17 ธันวาคม 2547 07:33 น.
tiki
ขอกระซิบบอกคุณอีกที
สิบกว่า วันไม่พบคุณวุ่นวายใจ
คุณไปไหนไยไม่เห็นเป็นเพื่อนฉัน
อาจดูเป็นเรื่องเล็กไม่สำคัญ
ก็แค่ใครคนนั้นคอยทักทาย
แต่ทุกถ้อยที่คุณให้ช่างใหญ่หลวง
คำทั้งปวงเป็นกำลังหวังทั้งหลาย
เมื่อพินิจพิศคำที่ย้ำพราย
ทุกถ้อยหมายให้ทำงานประสานคม
คุณจากไปหนไหนให้อ้างว้าง
หรือลืมร้างเพื่อนคนไกลใจคงขม
ฤๅว่าถ้อยร้อยอื่นรื่นอารมณ์
เพื่อนนี้ซมรอคุณมาอุ่นไอ
ในวันนั้นฉันคงร้อนตอนไข้ขึ้น
หัวก็มึนเกเรน้ำตาไหล
คุณจะพูดใดมาไม่เข้าใจ
โปรดอภัยให้กันสักวันนะ
ยื่นมือคว้าแขนคุณหนุนยึดเหนี่ยว
แลเหลียวเหมือนคนไม่ยี่หระ
คุณอุตส่าห์ทิ้งบางสิ่งทิ้งภาระ
สอนสั่งให้เอาชนะสันดานตน
วันนี้ไร้คุณคอยหนุนหลัง
ทุกถ้อยฟังเหมือนบังคับขับใจหม่น
เถอะคราวหน้าเมื่อมาพบสบตายล
สำนึกล้นรู้ค่า...ว่า..คุณ ...ดี
ทิกิ_tiki
-ขอกระซิบบอกคุณอีกที
ฉันถามตัวเองว่าการที่คุณบอกฉันวันละยี่สิบอย่าง
อยากให้ฉันทำโน่นทำนี่ แล้วฉันไปโมโหคุณ
กับการทีคุณหายไปเลย อะไรแย่กว่ากัน
ฉันคงไม่อบอุ่นเลย...ใจอ้างว้างจัง
คุณอยู่แล้วทำให้ฉันหัวหมุน..ยังดีกว่าที่ไม่มีคุณ
: 4895 - tiki : 398226 - 17 ธ.ค. 47 - 08:27
ง่ะ นึกไม่ออกว่าไปวีน เขาไปได้ยังไง
เขาก็ไม่ได้ผิดซะหน่อยในข้อความ
ที่คอยอุดหนุนส่งเสริมปัญญาเราทุกวัน
แต่วันนั้นเราเพี้ยนจริง ยอมรับ
เฮ้อ ต่อไปนี้จะ ไตร่ ตรอง
คิด ก่อน ทำ
: 4895 - tiki : 398265 - 17 ธ.ค. 47 - 09:47
ขออธิษฐานให้เสียงกระซิบนี้ถึงหูเขา
.....อ่ย่าเศร้าอย่าเคืองอย่าโกรธเราเลยนะคะ
: 4895 - tiki : 398266 - 17 ธ.ค. 47 - 09:48
คนใจเร็วและ เพี้ยนจัดจริง
ถึงต้องเขียนกลอนอ้อนซะแล้ว...
ยิ่งคิด ก็ยิ่งเห็นความผิด บ้าบอของตัวเอง
ในขณะที่คนหนึ่งก็ดีเหลือเกิน หยิบยื่นน้ำใจ
กรุณาปรานี ความคิด พลังสมองมาให้ทุกอย่าง
ไอ้คนดื้อๆอย่างเราก็ปัด วุ้ยว้ายไม่เอ๊า
ไม่เอาหรอกความคิดคุณ ฉันจะตายแล้ว...มันน่านัก....
: ทิกิ_tiki : 398477 - 17 ธ.ค. 47 - 14:34
เดี๋ยวจะลองบินวนหาดูให้นะครับ...
