8 สิงหาคม 2546 14:38 น.
tiki
.๓๔ปลายดาบฯ (ตอน ๗) รักที่เปิดเผย
@เป็นอีกฉาก ยากที่ผม จะรับได้
ฉากต่างต่าง ซึ่งผ่านไป ผิดใช่ที่
เป็นเพราะผม ไม่คาดคิด จิตวันนี้
กระแทกผม เต็มฤดี นี้ไม่เคย.........(๔๔)
@ กว่าจะรับ ว่าหลงไป ใจเสียท่า
ไปวาดภาพ เทพธิดา ท่าเปิดเผย
แต่เบื้องหลัง นี่ละหรือ คือชิดเชย
กากีเอ๋ย อาจต้องอาย ขายหน้านาง.........(๔๕)
@แล้วทั้งสอง ก็ผละจาก เพียงเท่านั้น
ชายจุมพิต พวงแก้ม ทั้งสองข้าง
เธอกอดเขา ครั้งสุดท้าย ก่อนจากจาง
น้ำตานาง พร่างนวลปราง ก่อนจากลา.........(๔๖)
@เขาไปแล้ว เธอสะอื้น ลงนั่งซบ
น้ำตานั้น กลับสยบ ผมอีกท่า
เพิ่งเคืองแค้น พอเขาไป ใจผมล้า
กลับสงสาร.... นี่แหละหนา ค่าความรัก.........(๔๗)
@อยากเข้าไป ซับน้ำตา ที่พร่าพรม
อยากลูบผม กอดไว้ ให้ประจักษ์
ใครคนนี้ อยู่ตรงนี้ ด้วยใจภักดิ์
แต่ต้องหัก ห้ามจิต คิดอำลา.........(๔๘)
@ ผมแอบนิ่ง สัมผัสได้ ใจรู้สึก
เลิกสาสม และไม่นึก ว่าเสียท่า
เธอเป็นหงส์ ส่วนผมคง เป็นเพียงกา
ไร้ยศศักดิ์ อัครฐา- นันดรนั้น .........(๔๙)
@ มีแต่ใจ สู้ไม่ได้ ใครที่เห็น
เขาหล่อเช่น คมสม เป็นคู่สรรค์
ผมซบหน้า สุดปวดร้าว เกินรำพัน
ชาตินี้นั้น คงมีเท่า เพิ่งเข้าใจ .........(๕๐)
@ เสียงเคยคุ้น แผ่วเบา อยู่เบื้องหลัง
เธอตามมา หาฉัน อีกไฉน
แล้วเธอเจ็บ ป่วยหรือ ด้วยเรื่องใด
บอกด้วยไซร้ หากช่วยได้ จะช่วยพลัน .........(๕๑)
@ ผมตะลึง นิ่งขึง ในครานี้
เธอผันมา ที่นี่ ตรงหน้านั่น
มีรอยเปียก ชุ่มตา วิลาวัณย์
เธอบรรเลง เพลงสวรรค์ คือสัญญา .........(๕๒)
ทิกิ_tiki
สงวนลิขสิทธิ์..ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช ๒๕๓๗
Copyright ..All rights reserved
8 สิงหาคม 2546 00:12 น.
tiki
๓๓ ปลายดาบที่เฉียดปลายหมวก ตอน 6 รักระคนแค้น
@วันนี้ผม นั่งเพ้อ ละเมอหา
ถามดารา ว่าได้เห็น เธอบ้างไหม ?
ถามจันทรา ว่าสาวนาง อยู่ข้างใด ?
