12 เมษายน 2547 05:20 น.
tiki
@..คือภาพงามของใจซึ่งเขียนงาม..@
รินน้ำตาห่มอะคร้าวในเช้านี้
ถามรวีรักของข้าฯ อยู่ที่ไหน..?
ถามนภาฟ้าแสนกว้างร้างหรือไร ?
ข้าฯ โยนใจอยู่ทุกวัน...ฝันทุกคืน
เกศาเธอคนหนึ่งพึงเขียนรูป
อีกคิ้วซ้ายใครมาปลูกดูน่าชื่น
แล้วคิ้วขวา คือของใครดูกลมกลืน
จมูกรื้นไล้ระบายปลายพู่กัน
สองนัยนา จับเอางามเคยถามเสมอ
สองแก้มเผลอ..ของใครกัน นำมาสรรค์
วางแปรงสี เขียนระบาย ..ดั่งสายจันทร์
เอื้ออะคร้าว....ริมปากนั้น....ช่างเพราะพราย
แล้วเป็นรูปเป็นกรอบผ้าใบใหญ่
ในท้องฟ้าอ่าอำไพเมื่อยามสาย
คือรูปฝันซึ่งใส่กรอบมาเรียงราย
ให้เจ้าสายใจพี่ให้ดีใจ
แล้วแลล้วนภาพฝันอันอาบจิต
ที่ครุ่นคิดคือภาพงามซึ่งเขียนให้
จะเป็นใครคนไหนไม่สนใจ
คือภาพงามของใจซึ่งเขียนงาม
ทิกิ_tiki 12:14
April 11,2004
@..คือภาพงามของใจซึ่งเขียนงาม..@
สงวนลิขสิทธิ Copyright ® ....
All rights reserved ๏ทิกิ_tiki ๚
11 เมษายน 2547 20:05 น.
tiki
.
ตอบค่ะ
@ ..บอกคำเดียวว่าเรนเป็นน้องรัก
ซึ่งไม่เคยนึกมาก่อนนักว่าจะมาพบได้ที่นี่
มาพบคนใจใสเขียนกลอนใจซึ่งดี๊ดี
ก็คล้ายคล้ายพี่ทิกิชอบทำตามใจตัวเอง..@
@.. ที่นี่คงเป็นเช่นเอ็นไซโคลพีเดีย
นักเขียนเก่งเก่งเสียจนเราไม่กล้าเบ่ง
อย่างคนใหม่ * น้ำตาซาตาน* นะยอดเก่ง
อ่านแล้วเฮงเหมือนถูกล็อตเตอรี่ที่หนึ่งมา..@
@..เขียนโคลงเก่งอย่าง**คุณหมอวฤก**
เขียนกลอนซึ้งรู้สึกกว่ามากหน้า
ขออภัยเวลาน้อยตอบเรนจ๋า
เรนอย่าว่า ถ้ามีเวลาจะเขียนต่อนะ..@
แบบหลบฉากไปทำธุระก่อนทิ้งไว้แค่นี้ก่อนอะดิ
19:00
April 11,2004
@ ..คุณราชิกาคนงามและนามเพราะ
เขียนเรื่องได้เหมาะเจาะเพราะเหลือค่ะ.