***แวะมาเยี่ยมครับ
9048 - บินเดี่ยวหมื่นลี้
: 398462 - 17 ธ.ค. 47 - 14:17
ช่วยวนดูให้แถวเชียงใหม่นั่นแหละค่ะ
ป่านนี้จะวิ่ง วิ่ง วิ่ง ไม่ใส่เสื้ออยู่แถวนั้นหรือเปล่า
ถ้าเจอฝากบอกด้วย
ว่า ห่วงเหลือเกิน
: ทิกิ_tiki : 398480 - 17 ธ.ค. 47 - 14:36
แต่ละคนก็ดีกับอีกคนไม่เหมือนกัน
ต่างคนก็ต่างลีลา ไม่มีใครเหนือใคร
และไม่มีใครดีกว่าใคร อยู่ที่ สิ่งที่เขาให้เรา
คือสติปัญญาอันบริสุทธิ์ใจใช่ไหมนั่น
แต่วันนั้นเราคง...ซื่อบื้อ ไม่รู้ค่าพระคุณความคิด
ที่เทมาให้ด้วยใจบริสุทธิ์นั้น
คงพูดเป็นคำเดียว ว่า กราบขออภัย ตอนนี้
คงไม่ทราบจะพูดอะไรดีไปกว่านี้แล้ว
ออกจากไช้ 39.3 แล้ว คงอภัยกันนะคะ
: ทิกิ_tiki : 398539 - 17 ธ.ค. 47 - 15:55
วันเวลา ทำให้ดูเหมือนมันไร้ความหมาย
และ สิ่งที่ทำไปอาจไม่มีคุณค่า...ทั้งๆที่มีค่า
แต่เวลาได้เป็นตัวกำหนดไปแล้ว...จะมีอะไร
เหลืออยู่อีกหรือ...?
: ทิกิ_tiki
: 398597 - 17 ธ.ค. 47 - 17:04
Every minute since upon the hill..
I dare say .missing u
Nothing could heal me but time..
But sadness occured that made you and I be aparted.
Days gone by cause I was in the hospital.
and how could I tell you...at those moments..
Be honest to hear me...
Cause I m honest to tell u
But if you dont listen to me..
nothing can heal my wound.
tiki : tiki 4895 : 398619 - 17 ธ.ค. 47 - 17:48
งานกระซิบคุณทิกิ_tiki พักนี้..ถึงคนไกล
ที่ปราถนามองงานทิกิ_tiki ทั้งหมดที่ผ่านมา
และ ที่จะมีต่อไป..แต่มันอาจสะดุดด้วย ทิกิ
เครียดกับปัญหาธุรกิจที่รุมเร้าตัวเองอยู่หน่อย
แล้ว ก็ ทิกิ_tiki ก็โดดไปออกค่ายกับ
ก๊วนไทยมุงนั้น โดยก่อนไป ทิกิ_tiki รู้สึกกดดันมาก
เกินไป ว่าทุกอย่างที่เสนอมา ทิกิ_tiki ทำคน
เดียวไม่ได้ ต้องมีคู่คิด คู่ทำ เสนอมาแล้วมัน
ทำไม่ได้ มันอึดอัด ก็เลยเกิด Burst Out ขึ้นใน
วันสองวันก่อนไปค่าย....อาจเริ่มเป็นไข้แล้วใน
วันนั้นก็เป็นได้ แต่ใจยุ่งกับการจะเดินทางไป
เลยไม่สำเหนียกความผิดปกติของร่างกายและ
อารมณ์ตัวเอง...มันก็มี สัญญาณอันตรายมาก่อน
หน้านั้น เป็นสัปดาห์แล้วเหมือนกัน
แต่ เมื่อกลับมา กลับป่วยเข้าโรงพยาบาล
อีก การติดต่อก็กลายเป็นเหินห่าง เหมือนว่า
ทิกิ_tiki เหินห่างท่านผู้นั้นโดยเจตนา หามิได้
ยังระลึกถึง ทุกถ้อยคำและ พระคุณที่มีเจตนาดี
ที่ให้ ข้อคิด วิธีการทำงานมุมมองใหม่อะไรมาก
มายมาตลอด..ทิกิ_tiki ถือว่า ข้อเสนอ ข้อแนะ
ที่ปราถนาให้ทำธุรกิจใหม่ทั้งหมดนั้น ดีทุกข้อ
น่าสนใจทุกข้อ...
ขอน้อมรับไว้พิจารณา ถ้าท่านเข้ามาอ่าน
ทิกิ-_tiki ขอบันทึกไว้ในท้ายหน้ากลอนต่อมาทั้งหมด...
