5 พฤศจิกายน 2546 00:37 น.
tiki
@ ด้วยอัลนินโย่ อัลนินโน่ อะไรพวกนั้น
น้ำแข็งเย็น ปีเป็นพัน ยังรี่ไหล
ตะวันแผด เผาไอน้ำ สร้างเมฆไกล
เป็นมรสุม ลูกใหญ่ พลั่งคลั่งโครม
@ วสันต์ฤดู เธอพราวพรู ด้วยลมฝน
ทั้งลมล่าง แลลมบน ท้นถั่งโถม
ฝนสาดป่า คราครืน พื้นพโยม
คลื่นน้ำโหม หลั่งไหลบ่า ฟ้าท่วมดิน
@ ด้วยไร้ไม้ ไพรพฤกษ์ ผนึกสู้
ถ้าป่าอยู่ รากป่าสู้ กู้แก่งหิน
รากชอนไช ไล่ลึก ผนึกดิน
ช่วยดูดกิน น้ำทั้งห่า พร่าคะนอง
@ หลายจังหวัด น้ำท่วมซัด พลัดทุ่งข้าว
ท่วมระนาว ที่ขวางหน้า พร่าเพื่อนผอง
ท่วมพื้นดิน ถิ่นข้าว...หญ้า น้ำตานอง
เหงื่อที่กอง ทองขายกิน สิ้นประดา
@ แล้วเตรียมบ่า มาท่วมไหล เข้าในเมือง
จะยุ่งเรื่อง ย้ายเข้าของ กองไว้หนา
ต้องเร่งขน ฉุกละหุก น้ำรุกมา
อีกไฟฟ้า สะพานไฟ ปลดไล่ลง
@ สงสารเหล่า ชาวเน็ต ของพี่เอ๋ย
กระไรเลย จะอยู่บ้าน อ่านกลอนระหง
น้ำจะท่วม ไฟฟ้าจะตัด หัดปลดปลง
จะต้องสรง ป่าน้ำท่า น้ำตาริน
@ จะหอบคอมพ์ ขึ้นหลังคา ได้ไฉน
โอ้กระไร แม่สายน้ำ ฉ่ำถวิล
เธอจะท่วม ทั้งเมืองหรือ ถือใจจินต์
จะครองสิ้น ผืนแผ่นดิน คอนกรีตพนา
@ พอน้ำมา ป่ายืนปลง คงหัวเราะ
ป่ายืนเยาะ ยามเราเรียก เพรียกเสียงป่า
ทั้งไม้เขา ทั้งหญ้าแฝก แหวกน้ำมา
จะรู้ค่า ป่าบ้างไหม???? ใจคนเมือง!!!!!!!!!!!! @
ทิกิ tiki เขียนไว้แล้วเพิ่งเจอน่ะคะ บางเมืองก็หยุดท่วมไปแล้วเหมือนกันนะคะ
4 พฤศจิกายน 2546 16:42 น.
tiki
ผู้หญิงเก่ง...มีลูก..มีผัว
แล้วครอบครัวก็แทบจะฆ่าเธอตาย
เขามิได้ต้องการสิ่งใดมากไปกว่า
คนใช้มา..ทำข้าวปลา..รับใช้ให้
เริ่มแต่หุงข้าวปลา..หาอาหาร
ประเคนวางไว้บนพาน..อย่าให้ไหม้
อีกน้ำร้อนเย็นพร้อมรอรับใช้
บ้านต้องสวยสะอาดไซร้..ทุกซอกมุม
ยี่สิบสี่ชั่วโมง...ไม่พร้อมหรอกเธอจ๋า
กลับมาต้องทำงานสารพัดกองสุม
หากไม่ดีเงินเดือนไม่ได้..ไข้ก็รุม
ผู้หญิงเก่ง..เฝ้าทรัพย์ขุม สมบัติใคร..?
จำไว้นะคนดี..ที่แส่หา
ห่วงสวมหัวจะสงกา..น่าคิดไหม..?
โซ่ผูกขาพัลวันอยู่ทันใด
แล้วเจ้าก็จะนั่งร้องไห้..ทุกเวลา
ที่ผ่านไปจะทดแทนได้หรือนั่น
ชีวิตต้องผ่านไปวันวัน..ยากค้นหา
เรื่องหัวเราะ..ฝัน.หายวับ..ไปกับตา
เป็นคนดีร้อยเปอร์เซ็นต์ยากนักหนาในโลกนี้ ...
