16 มิถุนายน 2548 11:04 น.
tiki
วางงานกลอนกวีที่ตรงหน้า
หันมาจับริบบิ้นซาตินสวย
สอดประสานลายสร้างอย่างงงงวย
จิตช่วยสอดสานงานงดงาม
เริ่มงานใหม่ชิ้นใหญ่มันไม่เล็ก
จะสอนเด็กคงมิได้ใจคิดห้าม
จึงฝากบอกเริ่มต้นพยายาม
เริ่มเล็กหนึ่งสองสาม..อย่าข้ามตอน
ทิกิ_tiki
เขียนบอกรุ่นน้องฝีกงานสานขัดธรรมดาไปก่อนค่ะ
ส่วนงานชิ้นใหญ่ที่ตนทำอยู่ขณะนี้ เป็นการประสาน
ระหว่าง ริบบิ้นกว้างและ แคบ สองสี ต้องคิดลายทันด่วน
เพราะงานมิใช่ริบบิ้นขนาดเดียวกัน ต้องเพิ่มจำนวนสี มิใช่ 1 ต่อ 1
อย่างลายขัดธรรมดา เอาใจช่วยทุกท่านค่ะ
ฝึกใจอยู่กับงาน Endorphene ทั่วสรรพางค์ จิตใจสงบดีค่ะ
กวีการฝีมือ ๓
14 มิถุนายน 2548 15:06 น.
tiki
หวัง...เพื่อเธอ
หากเธอเป็นทรายฉันหมายเป็นแสงส่อง
อาบสีทองทั่วพื้นคลื่นสาดซ่าน
หากเธอเป็นละอองดอกไม้บาน
ขอเป็นลมพัดผ่านพานผองเธอ
หากหัวใจเธอไร้ซึ่งหยาดหวาน
ขอน้ำตาลสรวงสวรรค์สรรเสนอ
หากห้วงใจขาดวิ่นดิ้นละเมอ
ขอคำเพ้อคำนั้น..คือฉันเอง
ทิกิ_tiki
หวัง........
.เพื่อเธอ
เป็นน้ำตาลหวานหอมห้อมล้อมใจ
เป็นแสงแดดสดใสโลมไล้ผิว
เป็นสายลมพัดผ่านผมซ่านปลิว
เป็นความหวังสูงลิ่วต้องแหงนคอย...
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
12 มิถุนายน 2548 21:00 น.
tiki
กวีการฝีมือ ลำดับสอง
กระเป๋าผ้าริบบิ้นสอด...
๑
มีริบบิ้นมากมายเหลือขายมา
ริบบิ้นผ้าแต่ละหลาแพงใช่ย่อย
จึงนำมาสอดสานเรียงผ่านรอย
งามมิน้อยเย็บต่อกันสวยทันใจ....
๒
๓
๔
เป็นงานเพลินดำเนินอีกวารวัน
ใช้ชีวิตสารพันอย่างมีค่า
ขอเหล่าเพื่อนลองทำฆ่าเวลา
สวยหนักหนาฝีมือเรา..ดูเข้าที
๕
ยุคประหยัดสารพัดหัดทำของ
อยู่ทดลองฝึกตนบนศักดิ์ศรี
น้ำมันแพงแรงนักปักชีวี
คงวิถีกับงานสานฝีมือ
วันนี้ เสร็จไปอีกอย่างในห้องกวีการฝีมือ
ได้ ปลอกหมอน ซึ่งใช้ไม่ได้เพราะแข็งเกินหมอนไปนิด
กำลังจะกลายเป็นกระเป๋า ซึ่งเพียงแต่
ใส่ ซับใน สองชั้น และ ใส่หูกระเป๋าก็ใช้ได้เลยค่ะ
ลองทำดูกันนะคะ ระหว่างรอยสาน เราก็ เย็บ
ริบบิ้นให้ติดกัน ไปเรื่อยๆ ทำงานใจเย็นดีค่ะ
สวัสดีทุกท่านที่แวะชมค่ะ
ทิกิ_tiki
ที่มา ห้องกวีการฝีมือ
http://www.pantown.com/board.php?id=11020&name=board1&topic=7&action=view
11 มิถุนายน 2548 17:11 น.
tiki
รับน้อง...ฝีกผู้นำทรราชย์
สิทธิ์พวกคุณเท่ากับศูนย์ คุณรู้ไหม
เขาตะเบ็งผ่านไมค์ดังกึกก้อง
พล่ามรำพันล้วนถ้อยถ่อยลำพอง
คึกคะนองอำนาจแค่ชั้นเรียน
เป็นนิสิตนักศึกษา..สถาบัน
คือชนชั้น รับใช้ เหล่าเศษเศียร
สำคัญผิด..ติดตน จึงวนเวียน
เผด็จการ สืบเสี้ยน..ศึกษาไทย
แล้วนิสิต นักศึกษา จะรู้หรือ
ว่าตนคือ..ถือสิทธิ์ เลือกตั้งได้
ฤากระบือ..จูงจมูก ลากกันไป
ชื่ออะไร..? น่าสังเวช เศษปัญญา
ยกหมู่เหล่า อ้างเขลา ทรชน
เดินอยู่บน เหนือหัว..แห่งทีท่า
สอบเข้าผ่าน...สถานใด..ในโลกา
กลับต้องมา สยบกาย..ถวายตน
นี่ละหรือ ปัญญา..สถาบัน
สอบเข้าเรียน คัดสรร เพื่อฝึกฝน
ถืออำนาจ บาตรใหญ่ เหนือหมู่คน
ปัญญาชน...ปัญญาไทย..มิใช่ควาย...
