16 มกราคม 2547 16:41 น.
tiki
ข้าเหลือบแล........แปรตา......ถามว่าเจ้า..!
จะโฉดเขลา.......กี่คราหน......หฤหรรษ์
จะพ่ายรัก....ทุกทิศา...ไห้จาบัลย์
จะห้ำหั่น...ใจมัน...ให้วอดวาย ..?
จงรู้ว่า....ค่ามณี....อันมีค่า
ต้องรองผ้า...ทองเงินรับ....มิใช่ขาย
ค่ามณี.....สีตระการ...น้ำพรรณราย
ต้องวาววับ...จับประกาย...ในพานทอง
เห็นแต่พาน...ทองแท้...นั่นแน่นัก
จะเทียบค่า...มาสมัคร...รักร่วมผอง
จะร่วมเรียงเคียงนาง....วางประคอง
จะกอดตระกอง...นางได้...ใช่ธรรมดา
ผิดฝาผิดตัว
อนาถนัก...รักเอ๋ย เจ้าอ่อนหัด
มองไม่ชัด......ไม่เล่าเรียน....ให้รู้ค่า
ไม่ชาญเชี่ยว........เชิดมณี........มีราคา
จากพลอยหุง.....นานา....มาคัดกรอง
จึงถูกหลอก.....ปอกใจ...ไม่รู้จำ
จึงเจ็บซ้ำ.....ช้ำฟก....อกกลัดหนอง
จึงทุรน....ร่านทุราย....ไปทำนอง
จึงต้องหมอง...หม่นหมาง...ทางดายเดียว
มิเรียนรู้....แยกมณี.....ว่ามีค่า
ก็โทษว่า.........ใยเทวา.........ไม่แลเหลียว
ผ่านหูซ้าย......ลอดหูขวา......ดั่งตาเดียว
ถึงครูเคี่ยว.......เข็ญอยู่.........มิรู้วอน
กิ่งทองใบหยก
จึงกอบความ.......สามหาบ........มาสาปขว้าง
ใส่ตะแกรง...กระแชงล้าง...มาสั่งสอน
ให้แบกความ.........ข้ามมาแจง.........แถลงกลอน
มายอกย้อน......ต้อนความ......ตามมาแจง.....
มาหยุดยั้งรั้งไว้..........ให้เจ้ารู้
จะคัดคู่........คัดกิ่งไม้.........ในแขนง
ว่ากิ่งทอง.........ใบหยก.........มาสำแดง
จะผิดแผก.......แยกแย้ง.........หรือควรกัน
เทียบปํญญา....บริสุทธิ์........ก็ผุดผาด
ไปเทียบคาด........เซอะเซ่อ......เจอเย้ยหยัน
ต้องฉลาด.......ปราชญ์เทียบ........เลียบชนชั้น
ปัญญาชน.......เท่านั้น........จึงควรชม
เพชรเรือนทอง
เทียบบารมี.......มิได้มี......ให้ค้นหา
ค้นไปทุก.........พารา.........ว่าควรผสม
จะชั่งวัด........แบบไหน.........ให้ควรคม
ก็ปรารมภ์.........ว่ามิได้...........หาไม่มี
เมื่อคลี่โลก........แผ่ขยาย........หลายหมื่นไมล์
จะย่างเหาะ.........ไปทางไหน........ หาใช่ที่
จะเทียบค่า...........เพชรจรัส.........รัตนมณี
ไม่ควรสี........รัตนใด.....ในโลกา
เมื่อประเสริฐ.....เกิดสูง...เยี่ยงยูงผยอง
ก็ประคอง.........ตนไว้..........ในแหล่งหล้า
โลกบรรลือ.........ว่าคือเพชร.........แห่งโลกา
รัตนชาติ........มาดล้ำค่า........ประเทืองชน
เพชรในตม
ต่อให้ตก.........หมกไว้......ในโคลนดำ
ประกายล้ำ......ยังส่องแวว..........แพรวสถล
ต่อให้หิน........ปิดทับ........ลับตาคน
ประกายวูบ.........อาจโชนยล........แวบแลบตา
เกิดเป็นเพชร.........ควรตระกอง........ในผองเพชร
อย่าระเห็จ.......ไกลทองคำ.......เรือนล้ำค่า
ไปเกลือกเหล็ก..........ปลอดสนิม.......ลิ่มธรรมดา
สเตนเลส...........ไร้ค่า...........ไม่ควรเมือง
เกิดเป็นชาติ........รัตนมณี......อันมีค่า
พิสุทธิฟ้า......ทองตราให้.....ใช่ทองเหลือง
หากทองขาว..........ทองคำขาว........ก็สุกเรือง
แพลตตินัม.........วาวเมลือง........เฟื่องฟูงาม
บทนี้ตอบต่อด้านล่าง จึงยกมาวางในนี้ส่งท้ายแถม
จึงจารไว้ในในนภามหาศาล
สตรีไร้ศักดิ์ก็เสียพานในฝุงหงส์
อันกุลสตรีไร้ปัญญาพาต่ำลง
จะเชิดวงศ์ตระกูลไทยได้อย่างไร?
จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki
รหัส - วัน เวลา : 207071 - 16 ม.ค. 47 - 16:57
.
16 มกราคม 2547 09:55 น.
tiki
ก็ยอมรับว่าปรับใจไม่ทันนัก
จึงประจักษ์ รักข้างเดียว มาหลอกหลอน
รักฝังใจ วนเวียนไป ให้ยอกย้อน
ไปตามกลอนอ้อนทุกวันฉันรักเธอ
รักข้างเดียวจากหัวใจ ตรงไหนผิด
มันก็สิทธิ์จะหลงไป ว่าเพ้อเจ้อ
บอกตัวเองทุกทุกวัน ฉันรักเธอ
สิทธิ์จะเพ้อ จะเก้อเขิน หรือเกินควร..
ยังโอบกอดเงาเธอไว้อยู่ในอก
ยังเฝ้าพกรักร่ำขม..ดั่งลมหวน
กอดภาพเธอจำด้วยใจไม่เรรวน
ร้อยโซ่ตรวนพันธนาการ ร้อยผ่านเธอ
เจ็บแล้ว..ต้องจำ
ไม่คิดเจ็บ คิดจำ ทำร้ายใจ
ซ้ำเรื่อยไป ให้ช้ำซ้ำ สม่ำเสมอ
ทั้งชีวิต ผิดทุกครั้ง........คลั่งไหมเธอ ?
ราวบ่นเพ้อ...รำพัน...ฝันคนเดียว
หรือหัวใจ...เหล็ก..แกร่งไฉน...ไม่สับสน
ใยจึงทน.......ให้ฆ่าใจ.......ไม่แลเหลียว
ใยพิฆาต ......บาดหมาง........อย่างปีนเกลียว
ใยจึงเหนียว......ใจสูง.........คว่ำยูงยาง.....
ให้ต่ำลง.....พงไพร........ดั่งใจนึก
ไม่รู้สีก.....รู้สา.....เลยสักอย่าง
โยนใจเล่น.........เหมือนเช่นใจ.....ไร้ระคาง
ช่างขุ่นขวาง....ขมขื่น........สะอื้นใจ
อย่าประชดรัก
ไม่รู้ค่า...รักษาใจ..ให้ผุดผ่อง
ไม่ประคอง..คุมไว้..ให้ยิ่งใหญ่
กลับร่อนเร่...เทขาย..ทอดกายไป
หมดอาลัย..ตายอยาก..ยากเหลือทน
ใจมีค่า....รักษาไว้.....ให้สุดฤทธิ์
หากก้าวผิด...จะเจ็บช้ำ...ซ้ำหมองหม่น
อย่าโยนใจ....อันมีค่า...ฝ่าฝูงชน
กลางถนน...หนไกล...มิใช่เรา
.จงตระหนัก...หักใจ..ในวันนี้
อย่าประชด.........ชีวี....อย่างโง่เขลา
หากชาตินี้......ไม่มีรัก....หักจิตเอา
ของของเขา....ใช่ของเรา...อย่าติดตาม....
วานรได้แก้ว
ไม่รู้จักเจ็บจำ ย้ำความทุกข์
ไปเร้ารุก...จึงชิงสุก...เสียก่อนห่าม
ค่ามณี....ล้ำเลิศ...ประเสริฐงาม..
ถูกโยนข้าม...วานรตะกราม...มิห่อนเกรง
ไม่รู้ค่า....ไม่รู้ราคา..มาเจี๊ยกจ๊าก
เสียงแควกควาก..แย่งชิง..กันโฉงเฉง
ค่ามณี...อันควรคน..มายำเยง
เหล่าวานร.....โยนกันเอง....เล่นเพลงลิง
น่าสมเพช.....เวทนา...เสียยิ่งนัก
ถือความรัก....เป็นสรณะ.....กว่าทุกสิ่ง
รัตนมณี....มีค่า....ราคาจริง
ถูกโยนทิ้ง.....เขวี้ยงขว้าง....อย่างเมามัน.....