4 พฤศจิกายน 2546 13:36 น.
tiki
.....**
โคลงโลกนิติ...ของเก่า
พระนิพนธ์ของ
สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาเดชาดิศร
โคควายวายชีพได้ เขาหนัง
เป็นสิ่งเป็นอันยัง อยู่ไซร้
คนเด็ดดับสูญสัง ขารร่าง
เป็นชื่อเป็นเสียงได้ แต่ร้ายกับดี
กฤษณาสอนน้อง
พระนิพนธ์ในสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี
นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา
ในบางวันฉันย้อนฝันถึงวันเก่าเก่า
ในชีวิตปัจจุบัน..มิใช่ว่าจะหงอยเหงา
แต่บางครั้ง...อ้างว้าง..เศร้า..ไม่เข้าใจ
คนในเมืองเป็นเช่นนี้หรือ...?
ต่างคนต่างถือสิทธิครอบครองของตนไว้
มีสิทธิส่วนตนมากเกินใครจะข้ามไป
มิติของหัวใจแต่ละคน...หมดหนทาง
ฉันเป็นมนุษย์งาน
จิตวิญญานมอบให้งานไว้ทุกอย่าง
จะตื่นหลับ..สัมผัสทุกรู้สึกมิจืดจาง
ใครหนอสร้างคนอย่างฉัน..ฝันทุกเวลา
ในความฝันงานของฉันอาจวนเวียน
ไปเยี่ยมเยียนจิตวิญญานแห่งโลกหล้า
ญานสงบ..จิตเป็นสุขอยู่ทุกครา
ค้นพบค่า..การเกิดมา...เป็นมนุษย์
คือได้รู้เหตุผลและปัญญา
สร้างมหากุศลเป็นที่สุด
และทุกศาสนาวิสุทธิ์พุทธิ์
สุ่สิ้นสุดสังสารวัฏฏ์ตัดกรรมเวร
พ่อเคยสอนว่า
ถ้าอยากรบ...ลูกก็พูดเรื่องชี..เถร
เรื่องศาสนา..ลัทธิ..เชื่อเกิด-ตาย-เป็น
ไม่เท่าไหร่จะได้เห็นคนมารบ !!
...........................................
........................................
ดังนั้น...ฉันจะไม่พูดเรื่องศาสนา
แต่พรรณนา..ภาวะแห่งใจสงบ
และการหมุนเวียนตามจิตติดตามภพ
ใครจะคบ...หรือจะรบ..ก็ตามใจ
ด้วยรอบข้างคือพืชพันธุ์ความยุ่งยาก
คือความทุกข์ทนลำบาก...อันลื่นไหล
ในสังสาร..วัฎฎ์เวียนเกิด..เวียนตายไป
ยึดสิ่งใดเป็นสรณะ..จะไม่มี
สิ่งที่เราเคยมีมากี่ชาติ
คงประหลาดถ้าไปบอก..ของฉันนี่....?
อีกสมบัติพัศฐานในชาตินี้
ตายอีกที...ก็ตกไป..ใครจะทึ้ง..?
สิ่งสุดท้ายซากของเราใครเขาคบ
ต้องประสบความวิบัติ..สิ้นหวงหึง
มีแต่หนอน..จะชอนไต่..ไล่ตะบึง
ที่เคยซึ้งจะซบเซา...เขา..จากลา
จะดิ้นรนโลภมากอยากถึงไหน
เฝ้าสะสมขนมาไว้...ก็รอท่า
พอลงโลง..ลงหลุม..กองสุมมา
สมบัติบ้า...เขามาขน..วนไปครอง
เหลือกี่ปี..มีเวลา..จะรังสรรค์................?.
หรือกี่วัน..??...ใครบอกได้..ทั่วทั้งผอง
ใกล้สุดท้าย..สรีระ...ซึ่งใจครอง
ก็แค่กอง...เชิงตะกอน..ฟอนไฟเปลว
เพียงเถ้าถ่าน...โปรยไสว..ในสายน้ำ
หรือจะมา...หวงมาย้ำ...ก็ล้วนเหลว
ใจสุดท้าย...คงรำลึก...ล้วนดี..เลว
เกาะสะเอว....ดวงวิญญาน...หาญสู้กรรม...?
อันพฤษภ..กาสร..โคลงกลอนเก่า
อีกกุญชร..ปลดปลงเขา...จะเรียนร่ำ
โททนต์....เสน่ง..คง ...โค้งงานำ
คือสิ่งสำ..คัญหมาย..ในกายมี
นรชาติ วางวาย...สลายล้วน
มลายสิ้น...อินทรีย์ควร.....ทวนเร็วรี่
สถิตทั่ว.... บุญ-บาป ผล ...ซึ่งตนมี
ประดับไว้ โลกานี้....ให้เลือกจำ.....**
ใครจะคบ..หรือจะรบ..ก็เชิญเลือก
สลัดเปลือก...ตัวตนออก..ปอกหงายคว่ำ
พลิกฝ่ามือ..คือพ้นโลก...โศกระกำ
หาก..คือช้ำ...ก็อย่าคบ...เชิญรบคนเดียว !