ขอประท้วง การรับน้องใหม่ ระบบ ไดโนเสาร์ ทรราชย์
เผด็จการ ซีเนียริตี้ Seniority..ทุกสถาบัน
ที่ยัง นิยม ให้เยาวชนของชาติที่สลัดคราบนักเรียนสู่สถานศึกษา
แล้ว เข้าไปสู่ เงื้อมมือ
ฝูงเศษเดนทรราชย์
ผู้สืบทอดวิชามารการปกครองระบอบเผด็จการฝังในสายเลือด
อันสืบทอดต่อกันมาทางระบบ ที่เรียกกันว่า
ประเพณีรับน้องใหม่
เมื่อไหร่ สังคมไทย จะเจริญเสียที นึกย้อนไปถึง สาวมาเลเขีย
นักศึกษาปีหนึ่ง เดินเชิดหน้า ในมหาวิทยาลัยประเทศเขา ในขณะที่
นักศึกษาปีหนึ่งไทย เดิน ก้มหน้า กลัวลานอยู่ใน รั้วสถาบัน
เหวย...นี่มัน ศตวรรษแห่ง ทรราชย์ ฤาไฉน ?
ทิกิ_tiki
9 มิถุนายน 2548 14:34 น.
tiki
โอ้ ชีวิต อาชีวะ
แม่หวังเจ้า เช้าไปถึงโรงเรียน
แม่พากเพียรอดออมริบรอมให้
มิอาจมีสี่ล้อส่วนตัวใด
เงินมีค่ารอได้ป้ายรถเมล์
แม่หวังเจ้า ขึ้นรถ ไปจรดสาย
รีบเร่งกายถึงโรงเรียนเพียรมิเห
แม่รู้เจ้าลำบาก..มิเกเร
มิเที่ยวเตร่หวังเจ้า..เยาวชน
แม่หวังเจ้า เรียนจบพบคุณค่า
ถือใบเบิกวิ่งหางานทุกหน
คงมีเงินยังชีพพอเลี้ยงตน
แม่มิบ่นทนลำบากเพื่อคนดี
บัดนี้แล้วแก้วตาแม่เหลือแต่ร่าง
วิญญาณร้างข้างถนน ฤาสุขี
อาชีวะ มันอะไร ไทยบุรี
ฆ่าทุกวัน.บั่นชีวี..นี้เพื่อใคร
แม่สิ้นหวังนั่งเหม่อข้างโลงเจ้า
ร้องไห้เร้าแสนทุกข์รุกขมไหม้
ย้ายโรงเรียน..อาจมิดับ..แสนคับใจ
นักเลงไทย ยิงทิ้ง..ดิ่งโลกันตร์
แม่จะหวัง กระไรให้เจ้าฟื้น
เพื่อขมขื่น สังคมไทย..ใครสุขสันต์ ?
อาชีวะ ไยเถื่อน ปานฉะนั้น
ต้องลงยันต์...ตราสัง หมดทั้งกรม
แม่ทุกคน สร้างลูก ล้วนปลูกฝัง
พ่อแม่หวัง ลูกจบ ประคบประหงม
กว่าจะโต พ่อแม่ ร้าวระบม
แล้วอกตรม ลูกตาย..วายคาปืน....
หมดสิ้นแล้ว..วิชา..อาชีวะ
ไล่ฆ่าดะ..ยิงกัน..มันสุดฝืน
ประชาไทย..เบิ่งจ้อง..มองกล้ำกลืน
ถือจุดยืน..ตัวกู..วิ่งหลบกรรม...
ไว้อาลัยให้แม่พ่อลูกหน่อชาติทั้งหลาย
ที่ต้องมลายสลายชีพบนลูกปืนบ้าง ระเบิดบ้าง
มีดบ้าง ไม้บ้าง ฯลฯ ที่แต่ละคน นักเลงนักเรียน
ทั้งหลาย สั่งสมอบรมกันทั้งในจิตวิญญาณ
แห่งความแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน...
ใครนะจะแก้ไข ?
ทิกิ_tiki
เขียนสักทีหลังจากที่ไม่อยากจะเขียนถึงมาเป็น
หลายปี...ถามว่า ผู้มีอำนาจสูงสุดของชาติบ้านเมือง
นี้ จะแก้ไข เยียวยาจิตใจ เด็กนักเรียนอาชีวะที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่
ตายคาตีน คาปืน คามีด ริมถนน ...ได้ไหม...ทำไม พ่อแม่จะต้อง
เลี้ยงลูกให้โต มาด้วยความยากลำบาก เพื่อให้พวกเขา
มากลายเป็นเหยื่อ เวร เดน สังคม ปานนี้
จะบิณฑบาต ไปที่ใครหนอ?
โอ้ ชีวิต อาชีวะ
หน้าส่วนตัว
1551
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