มิตรภาพและไมตรีที่มีต่อกัน ยังเป็นสิ่งที่
ชื่นชมยินดีมาถึงวันนี้
ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ
: ทิกิ_tiki : 398885 - 18 ธ.ค. 47 - 08:36
ไม่ลืมว่า สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ
Copyright. All rights reserved
๗:๐๐ นาฬิกา ศุกร์ ๑๗ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
16 ธันวาคม 2547 18:59 น.
tiki
เดินไปมา ช้า ช้า ระวังแผล
ตาก็แลหางานทำสำนึกอยู่
ทุกนาทีคุณค่าเวลาเป็นครู
ลากเก้าอี้มาดูเริ่มทำงาน
กระดาษสามีมาวัดเจาะช่อง
สร้างเป็นซองสวมใส่เอกสาร
หยิบหนังสือ ชื่อ แม่จ๋า มาได้การ
สอดให้ผ่านเป็นหนังสือชื่อเสียงเรา
เพื่อให้เพื่อนผู้เยือนมาเมตตาสั่ง
สองเล่มยังผูกริบบิ้น สวยนะเจัา
จะส่งให้เพื่อนสนิทมิตรแต่เยาว์
ที่สั่งเข้ามาเป็นชุดของขวัญงาม
นั่งนั่งนอนต้อนตัวเราอย่าเจ่าจุก
ไม่คอยคิดเรื่องทุกข์เรื่องล้นหลาม
หางานทำจะได้เงินเพลินทุกยาม
งานนำมาพาเงินตามคือความจริง
ถึงเจ็บป่วยช่วยตัวเองก็ช่วยได้
มือมีไว้ทำทุกอย่างสร้างทุกสิ่ง
มีแต่สุข ปลดเรื่องทุกข์ อย่าแอบอิง
ทุกข์ นั้นทิ้งไปไกล..ใจสบาย
ระหว่างนั่งนอนพักฟื้นร่างกาย
มือก็ทำซองกระดาษสาใส่หนังสือไป
เพราะพวกที่สั่งไว้เป็นชุด เล่มหนึ่งและสอง
ให้ทำซองใส่และ ผูกริบบิ้นรวมไว้ให้กันปีใหม่
ก็เลยนั่งทำไปใกล้ๆนี้ มีความสุขตามอัตภาพ
ดีค่ะ
ทิกิ_tiki
เขียนเมื่อ ๑๘:๒๐ นาฬิกา
พฤหัสบดีที่ ๑๖ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
ทำอะไรให้เป็นสุข
ทิกิ_tiki
16 ธันวาคม 2547 00:06 น.
tiki
เกาะแขนเพื่อนเดินไปวัยเดียวกัน
ห่างจากวันอนุบาลเกินสานหวัง
เคยหยอกล้อให้เห็นเป็นกำลัง
ฟังเพื่อนสั่งวาจาว่าขอบใจ
* เธอยังดีที่ลูกเรียนใกล้จะจบ
ของฉันกว่าจะครบสามหน่อไล่
จะทำงานเหนื่อยยากมากปานใด
ก็ภูมิใจได้ลูกดีล้วนมีบุญ*
แล้วเพื่อนเริ่มบรรยายให้คลายโง่
ว่าลูกสาวคนโตนั้นอบอุ่น
เรียนจบแล้วทำงานก็เจือจุน
นำเงินเดือนหมื่นห้าหนุนให้พ่อตน
ไม่เที่ยวเตร่เฮฮาไม่ท่ามาก
เช้าก็ตื่นไม่ลำบากไม่ขัดสน
นั่งรถเมล์ไปทำงานอย่างผู้คน
ต่ออีกสายพอทนถึงตึกตัว
ทุกเดือนเก็บไว้ใช้แค่ห้าพัน
หมื่นห้านั้นนำมามอบพ่อทูนหัว
ให้แม่เลี้ยงส่งน้องชายให้ครอบครัว
รู้คุณค่าเงินมิรั่วไปนอกเรือน
แล้วเพื่อนสอนสั่งความว่ายามยาก
ตกระกำลำบากอย่าฟั่นเฝือน
ตั้งสติเก็บออมถนอมเตือน
รักตัวเองชราเยือนใครจะดู
สองเพื่อนเกลอแต่ครั้งอนุบาล
ส่องงานการวิเคราะห์คนหนทางสู้
เปิดหนทางสร้างงานใหม่ให้เชิดชู
ช่วยกันอยู่ผลักดันหันความดี
จึงลาจากฟากสยามพารากอน
ข้ามฝั่งไปนั่งรถย้อนไปอีกที่
เพิ่งผ่าตัดมาเบ็ดเสร็จเจ็ดราตรี
งานก็มีรับผิดชอบหมอบไม่ลง
ไม่ลืมตนว่าเป็นคนไม่สมบูรณ์
ค่อยเพิ่มพูนพละกำลังดังประสงค์
จบเรื่องงานผ่านใต้ดินถิ่นจำนง
กลับบ้านคงคิดเรื่องลูกผูกอุรา
ทิกิ_tiki
วันที่สองที่ตัดไหมก็ต้องไปติดต่องานการ
ในเมืองใหญ่ไปรถไฟฟ้า ต่อแท็กซี่ กลับรถใต้ดิน ต่อแท็กซี่
เป็นคนต้องเข้มแข็ง อ่อนแอก็ตาย
15 ธันวาคม 2547 05:15 น.