ถามหมู่เมฆ เรี่ยไล้ ในนภา.........(๓๕)
@ ตัดสินใจ เดินดุ่ม ซุ่มเงียบเชียบ
เดินผ่านถ้ำ แวะเล็มเลียบ ไม่เห็นหน้า
ผมเดินเลาะ ผ่านตีนเขา เข้าพนา
สังเกตุกา รอยเครื่องหมาย ไม่มีแวว.........(๓๖)
@ จวบจนบ่าย เดินอ้อมเขา ไปอีกด้าน
ได้ยินเสียง แว่วกังวาน ก้องแผ่วแผ่ว
เงี่ยหูฟัง ตั้งใจ ไม่ล้ำแนว
ครั้งที่แล้ว มิได้คิด สะกิดใจ....(๓๗)
@ ครั้นแล้วสิ่ง ไม่คิดคาด วาดในฝัน
กลับเกิดขึ้น ฉับพลัน ใจเต้นใหม่
เธอตัวจริง กำลังเดิน กับผู้ใด
ท่าอ่อนโยน ออเซาะไซร้ ไม่เคยยล.........(๓๘)
@ ทั้งสองคน หยุดพูด เป็นระยะ
ผมนี้สะ ใจตนเอง จนฉงน
ผมใจเต้น อีกครั้ง ทั้งต้องทน
เสียงใจบ่น บ้าคลั่ง ในครั้งนี้.........(๓๙)
@ หรือผมหึง ..ผมหวง เธอเข้าแล้ว
นี่อะไร ใจมันแป้ว หึงหรือนี่
มันวูบวาบ เธอช้อนตา ท่าเหน็บฤดี
หมอนั่นตอบ ชอบพอดี โอบเอวมา.........(๔๐)
@ สองคนเดิน พร่ำพลอด กอดเชยชม
ฮื่มเขาหล่อ เขาคม สมน้ำหน้า
อยากพบนัก ก็ได้ชม สมอุรา
สมดังใจ ปราถนา แล้วไงเรา.........(๔๑)
@ ที่หลงรัก กลับเป็นเกลียด ทั้งทั้งรัก
เพิ่งตระหนัก ว่าสลัก รักโง่เขลา
มันเป็นใคร ใคร่จะรู้ ดูไม่เบา
คนของเขา ใช่ของเรา....หรือของใคร ?.........(๔๒)
@ ผมกัดฟัน รันทด กำศรดแสน
อีกทั้งแค้น ขมขื่น ฝืนไม่ไหว
เพิ่งรู้รัก ซึ่งประจักษ์ ก้นบึ้งใจ
เพิ่งยอมรับ กว่าครั้งใด ในครั้งนี้.........(๔๓)
ทิกิ_tiki
สงวนลิขสิทธิ์..ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช ๒๕๓๗
Copyright ..All rights reserved
7 สิงหาคม 2546 09:59 น.
tiki
๓๒
ฉันไม่รู้ว่าน้ำตาเธอมาจากไหน
ที่ไหลบ่าจากใจให้ฉันเห็น
ถ้ามันเจ็บ ถ้ามันเศร้า เหลือลำเค็ญ
ถ้าฉันเป็น คนช่วยให้ ใจเธอคลาย
........
tiki
เมื่อคืนนี้ ...ฉันยุ่งจ้าละหวั่นกับการบันทึกข้อมูลคอมพิวเตอร์
ร่งเช้า ก็ยังจ้าละหวั่นอยุ่อีก
......ยุ่งนัก แต่ก็ดี เพื่ออนาคตตัวเอง ฉันแตะปากที่หน้าจอคอม เพราะภาพของเธอ...บางอย่างที่เร้าใจให้ฉันสดชื่น และหรรษา และความรู้สึกนี้น่ารักนัก ฉันกับคอมพิวเตอร์ไง
..........ทั้งวันฉันเพลียอารมณ์กับเด็กๆ ที่ร้องแง้วๆอยู่หน้าจอ
ใครก็คงว่าฉันโหด เหี้ยม นักใช่ไหม อาจเป็นได้
ฉันไม่รู้ว่าเธอตัองการอะไร
ฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการฉันแค่ไหน
ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป
และ ฉันไม่รู้ ว่าเขากลับมาหรือไม่
เขาอยู่ตรงไหนฉันก็ไม่ทราบ เขาส่งเสียงมาทางไหน
ฉันก็ไม่ได้ยิน จมอยุ่กับความฝันกับความจริง
..............เสียง และ ภาพรบกวนจิตใจฉันมาก
ฉันไม่ได้ไปยกปืนจี้คอให้ใครมารักฉันนะ
ฉันไม่ได้สั่งให้ใครมาชอบและติดใจฉันนะ