ได้เข้ามาแก้คำตามคำแนะนำ ของคุณ
supojsri ที่ yahoo 16 ก.พ. 49 - 15:15 IP 60.195.239.139
ตามคำแนะนำที่ 20 แล้ว ขอบคุณมากค่ะ
ป.ล 2 เข้ามาแก้ไข โคลงโลกนิติ
และ อินทรวิเชียรฉันท์ กฤษณาสอนน้อง
โดยคำแนะนำของคุณ ปิยะรักษ์ และ คุณ SONG982
ที่แนะนำท่านอื่นไว้ที่ กระทู้พันทิป ค่ะ 15 มี.ค. 52 23:33:36
4 พฤศจิกายน 2546 12:32 น.
tiki
@ เสียงปรบมือลั่นชาติฉกาจกล้า
หญิงไทยค่า..สามสิบล้าน...ปรบมือให้
นามพิมพ์ทอง..บางปะหัน..ชาติหญิงไทย
ฟ้อง ต.ม.นิวซีแลนด์ไว้..ฉันไม่ใช่โสเภณี.................๑
@ ควรคนไทย...หันมาไหว้..ให้พิมพ์ทอง
หยัดต่อสู้..ประคอง..ซึ่งศักดิ์ศรี
หญิงบางปะหัน..อยุธยา..ค่าคนดี
ตัวดำนี้...ลูกชาวนา..ประสาจน........................๒
@ หนูไม่เก่ง...ไม่รู้ค่า..ภาษาอังกฤษ
หนูพูดผิด...อธิบายไม่ได้..ให้สับสน
แต่หนูไม่ใช่โสเภณี..หนูคือคน
ถึงหนูจน..ประกาศค่า..ตราหญิงไทย................๓
@ ปลาเน่าตัว...เหม็นร้าย...ไปทั้งข้อง
ปลาดีต้อง...โทษภัย...ให้ใจหาย
นิ้วไหนชั่ว..ควรคนไทย...ตัดจรดปลาย
ดูหญิงไทย...ศักดิ์ศรีไทย....ประกาศตน..............๔
@ บันทัดนี้......วีรสตรี....ชื่อพิมพ์ทอง
บางปะหัน.........อยุธยาต้อง....เจ็บหมองหม่น
ไทยทั้งชาติ...วาดมาลา...คล้องคอคน
ร้อยมาลา...เชิดค่าคน....ค่าหญิงไทย................๕
@ ลูกชาวนา.......ตัวดำดำ....น่าสงสาร
จะเขียนอ่าน..ภาษาไทย...คล่องไฉน..?
เพราะปู่ย่า ..หลังสู้ฟ้า..ก้มหน้าไป
จึงมิได้ร่ำเรียน...เขียนอ่านกัน..................๖
@ แต่จิตใจ...เธอเข้มแข็ง ...และห้าวหาญ
ถูกประจาน..ต่างแดน....แค้นแสนขั้น
ยังปักดาบ..ต่อสู้....ชูสำคัญ
เลือดชาวนา..เธอนั้น...กู้แผ่นดิน............๗
@ ไปนิวซีแลนด์กับสามี...ไม่ให้เข้า
ครั้งสอง..เอ้า..จะเยี่ยมน้อง..กักแรกถิ่น
ใส่ข้อหา..โสเภณี ..แค่สนามบิน
นิวซีแลนด์..?..เสรี..ยิน...เริดโลกา.............๘
@ ห้าสิบสองชั่วโมง....จับขังคุก
ใจแสนทุกข์..ร้องแม่พ่อ...โปรดช่วยข้า
ประจำเดือน..ก็ไหลหลั่ง..พลั่งกายา
ผ้าอนามัย ไม่ให้มา..เลือดลานนอง..........๙
@ ขอยากิน.......แก้ไข้.......ก็ไม่ให้
ขอข้าวกิน....ไม่สนใจ.....อกกลัดหนอง
ต้องวักน้ำ....อ่างล้างมือ...กินประคอง
เกรงชีวิต...ลมตายต้อง.....นิวซีแลนด์.............๑๐
@ น้องมาหา......ถือข้าวมา....ไม่ให้เยี่ยม
กว่าทนายหญิง...มาช่วยเตรียม..เรื่องดีแสน
ใจสลาย ....สามวันออกได้...เธอคั่งแค้น
เจียมตัวแม้น...เหม็นหึ่งบ้า...มาจากคุก.............๑๑
@ ไม่กลับบ้าน...รออยู่ต่อ....ขอต่อสู้
เพื่อชื่อเสียง......หญิงไทยกู้.....ไว้เอกอุก..