tiki
คู่อุดมการณ์แห่งฝัน
นั่งชมจันทร์คืนนี้ดูเศร้านัก
จันทร์ที่รักถูกเงาเมฆบังบดหาย
อยากจะเขียนอารมณ์อธิบาย
บอกบรรยายเป็นกลอนผ่านสายลม..........ประภัสสุทธ
จะเขียนคำรำพันฝันวาดฟ้า
ทั่วนภาจะฝากถ้อยร้อยเรียงสม
จะเอื้อนเอ่ยเปรียบเปรยสิ่งเป็นปม
จะขับข่มความคับลับให้คาย..............ทิกิ_tiki
ความในใจตอนนี้อึดอัดนัก
จะขจัดอย่างไรหมดไปได้
ทำไฉนให้จิตใจได้ผ่อนคลาย
จึงระบายความในใจใส่เป็นกลอน.............ประภัสสุทธ
หลายหลายสิ่งหลายอย่างวางเพื่อวาด
จะประกาศแจ้งโลกาค่าอักษร
จะร้อยเรียงเรื่องราวทุกบทตอน
เพื่อถ่ายถอนสร้างดีที่สุดปลาย..............ทิกิ_tiki
คิดถึงเรื่องที่เราอยากจะเป็น
คือสิ่งที่เราเห็นและเป็นได้
เป็นสิ่งที่พิสูจน์ลูกผู้ชาย
มีความหมายยิ่งใหญ่สำหรับเรา.............ประภัสสุทธ
ความจริงแท้แน่หนักรักแผ่นดิน
รักในถิ่นรักในบ้านการงานเจ้า
รักในมิตรผู้ชิดใกล้ได้แนบเนา
จะเชื่อมเงาความฝันกันมิคลาย..............ทิกิ_tiki
สิ่งนั้นคือความฝันอันสดใส
เป็นความฝันที่ไม่ไกลเกินทำได้
จะประกาศลือก้องอย่างไว้ลาย
คือหนึ่งคนที่ทำได้ให้เป็นจริง.............ประภัสสุทธ
มิเพียงเก็บภาพเงาไว้ในใจ
จะเริ่มสร้างวันใหม่ด้วยใจนิ่ง
จะท้าทายทวงสิทธิ์มิคิดประวิง
จะสร้างสรรค์ทุกสิ่งเพื่อต่อเติม............ทิกิ_tiki
อย่าหยุดคิดในสิ่งที่จะทำ
อย่าหยุดยั้งความตั้งใจที่จะเริ่ม
อย่าหวาดหวั่นความรู้สึกเช่นดังเดิม
จงฮึกเหิมความกล้าให้เกิดมี.............ประภัสสุทธ
จะกล้าแกร่งก้าวไปไม่กลัวโลก
ถึงวิโยคไม่กริ่งเกรงเร่งเต็มที่
จะข้ามทุกข์ข้ามโศกโบกปฐพี
จะข้ามฟ้าข้ามนทีจะฝ่าฟัน..............ทิกิ_tiki
จงเชื่อมั่นในตัวของตัวเอง
จงอย่าเกรงและอย่ากลัวในสิ่งนั้น
จงทำลายความอ่อนแอให้หายพลัน
อุดมการณ์แห่งความฝันจะเป็นจริง.............ประภัสสุทธ
ผนึกพลังดังมั่นให้สรรค์ค่า
สร้างศรัทธาในดวงจิตมิตรชาย หญิง
เริ่มฟันฝ่าท้าชนะมิละทิ้ง
เพื่อทุกสิ่งพุทธธรรมนำเสรี................ทิกิ_tiki
เมฆคล้อยไปจันทร์โผล่ดูแจ่มนัก
ให้ประจักษ์เห็นจริงในสิ่งนี้
อารมณ์รักนักกลอนตอนสุนทรีย์
หมึกปากกาหมดพอดี..แค่นี้เอย .............ประภัสสุทธ
ขออนุญาตเชื่อมระหว่างบทด้วยสัมผัสระหว่างบท