ฉันไม่ได้รักเขาก่อน และเขาก็คงยังไม่ได้รักฉันก่อนเหมือนกัน
เสียงผสานหัวเราะของเด็กๆ
เสียงสำรวลเบิกบานนั้นคือส่วนหนึ่งของชีวิตเรา
โลกที่มีกระถางใบเล็กเท่าฝ่ามือ หยอดเมล็ดพืชไว้ให้งอกมา
เป็นต้นเล็กๆ ที่มีต้นไม้ และดอกไม้น่ารัก เขาเอามาใส่มือฉันและ
บอกว่า เอาไปไว้ดูนะ ต้นนี้ เขาเลือกเมล็ดพันธุ์มาเพาะให้
ฉันรับมาและ เปลี่ยนเมล็ดใหม่ ต้นไม้ฉันมีใบงอกออกมา
เป็นเสียงหัวเราะของเด็กๆ นะ ทุกใบแกว่ง และ เริงร่า
เขา เบิกบานใจในยามเย็น ค่ำ และรุ่งอรุณ
เขาถามว่า ต้นไม้นี้กินอะไรหรือยัง ฉันบอกยัง
ทำไมล่ะ นี่เมล็ดพันธุ์ของฉันน่ะ เขาร้องไห้ และ ปล่อยให้
น้ำตาเป็นอาหารของต้นไม้
ต้นไม้เปล่งเสียงหัวเราะออกมา ที่ได้น้ำตาจากเขา
ต้นไม้หัวเราะทำไม
ฉันถาม
ต้นไม้ตอบว่า ไม่รู้ และสะบัดน้ำตามาต้องมือฉัน
เขาตอบว่า เพราะฉันปลูกเมล็ดพันธุ์ของฉัน เขาจึงเศร้า
อืมม์ ฉันมีสิทธิจะปลูกเมล็ดพันธุ์ เบิกบานใจ นะ
ส่วนเขาจะปลูก เมล็ดพันธุ์เศร้า ก็ไม่รู้สินะ
tiki
สงวนลิขสิทธิ์..ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช ๒๕๓๗
Copyright ..All rights reserved
Poem ID : 37512 - ผู้ชม 25 ผู้ตอบ 4
Written by : tiki
Posted by :
Source : http://www.bangkokcity.com/2003/member/diary/detail.php?boid=25649
Date - Time: 06 ส.ค. 46 - 18:02
Note : อืมม์ ฉันมีสิทธิจะปลูกเมล็ดพันธุ์ เบิกบานใจ นะ
E-Mail : nickmansl@hotmail.com
URL : http://www2.ezyplaces.com/nickmanthanakorn/
: อ่านไม่ค่อยเห็น
แต่ดีตรงมีสิทธิปลูกต้นไม้ของเราเองนะ
: tiki (ไม่ลงทะเบียน) : 161547 - 06 ส.ค. 46 - 18:38
ความคิดเห็น : จะปลูกเมล็ดพันธ์วันสดใส
ให้มีแต่ความรักทุกครั้งไปอยู่เสมอ
จะปลูกให้งอกงามทุกครั้งที่พบเจอ
และจะปลูกให้สดใสอยู่เสมอทุกเวลา
**มาช่วยกันปลูกดีกว่า ดอกไม้เวลาสดใสสวยงามเสมอ คงเปรียบเหมือนความรักนั่นแหละ ถ้ามีความรักที่กำลังอบอุ่นอ่อนหวาน ก็งดงามเสมอจริงไหมจ๊ะ***
: 4521 - ผู้หญิงไร้เงา : 161614 - 06 ส.ค. 46 - 21:42
ความคิดเห็น : จะปลูกเมล็ดพันธ์วันสดใส
ให้มีแต่ความรักทุกครั้งไปอยู่เสมอ
จะปลูกให้งอกงามทุกครั้งที่พบเจอ
และจะปลูกให้สดใสอยู่เสมอทุกเวลา
**มาช่วยกันปลูกดีกว่า ดอกไม้เวลาสดใสสวยงามเสมอ คงเปรียบเหมือนความรักนั่นแหละ ถ้ามีความรักที่กำลังอบอุ่นอ่อนหวาน ก็งดงามเสมอจริงไหมจ๊ะ***
: 4521 - ผู้หญิงไร้เงา : 161614 - 06 ส.ค. 46 - 21:42
รักกัน ดีกว่า เกลียดกันนะคะ
แต่รักมากไป ก็ไม่ดีนะ
: 4895 - tiki : 161668 - 06 ส.ค. 46 - 23:09
: รักตะเองตั้งแต่แรกเจอและจะรักตลอดไปในใจเลยทิ้กกี้..เค้าคิดว่าคงสื่อกันได้นะจากใจถึงใจเราสองคน..
