14 พฤศจิกายน 2546 17:45 น.
tiki
เขียนกลอนเพื่อสำราญ
ให้ได้เพื่อนบ้านสักคน
ให้ได้ยินเสียงหัวเราะ
ให้ห่างไกลใครบ่น
เราต่างก็เป็นคน
ฝัน..ฝัน..เช่นเดียวกัน
อย่าเย้ย..อย่าเยาะ
อย่าปึ้ง...อย่าปั่น
อย่าง้าง..อย่าแง่ง
อย่าโหมแรง..แข่งฝัน
มาเป็นนักกลอนเรือนไทย
รักกันดีอย่างทุกวัน
สิ่งใดที่ขัดกัน
ลิ้นกับฟัน..ก็..อภัย
ใครว่าเป็นลูกแหง่
ร้องหาแม่ก็ร้องไป
เราจะเป็นอะไร
ก็แค่คนมาเขียนกลอน
แล้วมาอ่านให้สนุก
ให้เป็นสุขในอักษร
อ่านเชิงเพื่อนเขียนกลอน
แล้วให้นอนหลับฝันดี
14 พฤศจิกายน 2546 13:22 น.
tiki
@ พอยามว่าง จากเรียน เข้าห้องสมุด
ก้มหน้างุด คว้าหนังสือ ทุกเล่มอ่าน
ศิลปะ วาดเขียน ก็ชำนาญ
อีกร้องเพลง ดนตรีสำราญ ชื่นบานนัก .........( ๕๔)
@เวลาเรียน ก็เหมือนเล่น เย็นในใจ
ฟังคุณครู ท่านไซร้ ให้เก็บกัก
ท่านมอบศิษย์ เล็๋กเล็กนั้น ด้วยความรัก
คอยทายทัก บอกกล่าว เล่าวิชา ....( ๕๕)
@ เป็นชีวิต ที่น่ารัก ยามฉุกคิด
ถึงมวลมิตร จิตของฉัน แสนหรรษา
พวกเด็กเด็ก เรียนและเล่น เป็นเวลา
เก่งทั้งนั้น เรื่องภาษา บทกวี.........( ๕๖)
ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
@เวลาเรียน ขับร้อง หรือเล่นรำ
เจ้างามขำ ร้องและเล่น เป็นทุกที่
บนตำหนัก มีหลายสิ่ง เครื่องดนตรี
ของเจ้าจอม ท่านนั้นมี แม้นเปียนโน..............( ๕๗)
@ เป็นเวลา สนุกสนาน ตามประสา
ไม่ต้องคิด เครียดทำหน้า ว่าข้าฯโก้
แต่มีบ้าง ว่าบางครั้ง ก็คุยโว
แล้วอวดโต เบ่งทับกล้า ท้าทายทัก.........( ๕๘)
@ ที่ซอยหนึ่ง ศรีย่าน ที่อาศัย
สิบกว่าปี จำขึ้นไว้ ใจจำหลัก
บ้านเลขที่ หกเจ็ดแปด พิงพำนัก
เป็นแหล่งพัก ในวัยเยาว์ เจ้าจำดี.........( ๕๙)
@ เมื่อยังเล็ก แม่พาไป จ่ายตลาด
สิ่งไหนขาด แม่จดไป ได้ถ้วนถี่
ซื้อทุกอย่าง ตามรายการ ที่ควรมี
ทุกทุกที่ แม่พูดว่า กากี่นั้ง.........( ๖๐)
@ กากี่นั้ง คืออะไร นะจ๊ะแม่
ภาษาจีน ทั้งหลายแหล่ แม่ไม่สั่ง
สอนให้รู้ พูดไว้ คนไม่ชัง
กากี่นั้ง คือญาติมิตร สนิทกัน.........( ๖๑)
@ แม่สอนว่า เจรจา คราต่อรอง
คนขายของ ไม่ชังหน้า ว่าเย้ยหยัน
พูดจาเพราะ สุภาพมี ดีสารพัน
ทุกชนชั้น เขาจะชอบ คิดตอบความ.........( ๖๒)
@ เปรียบเช่นโค นันทวิศาล นิทานเก่า
ถูกเตะถีบ ถองด่าเอา เข้าคราดหาม
ถูกเทียมเกวียน เทียมไถ ไม่พยายาม
ฟังคนลาม ด่าทอ ไม่พอใจ.........( ๖๓)
ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
ตอน ห้า(๕) วัยจำความ (ต่อ)
@ พ่อโคถึก ฟังว่า ประสาโค
นายอวดโต ดุด่า ไม่ปราศรัย
เรียกไอ้ควาย โคฟังคำ เคียดช้ำใจ
ไม่ยอมเดิน ลากเกวียนไถ ให้ระกำ.........( ๖๔)
@ ครั้นนายเรียก พ่อโคจ๋า นันทวิศาล
กลับฮุยเล ฮุยลนลาน ถลาถลำ
แม่สอนแล้ว ก็พูดให้ ใจฉันจำ
จะพูดจา ทุกคมคำ น้อมคำนับ.........( ๖๕)
13 พฤศจิกายน 2546 21:57 น.