ส่วนคุณโสชั่นสูงอยู่นอกคุก
สร้างความทุกข์ไทยทั้งชาติ...จงช่วยคิด .............๑๒
@ เธอ..พิมพ์ทอง...บริสุทธิ์..รุดประกาศ
กลับคืนชาติมาเกือบปี..เพื่อมีสิทธิ์
ขอวีซ่าก็ไม่ให้...มันทำฤทธิ์
ประกาศิต ...ห้ามพิมพ์ทอง..ไปชาติใด.............๑๓
@ เมื่อถึงกาล...ขึ้นศาลนิวซีแลนด์...เพื่อเรียกร้อง
วีซ่าจ้อง....หยุดดวงตรา...ว่าไม่ให้
ทนายยัน...ไปต่อสู้...ศักดิ์หญิงไทย
จึงประทับให้..วีซ๋า !!!! นาทีสุดท้าย.............๑๔
@ ต้องอาศัยทนายหญิงนิวซีแลนด์
ประสานแน่นทนายนิตยา จึงช่วยได้
ได้ขึ้นศาลนิวซีแลนด์แดนศิวิไลซ์
เรียก ....ยามหญิง พยานไซร้ ให้การยัน .............๑๕
@ พวกตำรวจ ต.ม.สิบเอ็ดคน
ยืนยันตนแจกข้าวของขอกินนั่น
พิมพ์ทองร้อง ....สามวันคืน...นรกพลัน
ไม่มีข้าว..น้ำ..ยืนยัน..ลมเกือบตาย............๑๖.
@ เมื่อกลับมาอยู่บ้านห้าเดือนกว่า
ยามปลายเดือนตุลาศาลแจ้งให้
ข่าวออกขรม...พิมพ์ทองชนะ...สั่งจ่ายไป
ห้าหมื่นเหรียญ นิวซีแลนด์ไซร้...ใจร้าวพลัน.............๑๗
@ เงินล้านสองแสนบาทไทยในคราวนี้
พิมพ์ทองชี้...ถ้าหนูตาย..ในคุกนั่น
ไม่คุ้มหนาว..หิวข้าวน้ำ...ปวดหัวครัน
อีกประจำเดือน..สารพัน..เหม็นโหดตน........๑๘
@ มนุษยธรรมอยู่ไหน??? เจ้าข้าเอ๋ย
เป็นหญิงไทย...กรรมเหลือเอ่ย...ต้องขัดสน
ก้าวจากไทย...ถูกตราหน้า...ด่าทุกคน
สามสิบล้าน...ถูกป้ายปน...โสเภณี...?.............๑๙
@ ฟังแล้วเจ็บ...แล้วช้ำแทน..แสนสุดฝืน
สามสิบล้าน...หญิงไทยสะอื้น....เสียศักดิ์ศรี
จะกราบเท้า..ต.ม.ใดไม่ใยดี
หญิงไทยดี??? หาไม่มี...ยามเข้าเมือง..???.............๒๐
@ หญิงทุกคน..คือน้องพี่..ปรานีเถิด
เป็นแม่เลิศ...เป็นคนกล้า...ค่านางเสือง ??