คุณอัลมิตรา ลือนามตามอ่านดะ
รู้ไหมจ๊ะเขียนเก่งทุกบทตอน.@
@...*คุณตูน*ใครก็รักไม่จักแกล้ง
อย่าระแวงไม่มีลืมปลื้มสมร
คุณ *ผู้เฒ่า* เข้าทีหลังดังบทกลอน
อ่านแล้วนอนไม่หลับขับสวดมนต์....@
@....... ** คุณติตรากร** พรสวรรค์งานกลอนสวย
สรรค์อำนวยสถาปัตย์กลอนสอนได้ผล
.**คุณปีกฟ้า **ดูแลเว็บให้ผู้คน
ไม่ชอบเขียนแต่ขอบยลคนเขียนกลอน....@
**รดา **น้อย กลอนดีไม่มีเปรียบ
รู้จักเทียบชีวิตใครได้ดังสอน
**คุณโกโรโกโส**โก้นักกลอน
ชอบแอบเขียนก่อนนอนดึกทุกคืน
**คุณเลขคี่**มองดีดีมีเลขคู่
เขียนกลอนดูน่ารักไม่จักฝืน
คุณก่อพงษ์ กอพอ มาต่อยืน
เขียนกลอนพื้นสนุกสนานสำราญใจ
คุณรัถยานามเพราะเหมาเขียนฉันท์
อ่านทุกวันสุขสำคัญฉันท์ชื่นใส
คอมพลีทลีเขียนละครตอนสุขใจ
เธอนั้นไซร้รักดนตรีกวีดัง
ซอมพลอ น้องพา คนน่ารัก
ใครรู้จักติดใจในมนต์ขลัง
*พู่กันของหูกวาง**น่ารักจัง
สาวสาวตั้งใจรอพ้อรักกลอน*
**ช็อคโกแล็ต**คนน่ารักมักได้พบ
ใครประสบชอบจริงใจไม่หลอกหลอน
**นางฟ้าซาตาน**พานประสบพบงานกลอน
ไม่พร่ำวอนอ้อนพบเธอเจอทุกวัน
คุณเมจิคใจดีที่หนึ่งกลอน
อ่านก่อนนอนสบายใจได้ในฝัน
อาภาภัส สาวสนุกรุกรำพัน
คนสำคัญทักทุกคนไม่บ่นใคร
ดูแม่จิตสนุกสนานงานสาวสาว
เล่นสงกรานต์น้องไม่หนาวเพราะสาวใกล้
คูณชัยชนะวาทะกล้าน่าแปลกใจ
แต่งโคลงกลอนให้ใครใครไม่ลงเอย
**คุณเมกกะ**นะคะเขียนกลอนสวย
ซึ้งเสียด้วยไม่เจ้าชู้คงไม่เฉย
**ผู้หญิงสีม่ววง**เกลียดคนลวงเพราะเธอเคย
เจ็บแล้วเลยทั้งยึดคำถือน้ำใจ
จะทำงานการดี ต้องมี **ฤกษ์**
เป็นผู้เบิก คุณความดีที่มีให้
**ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม** เสริมส่งไกล
เพราะบรรจงเขียนงานให้ใครทุกคน
....ขออนุญาตเว้นไว้ในแค่นี้
อ่านของเรนอีกทีดีอีกหน
เพื่อเข้าใจจิตใจน้องทุกคน
ขอกุศลของเรนเป็นตอบคืน
ให้ทุกคนเมตตาและรักใคร่
และคล้องใจซึ่งกันและกันให้หวานชื่น
ขอเมตตาและอภัยเป็นจุดยืน
ให้รักคืน**Thaipoem** ให้เต็มใจ
ทิกิ
....@..._,.-:*``*:-.,_. ใน,.-:*``*:-.,,.-:*``*:-นาม .,_,.-:ของ*``*:-.,_,.-:*``*:-.,ความ_,.-:*``*:-_,.-:*``*:-.,รัก .,_,.-:*``.`*:-...@-
.เรนรัก..พี่ทิกิจัง....
rain..
เรน..รักพี่ทิกิ..นะคะ
ผู้หญิง..คนนี้..
เธอมี..ความรัก..มากมาย.มาให้..
มี..ท้องฟ้า..ตรวจตรา..หัวใจ..
ไม่มีพิษภัย ...ถ้าเรน..ได้ใกล้..ตัวเธอ..
รัก..ที่สุด..
บริสุทธิ์..ไม่ใช่..แค่เพ้อ..
ให้..ประสบการณ์..ทุกสิ่ง..ที่พบ..เจอะเจอ..
ย้ำเสมอ..เธอมี.. หัวใจ..ดี้..ดี...
งาม..ถ้อยคำ.. ที่กล่าว..
บอกทุก..เรื่องราว..กับ...ประสบการณ์...ที่มี..
อีกครั้ง.. กับพื้นที่..ตรงนี้...
อบอุ่น.. เพื่อนพี่.. ก็เธอมี.. หัวใจ... ให้...เรน.. มากมาย...