tiki
ตอน สี่ (๔) วัยอลวน.....ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
@ คุณพ่อหา ลูกหมา เอามาให้
เจ้าซีซ่าร์ นั้นไซร้ ตัวเท่าเมี่ยง
เป็นหมาพันธุ์ หมาแม้ว มาให้เลี้ยง
ถึงเป็นเพียง เจ้าหมา ก็น่ารัก .........( ๔๓)
@ เวลาเศร้า หรือปวดร้าว ก็นั่งเล่น
แบ่งขนม เจ้านั้นเป็น เพื่อนใฝ่ฝัก
ชวนวิ่งเล่น ยามสำราญ กันยิ่งนัก
ถ้าแม่ทัก ข่มขู่หา ก็ลากัน .........( ๔๔)
@...ค่ะคุณแม่ หนูมาแล้ว แจ้วแจ้วหนู
แม่ขู่ฟู่ หนูยิ่งรัก แม่ยิ่งนั่น
แม่ฉันสวย เทพธิดา วิลาวัณย์
แต่ทำไม แม่นั้น จึงดุจริง.........( ๔๕)
@ แม่ชอบไป คบคุณหญิง หยิ่งทั้งหลาย
แม่ไปไหน หนีบฉันไป บ้านคุณหญิง
บ้านท่านใหญ่ ทรัพย์สมบัติ มากทุกสิ่ง
ฉันเหมือนลิง วิ่งลุกลน ซนทั้งวัน .........( ๔๖)
@.วันหนึ่งบ้าน นั้นมีงาน เลี้ยงยิ่งใหญ่
คุณหญิงได้ สั่งจับฉลาก จัดของขวัญ
ฉันไปถึง เห็นเก้าอี้ เล็กเล็กพลัน
ร้องไห้ลั่น จะเอาเก้าอี้ ตัวนี้เลย ........( ๔๗)
@ คุณแม่โกรธ พิโรธนัก จะตีว่า
คุณหญิงแป๊ด ท่านมาหา ยิ้มแย้มเฉย
ว่าทิกิ อยากได้นัก ป้าให้เลย
ฉันดีใจ วิ่งเต้นเสบย เก้าอี้นั้น.........( ๔๘)
@ คราวนี้แหละ เริ่มแล้ว แม่แก้วเอ๋ย
อยากได้อะไร ชักเริ่มเคย ร้องไห้ลั่น
ลงดิ้นพราด จะเอาอะไร ได้ทั้งนั้น
เอาแต่ใจ ตัวพลัน ... มันไม่ดี.........( ๔๙)
ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
ตอน สี่(๔) วัยอลวน (ต่อ)
@ ช่างร้ายเหลือ คุณแม่ว่า ระอาแสน
จะมีใคร ร้ายเหมือนแม้น เท่าเจ้านี่
พอไปบ้าน ญาติคุณแม่ เขายินดี
หอบตุ๊กตา มาเร็วรี่ อวดให้ดู.........( ๕๐)
@ ทว่าฉัน นั้นแสนโกรธ พิโรธบ้าง
จะเล่นก็ ..... ไปแอบข้าง แถมข่มขู่
ไม่ให้เล่น ไม่เป็นไร ไม่อยากรู้
นี่แน่กล่อง คว่ำกลิ้งอยู่ เกลื่อนทั้งกอง.........( ๕๑)
@ คราวนี้ครา เห็นหน้าหนู เขากรูห่าง
รู้ว่าช่าง แกล้งเขา เข้าทั้งผอง
คุณแม่รู้ ถูกบ่นว่า หน้าไม่มอง
เข้าทำนอง หมาหัวเน่า อับเฉาจัง.........( ๕๒)
@แล้ววันหนึ่ง เมื่อฉัน นั้นสอบได้
ประถมสาธิต สุนันทาลัย ซึ่งแม่หวัง
ได้ที่สาม เข้าไปนั้น ดูเด่นดัง