ท้าวศรีสุริโยไท ท้าวเทพสตรี ค่าควรเมือง
แม่ย่าโม ...ล้วนลือเลื่อง...รบพุ่งพา.............๒๑
@. หยุดอยากเงิน...เพลินในกาม..ถามทั้งชาติ
ความอุบาทว์....พลาดทั้งบ้าน...ด้านหนักหนา
แม่พี่น้องลูกสาวเรา...เศร้าวิญญาน์
จะมีค่า...อยู่บ้างไหม??? หญิงไทยเรา??..........๒๒
@ สามสิบล้าน...หญิงทั้งผอง...ฟังหมองไหม้
คนจัญไร...ทำชื่อเสีย.....หญิงไทยเศร้า
กลายเป็นชาติ...หญิงค้ากาม...ความมัวเมา
ช่างอับเฉา...แก้ปํญหา..ค่าหญิงไทย...........๒๓
@ มาสร้างชาติ....สร้างคุณค่า...อาชีพแกร่ง
หญิงเรี่ยวแรง....งานสืบสาน...ศิลปะได้
อย่าขี้เกียจ...อย่าดูแคลน..เงินน้อยไป
หมั่นท่องไว้...ให้อดออม...ถนอมตัว...........๒๔
@ ให้ยินดี....พอมีกิน....พอมีกัน
อย่าไหว้เงิน....พระเจ้านั่น...มันน่าหัวว
แค่นหัวเราะ...เพราะไม่เห็นเป็นน่ากลัว
ลองลูกตัว...ติดคุกบ้าง....จะนั่งคิด...??...........๒๕
@ จงกลับใจ...กลับตัวตน...ช่วยชนชาติ
ช่วยประกาศ.....ค่าหญิงไทย...ให้มีสิทธิ์
เสรีภาพ...ทั่วโลกา...ค่าเนืองนิตย์
จงจารจิต...นามพิมพ์ทอง...ผองหญิงไทย...........๒๖
@ เราคนไทย...ต้องหันกลับ...นับมองตน
สามสิบล้าน..หญิงทุกข์ทน..ช้ำหมองไหม้
เจ้าหน้าที่..ต้องเข้มตรวจ..ประชาไทย
หญิงคนใด...ไปค้ากาม..ห้าม..จับพลัน...........๒๘
@ คนจังไร...ไปขายกาม...ลามศักดิ์ศรี
ชาติป่นปี้...ทั้งชาติทุกข์...อุกฤษฏ์นั่น
นามพิมพ์ทอง..สู้ยิบตา...อุกฉกรรจ์
จารึกลั่น...สู้สิทธิ์ไทย....ได้เสรี...!!!.......๒๘
ทิกิ_tiki คืน ๓๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๖หลังดูรายการ ถึงลูกถึงคน
คุณ สรยุทธิ์ จัด ช่อง๙ อสมท
บทสรุป
@ บนความเอน็จอนาถชาติไทย
หญิงค้ากามระเริงไหลสนุกเหลือ
ชาติจะล่มตายระยำทำเป็นเบือ
กูไม่เชื่อ..กูจะเถือ..แต่เงินตรา
@ ใครจะทุกข์..ก็ช่างมัน..ฉันไม่แคร์
ใครจะต้าน..อย่ามาแส่...พวกแกบ้า
แกมันรวย..ฉันมันจน..ค้ากามา
ไม่จริงหรอกหนา..ทุกคนยังจน..ยังค่นยังแค้น
@ เลิกเสียเถิด...หาอาชีพ..อันมีเกียรติ
ไม่มีเงิน..คนหยามเหยียด..เจ็บเหลือแสน
แต่สองมือ..หนึ่งสมอง..ต้องตอบแทน
บุญคุณชาติ...ต้องเนืองแน่น...ศักดิ์ศรีไทย
@ จะทำสวน...ทำนา..ตั้งหน้าทำ
จะจักสาน..ศิลปกรรม..ชาติมีให้
ขอทีเถิด...อย่าเตลิด..กามมีภัย
กราบหล่อนไซร้...ช่วยเลิกเถิด..สมเกิดเป็นคน.....
ทิกิ_tiki ๑ พฤศจิกายน ๒๕๔๖
29 ตุลาคม 2546 23:09 น.
tiki
@ ขอเมตตาก่อเกื้อ กรุณา
ยามหล่นกองตีนผา ด่าวดิ้น
ขอใครช่วยกรุณา ทันอย่าง ใจพ่อ
อ้อนส่งใจกอบสิ้น เร่งล้วน ทันการ @
@ หากวาจาส่งถ้วน ทันยิน
เจ็บดั่งเข็มแทงวิญญ์ ต่ำเตี้ย
เงินกูพ่างปลายตีน ยามเขี่ย ให้นา
งานแห่งมึงคือเบี้ย อยู่ใต้ ตีนกู @
@ คนคืนคนค่าไซร้ คือคน
จนดั่งหมากลางถนน ห่อนไร้
รวย..วากย์สั่งยามยล ตีนหยั่ง ยื่นแล
หิวกว่าหมาสถลไซร้ วิ่งร้าว ลาเลย @
คำแปล
ยามอยุ่ในความทุกข์ ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ
จากใคร ท่านก็บอกจะช่วยให้ทันใจ
แต่คำพูดสะดุดหูให้เจ็บดั่งเข็มแทงใจสะดุ้ง
เงินนี้แค่ขี้ตีน...
ฟังแล้วราวอยุ่ใต้พื้นพสุธา
คนคือคน ควรเคารพในการให้ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
ด้วยแม้สุนัขกลางถนน
จะยอมวิ่งเลยเศษอาหารปลายตีนคนเสียดีกว่าจะกลืนลง
หน้าส่วนตัว
929
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