และ ขออนุญาตนำไปขึ้นเป็นบทใหม่ ระหว่างคุณและ ข้าพเจ้า ..ขอบคุณไว้ล่วงหน้า
คู่อุดมการณ์แห่งฝัน
มิติห้วงดวงมานแสนบรรเจิด
เป็นบ่อเกิดกลอนงามความอ่อนไหว
เรียงร้อยคำขับกล่อมย้อมจิตใจ
แสนสดใสสุขสมอารมณ์ตน
แม้นหลากหลายเรื่องราวคราวรังสรรค์
แฝงความฝันฝักใฝ่ไร้สับสน
ยังคงความรื่นรมย์สมกมล
บัลดาลดลจิตมั่นไม่หวั่นเกรง
มากมุมมองมั่นหมายไม่จมปลัก
แจ้งประจักษ์แก่จิตคิดถูกเผง
ส่งเสริมให้ร่ายเรียงดั่งเสียงเพลง
ที่บรรเลงกล่อมใจในทุกครา
กลั่นความแฝงกรองฝันอันวิจิตร
พากย์พิพิธจิตรการด้านภาษา
เก็บอารมณ์เรื่องราวคราวผ่านมา
ยังมีค่ามากครั้งยังจำเป็น
แม้นมุ่งมั่นการใดอันไร้โทษ
เป็นประโยชน์มากน้อยพลอยมองเห็น
ดั่งสายลมสายรักมักฉ่ำเย็น
ขับทุกข์เข็ญเศร้าโศกจากอกไป
คงคาดว่าคืนวันอันแปรเปลี่ยน
แม้นหมุนเวียนเหว่ว้าพาหวั่นไหว
ยังค้นหาอุดมการณ์อันวิไล
ตราบหัวใจยังรับเร่งปรับปรุง
อย่าข่มขืนวิสัยทัศน์พิลาสล้ำ
อย่าเหยียบย่ำเหยียดหยามความหมายมุ่ง
อย่าบั่นทอนบีฑาพา ลรรลุง*
อย่ากระทุ้งกระแทกจิตจนคิดคด
ขอเรียงร้อยร่ายเรียงเยี่ยงกล่อมโลก
ขอลืมโศกล้างเศร้าคราวปรากฏ
ขอสืบสานบทกวีที่งามงด
ขอละลดอัตตาอันบ้าบอ
ย้ำโคลงกานท์ฉันท์กาพย์อันจับจิต
ย้อนความคิดมุมมองตรองหัวข้อ
โยงศัพท์เสียงอักษรส่งคงเพียงพอ
ไยย่อท้อ ?ฤๅท่านนั้นวางมือ
อุดมการณ์ด้านกวีมีหลากหลาย
แม้นบรรยายคงยากหากยึดถือ
ล้วนลึกล้ำลีลาถ้าฝึกปรือ
สมควรฤๅถ้าท่านสิ้นจินตนาการ ? ๚ะ๛
: 2189 - อัลมิตรา
: 396840 - 15 ธ.ค. 47 - 09:42
หากเพียงท่านมีใจภักดีรัก
จะประจักษ์เห็นแท้ที่ขับขาน
เรื่องราวที่พบเห็น ผ่านวันวาน
มาสื่อสารผันผ่านบทกวี
สอนให้ชนรุ่นหลังรู้ถูกผิด
สิ่งที่คิดสิ่งที่ทำ จากพวกพี่
อย่างละมุ่นละม่อม ผ่านอักษรี
ด้วยภาษาวาที ที่เปรียบเปรย
เสนอมุมมองความคิดอีกด้านหนึ่ง
อาจเป็นซึ่งบางคนไม่เคยเผย
หากให้พูดตรง ตรงคงละเลย
แสร้งทำเป็นเฉยเมย ไม่บอกกัน
ให้กำลังใจ กับคนที่ย่อท้อ
ให้ร่างก่อความเข้มแข็ง อย่างแข็งขัน
ผ่านมุมมองมุมหนึ่ง ที่รำพัน
กับบางช่วงที่ได้ผัน ได้ผ่านมา
: 10150 - ไวยากรณ์
: 397076 - 15 ธ.ค. 47 - 15:06
คู่ปากกาพาพุทธวิธีtiki &..ประภัสสุทธ อัลมิตราไวยากรณ์
14 ธันวาคม 2547 18:10 น.