เริ่มเรียนยัง ที่ใหม่ ชักได้การ ......( ๕๓)
@ พอยามว่าง จากเรียน เข้าห้องสมุด
ก้มหน้างุด คว้าหนังสือ ทุกเล่มอ่าน
ศิลปะ วาดเขียน ก็ชำนาญ
อีกร้องเพลง ดนตรีสำราญ ชื่นบานนัก .........( ๕๔)
@เวลาเรียน ก็เหมือนเล่น เย็นในใจ
ฟังคุณครู ท่านไซร้ ให้เก็บกัก
ท่านมอบศิษย์ เล็๋กเล็กนั้น ด้วยความรัก
คอยทายทัก บอกกล่าว เล่าวิชา ....( ๕๕)
@ เป็นชีวิต ที่น่ารัก ยามฉุกคิด
ถึงมวลมิตร จิตของฉัน แสนหรรษา
พวกเด็กเด็ก เรียนและเล่น เป็นเวลา
เก่งทั้งนั้น เรื่องภาษา บทกวี.........( ๕๖)
กลอนบทนี้
จึงขอทดแทนพระคุณชาติที่รักของข้าฯ
จึงขอทดแทนพระคุณศาสนาซึ่งบ่มจิตใจมา
จึงขอทดแทนพระคุณพระบรมราชวงศ์ซึ่งหล่อเลี้ยงตระกูลปู่ยาตายายข้าฯ
จึงขอทดแทนพระคุณพ่อ พระคุณแม่
จึงขอทดแทนพระคุณครูทุกคน ทุกสถาบันที่เรียนมา
เริ่มแต่สตรีวรนาฏ...ที่เก่าที่เดิม..บนถนนที่มีรถรางวิ่งเดิมนั่นแหละค่ะ
อนุบาลละอออุทิศ
ประถมสาธิตวิทยาลัยครูสวนสุนันทา...
....เท่านี้ก่อน....
และที่จะเว้นขอบคุณมิได้เลย คือท่านเจ้าของเว็บทั้งหลายที่กรุณาให้คุณทิกิ tiki
ไปเขียน เขียน เขียนไว้เปลืองหน้าเว็บเค้านั่นแหละ ค่ะ
13 พฤศจิกายน 2546 15:23 น.
tiki
@ เวลาเรียน ฉันขอออก ไปห้องน้ำ
แต่น่าขำ ไปเร่ดู ดอกไม้ใกล้
ชมผีเสื้อ เร่ร่อน บินว่อนไว
เถลไถล ไม่กลับห้อง ต้องถูกตี.........( ๓๔)
@ อาจารย์ให้ ไปยืนคาบ ไม้บรรทัด
สองแขนกาง อีกขาหยัด ขาเดียวนี่
ยืนหน้าห้อง เพื่อนหัวเราะ สนุกดี
โรงเรียนนี้ ฉันเริ่มมี วี่แววดัง.........( ๓๕)
ชีวิตสอนชีวิต ตอน สาม (๓) วัยอนุบาล (ต่อ)...โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
@ ในวันนั้น ตัวฉัน ผอมก๋องแก๋ง
ไม่ค่อยมี เรี่ยวแรง ไม่ขึงขัง
มีอย่างเดียว ที่จำได้ ร้องไห้ดัง
คุณแม่ท่าน ยิ่งประดัง ต้องถูกตี.........( ๓๖)
@ ท่านชอบเอ็ด เสียงตวาด ฉันกราดถอย
อีกคุณย่า ท่านยิ่งคอย รุมเต็มที่
สองคนนี้ แสนสาหัส จับฉันนี้
ยามฉันกรี๊ด ลงตุ่มที่ ว่างปิดฝา .........( ๓๗)
@ แล้วหลอกว่า ยิ่งร้อง จะโดนดี
เอาเชือกห้อย มาที่นี่ ว่างู..น่า
โฮโฮโฮ ฉันตัวสั่น เหลือระอา