16 มกราคม 2547 04:51 น.
tiki
ชั่วโมงบินเหนือกว่ามหาศาล
เครื่องก็เลิศล้ำตระการในน่านฟ้า
เทียบเป็นเงินซื้อไม่ได้ไม่พอยา
ใช่ซื้อหาได้ง่ายดายในสายชล
เชื้อเพลิงเข้มเต็มถังพลังเหลือ
อีกหน่วยเหนือหน่วยใต้โกลาหล
จะลงเติมที่ไหนไม่อับจน
ไม่ต้องวนเวียนขอบินง้อใคร
อีกหน่วยงานซ่อมแซมก็พร้อมเพรียง
พวกเดินเอียงหอบเสบียงมาเต็มไหล่
น็อตหลุดตัวคั่วรีบบึ่งซ่อมถึงใจ
อำนาจหาญบริวารใกล้เต็มอัตรา
จะบินเทียบพี่ได้อย่างไรเล่า ?
น้องเพียงเจ้านกกระจอก บอกหมดท่า
เกาะคอนไม้เอียงคอมองอยู่ไปมา
มองพยัคฆ์น่านฟ้า...คราน้องซึม
บินคนละเส้นทาง
15 มกราคม 2547 15:15 น.
tiki
ฝากใจไว้ที่นี่กี่บรรทัด
คือคมชัดความรู้สึกสำนึกสัมผัส
ทุกถ้อยคำทุกอักษรยังเด่นชัด
เคยคมคัดคารมเธอคมคาย
แม้นวันนี้เธอแรมร้างอ้างว้างหน
เคยอยากยลจึงมาชิดสนิทสหาย
หากน้อยเนื้อต้อยต่ำช้ำใจกาย
หากเคยได้ทำเจ็บปวดรวดร้าวใจ
ขอให้รู้ไม่ร้างลับไปกับคนอื่น
ยังคงชื่นส่งกลอนมาเคียงใกล้
มาเลียบเคียงเสียงอักษรไม่จรไป
ยังยืนมองทุกห้องใจให้ทุกกลอน ....
ขอให้รู้ไม่ร้างลับไปกับคนไหน
ยังส่งใจมาเลียบเคียงเสียงอักษร
ยืนมองเธอทุกห้องใจให้ทุกกลอน
ยังอาวรณ์เธอทุกวัน..จึงปันใจ
14 มกราคม 2547 00:46 น.
tiki
มือถือหายก็คล้ายชีวิตหมด
แสนรันทดไม่รู้จะตามเธอที่ไหน
จะบินข้ามขอบฟ้านภาลัย
ตามหัวใจไปให้ไกลกว่าที่เคย
นั่งงุนงงเบอร์ลงตรงไว้ในเครื่อง
สติเฟื่องมาหยิบเปลี่ยนไปเฉยเฉย
เอาขึ้นเครืองไปอเมริกาเลย
โธ่รักเอ๋ยจะให้โทรฯ ไปที่ใด
เบอร์ทั้งหมดรดหัวใจอยู่ในนั้น
สติแตกแบกไม่ทันพลันหวั่นไหว
ร้อนราวกับโลกนี้ถล่มไป
เศร้าอาลัยในอันจะเป็น..กรรมเวรฉัน
ไม่รู้อะไรใยรักได้ขนาดนี้
เป็นเพราะเผลอใจเหลือที่จึงสูญขวัญ
ว่าเป็นเพื่อนคอยตามเตือนอยู่ทุกวัน
แต่กระนั้นยังหลงทางคว้างจาบัลย์
อยากหลับลงในอ้อมแขนที่แสนรัก
แต่กลับผลัก..เธอห่างห่าง อย่างเสียขวัญ
ใจจะนั่งอยู่ข้างข้าง ..บ้างสักวัน
แต่กลัวฝันมันเป็นจริง..กริ่งเกรงใจ
แต่นี้คงเงียบหายดั่งสายน้ำ
ที่ไหลฉ่ำรินเรื่อยจะเอื่อยไหล
เธอคงคิดฉันแกล้งร้างพลันห่างไกล
มือถือไร้..มิได้ติดต่อ...ท้อเวรกรรม
หน้าส่วนตัว
1020
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