พุดรักใครรักจริงจ้า
: พุด : 161722 - 07 ส.ค. 46 - 01:02
6 สิงหาคม 2546 17:33 น.
tiki
๓๑ กามเทพ
ตอน๑
คำสารภาพของกามเทพ
@ วันนี้ฉัน หดหู่ และเพลียมาก
ไม่นึกอยาก ทำหน้าที่ อันลือลั่น
ใครจะเกลียด จะไม่ชอบ ไม่รักกัน
เรื่องของเขา ไม่ใช่ฉัน จะแก้คืน
@ ถึงจะเป็น กามเทพ แสนน่ารัก
แต่อกหัก คราวนี้ สุดแสนฝืน
วางธนู และลูกศร ล้มทั้งยืน
ต้นไม้ยื่น กิ่งไม้ ให้พักพิง
@ ฉันนอนมอง ท้องฟ้า ยามสายัณห์
เสียงหัวเราะ สรวญสันต์ เสียงทุกสิ่ง
แว่วแว่วมา จากฟากฟ้า ร่าเริงจริง
เมฆไล้ลม ใบไม้ยิ่ง กระดิกใบ
@ ฟ้าสีคราม งามฟากฟ้า เวลานี้
ยามลมปรี่ พัดหมู่เมฆ ให้เลื่อนไหล
ก็เหมือนรัก ของคน ซึ่งล้นใจ
จ่ายแจกไป ทั่วนภา ฟากฟ้าคราม
@ เพียงศรรัก คู่เดียว แล่นเกี้ยวพา
แต่วิชา นินจา มันน่าขาม
เขาลอกเลียน ศรของฉัน ได้งดงาม
แปลงล้นหลาม ได้หลายคู่ แล่นพรูไป
@ แล้วดอกหนึ่ง ซึ่งไม่เคย นึกมาก่อน
ก็กลับย้อน ทวนกระแส กลับวิ่งใส่
ไม่ทันนึก ไม่รู้จัก จะกักใจ
กระแทกใส่ เข้าปักอก หกคะเมน
@ อะไรนะ กามเทพ เคยหัวเราะ
แถมเย้ยเยาะ แกล้งทำเขา เหมือนของเล่น
มาบัดนี้ ถูกศรปัก รักกรรมเวร
เขาหักเป๊าะ น้ำตากระเด็น มังเวงกำ
สงวนลิขสิทธิ์..ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช ๒๕๓๗
Copyright ..All rights reserved
ทิกิ_tiki
5 สิงหาคม 2546 04:29 น.
tiki
ลำดับ.๓๐ ปลายดาบฯ ตอนที่ ๔ หมวกใบใหม่
โอ้นิจจาไม่เคยเลย จะเคยเห็น
ไฟกระแสวิ่งพลั่งเส้น เป็นดั่งเขนย
จากชาติไหน ถึงสัมผัสรัดใจเอย
โอ้ไม่เคยเป็นมาก่อนสะท้อนทรวง.....(๒๒)
นั่งดี ดี ตอบฉันที มีอะไร
เหตุไฉนจึงมาตามที่ห้ามหวง ?