กลางคืนนอน ร้องไห้จ้า เสือมาแล้ว........( ๓๘)
@ เป็นอย่างนั้น ทุกทุกวัน ทั้งสองคน
จ้าละหวั่น อลวน จนฉันแห้ว
เป็นคนเดียว มีปัญหา ต้องแนะแนว
ที่นอนเปียก หมดแล้ว ได้ทุกคืน.........( ๓๙)
@ ที่โรงเรียน ของฉัน นั้นแหละหนา
เรื่องวาดเขียน คล่องกว่า ไม่ต้องฝืน
อีกร้องเล่น เต้นรำ ไม่จำกลืน
แม้เล่นเล่น เรียนนั้นยืน ว่าเก่งงาน.........( ๔๐)
@ เป็นอะไร ไม่รู้ ดูสับสน
สองครอบครัว อยู่ปะปน อลหม่าน
เดี๋ยวคุณย่า ว่าคุณแม่ ไม่แม่บ้าน
เดี๋ยวคุณแม่ โกรธก็พาล ปิดประตู.........( ๔๑)
@ ....คุณแม่ขา เปิดประตู ให้หนูหน่อย
ห้าทุ่มแล้ว หนูนั้นคอย ขึ้นห้องอยู่
คุณแม่ไม่ เปิดให้ ปิดล็อครู
ฉันเสียใจ ไปนอนอยู่ คุณย่าเคียง.........( ๔๒)
13 พฤศจิกายน 2546 03:34 น.
tiki
ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด
@ ในครานั้น ตัวฉัน เริ่มเรียนแล้ว
แม่พาเข้า สตรีวรนาฏ ไม่อาจหยาม
เรื่องเรียนเก่ง ฉันคงเก่ง ไม่มีทราม
แต่อารมณ์ ไม่อาจห้าม เรื่องน้อยใจ.........(๒ ๙)
@ จำได้ว่า ในบางวัน ก็งอแง
ร้องว่าย่า.........หนูนั้นแย่ ไปไม่ได้
คุณย่าถาม ว่าหลานขา เป็นอะไร
หนูท้องไหล ปวดไม่ไป ค่ะโรงเรียน.........( ๓๐)
@ คุณย่าจับ หัวดู รู้ว่าแกล้ง
แต่ช่างเถิด หลานแสดง ฉวัดเฉวียน
พอท่านไป หลานกระโดด โลดวนเวียน
ดีใจมาก ไม่ต้องเรียน ไปบางวัน.........( ๓๑)
@ ตอนอนุบาล อยากอยู่บ้าน อยู่ไม่ได้
คุณแม่ไม่ ให้อยู่บ้าน นะอิฉัน
เรียนสักพัก ให้ไปสอบ อีกที่พลัน
ละอออุทิศนั้น รัฐบาล ท่าน คอยดูแล.........( ๓๒)
@ ฉันคือลูก คนที่สาม ในครัวบ้าน
คุณหลวงท่าน ให้ค่าเรียน ช่วยพ่อแม่
รัฐส่งเสีย เป็นเด็กรัฐ - บาลแท้
แต่ฉันแย่ เด่นดัง ไม่ตั้งใจ........( ๓๓)
@ เวลาเรียน ฉันขอออก ไปห้องน้ำ
แต่น่าขำ ไปเร่ดู ดอกไม้ใกล้
ชมผีเสื้อ เร่ร่อน บินว่อนไว
เถลไถล ไม่กลับห้อง ต้องถูกตี.........( ๓๔)
@ อาจารย์ให้ ไปยืนคาบ ไม้บรรทัด
สองแขนกาง อีกขาหยัด ขาเดียวนี่
ยืนหน้าห้อง เพื่อนหัวเราะ สนุกดี
โรงเรียนนี้ ฉันเริ่มมี วี่แววดัง.........( ๓๕)
หน้าส่วนตัว
911
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
