาล
******************************************************************************
. ในนามของความรัก
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
หน้าส่วนตัว
787
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