เพียงอยากพบโฉมหน้า สุดาดวง
ผมกล่าวพร่วงพล่อยไปทันใดพลัน.....(๒๓)
เธอพริบตาเสมือนว่า ท่าหน่ายเหนื่อย
แล้วกล่าวตอบเรื่อย เรื่อยไม่ห้ำหั่น
เมื่อพบแล้วจะทำไร จงบอกกัน
ก็อยากพบเท่านั้น ไม่มีอะไร.........(๒๔)
ผมตอบแล้วก็หยิบหมวกที่หนีบมา
ชูตรงหน้าให้เธอเห็นใกล้ ๆ
หมวกผมขาด ปรารถนาอีกสักใบ
ขอใบใหม่ให้ผมจะยินดี.........(๒๕)
มีรอยยิ้มจุดวาบ ฉาบใบหน้า
เธอตวัดดาบช้า ๆ ไปอีกที่
แล้วร่อนปลายดาบมา ที่หน้าพอดี
หมวกสีขาว ควงรี่อยู่ปลายนั้น........(๒๖)
เธอเสีอกปลายดาบนั้น เฉียดคิ้วผม
ก่อนหมวกขาวพราวพรม เธอห้ำหั่น
ตัดปอยผมออกหนึ่งปอย ไปฉับพลัน
ผมขนลุกอัศจรรย์ เพลงฝีมือ ..........(๒๗)
ลำดับ.๒๐ปลายดาบฯ ตอนที่ ๔ หมวกใบใหม่ทิกิ_tiki
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ลำดับ.๓๐ ปลายดาบฯ
ตอนที่ ๕........... ตรวจไอพี-ดีเอ็นเอ
แล้วเธอตบหมวกผม ด้วยปลายดาบ
ทั้งกำราบด้วยวาจา น่านับถือ
หมวกสีขาวจงสวมใส่ ไว้ฝึกปรือ
ชั่ว....จงรื้อทิ้งไป.....ใส่ความดี...(๒๘)
ฝากบอกเพื่อนพ่อหนุ่มทั้งกลุ่มด้วย
เป็นผู้ชายอย่าทำท้วย ทีมขี้หลี
เห็นผู้หญิงหลุดเข้ามา รุดพาที
จีบไปหมด มันไม่ดีถึงตระกูล.....(๒๙)
จะจับเชือดก็แค่ตาย ช่างไร้ค่า
แค่ขอเฉือนเส้นผมมาไว้ส่งศูนย์
เห็นผู้หญิงควรดูแล แผ่เกื้อกูล
ผมนี้เก็บสืบข้อมูลตรวจไอพี (IP) *(๓๐)
อีกจะให้คุณหญิงหมอพรทิพย์เก็บ
เผื่อผู้หญิงคนไหนเจ็บโดนไข้หลี
ให้หมอตรวจดีเอ็นเอ (DNA) * ได้พอดี
ไปได้แล้วนายขี้หลี อันดับรอง.........(๓๑)
แล้วเธอพลิกปลายดาบ เสียบคอเสื้อ
หิ้วผมขึ้นเหมือนแม่เสือ หิ้วแร่งร่อง
ผมถูกเหวี่ยงลุกขึ้นมา ท่านั่งยอง
หมวกสีขาวลงมากองอยู่ข้างทาง.......(๓๒)
แล้วประตูถ้ำก็ปิดในทันใด
ผมตกใจ ใจลอยไม่อยู่ร่าง
ถือหมวกขาว เดินโซเซไปตามทาง
ตาพร่าพราง เห็นหมวกขาวอยู่ทุกคน.....(๓๓)
ผู้คนเห็นผมเดินมา ทำหน้าเพริด
พยักเพยิด ยิ้มกริ่มกันทุกหน
ผมเพิ่งเห็นหมวกในมือของผู้คน
ล้วนหมวกขาวใบละคน.!.......เฮ่อ...พิษนาง........(๓๔)
ทิกิ_tiki
* (IP) Internet Potocol
* (DNA) Deoxyribonucleic Acid
หมอพรทิพย์ (พรทิพย์ โรจนสุนันท์)
สงวนลิขสิทธิ์..ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช ๒๕๓๗
Copyright ..All rights reserved
ลำดับ ๓๐ปลายดาบฯ ตอนที่ ๔ หมวกใบใหม่
ตอนที่ ๕........... ตรวจไอพี-ดีเอ็นเอ
ทิกิ_tiki
หน้าส่วนตัว
757
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