กำลังใจ..ให้..พี่คนดี..
อย่าท้อ .. เรนจะ อยู่..ตรงนี้ ที่ใกล้..
..บทกวี ..เขียน . จากใจ...
ก็ เรน..อยากให้ ..พี่สาว ...ได้รู้..
.............................................
เรนเชื่อนะคะว่า...การที่เด็กๆได้พูดคุยกับใครสักคน
ที่เค้า..ไว้วางใจ มีน้ำใจ หยิบยื่น ความเข้าใจ
เป็นเพื่อน.ปลอบโยน..ชี้แนะ.. ด้วย..ความอ่อนโยน
ท่าที..ที่อบอุ่น เป็นมิตร ..ด้วยความจริงใจ
เพียงแค่นี้ เรนเชื่อคะว่า..สิ่ง ที่เด็กๆทำ ให้ผู้ใหญ่หัวหมุน..อยู่ทุกวันนี้..
คงอาจ..เป็นแค่..ต้องการ.... เรียกร้อง ความสนใจ.ก็...เท่านั้นเอง
หากว่า .ครอบครัว...ให้ความเข้าใจ..
ใกล้ชิด..เปิดใจกว้าง..รับฟัง..
เรน.ว่า..โลกของเด็กๆ ไม่ยาก..ที่จะเข้าใจ...
อยู่ที่ว่า..คนใกล้ชิด หรือ..ครอบครัว
จะให้ความสำคัญ..กับตรงนี้..มากน้อย แค่ไหน..
อย่างเช่น การที่เค้าอยากจะไปเที่ยว. ก็คง.เพียงแค่.อยากเรียนรู้ .
สังคมภายนอก.. หรือไม่ก็ สภาพแวดล้อมใหม่ๆ.. หรือไม่ก็ เพื่อนใหม่..
นอกเหนือจาก..สังคมของพ่อแม่..
ถ้า..ไม่ยอมรับ ..หรือไม่ยินยอม..
ให้เค้า ได้มี..โอกาส..ได้ฝึกการตัดสินใจ ด้วยตัวเอง..
เรน..ว่า เป็นสิ่ง ที่ไม่ถูกต้อง..
.เชื่อว่า เค้าต้องรู้จักที่จะ..หลีกเลี่ยง..ที่ที่มีอันตราย
หรือในกรณี ที่เกิดปัญหา เค้าก็จะรู้จัก ที่จะ แก้ไขปัญหา
ด้วยตัวของเค้าเอง ...วิเคราะห์ หรือหลีกเลี่ยง..ด้วยเหตุด้วยผล
ที่ได้รับการสนับสนุน..หรือคำแนะนำจาก ผู้ใหญ่...
เรนเชื่อคะว่า..เมื่อเค้า เติบโตเป็นผู้ใหญ่..
เค้าจะต้องเป็น..ผู้ใหญ่ที่ดี..อย่างแน่นอน..
เรนชอบที่นี่.. ชอบที่จะเข้ามาอ่านบทกวี.
ชอบสิ่ง.ที่พี่ๆสื่อ..
ความเอื้ออาทร..ห่วงใย..ความมีน้ำใจ.
เรน..สัมผัสได้. ที่นี่.. เป็นสังคม..ที่น่ารัก..
.เรน.ผูกพัน ..ที่นี่ ...
อยู่ที่บ้าน..หรือในโรงเรียน..
ถูกกำหนด..ด้วยกฏเกณท์..มากมาย..
ต้อง..ทำตาม..อย่างหลีกเลี่ยง..ไม่ได้..
กฏ..ระเบียบ.เป็นการสร้างวินัยที่ดี..เรน..ยอมรับ..
แต่บางครั้ง.. การได้รู้จัก..ผ่อนคลาย..กับสังคม..โลกภายนอก..
มีพี่..มีเพื่อน..ได้พูด ได้คุย..ได้แลกเปลี่ยน...ทัศนคติ...
มุมมอง..ของแต่ละคน..
กล้า.ที่จะพูด..ให้ใครสักคน..ได้รับรู้.โดยไม่บิดบัง..