tiki
บุญแห่งมาตรธรรม
ชีวิตนี้แม่พลีเพื่อให้เจ้า
โฉมเฉลาเยาว์ดรุณของแม่เอ๋ย
เจ้าเนื้ออ่อนอ้อนจิตคู่ชิดเชย
วัยผ่านเลยดรุณีที่ฝังใจ
เจ้าแก้มนิ่มเคยพริ้มหลับอยู่กับอก
ทุกร้านถิ่นที่แม่พกเจ้าไปได้
ทุกหนแห่งคือดูแลแท้สองนัยน์
รักเทียบเท่าชีวาตม์ไว้จากในครรภ์
แม่อ่อนเปลี้ยยังยินเจ้าเข้าส่งเสียง
ผงาดขึ้นมิหลบเลี่ยงมิเห็นขัน
* แม่เลี้ยงลูกมาให้รอดปลอดชีวัน
ค่าใช้จ่ายที่เกินนั้นฉันขอจอง*
แม่หลับตาเตรียมท่าเข้าผ่าตัด
สำนึกชัดลูกยามาหน้าห้อง
ซ้ายลูกหญิงสุดรักจักประคอง
ขวาคุณพ่อยืนมองอย่างห่วงใย
คือเท่านั้นที่แม่เลี้ยงถึงเพียงนี้
วันที่ทุกข์ทบทวีเจ้าอยู่ใกล้
เท่านี้หนอขอชีวิตคิดอื่นใด
คือเย็นใจในลูกดี..เรามีบุญ
เมื่อลืมตา เห็นหน้า อีกหนุ่มเหน้า
นัยน์ตาเงารื้นด้วยห่วงปวงเนื่องหนุน
แม่ยกแขนโอบกอดด้วยการุณย์
เจ้าสองชีวิตพ่อคุณแม่คนดี
ถึงหลับตื่นด้วยฤทธิ์ไข้ในภายหลัง
ในภวังค์ยังเห็นเจ้าทั้งสองศรี
แม้นลืมตาไม่เห็นตัวยังเปรมปรีด์
เพื่อคุณแม่ ลูกนี้..มาทดแทน
คือสำนึกตรึกประเด็นให้เห็นหลัก
ด้วยฉันรักแม่ฉันอย่างแน่นแฟ้น
ลูกได้เห็นเป็นวิสัยไม่คลอนแคลน
ลึกในใจลูกคือแผ่นพิมพ์ตรึงตรา
เพราะรักแม่...ลูกจึงรัก..อย่างหนักตอบ
คอยล้อมรอบแลดูอยู่ถ้วนหน้า
ด้วยรักนี้เทิดพระคุณบิดรมารดา
บุญกุศลเจตนา..ย่อมกลับคืน
ทิกิ_tiki
ฝากไว้เมื่อนึกถึงวันที่คุณหนูลูกสาวลั่นวาจา
*ค่าใช้จ่ายส่วนที่เกิน หนูจัดการเอง ก็แม่เป็น
แม่ของหนูเลี้ยงหนูมาทั้งชีวิต เงินแค่นี้แม่อย่า
ห่วง..*
๑๗:๔๐ เย็นพระอังคาร ๑๔ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
คงแจ้ง สงวนลิขสิทธิ์ติดไว้อย่างเป็นปกติ
Copyright. All rights reserved.
บุญแห่งมาตรธรรม
หน้าส่วนตัว
746
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