ที่นี่..เหมือน....เอ็นไซโครพีเดีย..ที่เด็กๆ..อยากได้..
การถูก..ยอมรับ..
ซึ่ง..คนใกล้ชิด ..มักจะมองข้าม...
พยายามที่จะอธิบาย..สิ่งที่คิด ..และรู้สึก..
ตัดสินใจเลือก..สิ่งที่ตัวเอง..คิดว่าดีที่สุด..
.เรน รัก..บทกวี..ของพี่ๆ..เพื่อนๆ..ทุกคน..
รักการเขียนที่..อิสระ.
ชอบที่จะเข้ามาอ่าน..งาน..ที่มีคุณค่า..
แตกต่าง..ในแนวคิด.. หลากหลาย..ความรู้สึก..ของ....อารมณ์.
..เรน..ไม่ชอบ..
แนวคิด.. ที่เป็นไม้บรรทัด..เหมือนๆกัน..
ที่นี่..มีมากมาย..หลากหลายสีสรร..
ที่สามารถ.. เลือกอ่าน..เองได้..
บางอย่าง..อาจเหมาะ..สำหรับบางคน..
แต่.บางคน.. อาจไม่เหมาะ..สำหรับบางอย่าง..
อิสระ..ในสิ่ง..ที่เรน..อยากปลดปล่อย..
นอกกรอบ.. ในแบบ..ที่เรน..ต้องการ..
เรน..รัก..ที่นี่..
บ้านกลอนไทย..
ก็.. ที่นี่..ให้เรน..เลือกได้..
ในสิ่ง..ที่เรนรัก..
และ เรน.ก็เลือก..ที่จะทำ..
ใน..สิ่งที่เรน..รัก..
คือ.. ได้เขียน.. ให้พี่ๆ..ได้อ่าน...
เป็นสิ่ง.. ที่เรน.. ชอบ..นะคะ..
..เรน..ฝากให้ พี่ทิกิ ..คอมเม้นท์ ..งาน..เขียน..ชิ้นนี้ ..ให้เรน ด้วยนะคะ..
ก็ ..พี่ทิกิ ..บอกให้เรน ..เขียน ..
..อย่างที่เรน ..อยากจะเขียน.. นะดิคะ..
..เรน..ขอบคุณ..นะคะ..
โห้ยย ..แบบ..เรน..ขอร้อง.อ่านงาน..ของเรน..ชิ้นนี้..
ขอพี่ทิกิ..เก็บ วิชา .. อักขรวธี วจีวิภาค วากยสัมพันธ์ ไว้ก่อน ..นะคะ..
ก็ เรน ..ยังทำ..ไม่ได้..อะดิคะ.. ..
พี่ฝากเม้นท์ให้ทุกคนเม้นท์เลยค่ะ
สำหรับท่านที่ไม่ได้ลงเพราะหน้านี้น้องเรนเขียนยาวมาก
ต้องพอเท่านี้ก่อนขออภัยไว้คราวนหน้าค่ะ
@บอกรักเพื่อนพ้องเว็บไทยโพเอ็ม @
ทิกิ_tiki
2:14 12 เมษายน 2547
11 เมษายน 2547 03:17 น.
tiki
ปลิดกลีบ ...โปรยลา
มือนางวางแนบข้าง............มือพี่
นิ้วสิบเคยยกพลี.....................ส่งให้
ออกปากสิ่งใดมี.......................เธอจัด.....ให้เฮย
พี่มิเคยต้องใช้.....................สั่งเค้นวาจา
เพียงเปรยเคยสั่งคุ้น.................สิ่งใด
เธอเร่งจัดการไว.....................บ่ช้า
ยามสารส่งฝากใจ....................จากพี่
เธอส่งมอบตอบกล้า.................ซื่อแท้มิตรเรือน
คนเคยอยู่คู่เคียงเรียงร่วมกัน
ยามถึงวันจากจร..ห่อนใจหาย?
จะมีหรือ ? เคยชิดอยู่คู่เคียงกาย
ปราถนาสิ่งใดเธอให้มา
บริการเสมอมาทุกคราเอ่ย
ใจจะเผยความอัดอั้นก็มิว่า
เป็นคู่เคียงเรียงอาทรมิคลอนครา
ถือเหมือนว่าเป็นคู่สร้างมิจางจร
ใครคนหนึ่งรำพึงถึงหนึ่งนาง
แล้วอ้างว้างเมื่อน้องนางต้องถอดถอน
ใครหรือเล่า ? จะรู้ใจทุกบทตอน
จะรู้คุณแกงร้อนเมื่อไร้ฟืน
ยามอยู่เคียงรู้ไหมใครคนนี้
ทำทุกอย่างจัดทุกที่ทั้งหลับตื่น
เป็นแม่บ้านแม่งานทุกค่ำคืน
น้ำตารื้นนึกถึงวันผันจากลา
เมื่ออยู่ใกล้ไม่มีใครรู้ค่าคน
ต้องจากไกลจะฉงนรู้คุณค่า
แต่เลือกทางนั้นไซร้ไปมายา
ก็สุดทางต้องร้างลาขออย่าคืน....
ทิกิ_tiki
๒:๐๗
เสาร์ ๑๐ เมษายน พุทธศํกราช ๒๕๔๗
10 เมษายน 2547 10:44 น.
tiki
@,.-:*``.ขอนิดเดียว ไม่ขอมากกว่านี้.:-...@
``...*:-.,_,.-:* `@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_
@.......กลางแมกไม้ในสวนท้ายร่มใบพฤกษ์
ผสานเสียงแทรกรู้สึกแสนหวั่นไหว
ฉันเดินทั่ว..ฝากรอยเท้าในสวนไว้
พร้อมฝากเสียงผ่านไปให้เธอยิน...@
@.......เสียงจากใจฝากให้เธอผู้น้ำมิตร
แนบสนิทกลางใจให้หมดสิ้น
เสียงน้ำใส..ไหลเซาะ..ละเมาะริน
ราวเสียงพิณเทพบรรเลง..ล้อเพลงธรรม...@
@.......ทุกทุกรอยรายทางข้างที่เหยียบ
ใจที่เงียบกลับโชนสว่างอย่างลึกล้ำ
ใจซาซบบัดนี้สยบเธอเต็มคำ
หากด้วยกรรม..ธรรมที่เห็น...เป็นเพลงรอย...@
@....... ทุกใบหญ้า...คราที่เหยียบ..เทียบเสียงสมาน
ใจประสาน...ใคร่เห็นหน้า...ไม่ล้าถอย
ถึงจะห่าง...แต่อย่าหมาง...ใจค้างคอย
ใจฉันลอย....แนบไม่เลือน....**เพื่อนก่อนนอน**...@
@.......ทุกราตรี....มีแต่เธอ...คอยเป็นเพื่อน
ทุกยามเยือน....เธอเอื้อนรับ...สลับสอน
ในบางครั้ง....ฟังเสียงเธอ...ช่างยอกย้อน
แต่ก่อนนอน.....คืนก่อนนั้น....ฉันดายเดียว.......@
@....... ยังคงท่อง....สื่อเครือข่าย....คล้ายหงอยเหงา
ยังคงเฝ้า....มองหา...หน้ายังเหลียว
แต่ไร้เธอ....เธอเท่านั้น....หนึ่งนั้นเทียว
จะเกาะเกี่ยว....คือมิ่งมิตร......นิทรา.นั้น....@
.@.......หวังรักแสน..หวานนี้..มีเธอใกล้
ฝันฝากใจ..ให้ดวงดาว..พราวความฝัน
หวังเคียงใจ..ไปกับเธอ..ชั่วนิรันดร์
ขอเพียงนิด....ขอเพียงฉัน...กลางใจเธอ...@
,...@...-:*``*:-.,_,.-:*``@...*:-.,_,.-:*`` จะขอฝัน..อีกสักวันจะได้ไหม? ``@...*:-.,_,.-:* `@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_
....@..._,.-:*``*:-.,_. ใน,.-:*``*:-.,,.-:*``*:-นาม .,_,.-:ของ*``*:-.,_,.-:*``*:-.,ความ_,.-:*``*:-_,.-:*``*:-.,รัก .,_,.-:*``.`*:-...@-
ทิกิ_tiki
,_@,.-:*``*: ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*ไร้สีสัน :-.,_,.-:*``*:-วรรณะ.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_เพศวัย.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*ไร้ตัว,``*:- ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,ตน_,.-:*``*:-.,_,.-:**:- :-...@
@,.-:*``.ขอนิดเดียว ไม่ขอมากกว่านี้.:-...@
ทิกิ_tiki
จารเมื่อเช้าวันเสาร์ @ ๑๐ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๗
เช้า..อันสดใส
ในเมฆสีเทากลางฤดูร้อนที่แปลก
...เย็นเสียด้วยซ้ำ สบายมากค่ะ
9:22 a.m.
April 10,2004
9 เมษายน 2547 23:51 น.
tiki
แม่จ๋า แม่กลัวอะไรจ๊ะ
แม่นะคะ แก่แล้ว...ใครอยู่ข้าง
ยามแม่แก่ แม้นสมบัติ ก็อ้างว้าง
ลูกทุกคน ต่างไปทาง ห่างแม่กัน
เข้าไปกอด ถอดใจ ไม่ห่างแม่
สองตาแล สงสารแม่..สุดจะกลั้น
สองมือทำ..ส่งผลไม้..ให้แม่พลัน
แม่จ๋าแม่...กล้วยไข่ฉัน อร่อยจัง
นี่ขนุน นี่ขนม นี่อาหาร
แม่ไม่อยากรับประทานอย่ามาสั่ง
ไม่ลืมว่าความจำนามลามเลือนดัง
จะเอ่ยปากเรียกสักครั้งต้องตั้งจำ
นั่งคอยคิดมิตรคนไหนคอยใกล้แม่
ไร้คนคอยจะแยแสดูแม้ขำ
แสนสลดบทช่วงท้ายใครช่วยทำ
ใครจะนำช่วงสุดท้ายใครช่วยดู
นึกถึงวันกรรมบังจำชังนัก
บอกแม่จ๋าลูกนั้นรักจะเคียงคู่
จะปลูกบ้านหลังใหญ่ไว้เชิดชู
แม่ไม่รู้เป็นอย่างไรไม่ยอมฟัง
จึงคลาคลาดพลาดพลั้งรั้งไม่ได้
ต้องจากไกลเปลี่ยนบ้านแต่หนหลัง
นึกวันเก่าเศร้าหัวใจใยกรรมบัง
วันนี้ตั้งตนกลับไปมิได้คืน
ถึงวันนี้ แม่แก่เฒ่า ลูกเศร้านัก
ใครจะรักแม่เท่าลูกให้สุดฝืน
ได้แต่มองดูแม่เหงาเงาวันคืน
ไม่มีชื่นอยู่เดียวดายบ้านใหญ่จริง
อันพี่น้องต่างก็ปองแต่ครัวเขา
คนละทางต่างเร่งเร้าไม่สุงสิง
บ้านออกใหญ่ไม่เห็นใครให้แอบอิง
แม่จำนิ่งเงียบเหงาอย่างช่างเศร้าใจ...
แม่จ๋า แม่กลัวอะไรจ๊ะ
ลูกเห็นไหมล่ะ บ้านสามหลังมีใครอยู่ไหม ?
แม่คนแก่อยู่คนเดียวเสียวกระไร
ประตูยังเปิดอ้าไว้ ..ใยเช่นนี้ ?
ทิกิ_tiki
. รำพันรำพึงถึงวิถีของแม่ผู้ดายเดียวกลางบ้านลูกชายกับสะไภ้สาม
เออหนอ
เหลือเพียงเงาของผู้คน...ไหนล่ะผู้คนออกล้นบ้าน ใยปล่อยแม่ไว้...เดียวกันดาร..
คิดแล้วกลุ้ม...
กลุ้มกับวิถีที่ลิขิตให้ไม่ได้.......?
.............
หน้าส่วนตัว
926
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
